2012-05-08 22:13:40
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Το ποιος καταψηφίστηκε την Κυριακή είναι απολύτως σαφές. Το ποιος υπερψηφίστηκε δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Και γι' αυτό έχουμε μόλις μερικά εικοσιτετράωρα στη διάθεσή μας να βρεθεί κάποια αξιόπιστη λύση διακυβέρνησης - πριν, δηλαδή, κληθεί εκ νέου ο λαός να απαντήσει πιο συγκεκριμένα και σε αυτό το ερώτημα Το δυστύχημα είναι ότι οι περισσότεροι συμπεριφέρονται ακόμη και τώρα σαν να μην κατάλαβαν τι συνέβη ή σαν να μη συνέβη τίποτα την Κυριακή.
Ε, λοιπόν, συνέβη. Διάβαζα χθες διάφορες βαθυστόχαστες αναλύσεις ότι δήθεν ο ελληνικός λαός αποφάσισε πως «θέλει το ευρώ χωρίς μεταρρυθμίσεις» ή ότι «επιδιώκει μια ευημερία χωρίς θυσίες». Τς, τς, τς... κακομαθημένοι!..
Είναι ο ίδιος ιδιότυπος «αντιλαϊκός λαϊκισμός» που συνετέλεσε στο εκλογικό αποτέλεσμα περίπου όσο και το Μνημόνιο. Η ίδια λογική που λέει ότι κακώς έγιναν εκλογές αφού οι κάλπες δεν έβγαλαν αυτό που έπρεπε να βγάλουν.
Εκ των πραγμάτων, τέτοιες απόψεις οδηγούν στη λύση να αλλάξουμε λαό.
Αλλά εγώ δεν θέλω να αλλάξω λαό. Οριακά θα συζητούσα το ενδεχόμενο να αλλάξουμε τον λαό - αλλά, μεταξύ μας, ούτε αυτό μπορεί να γίνει ερήμην του λαού…
Αφού, λοιπόν, περάσει το σοκ της σφαλιάρας, χρήσιμο είναι να ξαναπιάσουμε τα πράγματα όχι rαπό εκεί που τα αφήσαμε, αλλά από εκεί που θα έπρεπε να τα είχαμε πιάσει εδώ και πολύ καιρό.
Από εκεί που λέει ότι καμία χώρα δεν μπορεί να αλλάξει εναντίον της κοινωνίας της.
Οτι καμία κοινωνία δεν αλλάζει με ουκάζια κοινοτικών υπαλλήλων.
Οτι καμία οικονομία δεν διευθύνεται με υπουργικές αποφάσεις και τρίμηνα καθηκοντολόγια.
Οτι οι «μεταρρυθμίσεις» είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε στις «αγορές».
Κι ότι τελικώς το ζητούμενο δεν είναι ποιες μεταρρυθμίσεις «πρέπει» να γίνουν στη χώρα μας, αλλά ποιες «χρειάζεται» να γίνουν και ποιες «μπορούμε» να κάνουμε.
Οσοι, λοιπόν, λησμόνησαν αυτά τα αυτονόητα, δεν βλέπω πώς μπορούν εκ των υστέρων να επικρίνουν έναν λαό που αλάφιασε όταν βλέπει την ζωή του να καταρρέει χωρίς τέλος και χωρίς προοπτική.
Διότι οι άνθρωποι που ψήφισαν την Κυριακή δεν είναι κακομαθημένοι. Είναι ταλαιπωρημένοι. Και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι μόνο έτσι μπορούσαν να ψηφίσουν.
Θέλω να ελπίζω ότι το αποτέλεσμα θα γίνει μάθημα. Ενα σοβαρό μάθημα μεθόδου. Διαφορετικά, τα χειρότερα και τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας.
Διότι, όπως έλεγε κι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ για τη μάχη του Ελ Αλαμέιν, αυτό που συνέβη την Κυριακή «δεν είναι το τέλος, δεν είναι καν η αρχή του τέλους, είναι μόνο το τέλος της αρχής».
πηγη:tanea.gr
Το ποιος καταψηφίστηκε την Κυριακή είναι απολύτως σαφές. Το ποιος υπερψηφίστηκε δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Και γι' αυτό έχουμε μόλις μερικά εικοσιτετράωρα στη διάθεσή μας να βρεθεί κάποια αξιόπιστη λύση διακυβέρνησης - πριν, δηλαδή, κληθεί εκ νέου ο λαός να απαντήσει πιο συγκεκριμένα και σε αυτό το ερώτημα Το δυστύχημα είναι ότι οι περισσότεροι συμπεριφέρονται ακόμη και τώρα σαν να μην κατάλαβαν τι συνέβη ή σαν να μη συνέβη τίποτα την Κυριακή.
Ε, λοιπόν, συνέβη. Διάβαζα χθες διάφορες βαθυστόχαστες αναλύσεις ότι δήθεν ο ελληνικός λαός αποφάσισε πως «θέλει το ευρώ χωρίς μεταρρυθμίσεις» ή ότι «επιδιώκει μια ευημερία χωρίς θυσίες». Τς, τς, τς... κακομαθημένοι!..
Είναι ο ίδιος ιδιότυπος «αντιλαϊκός λαϊκισμός» που συνετέλεσε στο εκλογικό αποτέλεσμα περίπου όσο και το Μνημόνιο. Η ίδια λογική που λέει ότι κακώς έγιναν εκλογές αφού οι κάλπες δεν έβγαλαν αυτό που έπρεπε να βγάλουν.
Εκ των πραγμάτων, τέτοιες απόψεις οδηγούν στη λύση να αλλάξουμε λαό.
Αλλά εγώ δεν θέλω να αλλάξω λαό. Οριακά θα συζητούσα το ενδεχόμενο να αλλάξουμε τον λαό - αλλά, μεταξύ μας, ούτε αυτό μπορεί να γίνει ερήμην του λαού…
Αφού, λοιπόν, περάσει το σοκ της σφαλιάρας, χρήσιμο είναι να ξαναπιάσουμε τα πράγματα όχι rαπό εκεί που τα αφήσαμε, αλλά από εκεί που θα έπρεπε να τα είχαμε πιάσει εδώ και πολύ καιρό.
Από εκεί που λέει ότι καμία χώρα δεν μπορεί να αλλάξει εναντίον της κοινωνίας της.
Οτι καμία κοινωνία δεν αλλάζει με ουκάζια κοινοτικών υπαλλήλων.
Οτι καμία οικονομία δεν διευθύνεται με υπουργικές αποφάσεις και τρίμηνα καθηκοντολόγια.
Οτι οι «μεταρρυθμίσεις» είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε στις «αγορές».
Κι ότι τελικώς το ζητούμενο δεν είναι ποιες μεταρρυθμίσεις «πρέπει» να γίνουν στη χώρα μας, αλλά ποιες «χρειάζεται» να γίνουν και ποιες «μπορούμε» να κάνουμε.
Οσοι, λοιπόν, λησμόνησαν αυτά τα αυτονόητα, δεν βλέπω πώς μπορούν εκ των υστέρων να επικρίνουν έναν λαό που αλάφιασε όταν βλέπει την ζωή του να καταρρέει χωρίς τέλος και χωρίς προοπτική.
Διότι οι άνθρωποι που ψήφισαν την Κυριακή δεν είναι κακομαθημένοι. Είναι ταλαιπωρημένοι. Και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι μόνο έτσι μπορούσαν να ψηφίσουν.
Θέλω να ελπίζω ότι το αποτέλεσμα θα γίνει μάθημα. Ενα σοβαρό μάθημα μεθόδου. Διαφορετικά, τα χειρότερα και τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας.
Διότι, όπως έλεγε κι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ για τη μάχη του Ελ Αλαμέιν, αυτό που συνέβη την Κυριακή «δεν είναι το τέλος, δεν είναι καν η αρχή του τέλους, είναι μόνο το τέλος της αρχής».
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιος κάνει μήνυση στη Madonna για το άρωμά της;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ολυμπιακός:"Στόχος το 40ο πρωτάθλημα"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
