2012-05-09 02:21:49
Το ΠΑΣΟΚ πάτωσε στις εκλογές και ο Σταμάτης Γιαννίσης γράφει για μια φαληρισμένη επιχείρηση, που δεν έχει καν μετρητά για να δώσει μερίσματα στους μετόχος της. Εκτός, αν βρει λεφτά σε κάποιο σεντούκι ο Βενιζέλος..
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν για το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το αν θα καταστεί κυβερνητικός εταίρος, ανεξάρτητα από το τί θα καταφέρει σε μια ενδεχόμενη άμεση νέα εκλογική αναμέτρηση.
Με κάτι παραπάνω από 13%, ιστορικό χαμηλό για την παράταξη, χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ πιό βαθειά από την ερμηνεία ότι το κόμμα του 44% των προηγούμενων εκλογών, απλά πληρώνει το τίμημα της διαχείρησης της μεγαλύτερης κρίσης που χτύπησε μεταπολεμικά τη χώρα ή -ακόμη απλούστερα- τα λάθη του Γιώργου Παπανδρέου και των επιλογών σε πρόσωπα και πολιτικούς χειρισμούς.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής ανέδειξε σαφώς κάτι βαθύτερο και ανησυχητικότερο από την καταβαράθρωση των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Ανέδειξε την εγγενή αδυναμία του να αντιληφθεί ότι η θεσμικότητά του και η θέση του ως του μακροβιότερου μεταπολιτευτικά κυβερνώντος κόμματος, οφειλόταν όχι στο γεγονός ότι γεννήθηκε ως κόμμα, κίνημα αν θέλετε, ανατροπής του συντηρητικού κατεστημένου, αλλά ως φυτώριο κάθε λογής συντεχνιασμού.
Ενός αρρωστημένου από κάποιο σημείο και μετά, συντεχνιασμού που άρχιζε από τα συνδικάτα και κατέληγε μέχρι και το φύλο των οπαδών του. (Ποιός ξεχνά, άραγε, τις ΕΓΕς της Μαργαρίτας Παπανδρέου;)
Το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησε μαζί με τα οράματα της Αλλαγής και μια πολιτική υποκουλτούρα, που καθιστούσε το μέλος του ή ακόμη και τον απλό ψηφοφόρο του σε μέτοχό του, ο οποίος απαιτούσε να εισπράξει το «μέρισμα» σε κάθε κυβερνητική περίοδο του Κινήματος.
Αυτό το «μέρισμα» μεταφραζόταν σε κάθε λογής παροχές, από μια θεσούλα στο Δημόσιο μέχρι μια θεσάρα στον «Όλυμπο» είτε του κυβερνητικού μηχανισμού είτε του κομματικού της Χαριλάου Τρικούπη και μετέπειτα της Ιπποκράτους.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν, ίσως, τελικά απόλυτα φυσιολογικό, αφού απέδειξε με το παραπάνω ότι με που το μαγαζί έβγαλε ζημιές και δεν είχε να πληρώσει το μέρισμα στους μετόχους που δημιούργησε όλες αυτές τις δεκαετίες, επέστρεψε στα ποσοστά της εποχής της πολιτικής του γέννεσης.
Είναι ένα σκληρό μάθημα, αλλά και ένα καλό μάθημα. Πάνω απ΄ όλα είναι μια ευκαιρία για μια νέα αφετηρία. Με ένα νέο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εποχής και, πρωτίστως, με μια νέα αντίληψη για την κοινωνία που θέλει να δημιουργήσει.
Αυτό οφείλουν, όμως, να το καταλάβουν πρώτοι απ΄όλους τα κορυφαία στελέχη του (πολλά εκ των οποίων τώρα που βρίσκονται εκτός Βουλής, θα έχουν ίσως και τον απαραίτητο χρόνο να το σκεφτούν) και, βεβαίως, οφείλει να το βάλει μπροστά από σήμερα κιόλας ο ίδιος ο αρχηγός του.
Ως έμπειρος πολιτικός, αλλά και λατινομαθής, ο κ. Βενιζέλος ξέρει πολύ καλά ότι τώρα είναι η δική του στιγμή να αναφωνήσει «alea iacta est» και μέσα στο κόμμα καί έξω στην κοινωνία. Και, πάνω απ´ όλα, να το κάνει πράξη Πηγή: Aixmi.gr
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν για το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το αν θα καταστεί κυβερνητικός εταίρος, ανεξάρτητα από το τί θα καταφέρει σε μια ενδεχόμενη άμεση νέα εκλογική αναμέτρηση.
Με κάτι παραπάνω από 13%, ιστορικό χαμηλό για την παράταξη, χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ πιό βαθειά από την ερμηνεία ότι το κόμμα του 44% των προηγούμενων εκλογών, απλά πληρώνει το τίμημα της διαχείρησης της μεγαλύτερης κρίσης που χτύπησε μεταπολεμικά τη χώρα ή -ακόμη απλούστερα- τα λάθη του Γιώργου Παπανδρέου και των επιλογών σε πρόσωπα και πολιτικούς χειρισμούς.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής ανέδειξε σαφώς κάτι βαθύτερο και ανησυχητικότερο από την καταβαράθρωση των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Ανέδειξε την εγγενή αδυναμία του να αντιληφθεί ότι η θεσμικότητά του και η θέση του ως του μακροβιότερου μεταπολιτευτικά κυβερνώντος κόμματος, οφειλόταν όχι στο γεγονός ότι γεννήθηκε ως κόμμα, κίνημα αν θέλετε, ανατροπής του συντηρητικού κατεστημένου, αλλά ως φυτώριο κάθε λογής συντεχνιασμού.
Ενός αρρωστημένου από κάποιο σημείο και μετά, συντεχνιασμού που άρχιζε από τα συνδικάτα και κατέληγε μέχρι και το φύλο των οπαδών του. (Ποιός ξεχνά, άραγε, τις ΕΓΕς της Μαργαρίτας Παπανδρέου;)
Το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησε μαζί με τα οράματα της Αλλαγής και μια πολιτική υποκουλτούρα, που καθιστούσε το μέλος του ή ακόμη και τον απλό ψηφοφόρο του σε μέτοχό του, ο οποίος απαιτούσε να εισπράξει το «μέρισμα» σε κάθε κυβερνητική περίοδο του Κινήματος.
Αυτό το «μέρισμα» μεταφραζόταν σε κάθε λογής παροχές, από μια θεσούλα στο Δημόσιο μέχρι μια θεσάρα στον «Όλυμπο» είτε του κυβερνητικού μηχανισμού είτε του κομματικού της Χαριλάου Τρικούπη και μετέπειτα της Ιπποκράτους.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν, ίσως, τελικά απόλυτα φυσιολογικό, αφού απέδειξε με το παραπάνω ότι με που το μαγαζί έβγαλε ζημιές και δεν είχε να πληρώσει το μέρισμα στους μετόχους που δημιούργησε όλες αυτές τις δεκαετίες, επέστρεψε στα ποσοστά της εποχής της πολιτικής του γέννεσης.
Είναι ένα σκληρό μάθημα, αλλά και ένα καλό μάθημα. Πάνω απ΄ όλα είναι μια ευκαιρία για μια νέα αφετηρία. Με ένα νέο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εποχής και, πρωτίστως, με μια νέα αντίληψη για την κοινωνία που θέλει να δημιουργήσει.
Αυτό οφείλουν, όμως, να το καταλάβουν πρώτοι απ΄όλους τα κορυφαία στελέχη του (πολλά εκ των οποίων τώρα που βρίσκονται εκτός Βουλής, θα έχουν ίσως και τον απαραίτητο χρόνο να το σκεφτούν) και, βεβαίως, οφείλει να το βάλει μπροστά από σήμερα κιόλας ο ίδιος ο αρχηγός του.
Ως έμπειρος πολιτικός, αλλά και λατινομαθής, ο κ. Βενιζέλος ξέρει πολύ καλά ότι τώρα είναι η δική του στιγμή να αναφωνήσει «alea iacta est» και μέσα στο κόμμα καί έξω στην κοινωνία. Και, πάνω απ´ όλα, να το κάνει πράξη Πηγή: Aixmi.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ευ.Βενιζέλος: Η συνάντηση με τον Τσίπρα θα είναι ουσιαστική
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
