2015-09-19 03:05:05
Από την αναμέτρηση μεταξύ του Γκάρι Κασπάροφ και του Deep Blue, σχεδόν 20 χρόνια πριν, το σκάκι θεωρείται μια ιδιαίτερη «αρένα» αντιπαράθεσης μεταξύ ανθρώπων και υπολογιστών.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, όσο ισχυροί και να έχουν γίνει οι υπολογιστές, η βασική αρχή των σκακιστικών προγραμμάτων είναι ίδια: «brute force», δηλαδή την εξέταση όλων των ενδεχομένων/ επιλογών μέχρι να βρεθεί η καλύτερη.
Οι άνθρωποι, πάντως, εξακολουθούν να «στέκονται» απέναντι στους ψηφιακούς σκακιστές, καθώς έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν τις θέσεις στο σκάκι και να εξετάζουν μόνο τις πιο αποδοτικές επιλογές, μειώνοντας κατά πολύ το σύνολο των επιλογών.
Οι υπολογιστές γενικά δεν ήταν πολύ καλοί σε αυτό, αλλά αυτό αλλάζει χάρη στη δουλειά του Μάθιου Λάι στο Imperial College London, που δημιούργησε ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης- Giraffe- το οποίο έμαθε μόνο του να παίζει σκάκι, αξιολογώντας θέσεις στα πρότυπα της ανθρώπινης σκέψης, με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι τα κλασικά σκακιστικά προγράμματα.
Σε ανθρώπινο επίπεδο, θεωρείται αντίστοιχης ικανότητες με έναν FIDE International Master- διάκριση που το εντάσσει στο 2,2% των παικτών των τουρνουά.
Το «κλειδί» είναι η τεχνολογία νευρικού δικτύου (neural network) που χρησιμοποιείται, η οποία ακολουθεί το «μοντέλο» του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ως εκ τούτου, είναι δυνατή η «εκπαίδευση» του συστήματος, μκε αποτέλεσμα το Giraffe να μπορεί να εντοπίζει «μοτίβα» στο σκάκι.
Ο Λάι συνεχίζει την εκπαίδευση του προγράμματος με ένα σετ δεδομένων από πραγματικές παρτίδες σκακιού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η προσέγγισή του προβλέπει την καλύτερη δυνατή κίνηση στο 46% των περιπτώσεων και βάζει την καλύτερη δυνατή κίνηση στις κορυφαίες τρεις επιλογές του στο 70% των περιπτώσεων- οπότε και δεν χρειάζεται να προβαίνει σε πάρα πολλές αναλύσεις, όπως ένα «συμβατικό» σκακιστικό πρόγραμμα.
Όπως σημειώνει ο Λάι, εν αντιθέσει με τα περισσότερα σημερινά σκακιστικά προγράμματα, η δύναμη του Giraffe δεν προκύπτει από τη δυνατότητα να βλέπει πολύ μακριά, αλλά από το να αξιολογεί «δύσκολες» θέσεις με ακρίβεια και να κατανοεί πολύπλοκες έννοιες που είναι έμφυτες στους ανθρώπους, αλλά ήταν «ξένες» προς τις μηχανές εδώ και πολύ καιρό.
Επόμενες σταθμός, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι το κινεζικό παιχνίδι του «Γκο». Tromaktiko
Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, όσο ισχυροί και να έχουν γίνει οι υπολογιστές, η βασική αρχή των σκακιστικών προγραμμάτων είναι ίδια: «brute force», δηλαδή την εξέταση όλων των ενδεχομένων/ επιλογών μέχρι να βρεθεί η καλύτερη.
Οι άνθρωποι, πάντως, εξακολουθούν να «στέκονται» απέναντι στους ψηφιακούς σκακιστές, καθώς έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν τις θέσεις στο σκάκι και να εξετάζουν μόνο τις πιο αποδοτικές επιλογές, μειώνοντας κατά πολύ το σύνολο των επιλογών.
Οι υπολογιστές γενικά δεν ήταν πολύ καλοί σε αυτό, αλλά αυτό αλλάζει χάρη στη δουλειά του Μάθιου Λάι στο Imperial College London, που δημιούργησε ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης- Giraffe- το οποίο έμαθε μόνο του να παίζει σκάκι, αξιολογώντας θέσεις στα πρότυπα της ανθρώπινης σκέψης, με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι τα κλασικά σκακιστικά προγράμματα.
Σε ανθρώπινο επίπεδο, θεωρείται αντίστοιχης ικανότητες με έναν FIDE International Master- διάκριση που το εντάσσει στο 2,2% των παικτών των τουρνουά.
Το «κλειδί» είναι η τεχνολογία νευρικού δικτύου (neural network) που χρησιμοποιείται, η οποία ακολουθεί το «μοντέλο» του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ως εκ τούτου, είναι δυνατή η «εκπαίδευση» του συστήματος, μκε αποτέλεσμα το Giraffe να μπορεί να εντοπίζει «μοτίβα» στο σκάκι.
Ο Λάι συνεχίζει την εκπαίδευση του προγράμματος με ένα σετ δεδομένων από πραγματικές παρτίδες σκακιού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η προσέγγισή του προβλέπει την καλύτερη δυνατή κίνηση στο 46% των περιπτώσεων και βάζει την καλύτερη δυνατή κίνηση στις κορυφαίες τρεις επιλογές του στο 70% των περιπτώσεων- οπότε και δεν χρειάζεται να προβαίνει σε πάρα πολλές αναλύσεις, όπως ένα «συμβατικό» σκακιστικό πρόγραμμα.
Όπως σημειώνει ο Λάι, εν αντιθέσει με τα περισσότερα σημερινά σκακιστικά προγράμματα, η δύναμη του Giraffe δεν προκύπτει από τη δυνατότητα να βλέπει πολύ μακριά, αλλά από το να αξιολογεί «δύσκολες» θέσεις με ακρίβεια και να κατανοεί πολύπλοκες έννοιες που είναι έμφυτες στους ανθρώπους, αλλά ήταν «ξένες» προς τις μηχανές εδώ και πολύ καιρό.
Επόμενες σταθμός, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι το κινεζικό παιχνίδι του «Γκο». Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
