2015-08-23 16:49:10
Η ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Προέδρου της Βουλής είναι πολύ συναφής με την προχθεσινή ανάρτηση για την «πολιτική ψήφο» (ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΙΑΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΗΦΟΥ»: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΔΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΣΧΑΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ή ΦΟΒΟΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΙΑ; http://wp.me/p3OqMa-116). Πέραν του πολιτικού και πολιτειακού ενδιαφέροντος είναι και σημαντική περίπτωση για όσους αθλούνται στα πεδία του πολιτικού στοχασμού.
Κύρια θέση, όπω38.NEW-KOSMOς και με άλλες παρεμβάσεις τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η επιβίωση του νεοελληνικού κράτους με επανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας (υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που αμφισβητεί ότι την απωλέσαμε!;) και δρομολόγηση φοράς κίνησης δημοκρατικής, αποτελεί υπό τις περιστάσεις κύριο και έσχατο σκοπό όπως επιτάσσει το υπέρτατο συμφέρον της πολιτειακ
ής επιβίωσης. Όπως γράφουν ή πρέπει να γράφουν όλα τα Συντάγματα «η πολιτειακή επιβίωση επαφίεται στον πατριωτισμό των πολιτών ενός κράτους».
Δηλαδή, υποστηρίχθηκε ότι, είναι έσχατο συμφέρον τους επόμενους μήνες και ίσως τα επόμενα χρόνια (γι’ αυτό υπομονή, ψυχραιμία και σύνεση), να χρησιμοποιηθεί η ψήφος ή άλλες ειρηνικές-μη εμφύλιες κοινωνικοπολιτικές στάσεις με τρόπο που θα δυναμώνουν τις πολιτικές τάσεις οι οποίες προκαλούν μια ριζοσπαστική πολιτειακή αλλαγή με ειρηνική επανάσταση.
Πέραν της πολιτικής τους διάστασης, το ενδιαφέρον της ανταλλαγής των επιστολών Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής προσφέρεται ω
ς έξοχο παράδειγμα στα πεδία του πολιτικού στοχασμού και των επιφυλάξεων πολλών από εμάς για τον εκατοέμμεσο χαρακτήρα της έμμεσης αντιπροσώπευσης.
Έμμεση αντιπροσώπευση που δόθηκε κατ’ οικονομία όταν, βασικά, εξεγέρθηκαν δουλοπάροικοι και διανοούμενοι τον 18 αιώνα, και η οποία εδώ και καιρό αυτό-ονομάστηκε έμμεση «δημοκρατία». Για τις ΗΠΑ δεν μιλάμε γιατί είναι μια παραπλήσια πλην διαφορετική και ιδιόμορφη περίπτωση
Η έμμεση αντιπροσώπευση, για να παραφράσουμε την γνωστή ρήση Βρετανού πρωθυπουργού, είναι δήθεν το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα. Εμείς στην προχθεσινή ανάρτηση αλλιώς ορίσαμε την δημοκρατία. Την ορίσαμε με όρους κλασικούς, καθόλου ιδεολογικούς-εσχατολογικούς, αντικειμενικούς και διαχρονικούς (για την σχέση εντολέα πολίτη και ανακλητής εντολοδόχου εξουσίας) και με όρους-έννοιες στερημένες ολιγαρχικών σκοπιμοτήτων (στην περίπτωσή μας, βασικά ξένων).
Ανεξαρτήτως προσώπων, λοιπόν, στην ανταλλαγή επιστολών των ανώτατων θεσμικών αρχόντων, προσπαθήστε να εντοπίσετε τον ρόλο της κοινωνίας και την θέση και τον ρόλο των μελών της που πλήττονται καθημερινά ανελέητα και ενίοτε θανατηφόρα.
Προσπαθήστε επίσης να αναζητήσετε κάποια ίχνη Δημοκρατικού Δήμου ή θεμελιώδεις έννοιες όπως ανακλητή εντολοδόχος εξουσία ή ακόμη και πρόσφατες φιλελεύθερες εκλογικεύσεις όπως «έλεγχοι και εξισορροπήσεις». Βέβαια, μπορεί κανείς κακόπιστα να θεωρήσει τα στημένα τηλεοπτικά παραθυράκια των επικοινωνιακών βαρόνων της ολιγαρχίας ως «ελέγχους και εξισορροπήσεις». [Για την ΕΕ δεν συζητάμε πλέον είναι άσκοπο: Η έμμεση αντιπροσώπευση, εάν και όταν υπάρχει στοιχειωδώς, είναι χιλιοέμμεση].
Τι να κάνουμε, λοιπόν, αφού έτσι καταντήσαμε; Η προχθεσινή ανάρτησή μου για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΗΦΟ έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων με πολλούς φίλους και πολλούς διαδικτυακά αγνώστους.
Διαπιστώνω ότι σπάνια συναντάς, πλέον, πολίτες να διαφωνούν με την ανάγκη πολιτειακής αλλαγής. Στις συζητήσεις το χτένι φτάνει στον κόμπο των «διαφωνιών» όταν αναζητάς το «πως» θα έχουμε την μη εμφύλια ειρηνική πολιτική επανάσταση.
Η θέση μου είναι ότι δεν γνωρίζουμε γιατί εξαρτάται από το πόσο δυνατό, ζωντανό και καλλιεργημένο είναι το ένστικτο επιβίωσης της νεοελληνικής κοινωνίας. Πόσο οι πολίτες θα λειτουργήσουν ειρηνικά και ψύχραιμα, πότε και πως θα σπάσει η θρυαλλίδα και πότε και πως θα έχουμε εκείνο το ειρηνικό «κλικ» που θα στείλει σπίτι τους τους πραιτοριανούς ξένων ολιγαρχιών, κερδοσκόπων και τοκογλύφων.
Διαθέτει η νεοελληνική κοινωνία ένστικτο επιβίωσης ή το ροκάνισαν θανάσιμα οι εθνομηδενιστές όλου του «πολιτικού» φάσματος που κυριαρχούν επί δεκαετίες στο «πολιτικο»«πνευματικό» σκηνικό!;
Εδώ λοιπόν οι απόψεις, δηλαδή οι εκτιμήσεις, διίστανται. Μερικοί λένε: Όχι δεν διαθέτουμε πλέον ένστικτο επιβίωσης. Είμαστε λένε ένα τσούρμο δειλών, ιδιωτών και πνευματικά μπερδεμένων.
Μερικοί άλλοι όπως ο υπογράφων λένε ότι δεν είναι δυνατό μια κοινωνική οντότητα και μάλιστα μακραίωνα διαμορφωμένη όπως η Ελληνική να μην διαθέτει ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωση. Ότι δεν μπορεί μια από τις πιο συνεκτικές κοινωνίες του πλανήτη να δεχθεί να μπει μονίμως στην κλίνη του Προκρούστη που θα προκαλέσει αργό θάνατο.
Ότι όλες ανεξαιρέτως οι κοινωνικές οντότητες διαθέτουν ένστικτα αυτοσυντήρησης και ότι η πολιτική ψήφος και οι ειρηνικές μη εμφύλιες (και προσοχή στους προβοκάτορες) κοινωνικοπολιτικές στάσεις θα διεγείρουν αυτό το ένστικτο επιβίωσης για να σπάσει η θρυαλλίδα.
Κατά κάποιο αλλόκοτο και παράδοξο τρόπο –και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να επιτύχουμε αλλαγή με διαφορετικό τρόπο – άκουσον-άκουσον, στο παρελθόν να πρωταγωνιστούν στην διατύπωση των προνοιών του συντάγματος ο Α, ο Β ή κ.α. οργανικά ενταγμένοι στο «σύστημα»–, υπάρχουν οι προϋποθέσεις και οι επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές δεν θα τις αλλάξουν. Ποιες είναι αυτές, υποστηρίχθηκε προχθές;
Το σύνολο του ναυαγισμένου «πολιτικού» προσωπικού της εκατομέμμεσης αντιπροσώπευσης (τώρα κατά κοινή ομολογία ακόμη και των ιδίων, των ξένων ολιγαρχών, τοκογλύφων και κερδοσκόπων) αυτοπαγιδεύτηκε να εφαρμόζει τα «μνημόνια».
Αυτοπαγιδεύτηκε και αυτό-αναιρέθηκε προγραμματικά, λέμε, επειδή η καταστολή, εξουθένωση, εκποίηση και εξόντωση της Ελληνικής κοινωνίας επειδή είναι «νόμιμη» είναι και «ηθική».
Αυτό λένε εδώ και δεκαετίες κάνοντας πλιάτσικο αλλά τα λάθη τους που έφτασαν μέχρι το Έβερεστ τους αυτοπαγίδευσαν να εκτελούν αυτό που οδηγεί στην εκδίωξή τους.
Ούτε καν υποψιάζονται –έτσι έμαθαν επί δεκαετίες– ότι η Πολιτειακή νομιμότητα είναι συνώνυμη της κοινωνικοπολιτικής νομιμοποίησης και αν το αντίθετο ισχύει κτίζονται πύργοι στην άμμο.
Το κρίσιμο ερώτημα για το μέλλον των νεοελλήνων, λοιπόν σε όλα τα ερωτήματα έχει ονοματεπώνυμο: Διαθέτει η Ελληνική κοινωνία ζωντανό ένστικτο επιβίωσης; Είναι τόσο ώριμο ούτως ώστε να προκαλέσει μια μεγάλη πολιτειακή αλλαγή με ειρηνικό-μη εμφύλιο τρόπο; Όλα θα απαντηθούν από το τι ισχύει ως προς αυτό.
Κατά τα άλλα πρέπει να ξέρουμε πως πρόκειται για μιας σημαντική περίπτωση που αφορά ζωτικά τον πολιτικό στοχασμό. Τι συγκροτεί κα τι συγκρατεί τα κράτη; (υπότιτλος του τελευταίου μου βιβλίου «Κοσμοθεωρία των Εθνών»). Πως λειτουργεί πολιτικά-συλλογικά στην μια ή στην άλλη περίπτωση.
Πρέπει να ξέρουμε ότι η καλή πολιτική θεωρία (όπως την ορίσαμε πρόσφατα πχ Θουκυδίδης, Κονδύλης, – ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ; Η ΙΣΧΥΣ, Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ο ΚΟΝΔΥΛΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1a3) είναι προσανατολιστική και όχι προσδιοριστική.
Δεν μπορεί ή δεν μπορεί να προβλεφθεί εύκολα η πολιτική συμπεριφορά των ατόμων και των συλλογικών οντοτήτων. Γιατί μύριες προϋποθέσεις κρύβονται μέσα στον υπαρξιακό πυρήνα των ανθρώπων ως άτομα και ως συλλογικότητες.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενθαρρύνουμε εκείνο τον προσανατολισμό των πολιτικών τάσεων που με πολιτικά ορθολογιστικό τρόπο θα προκαλέσει την μεγάλη πολιτειακή αλλαγή.
Αυτό είναι κατιτί αντικειμενικό γιατί στάσεις που στηρίζουν την «επιβίωση» ως συμφέρον, ως ανάγκη και ως επιθυμία, είτε πρόκειται για άτομα ή κοινωνίες είναι προγραμματικά ορθολογιστικές. Εκτός, βέβαια, και εάν οι η οντότητα δεν είναι βιώσιμη (ή εάν είναι πολύ-πολύ άτυχη). Πότε και πως θα σπάσει η θρυαλλίδα της ειρηνικής αλλαγής, όμως, δεν ξέρουμε. Ταυτόχρονα, πλέον, ακόμη και τα νήπια γνωρίζουν πως αν δεν προκληθεί, τελειώσαμε!!
Παραθέτουμε τις επιστολές που αντάλλαξαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την Πρόεδρο της Βουλής
Νομικώς αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ερμηνευτικές απόψεις της Προέδρου της Βουλής κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος σε απαντητική επιστολή του -προς επιστολή που του απέστειλε και δημοσιοποίησε το απόγευμα του Σαββάτου, η κ. Κωνσταντοπούλου.
Ο κ. Παυλόπουλος χαρακτηρίζει «καταφανώς καινοφανείς» τις «ερμηνευτικές απόψεις» της κ. Κωνσταντοπούλου, με τις οποίες -όπως αναφέρει- διεκδικεί «αρμοδιότητα in concrete ως Πρόεδρος της Βουλής» και τις χαρακτηρίζει «νομικώς αβάσιμες».
Στη συνοπτική επιστολή του καταλογίζει στην Πρόεδρο της Βουλής εκμετάλλευση της «προνομιακής» και κατ ουσίαν «καταχρηστικής δημοσιότητας».
Η επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ως εξής:
Κυρία Πρόεδρε,
Αντιπαρέρχομαι, καθώς άλλωστε επιβάλλει ο θεσμικός μου ρόλος κατά το Σύνταγμα, το ύφος και σημαντικό μέρος του περιεχομένου της με αριθμ. πρωτ. 2939/22.8.2015 επιστολής σας για τα οποία, όπως είναι αυτονόητο, αναλαμβάνετε πλήρως την ευθύνη ενόψει του δικού σας θεσμικού ρόλου ως Προέδρου της Βουλής, ιδίως υπ’ αυτές τις τόσο κρίσιμες για την Χώρα μας περιστάσεις. Επομένως, σας απαντώ μόνον επί των σημείων εκείνων της επιστολής σας ως προς τα οποία οφείλω να σας απαντήσω σεβόμενος την αποστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας, και αποκλειστικώς με θεσμικούς όρους.
Κατά την διαδικασία των διερευνητικών εντολών, στις οποίες αναφέρεσθε, εφαρμόζω στο ακέραιο –κατά γενική ομολογία, που δεν μπορεί ν’ αγνοηθεί – το γράμμα και του πνεύμα του Συντάγματος, ακολουθώντας την πάγια -και ουσιαστικώς ομοφώνως αποδεκτή στην επιστήμη του δημόσιου δικαίου- ερμηνεία του συνδυασμού των διατάξεων των άρθρων 38 παρ. 1 και 37 παρ. 2, 3 και 4 του Συντάγματος, οι οποίες ρυθμίζουν κατά βάση τις έννομες συνέπειες της παραίτησης της Κυβέρνησης. Οι, καταφανώς καινοφανείς, ερμηνευτικές απόψεις σας, με βάση τις οποίες διεκδικείτε αρμοδιότητα in concreto ως Πρόεδρος της Βουλής, είναι προδήλως νομικώς αβάσιμες. Προφανώς επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη –θέλω να πιστεύω εκ παραδρομής- την εντελώς αυτονόητη διάκριση μεταξύ ευθείας εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 37 παρ. 2, 3, και 4 του Συντάγματος ύστερα από εκλογές και μόνον, και ανάλογης εφαρμογής σε περίπτωση παραίτησης της Κυβέρνησης, όπως ρητώς ορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 38 παρ. 1 του Συντάγματος υιοθετώντας την συνήθη μέθοδο της παραπομπής.
Ως προς το αίτημά σας για διαβίβαση στην Βουλή των πρακτικών της υπό την προεδρία μου σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015 –η οποία είναι και η μόνη που συνεκλήθη, απορώ δε πως αγνοείτε το γεγονός αυτό αναφερόμενη σε, δήθεν, «συναντήσεις» (σελ. 5 της επιστολής σας)- οφείλετε να γνωρίζετε, ως Πρόεδρος της Βουλής, τον τρόπο με τον οποίον ένα τέτοιο αίτημα μπορεί να διατυπωθεί παραδεκτώς από νομική άποψη εκ μέρους της Βουλής, ήτοι μέσω της διαδικασίας του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, φυσικά κατά τις προβλέψεις του Κανονισμού της Βουλής. Αυτό, άλλωστε, σας είχα καταστήσει σαφές όταν μου θέσατε, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας, προφορικώς το ζήτημα. Αφού οιαδήποτε άλλη διαβίβαση θα συνιστούσε ευθεία παραβίαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής.
Η απάντησή μου αυτή απηχεί την εδραία πεποίθησή μου, και ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι η ορθή και δημοκρατική ερμηνεία κι εφαρμογή του Συντάγματος, ακριβώς λόγω της θεσμικής του πεμπτουσίας ως θεμελίου του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, είναι αντίθετη προς κάθε έννοια «αυθεντίας» -και συνακόλουθης «αποκλειστικότητας»- ιδίως όταν αυτή εκδηλώνεται ex cathedra και υπό συνθήκες αντίστοιχης προνομιακής –δηλαδή κατ’ ουσίαν καταχρηστικής- δημοσιότητας.
Η επιστολή της Προέδρου της Βουλής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Να πράξει «τα δέοντα» για να αποκατασταθεί η «θεσμική εκτροπή που έχει καταγραφεί» καλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλο, η Πρόεδρος της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου στην πεντασέλιδη επιστολή της, την οποία κοινοποίησε κατά τη Διάσκεψη των προέδρων των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Η Διάσκεψη που συγκλήθηκε το απόγευμα αναβλήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας, καθώς παρευρέθη μόνο ο πρόεδρος του κόμματος «Λαϊκή Εντολή» Π. Λαφαζάνης.
Στην επιστολή της, η κ. Κωνσταντοπούλου σημειώνει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε να την ενημερώσει για την παραίτηση της Κυβέρνησης «αφού δεν έπραξε κάτι τέτοιο ο Πρωθυπουργός» και ότι όφειλε να έρθει σε «θεσμική επαφή και συνεννόηση» μαζί της για την εκκίνηση της συνταγματικής διαδικασίας, η οποία -σημειώνει- «δεν διαπνέεται από τις επιθυμίες του παραιτούμενου Πρωθυπουργού, αλλά από τη Συνταγματική επιταγή εξάντλησης της διερεύνησης δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής».
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της Βουλής, σημειώνει ότι «κάθε αντίληψη και δήθεν ερμηνεία που επιτρέπει την παράκαμψή της ή τη βεβιασμένη διάλυσή της, χωρίς την τήρηση των συνταγματικών διαδικασιών, είναι αντισυνταγματική, αντιδημοκρατική και βαθιά αντιδραστική».
Σε ό,τι αφορά την ανάθεση των διερευνητικών εντολών, αναφέρει ότι «για να γίνει η ανάθεση των εντολών, το Σύνταγμα ρητώς προβλέπει τη σύμπραξη του/της Προέδρου της Βουλής και περιγράφει τη σύμπραξη αυτή ως ανακοίνωση από τον/την Πρόεδρο της Βουλής της δύναμης των Κομμάτων στη Βουλή, ανακοίνωση η οποία γίνεται πριν από κάθε ανάθεση εντολής».
Σχετικά με την παραίτηση της κυβέρνησης, τονίζει πως «ούτε συνεδρίασε, ούτε ενημερώθηκε, ούτε ερωτήθηκε ποτέ η Κοινοβουλευτική Ομάδα του πρώτου σε δύναμη Κόμματος σχετικά με ενδεχόμενη παραίτηση της Κυβέρνησης ή σχετικά με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και επομένως ουδέποτε απέσυρε η Κοινοβουλευτική Ομάδα των μέχρι χθες 149 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ την εμπιστοσύνη της προς την Κυβέρνηση».
Και συμπεραίνει, σε ό,τι αφορά την κοινοβουλευτική ομάδα, ότι «το βράδυ της Πέμπτης αντισυνταγματικά και αντιδημοκρατικά παρακάμφθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του πρώτου Κόμματος και τα μέλη της, σε μια διαδικασία που προδήλως αφορά ακριβώς και πρωτίστως τους βουλευτές και τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, ως γνήσιους εκφραστές της λαϊκής κυριαρχίας».
Αναφερόμενη προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σημειώνει ότι «σε ό,τι με αφορά και θεσμικά και προσωπικά λυπάμαι που δεν επικράτησαν οι απόψεις του Προκόπη Παυλόπουλου που συνέγραψε 2 βιβλία και αμέτρητα άρθρα για την αντισυνταγματικότητα των Μνημονίων, αλλά του Προκόπη Παυλόπουλου που ψήφισε όλες τις μνημονιακές διατάξεις με τον πρόλογο ότι διαφωνεί και τον επίλογο ότι δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά».
Τέλος, αιτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαβιβάσει στη Βουλή τα πρακτικά των συναντήσεων των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του, ιδιαιτέρως δε της συνάντησης της 6ης Ιουλίου 2015, που συνεκλήθη την επομένη του Δημοψηφίσματος και «προ της δρομολόγησης υπογραφής του 3ου Μνημονίου» όπως σημειώνει.
Πηγή
Tromaktiko
Κύρια θέση, όπω38.NEW-KOSMOς και με άλλες παρεμβάσεις τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η επιβίωση του νεοελληνικού κράτους με επανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας (υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που αμφισβητεί ότι την απωλέσαμε!;) και δρομολόγηση φοράς κίνησης δημοκρατικής, αποτελεί υπό τις περιστάσεις κύριο και έσχατο σκοπό όπως επιτάσσει το υπέρτατο συμφέρον της πολιτειακ
ής επιβίωσης. Όπως γράφουν ή πρέπει να γράφουν όλα τα Συντάγματα «η πολιτειακή επιβίωση επαφίεται στον πατριωτισμό των πολιτών ενός κράτους».
Δηλαδή, υποστηρίχθηκε ότι, είναι έσχατο συμφέρον τους επόμενους μήνες και ίσως τα επόμενα χρόνια (γι’ αυτό υπομονή, ψυχραιμία και σύνεση), να χρησιμοποιηθεί η ψήφος ή άλλες ειρηνικές-μη εμφύλιες κοινωνικοπολιτικές στάσεις με τρόπο που θα δυναμώνουν τις πολιτικές τάσεις οι οποίες προκαλούν μια ριζοσπαστική πολιτειακή αλλαγή με ειρηνική επανάσταση.
Πέραν της πολιτικής τους διάστασης, το ενδιαφέρον της ανταλλαγής των επιστολών Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής προσφέρεται ω
ς έξοχο παράδειγμα στα πεδία του πολιτικού στοχασμού και των επιφυλάξεων πολλών από εμάς για τον εκατοέμμεσο χαρακτήρα της έμμεσης αντιπροσώπευσης.
Έμμεση αντιπροσώπευση που δόθηκε κατ’ οικονομία όταν, βασικά, εξεγέρθηκαν δουλοπάροικοι και διανοούμενοι τον 18 αιώνα, και η οποία εδώ και καιρό αυτό-ονομάστηκε έμμεση «δημοκρατία». Για τις ΗΠΑ δεν μιλάμε γιατί είναι μια παραπλήσια πλην διαφορετική και ιδιόμορφη περίπτωση
Η έμμεση αντιπροσώπευση, για να παραφράσουμε την γνωστή ρήση Βρετανού πρωθυπουργού, είναι δήθεν το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα. Εμείς στην προχθεσινή ανάρτηση αλλιώς ορίσαμε την δημοκρατία. Την ορίσαμε με όρους κλασικούς, καθόλου ιδεολογικούς-εσχατολογικούς, αντικειμενικούς και διαχρονικούς (για την σχέση εντολέα πολίτη και ανακλητής εντολοδόχου εξουσίας) και με όρους-έννοιες στερημένες ολιγαρχικών σκοπιμοτήτων (στην περίπτωσή μας, βασικά ξένων).
Ανεξαρτήτως προσώπων, λοιπόν, στην ανταλλαγή επιστολών των ανώτατων θεσμικών αρχόντων, προσπαθήστε να εντοπίσετε τον ρόλο της κοινωνίας και την θέση και τον ρόλο των μελών της που πλήττονται καθημερινά ανελέητα και ενίοτε θανατηφόρα.
Προσπαθήστε επίσης να αναζητήσετε κάποια ίχνη Δημοκρατικού Δήμου ή θεμελιώδεις έννοιες όπως ανακλητή εντολοδόχος εξουσία ή ακόμη και πρόσφατες φιλελεύθερες εκλογικεύσεις όπως «έλεγχοι και εξισορροπήσεις». Βέβαια, μπορεί κανείς κακόπιστα να θεωρήσει τα στημένα τηλεοπτικά παραθυράκια των επικοινωνιακών βαρόνων της ολιγαρχίας ως «ελέγχους και εξισορροπήσεις». [Για την ΕΕ δεν συζητάμε πλέον είναι άσκοπο: Η έμμεση αντιπροσώπευση, εάν και όταν υπάρχει στοιχειωδώς, είναι χιλιοέμμεση].
Τι να κάνουμε, λοιπόν, αφού έτσι καταντήσαμε; Η προχθεσινή ανάρτησή μου για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΗΦΟ έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων με πολλούς φίλους και πολλούς διαδικτυακά αγνώστους.
Διαπιστώνω ότι σπάνια συναντάς, πλέον, πολίτες να διαφωνούν με την ανάγκη πολιτειακής αλλαγής. Στις συζητήσεις το χτένι φτάνει στον κόμπο των «διαφωνιών» όταν αναζητάς το «πως» θα έχουμε την μη εμφύλια ειρηνική πολιτική επανάσταση.
Η θέση μου είναι ότι δεν γνωρίζουμε γιατί εξαρτάται από το πόσο δυνατό, ζωντανό και καλλιεργημένο είναι το ένστικτο επιβίωσης της νεοελληνικής κοινωνίας. Πόσο οι πολίτες θα λειτουργήσουν ειρηνικά και ψύχραιμα, πότε και πως θα σπάσει η θρυαλλίδα και πότε και πως θα έχουμε εκείνο το ειρηνικό «κλικ» που θα στείλει σπίτι τους τους πραιτοριανούς ξένων ολιγαρχιών, κερδοσκόπων και τοκογλύφων.
Διαθέτει η νεοελληνική κοινωνία ένστικτο επιβίωσης ή το ροκάνισαν θανάσιμα οι εθνομηδενιστές όλου του «πολιτικού» φάσματος που κυριαρχούν επί δεκαετίες στο «πολιτικο»«πνευματικό» σκηνικό!;
Εδώ λοιπόν οι απόψεις, δηλαδή οι εκτιμήσεις, διίστανται. Μερικοί λένε: Όχι δεν διαθέτουμε πλέον ένστικτο επιβίωσης. Είμαστε λένε ένα τσούρμο δειλών, ιδιωτών και πνευματικά μπερδεμένων.
Μερικοί άλλοι όπως ο υπογράφων λένε ότι δεν είναι δυνατό μια κοινωνική οντότητα και μάλιστα μακραίωνα διαμορφωμένη όπως η Ελληνική να μην διαθέτει ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωση. Ότι δεν μπορεί μια από τις πιο συνεκτικές κοινωνίες του πλανήτη να δεχθεί να μπει μονίμως στην κλίνη του Προκρούστη που θα προκαλέσει αργό θάνατο.
Ότι όλες ανεξαιρέτως οι κοινωνικές οντότητες διαθέτουν ένστικτα αυτοσυντήρησης και ότι η πολιτική ψήφος και οι ειρηνικές μη εμφύλιες (και προσοχή στους προβοκάτορες) κοινωνικοπολιτικές στάσεις θα διεγείρουν αυτό το ένστικτο επιβίωσης για να σπάσει η θρυαλλίδα.
Κατά κάποιο αλλόκοτο και παράδοξο τρόπο –και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να επιτύχουμε αλλαγή με διαφορετικό τρόπο – άκουσον-άκουσον, στο παρελθόν να πρωταγωνιστούν στην διατύπωση των προνοιών του συντάγματος ο Α, ο Β ή κ.α. οργανικά ενταγμένοι στο «σύστημα»–, υπάρχουν οι προϋποθέσεις και οι επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές δεν θα τις αλλάξουν. Ποιες είναι αυτές, υποστηρίχθηκε προχθές;
Το σύνολο του ναυαγισμένου «πολιτικού» προσωπικού της εκατομέμμεσης αντιπροσώπευσης (τώρα κατά κοινή ομολογία ακόμη και των ιδίων, των ξένων ολιγαρχών, τοκογλύφων και κερδοσκόπων) αυτοπαγιδεύτηκε να εφαρμόζει τα «μνημόνια».
Αυτοπαγιδεύτηκε και αυτό-αναιρέθηκε προγραμματικά, λέμε, επειδή η καταστολή, εξουθένωση, εκποίηση και εξόντωση της Ελληνικής κοινωνίας επειδή είναι «νόμιμη» είναι και «ηθική».
Αυτό λένε εδώ και δεκαετίες κάνοντας πλιάτσικο αλλά τα λάθη τους που έφτασαν μέχρι το Έβερεστ τους αυτοπαγίδευσαν να εκτελούν αυτό που οδηγεί στην εκδίωξή τους.
Ούτε καν υποψιάζονται –έτσι έμαθαν επί δεκαετίες– ότι η Πολιτειακή νομιμότητα είναι συνώνυμη της κοινωνικοπολιτικής νομιμοποίησης και αν το αντίθετο ισχύει κτίζονται πύργοι στην άμμο.
Το κρίσιμο ερώτημα για το μέλλον των νεοελλήνων, λοιπόν σε όλα τα ερωτήματα έχει ονοματεπώνυμο: Διαθέτει η Ελληνική κοινωνία ζωντανό ένστικτο επιβίωσης; Είναι τόσο ώριμο ούτως ώστε να προκαλέσει μια μεγάλη πολιτειακή αλλαγή με ειρηνικό-μη εμφύλιο τρόπο; Όλα θα απαντηθούν από το τι ισχύει ως προς αυτό.
Κατά τα άλλα πρέπει να ξέρουμε πως πρόκειται για μιας σημαντική περίπτωση που αφορά ζωτικά τον πολιτικό στοχασμό. Τι συγκροτεί κα τι συγκρατεί τα κράτη; (υπότιτλος του τελευταίου μου βιβλίου «Κοσμοθεωρία των Εθνών»). Πως λειτουργεί πολιτικά-συλλογικά στην μια ή στην άλλη περίπτωση.
Πρέπει να ξέρουμε ότι η καλή πολιτική θεωρία (όπως την ορίσαμε πρόσφατα πχ Θουκυδίδης, Κονδύλης, – ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ; Η ΙΣΧΥΣ, Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ο ΚΟΝΔΥΛΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1a3) είναι προσανατολιστική και όχι προσδιοριστική.
Δεν μπορεί ή δεν μπορεί να προβλεφθεί εύκολα η πολιτική συμπεριφορά των ατόμων και των συλλογικών οντοτήτων. Γιατί μύριες προϋποθέσεις κρύβονται μέσα στον υπαρξιακό πυρήνα των ανθρώπων ως άτομα και ως συλλογικότητες.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενθαρρύνουμε εκείνο τον προσανατολισμό των πολιτικών τάσεων που με πολιτικά ορθολογιστικό τρόπο θα προκαλέσει την μεγάλη πολιτειακή αλλαγή.
Αυτό είναι κατιτί αντικειμενικό γιατί στάσεις που στηρίζουν την «επιβίωση» ως συμφέρον, ως ανάγκη και ως επιθυμία, είτε πρόκειται για άτομα ή κοινωνίες είναι προγραμματικά ορθολογιστικές. Εκτός, βέβαια, και εάν οι η οντότητα δεν είναι βιώσιμη (ή εάν είναι πολύ-πολύ άτυχη). Πότε και πως θα σπάσει η θρυαλλίδα της ειρηνικής αλλαγής, όμως, δεν ξέρουμε. Ταυτόχρονα, πλέον, ακόμη και τα νήπια γνωρίζουν πως αν δεν προκληθεί, τελειώσαμε!!
Παραθέτουμε τις επιστολές που αντάλλαξαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την Πρόεδρο της Βουλής
Νομικώς αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ερμηνευτικές απόψεις της Προέδρου της Βουλής κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος σε απαντητική επιστολή του -προς επιστολή που του απέστειλε και δημοσιοποίησε το απόγευμα του Σαββάτου, η κ. Κωνσταντοπούλου.
Ο κ. Παυλόπουλος χαρακτηρίζει «καταφανώς καινοφανείς» τις «ερμηνευτικές απόψεις» της κ. Κωνσταντοπούλου, με τις οποίες -όπως αναφέρει- διεκδικεί «αρμοδιότητα in concrete ως Πρόεδρος της Βουλής» και τις χαρακτηρίζει «νομικώς αβάσιμες».
Στη συνοπτική επιστολή του καταλογίζει στην Πρόεδρο της Βουλής εκμετάλλευση της «προνομιακής» και κατ ουσίαν «καταχρηστικής δημοσιότητας».
Η επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ως εξής:
Κυρία Πρόεδρε,
Αντιπαρέρχομαι, καθώς άλλωστε επιβάλλει ο θεσμικός μου ρόλος κατά το Σύνταγμα, το ύφος και σημαντικό μέρος του περιεχομένου της με αριθμ. πρωτ. 2939/22.8.2015 επιστολής σας για τα οποία, όπως είναι αυτονόητο, αναλαμβάνετε πλήρως την ευθύνη ενόψει του δικού σας θεσμικού ρόλου ως Προέδρου της Βουλής, ιδίως υπ’ αυτές τις τόσο κρίσιμες για την Χώρα μας περιστάσεις. Επομένως, σας απαντώ μόνον επί των σημείων εκείνων της επιστολής σας ως προς τα οποία οφείλω να σας απαντήσω σεβόμενος την αποστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας, και αποκλειστικώς με θεσμικούς όρους.
Κατά την διαδικασία των διερευνητικών εντολών, στις οποίες αναφέρεσθε, εφαρμόζω στο ακέραιο –κατά γενική ομολογία, που δεν μπορεί ν’ αγνοηθεί – το γράμμα και του πνεύμα του Συντάγματος, ακολουθώντας την πάγια -και ουσιαστικώς ομοφώνως αποδεκτή στην επιστήμη του δημόσιου δικαίου- ερμηνεία του συνδυασμού των διατάξεων των άρθρων 38 παρ. 1 και 37 παρ. 2, 3 και 4 του Συντάγματος, οι οποίες ρυθμίζουν κατά βάση τις έννομες συνέπειες της παραίτησης της Κυβέρνησης. Οι, καταφανώς καινοφανείς, ερμηνευτικές απόψεις σας, με βάση τις οποίες διεκδικείτε αρμοδιότητα in concreto ως Πρόεδρος της Βουλής, είναι προδήλως νομικώς αβάσιμες. Προφανώς επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη –θέλω να πιστεύω εκ παραδρομής- την εντελώς αυτονόητη διάκριση μεταξύ ευθείας εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 37 παρ. 2, 3, και 4 του Συντάγματος ύστερα από εκλογές και μόνον, και ανάλογης εφαρμογής σε περίπτωση παραίτησης της Κυβέρνησης, όπως ρητώς ορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 38 παρ. 1 του Συντάγματος υιοθετώντας την συνήθη μέθοδο της παραπομπής.
Ως προς το αίτημά σας για διαβίβαση στην Βουλή των πρακτικών της υπό την προεδρία μου σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015 –η οποία είναι και η μόνη που συνεκλήθη, απορώ δε πως αγνοείτε το γεγονός αυτό αναφερόμενη σε, δήθεν, «συναντήσεις» (σελ. 5 της επιστολής σας)- οφείλετε να γνωρίζετε, ως Πρόεδρος της Βουλής, τον τρόπο με τον οποίον ένα τέτοιο αίτημα μπορεί να διατυπωθεί παραδεκτώς από νομική άποψη εκ μέρους της Βουλής, ήτοι μέσω της διαδικασίας του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, φυσικά κατά τις προβλέψεις του Κανονισμού της Βουλής. Αυτό, άλλωστε, σας είχα καταστήσει σαφές όταν μου θέσατε, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας, προφορικώς το ζήτημα. Αφού οιαδήποτε άλλη διαβίβαση θα συνιστούσε ευθεία παραβίαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής.
Η απάντησή μου αυτή απηχεί την εδραία πεποίθησή μου, και ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι η ορθή και δημοκρατική ερμηνεία κι εφαρμογή του Συντάγματος, ακριβώς λόγω της θεσμικής του πεμπτουσίας ως θεμελίου του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, είναι αντίθετη προς κάθε έννοια «αυθεντίας» -και συνακόλουθης «αποκλειστικότητας»- ιδίως όταν αυτή εκδηλώνεται ex cathedra και υπό συνθήκες αντίστοιχης προνομιακής –δηλαδή κατ’ ουσίαν καταχρηστικής- δημοσιότητας.
Η επιστολή της Προέδρου της Βουλής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Να πράξει «τα δέοντα» για να αποκατασταθεί η «θεσμική εκτροπή που έχει καταγραφεί» καλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλο, η Πρόεδρος της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου στην πεντασέλιδη επιστολή της, την οποία κοινοποίησε κατά τη Διάσκεψη των προέδρων των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Η Διάσκεψη που συγκλήθηκε το απόγευμα αναβλήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας, καθώς παρευρέθη μόνο ο πρόεδρος του κόμματος «Λαϊκή Εντολή» Π. Λαφαζάνης.
Στην επιστολή της, η κ. Κωνσταντοπούλου σημειώνει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε να την ενημερώσει για την παραίτηση της Κυβέρνησης «αφού δεν έπραξε κάτι τέτοιο ο Πρωθυπουργός» και ότι όφειλε να έρθει σε «θεσμική επαφή και συνεννόηση» μαζί της για την εκκίνηση της συνταγματικής διαδικασίας, η οποία -σημειώνει- «δεν διαπνέεται από τις επιθυμίες του παραιτούμενου Πρωθυπουργού, αλλά από τη Συνταγματική επιταγή εξάντλησης της διερεύνησης δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής».
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της Βουλής, σημειώνει ότι «κάθε αντίληψη και δήθεν ερμηνεία που επιτρέπει την παράκαμψή της ή τη βεβιασμένη διάλυσή της, χωρίς την τήρηση των συνταγματικών διαδικασιών, είναι αντισυνταγματική, αντιδημοκρατική και βαθιά αντιδραστική».
Σε ό,τι αφορά την ανάθεση των διερευνητικών εντολών, αναφέρει ότι «για να γίνει η ανάθεση των εντολών, το Σύνταγμα ρητώς προβλέπει τη σύμπραξη του/της Προέδρου της Βουλής και περιγράφει τη σύμπραξη αυτή ως ανακοίνωση από τον/την Πρόεδρο της Βουλής της δύναμης των Κομμάτων στη Βουλή, ανακοίνωση η οποία γίνεται πριν από κάθε ανάθεση εντολής».
Σχετικά με την παραίτηση της κυβέρνησης, τονίζει πως «ούτε συνεδρίασε, ούτε ενημερώθηκε, ούτε ερωτήθηκε ποτέ η Κοινοβουλευτική Ομάδα του πρώτου σε δύναμη Κόμματος σχετικά με ενδεχόμενη παραίτηση της Κυβέρνησης ή σχετικά με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και επομένως ουδέποτε απέσυρε η Κοινοβουλευτική Ομάδα των μέχρι χθες 149 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ την εμπιστοσύνη της προς την Κυβέρνηση».
Και συμπεραίνει, σε ό,τι αφορά την κοινοβουλευτική ομάδα, ότι «το βράδυ της Πέμπτης αντισυνταγματικά και αντιδημοκρατικά παρακάμφθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του πρώτου Κόμματος και τα μέλη της, σε μια διαδικασία που προδήλως αφορά ακριβώς και πρωτίστως τους βουλευτές και τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, ως γνήσιους εκφραστές της λαϊκής κυριαρχίας».
Αναφερόμενη προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σημειώνει ότι «σε ό,τι με αφορά και θεσμικά και προσωπικά λυπάμαι που δεν επικράτησαν οι απόψεις του Προκόπη Παυλόπουλου που συνέγραψε 2 βιβλία και αμέτρητα άρθρα για την αντισυνταγματικότητα των Μνημονίων, αλλά του Προκόπη Παυλόπουλου που ψήφισε όλες τις μνημονιακές διατάξεις με τον πρόλογο ότι διαφωνεί και τον επίλογο ότι δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά».
Τέλος, αιτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαβιβάσει στη Βουλή τα πρακτικά των συναντήσεων των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του, ιδιαιτέρως δε της συνάντησης της 6ης Ιουλίου 2015, που συνεκλήθη την επομένη του Δημοψηφίσματος και «προ της δρομολόγησης υπογραφής του 3ου Μνημονίου» όπως σημειώνει.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάλαμος και Κάστος: Πανέμορφα αλλά άγνωστα στους πολλούς
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
3 εκπληκτικές τεχνολογίες για τα μελλοντικά smartphones
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Ποιος είναι ο αστροναύτης που αγωνιά για την Ελλάδα; [photo]](https://images.newsnowgreece.com/84/846760/poios-einai-o-astronaftis-pou-agonia-gia-tin-ellada-photo-1-124x78.jpg)
