2015-10-21 11:27:07
Αφιερωμένες στην ενημέρωση των Κληρικών για το σκηνικό των σύγχρονων αιρέσεων και παραθρησκευτικών κινήσεων και στους τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισής τους είναι οι Γενικές Ιερατικές Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το νέο Ιεραποστολικό έτος.
Η 1η Σύναξη πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, με τον Αγιασμό της ενάρξεως που τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος στον Χαιρετισμό του εξήγησε ότι «η ραγδαία εξάπλωση των ποικιλώνυμων αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων, καθώς και τα πολλαπλά ποιμαντικά προβλήματα που αυτές δημιουργούν, μας αναγκάζουν όχι μόνο να εγκύψουμε και στην δική μας ποιμαντική δραστηριότητα, αλλά και να την εξετάσουμε ταυτόχρονα σ’ όλες της τις μορφές… η εξάπλωση των αιρέσεων και της παραθρησκείας και η καμουφλαρισμένη προπαγάνδα της θα πρέπει να μας ανησυχήσει ποιμαντικά. Χωρίς, βέβαια, εκδηλώσεις και ενέργειες υστερικές και μισαλλόδοξες, αλλά ενεργοποιώντας την ποιμαντική μας αγωνία, να νοιαστούμε για το ποίμνιο της Εκκλησίας μας. Η αγωνία αυτή θα πρέπει να γεννά μέσα στις καρδιές μας την Παύλεια αγωνία με το «τις ασθενεί και ουκ ασθενώ» (Β Κορ. 11,29).
«Τι λόγο θα δώσουμε για τις αστήρικτες ψυχές;»
Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της ανέχειας των συμπολιτών μας, προκειμένου να στρατολογήσουν οπαδούς και αναρωτήθηκε, «όταν οι οποιοιδήποτε αιρετικοί γυρνούν από πόρτα σε πόρτα, για να μιλήσουν δήθεν για την αγάπη του Θεού, εμείς ως ποιμένες και διδάσκαλοι, ως πατέρες πνευματικοί, πού είμαστε; Ασχοληθήκαμε με ποιμαντικό ενδιαφέρον και αγάπη, επισκεφθήκαμε όταν έπρεπε αυτά τα σπίτια; Έχουμε σκεφθεί τί λόγο θα δώσουμε για τις αστήρικτες αυτές ψυχές; Το φιλανθρωπικό έργο μας φυσικά και είναι κάτι πολύ σημαντικό προς αυτή την κατεύθυνση. Και η τοπική μας Εκκλησία εγκαίρως έκανε σημαντικά βήματα, με τα Σπίτια Γαλήνης και το «Δος ημίν σήμερον», ώστε ένα πιάτο φαγητό να μην λείπει σήμερα από κανέναν. Αλλά δεν πρέπει να εξαντλήσουμε την ποιμαντική μέριμνα μας μόνο στο υλικό αυτό κομμάτι αδιαφορώντας για τις πνευματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας, και λησμονώντας το «ότι ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος» (Ματθ. 4,4).
Ακολούθησε η 1η εισήγηση από τον Πρωτ. Κυριακό Τσουρό, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων και της παραθρησκείας, ο οποίο ανέπτυξε το θέμα «Οι νεοφανείς αιρέσεις ως ποιμαντικό πρόβλημα».
Ο π. Κυριακός επεσήμανε ότι «Είναι συχνή η διαπίστωση ότι με την διάδοση των συγχρόνων αιρετικών διδασκαλιών και ιδιαιτέρως των δοξασιών της «Νέας Εποχής» δημιουργείται μία σύγχυση μεταξύ του Ορθοδόξου Πληρώματος και απειλείται σοβαρώς το Ορθόδοξο φρόνημα. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο ο ποιμένας να είναι ενημερωμένος, κατά το δυνατόν πληρέστερα, πάνω στα χαρακτηριστικά και στο σκηνικό που εμφανίζει η σύγχρονη πλάνη…». Για να καταστήσει σαφή την ανάγκη ποιμαντικής εγρήγορσης για την έγκαιρη αντιμετώπιση του καταστροφικού έργου των ψευδοδισκαλιών της «Νέας Εποχής», παρατήρησε ότι «δεν μπορεί ν’ αγνοήσει κανείς ότι σήμερα οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» έχουν υπερβεί στην Ελλάδα τους 25.000, οι Πεντηκοστιανοί τους 40.000 (με 130 και πλέον ευκτήριους οίκους), οι άλλες προτεσταντικές ομάδες ανέρχονται σε 80 περίπου, οι ολοκληρωτικές παραθρησκευτικές ομάδες υπερβαίνουν τις 500, οι αρχαιολατρικές και νεοειδωλολατρικές ομάδες ολονέν εντείνουν την δραστηριότητά τους με εκδηλώσεις και εκπομπές, απειλώντας ευθέως με ύβρεις την Ορθόδοξη Εκκλησία μας … Ότι αυξάνουν συνεχώς οι περιπτώσεις εγκληματικών πράξεων εκ μέρους μερικών παραθρησκευτικών ομάδων (σεκτών). Ότι διαλύονται όλο και περισσότερες οικογένειες με διαζύγια εξ αιτίας αλλαγής πίστεως. Ότι αυξάνεται ο αριθμός των νοσηλευομένων θυμάτων σε ψυχιατρεία. Ότι απειλείται η ζωή θυμάτων και άλλων ατόμων από τα εγκληματικά δόγματα των ομάδων αυτών. Ότι διαβρώνεται όλο και περισσότερο το γνήσιο Ορθόδοξο φρόνημα από τις νεοεποχίτικες δοξασίες. Ότι οι διάφορες ολοκληρωτικές ομάδες συχνά επιτυγχάνουν να παραπλανούν τις Αρχές(;), μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτικών δήθεν θρησκευτικών ομάδων (αυτοί που ακριβώς τα καταπατούν), προκειμένου να αποκτήσουν ευκτήριους οίκους και ελευθερία στην προσηλυτιστική τους δραστηριότητα. Ότι πυκνώνουν τις θρασύτατες επιθέσεις τους εναντίον όσων ασχολούνται με το πρόβλημα, προκειμένου να εκφοβήσουν και να φιμώσουν όσους τους αποκαλύπτουν κ.λ.π.». Γι’ αυτό, «μέσα σε όλα αυτά είναι απαραίτητο η Εκκλησία να περιφρουρήσει το ορθόδοξο φρόνημα από την διάβρωση και την σύγχυση με τις οποίες απειλείται από την καταιγιστική και ύπουλη επέλαση των αιρετικών και νεοεποχίτικων μηνυμάτων – συνθημάτων από πολλές πλευρές…».
Στη συνέχεια, ο ομιλητής αποκάλυψε τον ύπουλο τρόπο δράσης των νεοφανών αιρέσεων: «Οι νεοφανείς αιρέσεις, δεν εκδηλώνονται όλες εχθρικά προς την Ορθόδοξη Πίστη ή δεν απορρίπτουν φανερά την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ορθόδοξη ιδιότητα. Χρησιμοποιούν συχνά παραπλανητικούς τίτλους, προσωπεία και ορολογίες ορθόδοξες. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται έντονη σύγχυση στο Ορθόδοξο Πλήρωμα και γίνεται ευκολότερα ο προσηλυτισμός, καθόσον δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές και φανερές οι αιρετικές διδασκαλίες τους. Η σύγχυση εντείνεται από το γεγονός ότι υπάρχει μία ατελείωτη ποικιλία τίτλων με χαρακτηριστικά χριστιανικά, ψευδοχριστιανικά, ακόμη και δήθεν Ορθόδοξα, χιλιαστικά και γενικώς εσχατολογικά, νεογνωστικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, αποκρυφιστικά, γκουρουϊστικά, ινδουιστικά και βουδιστικά, πνευματιστικά και παραψυχολογικά, ουφολογικά, νεοσατανιστικά και νεοπαγανιστικά, αλλά και επιστημονικοφανή, όπως, ινστιτούτα ψυχολογίας ή ψυχοθεραπείας ή ανάπτυξης του νου, και, τέλος, πολεμικών τεχνών, εναλλακτικών θεραπειών κ.ά. Υπάρχει, δηλ. προσφορά για όλα τα «γούστα» του σύγχρονου και συχνά προβληματισμένου ανθρώπου…». Κατέγραψε δε τις αρνητικές συνέπειες της δράσης τους, σημειώνοντας ότι «αποτέλεσμα των μεθοδεύσεων και των διαφόρων τεχνικών που χρησιμοποιούν οι ομάδες αυτές είναι η καταστροφή της ανθρωπίνης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας και των κοινωνικών σχέσεων. Τα θύματα αποκόπτονται από το οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται εχθρικό ή διαβολικό, και εξαναγκάζονται να υπηρετούν τυφλά την ομάδα και τον αρχηγό, πιστεύοντας ότι έτσι υπηρετούν το καλό της ανθρωπότητας. Κι αυτό επιτυγχάνεται με τον «διανοητικό χειρισμό» και τις διάφορες «τεχνικές» που εφαρμόζονται μέσα στις ομάδες αυτές…».
Στη συνέχεια επεσήμανε τους δύο τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισης των νεοφανών αιρέσεων: «πρωτίστως, η σε βάθος και πλάτος ουσιαστική και ολοκληρωμένη, εκ μέρους μας, γνώση της ορθής Αγιογραφικής Πίστεως και της Αγιοπατερικής ερμηνείας της, δηλ. η κατήχηση -ανακατήχηση- Ποιμένων και Πληρώματος της Εκκλησίας, και, ακολούθως, η στοιχειώδης τουλάχιστον, αν μη πλήρης, πληροφόρηση και γνώση των κυριοτέρων θέσεων, κακοδιδασκαλιών και προσηλυτιστικών μεθοδεύσεων των συγχρόνων αιρετικών».
Τέλος, ο π. Κυριακός κατάγραψε τα εξής συμπεράσματα:
1. Ας δούμε την πρόκληση των νεοφανών αιρέσεων, όχι μόνον ως απειλή για το Ορθόδοξο Ποίμνιο, αλλά και ως ευκαιρία για μια ορθότερη ποιμαντική. Οφείλουμε να βρούμε τα πνευματικά -ποιμαντικάαντισώματα, τα αντίδοτα, που θα καταστήσουν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, το «εμπεπιστευμένον ημίν ποίμνιον» (Πράξ. κ΄ 28), άτρωτους στα βέλη της πλάνης και τις μεθοδεύσεις του «πατρός του ψεύδους»,ανίκανες να βλάψουν και να απωλέσουν ψυχές.
2. Στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης Οικούμενης ισοπεδώνονται συγκριτικά τα πάντα, ιδιαιτέρως στον θρησκευτικό τομέα, στον οποίο επιδιώκεται να πληγεί το κύριο στοιχείο της ταυτότητας ενός έθνους. Με ιδιαίτερη σφοδρότητα βάλλεται η Αλήθεια του Χριστού με συντονισμένα πυρά από πολλές πλευρές.
3. Κάθε διαφοροποίηση από την πίστη και την διδασκαλία της ιστορικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας αποτελεί αίρεση. Αυτό, όμως, δεν μας επιτρέπει καμία μισαλλοδοξία ή φανατισμό απέναντι στους άλλους.
4. Καλούμαστε, ιδιαιτέρως εμείς οι ποιμένες, αφ’ ενός μεν, να μείνουμε εδραιωμένοι στην πατροπαράδοτη Ορθόδοξη πίστη μας και να αντισταθούμε στον οδοστρωτήρα της χωρίς Θεό «Νέας Εποχής» και, αφ’ ετέρου, να είμαστε «έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος, μετά πραΰτητος και φόβου» (Α΄ Πέτρ. γ΄, 15).
5. Η μελέτη του προβλήματος των νεοφανών αιρέσεων και η αντιμετώπισή του πρέπει να ενταχθούν στο κέντρο της σημερινής ποιμαντικής μέριμνας της Εκκλησίας μας.
Οι αιρέσεις στη Μαγνησία
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Αθανάσιος Κολλάς, Υπεύθυνος του Γραφείου επί των Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ο οποίος μίλησε με θέμα «Το αντιαιρετικό έργο στην Τοπική μας Εκκλησία».
Ο π. Αθανάσιος παρουσίασε τον κατάλογο των νεοφανών αιρέσεων και παραθρησκευτικών κινήσεων που δραστηριοποιούνται στην επαρχία μας και τόνισε ότι «το «Γραφείο επί των αιρέσεων και αντιαιρετικής δράσεως» της Μητρόπολής μας, με «όπλο» του την αλήθεια και την αντικειμενική και υπεύθυνη ενημέρωση, με πνεύμα πραότητας και ηπιότητας, όπως συμβουλεύει ό μέγας Απόστολος Παύλος (Β’ Τιμ. 2, 24), αντιμετώπισε όλες αυτές τις αιρετικές και παραθρησκευτικές κινήσεις με δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο, με ενημερωτικές εκπομπές από το Ρ/Σ «Ορθόδοξη Μαρτυρία» της Ιεράς Μητροπόλεως…».
Καταλήγοντας, ο π. Αθανάσιος επεσήμανε: «Η διαπίστωση, σχετικά με την παρουσία των αιρετικών ομάδων και κινημάτων παραθρησκείας της σύγχρονης θρησκείας της « ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» στην Ιερά μας Μητρόπολη, είναι φανερή. Το πρόβλημα πού υπάρχει για τον ορθόδοξο λαό μας, για τούς πιστούς μας σε κάθε Ενορία, κυρίως από τούς «Μάρτυρες του Ιεχωβά», που είναι ό φοβερότερος εχθρός της Εκκλησίας, είναι μεγάλο και ανησυχητικό. Είναι αδήριτη ανάγκη πνευματικής θωράκισης του ορθόδοξου λαού μας και κυρίως των νέων μας, πού, εν πολλοίς, αγνοούν την ουσία και το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστης και είναι έκθετοι σε κάθε ιδεολογία που περιρρέει στην κοινωνία και στα Μ. Μ. Ε. Η κατάσταση απαιτεί ανύσταχτη επαγρύπνηση, εγρήγορση και δράση από όλους εμάς τους φύλακες της αμώμητης πίστης του Θεανθρώπου Κυρίου μας, «ευκαίρως και ακαίρως», όπως λέγει ό Απόστολος Παύλος (Β’ Τιμ. 42).
Είναι σεβαστή η αλήθεια, ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει». Δική μας ευθύνη είναι η προάσπιση και η προστασία της αλήθειας του Χριστού και των πιστών ορθόδοξων χριστιανών, μελών της άγιας Εκκλησίας, από κάθε μορφή πλανεμένης διδασκαλίας, με «όπλα» μας τη θερμή πίστη, το φωτισμό του Θεού Αγίου Πνεύματος, τη γνώση της αλήθειας του Χριστού, όπως τη διδάσκει η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας η με τους αγίους θεοφόρους Πατέρες και Διδασκάλους, και την ολόθερμη προσευχή μας. Πρέπει να ορθώσουμε «τείχη» πνευματικής αντίστασης, ώστε οι κάθε λογής «βάρβαροι» να μην περάσουν. Πρέπει να αρδεύσουμε και να οχυρώσουμε τις ψυχές των ορθοδόξων πιστών με τα ζωηφόρα νάματα της αλήθειας των λόγων του Χριστού, με τη γεύση της λατρευτικής και Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας μας, όπως έκαναν και κάνουν οι άγιοι Πατέρες μας. Έτσι, θα τους στηρίξουμε στο ακλόνητο θεμέλιο της ζωής που υπάρχει, δηλ. στον Ιησού Χριστό».
Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Ποιμενάρχη κ. Ιγνάτιο.
Πηγή Tromaktiko
Η 1η Σύναξη πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, με τον Αγιασμό της ενάρξεως που τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος στον Χαιρετισμό του εξήγησε ότι «η ραγδαία εξάπλωση των ποικιλώνυμων αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων, καθώς και τα πολλαπλά ποιμαντικά προβλήματα που αυτές δημιουργούν, μας αναγκάζουν όχι μόνο να εγκύψουμε και στην δική μας ποιμαντική δραστηριότητα, αλλά και να την εξετάσουμε ταυτόχρονα σ’ όλες της τις μορφές… η εξάπλωση των αιρέσεων και της παραθρησκείας και η καμουφλαρισμένη προπαγάνδα της θα πρέπει να μας ανησυχήσει ποιμαντικά. Χωρίς, βέβαια, εκδηλώσεις και ενέργειες υστερικές και μισαλλόδοξες, αλλά ενεργοποιώντας την ποιμαντική μας αγωνία, να νοιαστούμε για το ποίμνιο της Εκκλησίας μας. Η αγωνία αυτή θα πρέπει να γεννά μέσα στις καρδιές μας την Παύλεια αγωνία με το «τις ασθενεί και ουκ ασθενώ» (Β Κορ. 11,29).
«Τι λόγο θα δώσουμε για τις αστήρικτες ψυχές;»
Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της ανέχειας των συμπολιτών μας, προκειμένου να στρατολογήσουν οπαδούς και αναρωτήθηκε, «όταν οι οποιοιδήποτε αιρετικοί γυρνούν από πόρτα σε πόρτα, για να μιλήσουν δήθεν για την αγάπη του Θεού, εμείς ως ποιμένες και διδάσκαλοι, ως πατέρες πνευματικοί, πού είμαστε; Ασχοληθήκαμε με ποιμαντικό ενδιαφέρον και αγάπη, επισκεφθήκαμε όταν έπρεπε αυτά τα σπίτια; Έχουμε σκεφθεί τί λόγο θα δώσουμε για τις αστήρικτες αυτές ψυχές; Το φιλανθρωπικό έργο μας φυσικά και είναι κάτι πολύ σημαντικό προς αυτή την κατεύθυνση. Και η τοπική μας Εκκλησία εγκαίρως έκανε σημαντικά βήματα, με τα Σπίτια Γαλήνης και το «Δος ημίν σήμερον», ώστε ένα πιάτο φαγητό να μην λείπει σήμερα από κανέναν. Αλλά δεν πρέπει να εξαντλήσουμε την ποιμαντική μέριμνα μας μόνο στο υλικό αυτό κομμάτι αδιαφορώντας για τις πνευματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας, και λησμονώντας το «ότι ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος» (Ματθ. 4,4).
Ακολούθησε η 1η εισήγηση από τον Πρωτ. Κυριακό Τσουρό, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων και της παραθρησκείας, ο οποίο ανέπτυξε το θέμα «Οι νεοφανείς αιρέσεις ως ποιμαντικό πρόβλημα».
Ο π. Κυριακός επεσήμανε ότι «Είναι συχνή η διαπίστωση ότι με την διάδοση των συγχρόνων αιρετικών διδασκαλιών και ιδιαιτέρως των δοξασιών της «Νέας Εποχής» δημιουργείται μία σύγχυση μεταξύ του Ορθοδόξου Πληρώματος και απειλείται σοβαρώς το Ορθόδοξο φρόνημα. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο ο ποιμένας να είναι ενημερωμένος, κατά το δυνατόν πληρέστερα, πάνω στα χαρακτηριστικά και στο σκηνικό που εμφανίζει η σύγχρονη πλάνη…». Για να καταστήσει σαφή την ανάγκη ποιμαντικής εγρήγορσης για την έγκαιρη αντιμετώπιση του καταστροφικού έργου των ψευδοδισκαλιών της «Νέας Εποχής», παρατήρησε ότι «δεν μπορεί ν’ αγνοήσει κανείς ότι σήμερα οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» έχουν υπερβεί στην Ελλάδα τους 25.000, οι Πεντηκοστιανοί τους 40.000 (με 130 και πλέον ευκτήριους οίκους), οι άλλες προτεσταντικές ομάδες ανέρχονται σε 80 περίπου, οι ολοκληρωτικές παραθρησκευτικές ομάδες υπερβαίνουν τις 500, οι αρχαιολατρικές και νεοειδωλολατρικές ομάδες ολονέν εντείνουν την δραστηριότητά τους με εκδηλώσεις και εκπομπές, απειλώντας ευθέως με ύβρεις την Ορθόδοξη Εκκλησία μας … Ότι αυξάνουν συνεχώς οι περιπτώσεις εγκληματικών πράξεων εκ μέρους μερικών παραθρησκευτικών ομάδων (σεκτών). Ότι διαλύονται όλο και περισσότερες οικογένειες με διαζύγια εξ αιτίας αλλαγής πίστεως. Ότι αυξάνεται ο αριθμός των νοσηλευομένων θυμάτων σε ψυχιατρεία. Ότι απειλείται η ζωή θυμάτων και άλλων ατόμων από τα εγκληματικά δόγματα των ομάδων αυτών. Ότι διαβρώνεται όλο και περισσότερο το γνήσιο Ορθόδοξο φρόνημα από τις νεοεποχίτικες δοξασίες. Ότι οι διάφορες ολοκληρωτικές ομάδες συχνά επιτυγχάνουν να παραπλανούν τις Αρχές(;), μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτικών δήθεν θρησκευτικών ομάδων (αυτοί που ακριβώς τα καταπατούν), προκειμένου να αποκτήσουν ευκτήριους οίκους και ελευθερία στην προσηλυτιστική τους δραστηριότητα. Ότι πυκνώνουν τις θρασύτατες επιθέσεις τους εναντίον όσων ασχολούνται με το πρόβλημα, προκειμένου να εκφοβήσουν και να φιμώσουν όσους τους αποκαλύπτουν κ.λ.π.». Γι’ αυτό, «μέσα σε όλα αυτά είναι απαραίτητο η Εκκλησία να περιφρουρήσει το ορθόδοξο φρόνημα από την διάβρωση και την σύγχυση με τις οποίες απειλείται από την καταιγιστική και ύπουλη επέλαση των αιρετικών και νεοεποχίτικων μηνυμάτων – συνθημάτων από πολλές πλευρές…».
Στη συνέχεια, ο ομιλητής αποκάλυψε τον ύπουλο τρόπο δράσης των νεοφανών αιρέσεων: «Οι νεοφανείς αιρέσεις, δεν εκδηλώνονται όλες εχθρικά προς την Ορθόδοξη Πίστη ή δεν απορρίπτουν φανερά την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ορθόδοξη ιδιότητα. Χρησιμοποιούν συχνά παραπλανητικούς τίτλους, προσωπεία και ορολογίες ορθόδοξες. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται έντονη σύγχυση στο Ορθόδοξο Πλήρωμα και γίνεται ευκολότερα ο προσηλυτισμός, καθόσον δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές και φανερές οι αιρετικές διδασκαλίες τους. Η σύγχυση εντείνεται από το γεγονός ότι υπάρχει μία ατελείωτη ποικιλία τίτλων με χαρακτηριστικά χριστιανικά, ψευδοχριστιανικά, ακόμη και δήθεν Ορθόδοξα, χιλιαστικά και γενικώς εσχατολογικά, νεογνωστικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, αποκρυφιστικά, γκουρουϊστικά, ινδουιστικά και βουδιστικά, πνευματιστικά και παραψυχολογικά, ουφολογικά, νεοσατανιστικά και νεοπαγανιστικά, αλλά και επιστημονικοφανή, όπως, ινστιτούτα ψυχολογίας ή ψυχοθεραπείας ή ανάπτυξης του νου, και, τέλος, πολεμικών τεχνών, εναλλακτικών θεραπειών κ.ά. Υπάρχει, δηλ. προσφορά για όλα τα «γούστα» του σύγχρονου και συχνά προβληματισμένου ανθρώπου…». Κατέγραψε δε τις αρνητικές συνέπειες της δράσης τους, σημειώνοντας ότι «αποτέλεσμα των μεθοδεύσεων και των διαφόρων τεχνικών που χρησιμοποιούν οι ομάδες αυτές είναι η καταστροφή της ανθρωπίνης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας και των κοινωνικών σχέσεων. Τα θύματα αποκόπτονται από το οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται εχθρικό ή διαβολικό, και εξαναγκάζονται να υπηρετούν τυφλά την ομάδα και τον αρχηγό, πιστεύοντας ότι έτσι υπηρετούν το καλό της ανθρωπότητας. Κι αυτό επιτυγχάνεται με τον «διανοητικό χειρισμό» και τις διάφορες «τεχνικές» που εφαρμόζονται μέσα στις ομάδες αυτές…».
Στη συνέχεια επεσήμανε τους δύο τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισης των νεοφανών αιρέσεων: «πρωτίστως, η σε βάθος και πλάτος ουσιαστική και ολοκληρωμένη, εκ μέρους μας, γνώση της ορθής Αγιογραφικής Πίστεως και της Αγιοπατερικής ερμηνείας της, δηλ. η κατήχηση -ανακατήχηση- Ποιμένων και Πληρώματος της Εκκλησίας, και, ακολούθως, η στοιχειώδης τουλάχιστον, αν μη πλήρης, πληροφόρηση και γνώση των κυριοτέρων θέσεων, κακοδιδασκαλιών και προσηλυτιστικών μεθοδεύσεων των συγχρόνων αιρετικών».
Τέλος, ο π. Κυριακός κατάγραψε τα εξής συμπεράσματα:
1. Ας δούμε την πρόκληση των νεοφανών αιρέσεων, όχι μόνον ως απειλή για το Ορθόδοξο Ποίμνιο, αλλά και ως ευκαιρία για μια ορθότερη ποιμαντική. Οφείλουμε να βρούμε τα πνευματικά -ποιμαντικάαντισώματα, τα αντίδοτα, που θα καταστήσουν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, το «εμπεπιστευμένον ημίν ποίμνιον» (Πράξ. κ΄ 28), άτρωτους στα βέλη της πλάνης και τις μεθοδεύσεις του «πατρός του ψεύδους»,ανίκανες να βλάψουν και να απωλέσουν ψυχές.
2. Στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης Οικούμενης ισοπεδώνονται συγκριτικά τα πάντα, ιδιαιτέρως στον θρησκευτικό τομέα, στον οποίο επιδιώκεται να πληγεί το κύριο στοιχείο της ταυτότητας ενός έθνους. Με ιδιαίτερη σφοδρότητα βάλλεται η Αλήθεια του Χριστού με συντονισμένα πυρά από πολλές πλευρές.
3. Κάθε διαφοροποίηση από την πίστη και την διδασκαλία της ιστορικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας αποτελεί αίρεση. Αυτό, όμως, δεν μας επιτρέπει καμία μισαλλοδοξία ή φανατισμό απέναντι στους άλλους.
4. Καλούμαστε, ιδιαιτέρως εμείς οι ποιμένες, αφ’ ενός μεν, να μείνουμε εδραιωμένοι στην πατροπαράδοτη Ορθόδοξη πίστη μας και να αντισταθούμε στον οδοστρωτήρα της χωρίς Θεό «Νέας Εποχής» και, αφ’ ετέρου, να είμαστε «έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος, μετά πραΰτητος και φόβου» (Α΄ Πέτρ. γ΄, 15).
5. Η μελέτη του προβλήματος των νεοφανών αιρέσεων και η αντιμετώπισή του πρέπει να ενταχθούν στο κέντρο της σημερινής ποιμαντικής μέριμνας της Εκκλησίας μας.
Οι αιρέσεις στη Μαγνησία
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Αθανάσιος Κολλάς, Υπεύθυνος του Γραφείου επί των Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ο οποίος μίλησε με θέμα «Το αντιαιρετικό έργο στην Τοπική μας Εκκλησία».
Ο π. Αθανάσιος παρουσίασε τον κατάλογο των νεοφανών αιρέσεων και παραθρησκευτικών κινήσεων που δραστηριοποιούνται στην επαρχία μας και τόνισε ότι «το «Γραφείο επί των αιρέσεων και αντιαιρετικής δράσεως» της Μητρόπολής μας, με «όπλο» του την αλήθεια και την αντικειμενική και υπεύθυνη ενημέρωση, με πνεύμα πραότητας και ηπιότητας, όπως συμβουλεύει ό μέγας Απόστολος Παύλος (Β’ Τιμ. 2, 24), αντιμετώπισε όλες αυτές τις αιρετικές και παραθρησκευτικές κινήσεις με δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο, με ενημερωτικές εκπομπές από το Ρ/Σ «Ορθόδοξη Μαρτυρία» της Ιεράς Μητροπόλεως…».
Καταλήγοντας, ο π. Αθανάσιος επεσήμανε: «Η διαπίστωση, σχετικά με την παρουσία των αιρετικών ομάδων και κινημάτων παραθρησκείας της σύγχρονης θρησκείας της « ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» στην Ιερά μας Μητρόπολη, είναι φανερή. Το πρόβλημα πού υπάρχει για τον ορθόδοξο λαό μας, για τούς πιστούς μας σε κάθε Ενορία, κυρίως από τούς «Μάρτυρες του Ιεχωβά», που είναι ό φοβερότερος εχθρός της Εκκλησίας, είναι μεγάλο και ανησυχητικό. Είναι αδήριτη ανάγκη πνευματικής θωράκισης του ορθόδοξου λαού μας και κυρίως των νέων μας, πού, εν πολλοίς, αγνοούν την ουσία και το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστης και είναι έκθετοι σε κάθε ιδεολογία που περιρρέει στην κοινωνία και στα Μ. Μ. Ε. Η κατάσταση απαιτεί ανύσταχτη επαγρύπνηση, εγρήγορση και δράση από όλους εμάς τους φύλακες της αμώμητης πίστης του Θεανθρώπου Κυρίου μας, «ευκαίρως και ακαίρως», όπως λέγει ό Απόστολος Παύλος (Β’ Τιμ. 42).
Είναι σεβαστή η αλήθεια, ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει». Δική μας ευθύνη είναι η προάσπιση και η προστασία της αλήθειας του Χριστού και των πιστών ορθόδοξων χριστιανών, μελών της άγιας Εκκλησίας, από κάθε μορφή πλανεμένης διδασκαλίας, με «όπλα» μας τη θερμή πίστη, το φωτισμό του Θεού Αγίου Πνεύματος, τη γνώση της αλήθειας του Χριστού, όπως τη διδάσκει η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας η με τους αγίους θεοφόρους Πατέρες και Διδασκάλους, και την ολόθερμη προσευχή μας. Πρέπει να ορθώσουμε «τείχη» πνευματικής αντίστασης, ώστε οι κάθε λογής «βάρβαροι» να μην περάσουν. Πρέπει να αρδεύσουμε και να οχυρώσουμε τις ψυχές των ορθοδόξων πιστών με τα ζωηφόρα νάματα της αλήθειας των λόγων του Χριστού, με τη γεύση της λατρευτικής και Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας μας, όπως έκαναν και κάνουν οι άγιοι Πατέρες μας. Έτσι, θα τους στηρίξουμε στο ακλόνητο θεμέλιο της ζωής που υπάρχει, δηλ. στον Ιησού Χριστό».
Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Ποιμενάρχη κ. Ιγνάτιο.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κατρούγκαλος: Τέλος οι επικουρικές συντάξεις - 390 ευρώ η εθνική σύνταξη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Το χαμόγελο ενός βρέφους στον γιατρό του Ρίου - Η συγκινητική στιγμή στο ιατρείο [photo]](https://images.newsnowgreece.com/86/866393/to-xamogelo-enos-vrefous-ston-giatro-tou-riou---i-sygkinitiki-stigmi-sto-iatreio-photo-1-124x78.jpg)
