2015-10-20 10:10:15
Περπάτησε σε πασαρέλες, σε κάθε γωνιά του πλανήτη… Ταϊβάν, Ιαπωνία, Χονγκ Κονγκ, Νότια Αφρική, Ελλάδα, Λονδίνο και Μανχάταν, όπου εν τέλει αποφάσισε να μείνει, περνώντας τις μέρες της στα πολλά casting calls της Νέας Υόρκης.
Η Elizaveta Bulokhova σπούδασε νομικά, αλλά έφυγε από το Τορόντο και πήγε στο Λονδίνο με το που αποφοίτησε από το Humber College, ξεκινώντας έτσι μια επταετή καριέρα ως μοντέλο, που της επέτρεψε να ζήσει και να ταξιδέψει ανά τον κόσμο.
Τον Μάη του 2014, η 24χρονη Bulokhova και ο φίλος της Roman Troubetskoi, βρίσκονταν στο Άμστερνταμ για διακοπές, όταν το σαγόνι της Bulokhova άρχισε να πρήζεται.
Τον Ιούλιο, ο πόνος είχε πλέον γίνει αφόρητος και οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν πως επρόκειτο για καρκίνο των οστών. Για να επιβιώσει, οι γιατροί τής είπαν πως όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρέσουν το σαγόνι της, αλλά και να κάνειέκτρωση (καθώς περίμενε τον αγέννητο γιο της Valentin), έτσι ώστε να ξεκινήσει 5 κύκλους εξαντλητικής χημειοθεραπείας.
«Ήταν πολύ δραστήριος και συχνά του μιλούσα όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά μου«, λέει η ίδια. «Του είπα να σταματήσει να κουνιέται, επειδή δεν μπορούσα να τον κρατήσω και, ξαφνικά, αυτό έγινε. Με άκουσε. Σταμάτησε να κουνιέται.»
Οι δεκαέξι ώρες της επέμβασης, για να αφαιρεθεί ο όγκος και το σαγόνι της και εν συνεχεία η αναδόμηση της περιοχής, χρησιμοποιώντας οστική μάζα, φλέβες, νεύρα και δέρμα από το δεξί της πόδι, ουσιαστικά τελείωσαν την καριέρα της στον χώρο του μόντελινγκ. Ακόμα χειρότερα για την Elizaveta, το αγέννητο παιδί της κινδύνευε με αναπηρία, εξαιτίας της αναισθησίας, αν κατάφερνε βέβαια να επιβιώσει την όλη διαδικασία.
Συνολικά, της αφαιρέθηκε το 95% τους σαγονιού της. Της πήρε έναν μήνα, ώστε να βρει το θάρρος να κοιταχτεί ξανά στον καθρέφτη. Ο Troubetskoi, συχνά πετύχαινε την Bulokhova να κοιτά δειλά το είδωλό της στο παράθυρο του δωματίου, οπότε κάλυψε τον καθρέφτη του μπάνιου, μέχρι εκείνη να αισθανθεί έτοιμη.
Λόγω επιπλοκών, εξαιτίας των επεμβάσεων, η Bulokhova αναγκάστηκε να αναβάλει για λίγο την έναρξη των χημειοθεραπειών και ήταν τότε, δύο μέρες πριν υποστεί την προγραμματισμένη έκτρωση, που ρώτησε τους γιατρούς της για την πιθανότητα να γεννήσει τον Valentin 10 εβδομάδες πιο νωρίς.
«Ήταν απαίσιο. Έπρεπε, ουσιαστικά, να πούμε στους γιατρούς να σκοτώσουν το απόλυτα υγιές παιδί μας, αλλά δεν είχαμε επιλογή«, λέει ο Troubetskoi. «Όμως, με τον Valentin να είναι ήδη 28 εβδομάδων, ρωτήσαμε τους γιατρούς αν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στη γέννησή του και εκείνοι μας έδωσαν το «πράσινο» φως«.
Η Bulokhova προσθέτει: «Άρχισα να μιλάω πάλι στο παιδί μου. Του είπα, «είμαστε πάλι εδώ». Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος.»
Ο Valentin γεννήθηκε, δέκα εβδομάδες πιο νωρίς, με καισαρική τομή και πέρασε τις επόμενες 51 ημέρες στην νεογνική εντατική. Ακόμα και έτσι όμως, η γέννησή του θεωρήθηκε θαύμα.
Τα βάσανα, όμως, για την Bulokhova δεν είχαν τελειώσει.
«Η χημειοθεραπεία σκοτώνει κάθε αίσθηση γεύσης, οπότε δεν πεινούσα και δεν μπορούσα καν να μασήσω καλά«, λέει, ενώ προσθέτει πως της έπαιρνε μία ώρα για να φάει ένα απλό βραστό αυγό. «Φοβόμουν να πιώ, επειδή ακόμα και το νερό καμιά φορά χυνόταν από το πλάι του προσώπου μου, ενώ λόγω της δίαιτας υγρών, το στομάχι μου συρρικνώθηκε. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να φάω. Άρχισα να υποσιτίζομαι. Η μηχανική διαδικασία του να τρώω ήταν απαίσια.»
Δεκατέσσερις μήνες μετά την αρχή της δοκιμασίας της – και δύο μήνες από τον τελευταίο γύρο χημειοθεραπείας – η 25χρονη Bulokhova και ο 30χρονος Troubetskoi κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον στο σπίτι τους, στο Vaughan του Ontario. Όταν ένας γείτονας περνάει για να πάρει τον Valentin, σχολιάζει πως «γίνεται μεγαλύτερος κάθε φορά που τον βλέπω«.
Τα μαλλιά της Bulokhova έχουν αρχίσει να βγαίνουν ξανά, τα πάνω δόντια της είναι μια χαρά, αλλά δυσκολεύεται πολλές φορές να μιλήσει, μιας και της έχουν μείνει μόνο τέσσερα από τα κάτω της δόντια. Σε μερικά χρόνια, όταν πλέον η επανεμφάνιση του καρκίνου θα είναι λιγότερο πιθανή, θα κάνει κι άλλες επανορθωτικές επεμβάσεις. Παρά τις δυσκολίες όμως, η όρεξη της Bulokhova για τη ζωή και η ενέργεια που εκπέμπει είναι εμφανής.
Το θάρρος της Bulokhova, μέσα στους τελευταίους 14 μήνες, αποτυπώθηκε σε μια νέα σειρά φωτογραφιών του φωτογράφου Manolo Ceron, ο οποίος είναι από το Toronto. Σε αυτές τις εικόνες, βλέπουμε την Bulokhova να γιορτάζει τη νίκη της απέναντι στον καρκίνο.
Σε μία από τις φωτογραφίες της σειράς, ο Valentin προσπαθεί να ακουμπήσει τη μητέρα του. «Μου έσωσε την ζωή«, λέει η Bulokhova. «Με πρόσεχε. Μου έδωσε ένα πρόγραμμα, το οποίο έπρεπε να ακολουθήσω, έναν λόγο για να φροντίζω όσο καλύτερα μπορούσα τον εαυτό μου. Δεν μου επέτρεψε να κάνω κάποιο διάλειμμα, με έκανε να προχωράω μπροστά. Δεν είχα χρόνο για να λυπηθώ τον εαυτό μου. Με φρόντισε.»
O Troubetskoi στάθηκε στο πλευρό της Bulokhova, σε όλη τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας. Διάβασε τα πάντα σχετικά με την ασθένειά της και για το πώς θα τη φρόντιζαν οι γιατροί και πέρασε αμέτρητες ώρες μακριά από τη δουλειά του για να είναι στο πλευρό της στο νοσοκομείο, μέρα και νύχτα.
Χωρίς να την ενδιαφέρει πλέον το μέλλον της στον χώρο του μόντελινγκ, η Bulokhova έχει καταφέρει να βρει την ηρεμία της δίπλα στην οικογένειά της.
Tromaktiko
Η Elizaveta Bulokhova σπούδασε νομικά, αλλά έφυγε από το Τορόντο και πήγε στο Λονδίνο με το που αποφοίτησε από το Humber College, ξεκινώντας έτσι μια επταετή καριέρα ως μοντέλο, που της επέτρεψε να ζήσει και να ταξιδέψει ανά τον κόσμο.
Τον Μάη του 2014, η 24χρονη Bulokhova και ο φίλος της Roman Troubetskoi, βρίσκονταν στο Άμστερνταμ για διακοπές, όταν το σαγόνι της Bulokhova άρχισε να πρήζεται.
Τον Ιούλιο, ο πόνος είχε πλέον γίνει αφόρητος και οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν πως επρόκειτο για καρκίνο των οστών. Για να επιβιώσει, οι γιατροί τής είπαν πως όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρέσουν το σαγόνι της, αλλά και να κάνειέκτρωση (καθώς περίμενε τον αγέννητο γιο της Valentin), έτσι ώστε να ξεκινήσει 5 κύκλους εξαντλητικής χημειοθεραπείας.
«Ήταν πολύ δραστήριος και συχνά του μιλούσα όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά μου«, λέει η ίδια. «Του είπα να σταματήσει να κουνιέται, επειδή δεν μπορούσα να τον κρατήσω και, ξαφνικά, αυτό έγινε. Με άκουσε. Σταμάτησε να κουνιέται.»
Οι δεκαέξι ώρες της επέμβασης, για να αφαιρεθεί ο όγκος και το σαγόνι της και εν συνεχεία η αναδόμηση της περιοχής, χρησιμοποιώντας οστική μάζα, φλέβες, νεύρα και δέρμα από το δεξί της πόδι, ουσιαστικά τελείωσαν την καριέρα της στον χώρο του μόντελινγκ. Ακόμα χειρότερα για την Elizaveta, το αγέννητο παιδί της κινδύνευε με αναπηρία, εξαιτίας της αναισθησίας, αν κατάφερνε βέβαια να επιβιώσει την όλη διαδικασία.
Συνολικά, της αφαιρέθηκε το 95% τους σαγονιού της. Της πήρε έναν μήνα, ώστε να βρει το θάρρος να κοιταχτεί ξανά στον καθρέφτη. Ο Troubetskoi, συχνά πετύχαινε την Bulokhova να κοιτά δειλά το είδωλό της στο παράθυρο του δωματίου, οπότε κάλυψε τον καθρέφτη του μπάνιου, μέχρι εκείνη να αισθανθεί έτοιμη.
Λόγω επιπλοκών, εξαιτίας των επεμβάσεων, η Bulokhova αναγκάστηκε να αναβάλει για λίγο την έναρξη των χημειοθεραπειών και ήταν τότε, δύο μέρες πριν υποστεί την προγραμματισμένη έκτρωση, που ρώτησε τους γιατρούς της για την πιθανότητα να γεννήσει τον Valentin 10 εβδομάδες πιο νωρίς.
«Ήταν απαίσιο. Έπρεπε, ουσιαστικά, να πούμε στους γιατρούς να σκοτώσουν το απόλυτα υγιές παιδί μας, αλλά δεν είχαμε επιλογή«, λέει ο Troubetskoi. «Όμως, με τον Valentin να είναι ήδη 28 εβδομάδων, ρωτήσαμε τους γιατρούς αν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στη γέννησή του και εκείνοι μας έδωσαν το «πράσινο» φως«.
Η Bulokhova προσθέτει: «Άρχισα να μιλάω πάλι στο παιδί μου. Του είπα, «είμαστε πάλι εδώ». Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος.»
Ο Valentin γεννήθηκε, δέκα εβδομάδες πιο νωρίς, με καισαρική τομή και πέρασε τις επόμενες 51 ημέρες στην νεογνική εντατική. Ακόμα και έτσι όμως, η γέννησή του θεωρήθηκε θαύμα.
Τα βάσανα, όμως, για την Bulokhova δεν είχαν τελειώσει.
«Η χημειοθεραπεία σκοτώνει κάθε αίσθηση γεύσης, οπότε δεν πεινούσα και δεν μπορούσα καν να μασήσω καλά«, λέει, ενώ προσθέτει πως της έπαιρνε μία ώρα για να φάει ένα απλό βραστό αυγό. «Φοβόμουν να πιώ, επειδή ακόμα και το νερό καμιά φορά χυνόταν από το πλάι του προσώπου μου, ενώ λόγω της δίαιτας υγρών, το στομάχι μου συρρικνώθηκε. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να φάω. Άρχισα να υποσιτίζομαι. Η μηχανική διαδικασία του να τρώω ήταν απαίσια.»
Δεκατέσσερις μήνες μετά την αρχή της δοκιμασίας της – και δύο μήνες από τον τελευταίο γύρο χημειοθεραπείας – η 25χρονη Bulokhova και ο 30χρονος Troubetskoi κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον στο σπίτι τους, στο Vaughan του Ontario. Όταν ένας γείτονας περνάει για να πάρει τον Valentin, σχολιάζει πως «γίνεται μεγαλύτερος κάθε φορά που τον βλέπω«.
Τα μαλλιά της Bulokhova έχουν αρχίσει να βγαίνουν ξανά, τα πάνω δόντια της είναι μια χαρά, αλλά δυσκολεύεται πολλές φορές να μιλήσει, μιας και της έχουν μείνει μόνο τέσσερα από τα κάτω της δόντια. Σε μερικά χρόνια, όταν πλέον η επανεμφάνιση του καρκίνου θα είναι λιγότερο πιθανή, θα κάνει κι άλλες επανορθωτικές επεμβάσεις. Παρά τις δυσκολίες όμως, η όρεξη της Bulokhova για τη ζωή και η ενέργεια που εκπέμπει είναι εμφανής.
Το θάρρος της Bulokhova, μέσα στους τελευταίους 14 μήνες, αποτυπώθηκε σε μια νέα σειρά φωτογραφιών του φωτογράφου Manolo Ceron, ο οποίος είναι από το Toronto. Σε αυτές τις εικόνες, βλέπουμε την Bulokhova να γιορτάζει τη νίκη της απέναντι στον καρκίνο.
Σε μία από τις φωτογραφίες της σειράς, ο Valentin προσπαθεί να ακουμπήσει τη μητέρα του. «Μου έσωσε την ζωή«, λέει η Bulokhova. «Με πρόσεχε. Μου έδωσε ένα πρόγραμμα, το οποίο έπρεπε να ακολουθήσω, έναν λόγο για να φροντίζω όσο καλύτερα μπορούσα τον εαυτό μου. Δεν μου επέτρεψε να κάνω κάποιο διάλειμμα, με έκανε να προχωράω μπροστά. Δεν είχα χρόνο για να λυπηθώ τον εαυτό μου. Με φρόντισε.»
O Troubetskoi στάθηκε στο πλευρό της Bulokhova, σε όλη τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας. Διάβασε τα πάντα σχετικά με την ασθένειά της και για το πώς θα τη φρόντιζαν οι γιατροί και πέρασε αμέτρητες ώρες μακριά από τη δουλειά του για να είναι στο πλευρό της στο νοσοκομείο, μέρα και νύχτα.
Χωρίς να την ενδιαφέρει πλέον το μέλλον της στον χώρο του μόντελινγκ, η Bulokhova έχει καταφέρει να βρει την ηρεμία της δίπλα στην οικογένειά της.
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιος νοιάζεται για τον δεύτερο! Αλήθεια;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
