2015-09-12 12:55:07
Μετά από 70 χρόνια από τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το ερώτημα που παραμένει είναι πόσο άλλαξε τον κόσμο η απόφαση του Χίτλερ να εισβάλει στην Πολωνία.
Η πρώτη, προφανής, απάντηση, είναι πως η κίνηση του Χίτλερ κατέστρεψε την ευρωπαϊκή ηγεμονία στον κόσμο και περιόρισε την επιρροή της. Εντός 15 ετών από τη λήξη του πολέμου Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο και Ολλανδία έχασαν τις υπερπόντιες αυτοκρατορίες τους. Όταν ο πόλεμος τελείωσε οι χώρες αυτές είχαν χάσει τη θέληση, την ενέργεια και τον πλούτο που απαιτείτο για να διατηρήσουν την ισχύ τους. Μετά από μερικές προσπάθειες με κρύα καρδιά, οι ευρωπαϊκές αυτές αυτοκρατορίες διαλύθηκαν.
Το γεγονός αυτό άλλαξε τη μορφή του παγκόσμιου χάρτη, φυσικά, αλλά η αλλαγή αυτή ήταν λιγότερο αποτέλεσμα της αντίστασης του κόσμου στην Ευρώπη και περισσότερο αποτέλεσμα της εξάντλησης της Ευρώπης. Μετά τον πόλεμο η κατεστραμμένη Ευρώπη όφειλε να ξανακτιστεί. Η φιλοδοξία της για κυριαρχία είχε εξανεμιστεί. Η Ευρώπη είχε χάσει την παλαιά της δυναμικότητα και κέρδισε σε περίσκεψη. Η περίσκεψη αυτή, όμως, κατέστησε δύσκολη τη λήψη αποφάσεων, για τα μικρά και τα μεγάλα.
Φυσικά ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς τον Χίτλερ. Είναι, μάλλον, καλύτερος και χωρίς τον βρετανικό και τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, αν και κοιτώντας τι έμεινε πίσω, αναρωτιέται κανείς αν το κουφάρι μιας αυτοκρατορίας αξίζει το ναυάγιο του μετά-ιμπεριαλιστικού κόσμου, ανεξάρτητα ποιος ευθύνεται για το ναυάγιο αυτό.
Προφανώς, ο Χίτλερ δεν επιθυμούσε το αποτέλεσμα που προέκυψε. Ήταν ειλικρινής όταν δήλωνε πως επιθυμεί τη διατήρηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του Ναυτικού της, εάν η Βρετανία αποδεχόταν τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Ήθελε ειρήνη με τους Βρετανούς, ώστε να είναι σε θέση να συντρίψει τους Σοβιετικούς.
Όμως, οι Βρετανοί θα μπορούσαν να αποδεχτούν μια τέτοια συμφωνία μόνο αν εμπιστεύονταν τον Χίτλερ. Όσο ειλικρινής κι αν ήταν το 1940, η Βρετανία δεν θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την ύπαρξή της στη διάρκεια της καλή πίστης του Χίτλερ. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν ο Χίτλερ να αυτοκτονήσει και η Βρετανία να χάσει την αυτοκρατορία της.
Υπάρχει και κάτι άλλο που ο Χίτλερ κόστισε στην Ευρώπη, η μεταφυσική της ευαισθησία. Είναι εκπληκτικό το σε ποια έκταση η Ευρώπη εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό για χάρης της εκκοσμίκευσης. Φυσικά δεν ευθύνεται ο Χίτλερ για την στροφή αυτή της Ευρώπης που ξεκίνησε από τον Διαφωτισμό. Ο Χίτλερ όμως, ενστερνιζόμενος τη γνωστή του ιδεολογία, ήταν αυτός που κατέστρεψε το κόσμημα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Μετά τον πόλεμο οι Ευρωπαίοι ήθελαν να ζήσουν. Ο Ναπολέων χαρακτήριζε τους Βρετανούς ως ένα έθνος «καταστηματαρχών», δηλαδή ψυχρών ρεαλιστών. Ο Χίτλερ κατάφερε να μετατρέψει όλη την Ευρώπη σε μια ήπειρο «καταστηματαρχών». Έτσι η Ευρώπη απέκτησε μια εμμονή με το ζην και μια έντονη καχυποψία ως προς το σκέπτεσθαι.
Η καταστροφή που προκάλεσε ο Χίτλερ δημιούργησε μια εκκοσμίκευση, όχι μόνο όσον αφορά την απεμπόληση του Χριστιανισμού, αλλά και κάθε προσπάθειας αναδημιουργίας του ευρωπαϊκού πολιτιστικού οικοδομήματος.
Φυσικά το σημαντικότερο που πέτυχε ο Χίτλερ ήταν να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε παγκόσμιο υπερδύναμη. Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα όπου η εξεύρεση των προς το ζην αποτελεί τρόπο ζωής. Ο Χίτλερ πίστευε, μέχρι τέλους, ότι η ήττα του συνεπαγόταν τον θρίαμβο του Μπολσεβικισμού. Στην πραγματικότητα ήταν θρίαμβος των ΗΠΑ και της κουλτούρας τους, την οποία διοχέτευσαν στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της παρουσίας τους και στο Ανατολικό Μπλοκ, μέσω της μίμησης.
Οι ΗΠΑ επαναπροσδιόρισαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Και δεν ήταν η Κόλα που μετέφερε την αμερικανική κουλτούρα στην Ευρώπη, αλλά οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Ο υπολογιστής δεν σχετίζεται, σε καμία περίπτωση, με οποιαδήποτε μεταφυσική ανησυχία, ή με το αληθινό και το ωραίο. Ο υπολογιστής κυριάρχησε στον κόσμο και στην Ευρώπη και μαζί του δημιουργήθηκε μια σχολή σκέψης εντελώς διαφορετική από την ευρωπαϊκή. Το παράδοξο είναι πως οι ΗΠΑ παρέμειναν η πλέον θρησκευόμενη χώρα.
Ο Χίτλερ σεβόταν τον Στάλιν. Ήταν σε θέση να κατανοήσει την ακραία ιδεολογία για την οποία μπορούσε και να σκοτώσει. Δεν σεβόταν καθόλου τις ΗΠΑ. Κατανοούσε τον Στάλιν, αλλά αδυνατούσε να αντιληφθεί τον Ρούσβελτ. Ήταν όμως Αμερικανοί που κατέλαβαν, τελικά, τη γενέθλια πόλη, ακόμα και το σπίτι του Χίτλερ και παρέμειναν εκεί μέχρι το 1995.
Αυτό υπήρξε και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Χίτλερ και το τελευταίο που ανέμενε. Ο Χίτλερ έφερε τους Αμερικανούς στην καρδία της Ευρώπης και άφησε τους Ευρωπαίους ευάλωτους στην αναδυόμενη σχολή σκέψης ενός έθνους που έχει κατατάξει πολύ ψηλά τους «καταστηματάρχες» που παράγουν.
Ο Χίτλερ κατέστρεψε τα φράγματα που η Ευρώπη είχε κτίσει γύρω από τον εαυτό της. Κατέστρεψε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι έπρεπε να καταστρέψει τους Αμερικανούς, για να επικρατήσει.
Ο Χίτλερ έχει μείνει στην Ιστορία όχι μόνο για το απόλυτο κακό που προκάλεσε, αλλά, ακόμα σημαντικότερο, κατά πολλούς τρόπους, για τις συνέπειες του πολέμου, τις οποίες δεν ανέμενε.
Πηγή
Tromaktiko
Η πρώτη, προφανής, απάντηση, είναι πως η κίνηση του Χίτλερ κατέστρεψε την ευρωπαϊκή ηγεμονία στον κόσμο και περιόρισε την επιρροή της. Εντός 15 ετών από τη λήξη του πολέμου Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο και Ολλανδία έχασαν τις υπερπόντιες αυτοκρατορίες τους. Όταν ο πόλεμος τελείωσε οι χώρες αυτές είχαν χάσει τη θέληση, την ενέργεια και τον πλούτο που απαιτείτο για να διατηρήσουν την ισχύ τους. Μετά από μερικές προσπάθειες με κρύα καρδιά, οι ευρωπαϊκές αυτές αυτοκρατορίες διαλύθηκαν.
Το γεγονός αυτό άλλαξε τη μορφή του παγκόσμιου χάρτη, φυσικά, αλλά η αλλαγή αυτή ήταν λιγότερο αποτέλεσμα της αντίστασης του κόσμου στην Ευρώπη και περισσότερο αποτέλεσμα της εξάντλησης της Ευρώπης. Μετά τον πόλεμο η κατεστραμμένη Ευρώπη όφειλε να ξανακτιστεί. Η φιλοδοξία της για κυριαρχία είχε εξανεμιστεί. Η Ευρώπη είχε χάσει την παλαιά της δυναμικότητα και κέρδισε σε περίσκεψη. Η περίσκεψη αυτή, όμως, κατέστησε δύσκολη τη λήψη αποφάσεων, για τα μικρά και τα μεγάλα.
Φυσικά ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς τον Χίτλερ. Είναι, μάλλον, καλύτερος και χωρίς τον βρετανικό και τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, αν και κοιτώντας τι έμεινε πίσω, αναρωτιέται κανείς αν το κουφάρι μιας αυτοκρατορίας αξίζει το ναυάγιο του μετά-ιμπεριαλιστικού κόσμου, ανεξάρτητα ποιος ευθύνεται για το ναυάγιο αυτό.
Προφανώς, ο Χίτλερ δεν επιθυμούσε το αποτέλεσμα που προέκυψε. Ήταν ειλικρινής όταν δήλωνε πως επιθυμεί τη διατήρηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του Ναυτικού της, εάν η Βρετανία αποδεχόταν τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Ήθελε ειρήνη με τους Βρετανούς, ώστε να είναι σε θέση να συντρίψει τους Σοβιετικούς.
Όμως, οι Βρετανοί θα μπορούσαν να αποδεχτούν μια τέτοια συμφωνία μόνο αν εμπιστεύονταν τον Χίτλερ. Όσο ειλικρινής κι αν ήταν το 1940, η Βρετανία δεν θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την ύπαρξή της στη διάρκεια της καλή πίστης του Χίτλερ. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν ο Χίτλερ να αυτοκτονήσει και η Βρετανία να χάσει την αυτοκρατορία της.
Υπάρχει και κάτι άλλο που ο Χίτλερ κόστισε στην Ευρώπη, η μεταφυσική της ευαισθησία. Είναι εκπληκτικό το σε ποια έκταση η Ευρώπη εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό για χάρης της εκκοσμίκευσης. Φυσικά δεν ευθύνεται ο Χίτλερ για την στροφή αυτή της Ευρώπης που ξεκίνησε από τον Διαφωτισμό. Ο Χίτλερ όμως, ενστερνιζόμενος τη γνωστή του ιδεολογία, ήταν αυτός που κατέστρεψε το κόσμημα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Μετά τον πόλεμο οι Ευρωπαίοι ήθελαν να ζήσουν. Ο Ναπολέων χαρακτήριζε τους Βρετανούς ως ένα έθνος «καταστηματαρχών», δηλαδή ψυχρών ρεαλιστών. Ο Χίτλερ κατάφερε να μετατρέψει όλη την Ευρώπη σε μια ήπειρο «καταστηματαρχών». Έτσι η Ευρώπη απέκτησε μια εμμονή με το ζην και μια έντονη καχυποψία ως προς το σκέπτεσθαι.
Η καταστροφή που προκάλεσε ο Χίτλερ δημιούργησε μια εκκοσμίκευση, όχι μόνο όσον αφορά την απεμπόληση του Χριστιανισμού, αλλά και κάθε προσπάθειας αναδημιουργίας του ευρωπαϊκού πολιτιστικού οικοδομήματος.
Φυσικά το σημαντικότερο που πέτυχε ο Χίτλερ ήταν να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε παγκόσμιο υπερδύναμη. Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα όπου η εξεύρεση των προς το ζην αποτελεί τρόπο ζωής. Ο Χίτλερ πίστευε, μέχρι τέλους, ότι η ήττα του συνεπαγόταν τον θρίαμβο του Μπολσεβικισμού. Στην πραγματικότητα ήταν θρίαμβος των ΗΠΑ και της κουλτούρας τους, την οποία διοχέτευσαν στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της παρουσίας τους και στο Ανατολικό Μπλοκ, μέσω της μίμησης.
Οι ΗΠΑ επαναπροσδιόρισαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Και δεν ήταν η Κόλα που μετέφερε την αμερικανική κουλτούρα στην Ευρώπη, αλλά οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Ο υπολογιστής δεν σχετίζεται, σε καμία περίπτωση, με οποιαδήποτε μεταφυσική ανησυχία, ή με το αληθινό και το ωραίο. Ο υπολογιστής κυριάρχησε στον κόσμο και στην Ευρώπη και μαζί του δημιουργήθηκε μια σχολή σκέψης εντελώς διαφορετική από την ευρωπαϊκή. Το παράδοξο είναι πως οι ΗΠΑ παρέμειναν η πλέον θρησκευόμενη χώρα.
Ο Χίτλερ σεβόταν τον Στάλιν. Ήταν σε θέση να κατανοήσει την ακραία ιδεολογία για την οποία μπορούσε και να σκοτώσει. Δεν σεβόταν καθόλου τις ΗΠΑ. Κατανοούσε τον Στάλιν, αλλά αδυνατούσε να αντιληφθεί τον Ρούσβελτ. Ήταν όμως Αμερικανοί που κατέλαβαν, τελικά, τη γενέθλια πόλη, ακόμα και το σπίτι του Χίτλερ και παρέμειναν εκεί μέχρι το 1995.
Αυτό υπήρξε και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Χίτλερ και το τελευταίο που ανέμενε. Ο Χίτλερ έφερε τους Αμερικανούς στην καρδία της Ευρώπης και άφησε τους Ευρωπαίους ευάλωτους στην αναδυόμενη σχολή σκέψης ενός έθνους που έχει κατατάξει πολύ ψηλά τους «καταστηματάρχες» που παράγουν.
Ο Χίτλερ κατέστρεψε τα φράγματα που η Ευρώπη είχε κτίσει γύρω από τον εαυτό της. Κατέστρεψε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι έπρεπε να καταστρέψει τους Αμερικανούς, για να επικρατήσει.
Ο Χίτλερ έχει μείνει στην Ιστορία όχι μόνο για το απόλυτο κακό που προκάλεσε, αλλά, ακόμα σημαντικότερο, κατά πολλούς τρόπους, για τις συνέπειες του πολέμου, τις οποίες δεν ανέμενε.
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Ο ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
