2012-05-07 12:44:38
ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Υπάρχει μια εξόφθαλμη αντίφαση στο εκλογικό αποτέλεσμα: Τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης συντρίφτηκαν στην κάλπη αλλά έχουν τη δυνατότητα (λόγω του εκλογικού νόμου) να σχηματίσουν και πάλι κυβέρνηση, με την προσθήκη συνεταίρου. Ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι η πρώτη τους επιλογή, για την ακρίβεια είναι και η μόνη. Αν χάσουν τώρα την εξουσία ίσως δεν την ξαναβρούν σύντομα. Η τιμωρία δεν ολοκληρώθηκε ούτε εκτονώθηκε χθες, στις 6 Μαΐου, έμεινε μετέωρη.
Το εκλογικό σώμα είδε, εκ της πείρας του εκλογικού αποτελέσματος, ότι διαθέτει την απαραίτητη δύναμη, ότι ο άνεμος των πολιτικών ανατροπών είναι ούριος. Το εκλογικό σώμα θα ολοκληρώσει τη νίκη του αν, ανέλπιστα, του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Θα γίνουν τα πάντα ώστε αυτή η ευκαιρία να αποκλειστεί, ακόμα και με θυσία όσων αντισταθούν. Για τους κρατούντες είναι προτιμότερη μια κουτσή μνημονιακή κυβέρνηση από μια αντιμνημονιακή. Για να κερδηθεί χρόνος. Άλλωστε επαναληπτικές εκλογές θα εξουθένωναν και όσους συντηρούν τη διαίρεση των λαϊκών αντιμνημονιακών δυνάμεων, όποιοι και αν είναι. Και αυτό θα ήταν πολύ χειρότερο από την συντριβή των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Η διαίρεση των λαϊκών αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι το τελευταίο όπλο και καταφύγιο των κρατούντων.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και η αντοχή των «Ανεξάρτητων Ελλήνων») καθιστά προφανές ότι το δίλημμα για τον κόσμο ήταν η απάντηση στο «Μνημόνιο», η απόρριψη των πολιτικών που αυτό επιβάλλει και ο εξοστρακισμός των προσώπων που εκπροσωπούν αυτές τις πολιτικές. Η απειλή «θα σας κόψουμε τα λεφτά», όπως και οι προτροπές για αγώνα ανατροπής του καπιταλισμού, παραμερίστηκαν. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν είχε αντίβαρο από τα, υποτιθέμενα άκρα, της Αριστεράς. Ασφαλώς κάπου υπάρχει λάθος και θα προβληματίσει. Θα ήταν δεύτερο, πολύ χειρότερο, λάθος να αντιμετωπιστούν οι ευκαιριακοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ως πατεντάτοι φασίστες. Σφάλμα που ήδη διαπράττουν «ελαφρά τη καρδία» όσοι με περισσή ευκολία κατατάσσουν τους αντιμνημονιακούς «Ανεξάρτητους Έλληνες» στην ακροδεξιά. Έχουν αυτονόητο δικαίωμα, (ταξικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ιδεολογικό,) τμήματα της «Δεξιάς» να είναι, ειλικρινώς, εναντίον του Μνημονίου.
Η διαίρεση των δυνάμεων της Αριστεράς και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύουν ότι η πολιτική γραμμή (και όχι η επιδίωξη ενότητας κορυφών) είναι το κλειδί. Ό, τι ισχύει για τις σχέσεις των διάφορων αριστερών δυνάμεων, ισχύει και για τις σχέσεις της Αριστεράς με άλλες πολιτικές/λαϊκές δυνάμεις. Κλειδί είναι η πολιτική γραμμή. Αυτή συσπειρώνει. Ο καθαρός στόχος, το σωστό βήμα, κάθε στιγμή.
Η θεσμική νομιμότητα μιας μνημονιακής κυβέρνησης δεν αμφισβητείται. Όπως θα είναι αναμφίβολη η πλήρης έλλειψη πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης. Ακόμα και αν η κυβέρνηση συγκεντρώσει το 50%+ του εκλογικού σώματος. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει τηρηθεί το γράμμα του νόμου αλλά θα έχει παραβιαστεί κατάφωρα το πνεύμα των εκλογών. Της εκλογικής καταδίκης της πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια από Παπανδρέου και Παπαδήμο.
Αν η κυβέρνηση είναι εξ αρχής διαβλητή στις συνειδήσεις των πολιτών, η αστάθεια θα είναι το φυσιολογικό επακόλουθο. Δεν είναι πρωτότυπη η εκτίμηση ότι διανύουμε περίοδο μετάβασης. Η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είχε απήχηση διότι ανταποκρίθηκε στη βαθιά λαϊκή απαίτηση να εξοστρακιστούν οι υποτελείς του Μνημονίου. Η πρόταση θα ριζώσει αν ο κόσμος πεισθεί ότι υπάρχουν τα πρόσωπα και οι ιδέες, ότι υπάρχουν οι λύσεις και οι προοπτικές ενός άλλου δρόμου, εφικτού.
InfoGnomon
Υπάρχει μια εξόφθαλμη αντίφαση στο εκλογικό αποτέλεσμα: Τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης συντρίφτηκαν στην κάλπη αλλά έχουν τη δυνατότητα (λόγω του εκλογικού νόμου) να σχηματίσουν και πάλι κυβέρνηση, με την προσθήκη συνεταίρου. Ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι η πρώτη τους επιλογή, για την ακρίβεια είναι και η μόνη. Αν χάσουν τώρα την εξουσία ίσως δεν την ξαναβρούν σύντομα. Η τιμωρία δεν ολοκληρώθηκε ούτε εκτονώθηκε χθες, στις 6 Μαΐου, έμεινε μετέωρη.
Το εκλογικό σώμα είδε, εκ της πείρας του εκλογικού αποτελέσματος, ότι διαθέτει την απαραίτητη δύναμη, ότι ο άνεμος των πολιτικών ανατροπών είναι ούριος. Το εκλογικό σώμα θα ολοκληρώσει τη νίκη του αν, ανέλπιστα, του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Θα γίνουν τα πάντα ώστε αυτή η ευκαιρία να αποκλειστεί, ακόμα και με θυσία όσων αντισταθούν. Για τους κρατούντες είναι προτιμότερη μια κουτσή μνημονιακή κυβέρνηση από μια αντιμνημονιακή. Για να κερδηθεί χρόνος. Άλλωστε επαναληπτικές εκλογές θα εξουθένωναν και όσους συντηρούν τη διαίρεση των λαϊκών αντιμνημονιακών δυνάμεων, όποιοι και αν είναι. Και αυτό θα ήταν πολύ χειρότερο από την συντριβή των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Η διαίρεση των λαϊκών αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι το τελευταίο όπλο και καταφύγιο των κρατούντων.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και η αντοχή των «Ανεξάρτητων Ελλήνων») καθιστά προφανές ότι το δίλημμα για τον κόσμο ήταν η απάντηση στο «Μνημόνιο», η απόρριψη των πολιτικών που αυτό επιβάλλει και ο εξοστρακισμός των προσώπων που εκπροσωπούν αυτές τις πολιτικές. Η απειλή «θα σας κόψουμε τα λεφτά», όπως και οι προτροπές για αγώνα ανατροπής του καπιταλισμού, παραμερίστηκαν. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν είχε αντίβαρο από τα, υποτιθέμενα άκρα, της Αριστεράς. Ασφαλώς κάπου υπάρχει λάθος και θα προβληματίσει. Θα ήταν δεύτερο, πολύ χειρότερο, λάθος να αντιμετωπιστούν οι ευκαιριακοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ως πατεντάτοι φασίστες. Σφάλμα που ήδη διαπράττουν «ελαφρά τη καρδία» όσοι με περισσή ευκολία κατατάσσουν τους αντιμνημονιακούς «Ανεξάρτητους Έλληνες» στην ακροδεξιά. Έχουν αυτονόητο δικαίωμα, (ταξικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ιδεολογικό,) τμήματα της «Δεξιάς» να είναι, ειλικρινώς, εναντίον του Μνημονίου.
Η διαίρεση των δυνάμεων της Αριστεράς και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύουν ότι η πολιτική γραμμή (και όχι η επιδίωξη ενότητας κορυφών) είναι το κλειδί. Ό, τι ισχύει για τις σχέσεις των διάφορων αριστερών δυνάμεων, ισχύει και για τις σχέσεις της Αριστεράς με άλλες πολιτικές/λαϊκές δυνάμεις. Κλειδί είναι η πολιτική γραμμή. Αυτή συσπειρώνει. Ο καθαρός στόχος, το σωστό βήμα, κάθε στιγμή.
Η θεσμική νομιμότητα μιας μνημονιακής κυβέρνησης δεν αμφισβητείται. Όπως θα είναι αναμφίβολη η πλήρης έλλειψη πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης. Ακόμα και αν η κυβέρνηση συγκεντρώσει το 50%+ του εκλογικού σώματος. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει τηρηθεί το γράμμα του νόμου αλλά θα έχει παραβιαστεί κατάφωρα το πνεύμα των εκλογών. Της εκλογικής καταδίκης της πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια από Παπανδρέου και Παπαδήμο.
Αν η κυβέρνηση είναι εξ αρχής διαβλητή στις συνειδήσεις των πολιτών, η αστάθεια θα είναι το φυσιολογικό επακόλουθο. Δεν είναι πρωτότυπη η εκτίμηση ότι διανύουμε περίοδο μετάβασης. Η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είχε απήχηση διότι ανταποκρίθηκε στη βαθιά λαϊκή απαίτηση να εξοστρακιστούν οι υποτελείς του Μνημονίου. Η πρόταση θα ριζώσει αν ο κόσμος πεισθεί ότι υπάρχουν τα πρόσωπα και οι ιδέες, ότι υπάρχουν οι λύσεις και οι προοπτικές ενός άλλου δρόμου, εφικτού.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ για το «εγέρθητι» ζητά η Λ. Κανέλλη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πέμπτο κόμμα στη Β΄ Αθηνών το ΠΑΣΟΚ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
