2015-10-03 19:35:03
Με το 10ο Συνέδριο της Αγιορειτικής Εστίας με θέμα «Το Άγιον Όρος κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Από τους μεταβυζαντινούς στους νεώτερους χρόνους» ολοκληρώνεται ένας θεματικός κύκλος συνεδρίων, που σκοπό είχε να παρουσιάσει τα πορίσματα της έρευνας για την ιστορία του Αθωνικού μοναχισμού στους έξι τελευταίους αιώνες (15ος – αρχ. 20ού αι.) του ιστορικού του βίου, καθώς και για μείζονα κεφάλαια της αγιορειτικής ιστορίας.
Όσον αφορά την έρευνα της ιστορίας κατά την οθωμανική περίοδο, προηγήθηκαν τα συνέδρια με θέμα Το Άγιον Όρος στον 15ο και 16ο αί. καί Το Άγιον Όρος στα χρόνια της Απελευθέρωσης (στο οποίο εξετάσθηκαν προβλήματα από το β’ ήμισυ του 19ου ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι.).
Παρά το ότι πολλά ιστορικά αιτούμενα που αφορούν την εξεταζόμενη περίοδο καλύφθηκαν εν μέρει από τη θεματολογία προηγηθέντων συνεδρίων (π. χ. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και η εποχή του, Η αρχιτεκτονική του Αγίου Όρους, Άγιον Όρος και Λογιοσύνη, Η εξακτίνωση του Αγίου Όρος στον κόσμο
. Τα μετόχια), στο παρόν συνέδριο επιδιώκεται η στοχευμένη, ενιαία και συνθετική προσέγγιση προβλημάτων της περιόδου που αφορούν την ιστορία καθώς και τα αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, παράλληλα με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας σε ειδικώτερα θέματα, μέσα στα ιστορικά συμφραζόμενα του 17ου και 18ου αιώνα.
Ο 17ος αιώνας, περίοδος διάχυτης ρευστότητας και οιωνεί στασιμότητας καθώς και ο επόμενος 18ος αιώνας, εποχή καθολικής και πολυεπίπεδης ανακάμψεως του Ελληνισμού αλλά και του βαλκανικού κόσμου μέσα και έξω από την Οθωμανική αυτοκρατορία, αποτελούν μιαν ενιαία, αλλά με διακριτά χαρακτηριστικά, ιστορική περίοδο κατά την οποία διαμορφώνεται σταδιακά η φυσιογνωμία του Αγίου Όρους της σύγχρονης εποχής. Ο αθωνικός μοναχισμός ξεπερνά την «μεταβυζαντινή» του φάση, αποκτά εν πολλοίς «νεοελληνική» φυσιογνωμία, χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και συναντά αλλά και αλληλοεπιδρά με την περιρρέουσα νεωτερικότητα.
Για το πρόγραμμα βλέπε εδώ
http://www.pemptousia.gr
Όσον αφορά την έρευνα της ιστορίας κατά την οθωμανική περίοδο, προηγήθηκαν τα συνέδρια με θέμα Το Άγιον Όρος στον 15ο και 16ο αί. καί Το Άγιον Όρος στα χρόνια της Απελευθέρωσης (στο οποίο εξετάσθηκαν προβλήματα από το β’ ήμισυ του 19ου ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι.).
Παρά το ότι πολλά ιστορικά αιτούμενα που αφορούν την εξεταζόμενη περίοδο καλύφθηκαν εν μέρει από τη θεματολογία προηγηθέντων συνεδρίων (π. χ. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και η εποχή του, Η αρχιτεκτονική του Αγίου Όρους, Άγιον Όρος και Λογιοσύνη, Η εξακτίνωση του Αγίου Όρος στον κόσμο
Ο 17ος αιώνας, περίοδος διάχυτης ρευστότητας και οιωνεί στασιμότητας καθώς και ο επόμενος 18ος αιώνας, εποχή καθολικής και πολυεπίπεδης ανακάμψεως του Ελληνισμού αλλά και του βαλκανικού κόσμου μέσα και έξω από την Οθωμανική αυτοκρατορία, αποτελούν μιαν ενιαία, αλλά με διακριτά χαρακτηριστικά, ιστορική περίοδο κατά την οποία διαμορφώνεται σταδιακά η φυσιογνωμία του Αγίου Όρους της σύγχρονης εποχής. Ο αθωνικός μοναχισμός ξεπερνά την «μεταβυζαντινή» του φάση, αποκτά εν πολλοίς «νεοελληνική» φυσιογνωμία, χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και συναντά αλλά και αλληλοεπιδρά με την περιρρέουσα νεωτερικότητα.
Για το πρόγραμμα βλέπε εδώ
http://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : ΠΙΣΤΕΥΩ... ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
