2015-08-01 18:19:07
Φωτογραφία για Στα πλυσταριά... ξέπλυναν την ιστορία
Τα έργα εξωραϊσμού στην πλατεία και στην ιστορική βρύση του Πλατανέ Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου των πενήντα ανθρώπων, μπορεί να πλησιάζουν στο τέλος τους, όμως οι σύγχρονες αντιλήψεις… ενταφίασαν ένα μνημείο των σύγχρονων χρόνων, από το 1948 και για μια δεκαπενταετία, και παράλληλα σκέπασαν και την ιστορία των εξήντα νοικοκυριών που ένα σημαντικό μέρος της ζωής τους το είχαν… ακουμπήσει στο νερό του «Κέντρους» που εξακολουθεί καθαρό να τρέχει μέρα και νύχτα κι ας μην αξιοποιείται ελλείψει καλλιεργητών!

Δυστυχώς, οι βρύσες και τα πλυσταριά δεν κρατήθηκαν αφού πλέον δεν… εξυπηρετούσαν, ούτε καν την ιστορική μνήμη της αδυσώπητης περιόδου, τα χρόνια, δηλαδή που «οι νοικοκυρές συναντιόνταν εκεί, έλεγαν τα βάσανά τους και τα νέα του χωριού και  τα κατάκριναν ή τα χειροκροτούσαν,  έπλυναν τα ρούχα του σπιτιού μέσα στο κουβεντολόι κα φεύγοντας έβαζαν στον ώμο τις στάμνες με το νερό…». Αυτή η καθημερινότητα διήρκεσε μέχρι το 1963 και εκείνο που έμεινε ως τα σήμερα είναι το καταπράσινο σκιερό τοπίο που δίδουν τα πλατάνια, μετατρέποντάς το σε ονειρεμένο! Ο αριθμός των κατοίκων μειώθηκε σημαντικά και πλέον η βρύση είναι ο τόπος να παραμείνεις, να ησυχάσεις, να ξεδιψάσεις και να… φορτωθείς δροσιά τώρα τις «καυτές» μέρες του καλοκαιριού και να φύγεις Και βέβαια, οι μνήμες για τους παλαιούς που γνωρίζουν από… πρώτο χέρι  την ιστορία της, εκεί που η ζωή του Πλατανέ περνούσε καθημερινά το πρωί και όλες τις ώρες στη βρύση, μεταξύ σοβαρότητας και κουτσομπολιού, είναι άσβηστες και έρχονται στη θύμηση των πολλών
. «Το νερό μπήκε στα σπίτια του 1961. Από εκείνη την εποχή και μετά σταδιακά η βρύση δεν ήταν και τόσο αναγκαία. Το χωριό έπρεπε να μπει στη ζωή που διευκόλυνε τον άνθρωπο», έρχεται σε εκείνους τους καιρούς ο Μανώλης Καμπουράκης.

Πριν καταλήξει εκεί που είναι σήμερα, ο Νίκος Καμπουράκης θυμάται ότι μετακινήθηκε από δυο σημεία της πλατείας και χτίστηκε το 1948 για να παραμείνει… μόνιμα μαζί με τους λιγοστούς ανθρώπους. Μπορεί αυτό το ξεχωριστό κομμάτι να ανασύρει εικόνες από το παρελθόν, και να συγκινεί, όμως για τους μετρημένους της μεγάλης ηλικίας που απόμειναν είναι ένας «συνηθισμένος τόπος και μόνο μας θυμίζει τα καλά χρόνια μας, που μπορεί να ήταν μέσα στην ανέχεια αλλά τα γλεντούσαμε και ήταν χαρούμενα κι ας ήμασταν φτωχοί…»

Στη βρύση… κόλλησε, όμως, και μια αίθουσα που μονίμως είναι μέσα στο… νερό. Όταν πια καταργήθηκαν τα πλυσταριά διαμορφώθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως χώρος των μαθητικών συσσιτίων των παιδιών και στις αρχές του 2000 στέγασε το «παραδοσιακό καφενείο» του χωριού. Όμως, η λειτουργία δεν άντεξε για πολύ, καθώς η τάση προς φυγή των κατοίκων δεν ανακοπτόταν και «τα έξοδα δεν έβγαιναν». Οι νέοι δεν έμεναν και μετεγκαταστάθηκαν στις πόλεις και όσοι «είναι κοντά τώρα έρχονται τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές και σε κάθε ευκαιρία…».

Στα χρόνια της νιότης του, ο Μανώλης Καμπουράκης, φανατικός τοπικιστής του Πλατανέ, που έφτασε στα 90 του σήμερα και ανάλωσε τη ζωή του ως παλαιός εργολάβος «στο μπετόν, στο μαδέρι και στα καλουπώματα», έχει αναμνήσεις από το μνημείο. Κάποιες γυναίκες του χωριού που είναι στη ζωή, κοριτσόπουλα τότε ή και μεγαλύτερες, ήταν μεταξύ των εξήντα που εκεί… γυρόφερναν καθημερινά μέρος της απασχόλησής τους. Για όλους, ωστόσο, η βρύση του χωριού τους παραμένει «σημείο αναφοράς μιας μαύρης ζωής που όλοι κάθε μέρα παλεύαμε με κάθε τρόπο να ζήσομε. Αυτός ο αγώνας μας έζησε…»
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ