2015-08-11 11:43:44
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Συκιώτης του Αργυρίου και της Διαλεκτής γεννήθηκε στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Το 1910 προσήλθε στο Άγιον Όρος, μετά τον θάνατο της συζύγου του. Το 1911 εκάρη μοναχός. Διετέλεσε προϊστάμενος της μονής του, της Σίμωνος Πέτρας.
Επί πολλά έτη, κατά τον Αγιαννανίτη Γέροντα Χρύσανθο († 1981), ήταν βουρδουνάρης της μονής, υπεύθυνος για τα ζώα. Τα ζώα ζούσαν συνήθως ελεύθερα, γιατί δεν υπήρχαν σταύλοι. Κάθε απόγευμα όμως πήγαιναν στον φιλόζωο Γέροντα Γερόντιο, στην περιοχή του Καλαμιτσίου, για να ξεδιψάσουν από την εκεί πηγή. Μόλις άκουγαν τη φωνή του καλού Γεροντίου πήγαιναν κι έτριβαν το κεφάλι τους στο στήθος του. Επικαλούμενος τον άγιο Μόδεστο, τον προστάτη των ζώων, όταν έχανε κάποιο ζώο, αμέσως το έβρισκε. Αν πάλι κάποιο ήταν άρρωστο, επικαλούνταν τον θαυματουργό άγιο και το ζώο γινόταν σύντομα καλά.
Ο Γέροντας Γερόντιος διακρινόταν για την πραότητά του, την υπακοή του και γι’ αυτό ήταν λίαν αγαπητός σε όλη την αδελφότητα
. Όταν τον ρώτησαν πως απέκτησε την πραότητα, απάντησε: «Στον κόσμο όλα μου έφταιγαν, νευριαζόμουν, κτυπούσα τα ζώα που έβοσκα. Όταν όμως ήλθα εδώ και άκουσα στην ανάγνωση για τον Βαλαάμ, ότι ενώ έδερνε το ζώο του, άνοιξε ο Θεός το στόμα του και του είπε: «Τι σε έκανα και με δέρνεις;», από τότε έγινε μία μεγάλη αλλαγή μέσα μου. Αποφάσισα να περιποιούμαι τα ζώα ευχαρίστως, καθώς και αυτά με χαρά υπακούουν και έρχονται πλησίον μου, μόλις τα φωνάξω. Κατόπιν αυτής της εσωτερικής μου αλλαγής ήλθε μία ειρήνη και αγαλλίασις εις την ψυχήν μου…».
Τον χειμώνα λυπόταν που τα ζώα του δεν είχαν σταύλο να προφυλαχτούν από τον παγετό. Προσέτρεχαν σε κάτι πρόχειρα χορτόσπιτα. Μάζευε την κοπριά για τους κήπους της μονής και για να είναι καθαρά τα ζώα και να μην αρρωστήσουν. Έδινε κοπριά και για τους μικρούς κήπους των ασκητών.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ειρηνικά στις 11.8.1947 κατά το μοναχολόγιο της μονής του.
Πηγές-Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας. Χρυσάνθου Αγιαννανίτου ιερομ., Γερόντιος Μοναχός, Η Αγία Σκέπη 114/1984, σσ. 149-150.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 417-418, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
Επί πολλά έτη, κατά τον Αγιαννανίτη Γέροντα Χρύσανθο († 1981), ήταν βουρδουνάρης της μονής, υπεύθυνος για τα ζώα. Τα ζώα ζούσαν συνήθως ελεύθερα, γιατί δεν υπήρχαν σταύλοι. Κάθε απόγευμα όμως πήγαιναν στον φιλόζωο Γέροντα Γερόντιο, στην περιοχή του Καλαμιτσίου, για να ξεδιψάσουν από την εκεί πηγή. Μόλις άκουγαν τη φωνή του καλού Γεροντίου πήγαιναν κι έτριβαν το κεφάλι τους στο στήθος του. Επικαλούμενος τον άγιο Μόδεστο, τον προστάτη των ζώων, όταν έχανε κάποιο ζώο, αμέσως το έβρισκε. Αν πάλι κάποιο ήταν άρρωστο, επικαλούνταν τον θαυματουργό άγιο και το ζώο γινόταν σύντομα καλά.
Ο Γέροντας Γερόντιος διακρινόταν για την πραότητά του, την υπακοή του και γι’ αυτό ήταν λίαν αγαπητός σε όλη την αδελφότητα
Τον χειμώνα λυπόταν που τα ζώα του δεν είχαν σταύλο να προφυλαχτούν από τον παγετό. Προσέτρεχαν σε κάτι πρόχειρα χορτόσπιτα. Μάζευε την κοπριά για τους κήπους της μονής και για να είναι καθαρά τα ζώα και να μην αρρωστήσουν. Έδινε κοπριά και για τους μικρούς κήπους των ασκητών.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ειρηνικά στις 11.8.1947 κατά το μοναχολόγιο της μονής του.
Πηγές-Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας. Χρυσάνθου Αγιαννανίτου ιερομ., Γερόντιος Μοναχός, Η Αγία Σκέπη 114/1984, σσ. 149-150.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 417-418, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
