ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Λουί Σεβρολέ: Ο ελβετός οδηγός ταχύτητας που ίδρυσε τη Chevrolet και έχασε μια αυτοκρατορία! [photos]

Ο ατρόμητος και ριψοκίνδυνος ραλίστας Λουί Σεβρολέ δεν έδειχνε κανένα... σημάδι ανησυχίας ακόμα και όταν διακυβευόταν η ζωή του στους αγώνες, καθώς ο σκοπός ήταν αποκλειστικά η νίκη!

Τα οδηγικά του χαρίσματα και η χαρακτηριστική αναίδεια με την οποία αψηφούσε τον θάνατο σύντομα θα τον κάνουν όνομα και θα προσελκύσουν πολλά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών της εποχής, όπως ο «πολύς» Γουίλιαμ Ντουράντ, ο οποίος τον έπεισε τελικά να ιδρύσουν τη Chevrolet Motor Company, αλλάζοντας μια για πάντα το πεδίο της παγκόσμιας αυτοκίνησης.

Ο Σεβρολέ μπαίνει στο εργαστήριο και σχεδιάζει ένα μεγάλο ανοιχτό αυτοκίνητο, το οποίο έγινε ανάρπαστο στις ΗΠΑ και απέδειξε σε όλους ότι όχι μόνο μπορούσε να οδηγήσει, αλλά και να κατασκευάσει κιόλας!

Σαφώς περισσότερο οραματιστής παρά επιχειρηματίας, ο Λουί έμαθε τις βασικές αρχές της μηχανικής από τον ωρολογοποιό πατέρα του και ήδη από τα μικράτα του έτρεχε, επισκεύαζε και κατασκεύαζε κάποια στιγμή ποδήλατα, αν και θα τα παρατούσε όλα μονομιάς μόλις έπεφταν τα μάτια του στο πρώτο ποτέ αυτοκίνητο που είδε στη ζωή του. Πρωταθλητής ποδηλασίας ήδη και δαιμόνιος μηχανικός, αφού είχε σχεδιάσει ένα καινοτόμο σύστημα ταχυτήτων που του επέτρεπε να εκμεταλλευτεί τη φυσική δύναμή του, εγκατέλειψε τα πάντα για να μαθητεύσει σε συνεργεία και αυτοκινητοβιομηχανίες και να γίνει τελικά ο οδηγός της Fiat στα αμερικανικά ράλι, απ’ όπου ξεπήδησε σωστή διασημότητα!

Αυτοδίδακτος μηχανικός, ο Σεβρολέ διέθετε τεράστια γνώση της αυτοκίνησης, αν και επιχειρηματίας δεν υπήρξε ποτέ. Κι έτσι ο συνεργάτης του του άρπαξε σχεδόν τη βιομηχανία με το όνομά του, αν και ο Λουί δεν πολυσκοτίστηκε: έφτιαξε μια καινούρια για να ασχοληθεί απερίσπαστος με το μεγάλο του πάθος, τους αγώνες ταχύτητας! Ο θρύλος της πρώιμης αυτοκινητοβιομηχανίας επηρέασε βαθύτατα την αμερικανική περιπέτεια με τη μηχανοκίνητη τρέλα του ανθρώπου Πρώτα χρόνια

Ο Λουί Ζοζέφ Σεβρολέ γεννιέται στις 25 Δεκεμβρίου 1878 σε πολίχνη της Ελβετίας ως το δεύτερο από τα εφτά παιδιά μιας οικογένειας γαλλικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν ωρολογοποιός και έβγαζε τα προς το ζην σχεδιάζοντας και επισκευάζοντας ρολόγια και άλλους μηχανισμούς, αν και οι δυσκολίες της επιβίωσης θα αναγκάσουν τη φαμίλια να μετακομίσει σε κωμόπολη της γαλλικής Βουργουνδίας όταν ο Λουί ήταν έξι ετών.

Αναγνωρίζοντας τη δίψα του κανακάρη του για τη μηχανική και τις κατασκευές, ο πατέρας τού μαθαίνει τις βασικές αρχές και του εμφυσεί το πάθος για έμφαση στην ακρίβεια, μάθημα που θα αποδεικνυόταν ανεκτίμητο αργότερα.

Ο έφηβος Σεβρολέ θα επιδείξει την επινοητικότητά του ήδη από νωρίς: για να βοηθά οικονομικά την οικογένεια δούλευε σε ένα τοπικό οινοποιείο, όταν και παρατήρησε ότι η διαδικασία της μετάγγισης του κρασιού από το ένα βαρέλι στο άλλο παραήταν αργή και κοπιαστική. Κι έτσι σχεδιάζει μια αντλία βαρελιού που του φέρνει επαίνους από όλη τη Γαλλία και χρησιμοποιήθηκε στη γαλλική οινοπαραγωγή για δεκαετίες!

Την ίδια ώρα, οι ποδηλατοδρομίες ήταν στη Βουργουνδία μεγάλο εβδομαδιαίο γεγονός εκείνη την εποχή και όλα τα παιδιά μαγεύονταν από τα αγωνιστικά δίτροχα, έτσι κι ο Λουί. Μόνο που το δικό του πάθος για την ταχύτητα δεν θα τον εγκατέλειπε ποτέ! Πολύ ρωμαλέο ως παιδί και ήδη καλός αθλητής, σκαρφίστηκε ένα καινοτόμο σύστημα ταχυτήτων για το ποδήλατό του που να του επιτρέπει να εκμεταλλευτεί τη φυσική του δύναμη. Έφηβος ακόμα και έχοντας ήδη παρατήσει το σχολείο εδώ και χρόνια, μαθητεύει τώρα σε ποδηλατάδικο και καταφέρνει να επισκευάσει το ηλεκτρικό τρίτροχο του ιδιοκτήτη που ήταν εδώ και χρόνια χαλασμένο και κανείς δεν μπορούσε να φτιάξει!

Τώρα συναρμολογούσε τα δικά του ποδήλατα τους χειμώνες και τα πουλούσε στους τουρίστες το καλοκαίρι κάτω από το όνομα «Frontenac», το οποίο έμελλε να χρησιμοποιήσει ξανά πολλά χρόνια αργότερα στην Αμερική, όταν θα έφτιαχνε τα δικά του αγωνιστικά αυτοκίνητα.

Ο Σεβρολέ έγινε τοπικός πρωταθλητής ποδηλασίας, τα Frontenac του πουλούσαν καλά και η καριέρα του φάνταζε εξασφαλισμένη. Και τότε ήρθε στη ζωή του το αυτοκίνητο, με τον έρωτα να είναι το λιγότερο κεραυνοβόλος…

Ο Σεβρολέ μηχανικός αυτοκινήτων

Αμέσως παρατά τα πάντα και πάει να μαθητεύσει σε αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Darracq, η Hotchkiss και η Dion Bouton. Το 1898 πιάνει την πρώτη του δουλειά ως μηχανικός αυτοκινήτων στη Mors Auto Company, η οποία στέλνει τον 20χρονο νεαρό να μαθητεύσει στο αντιπρόσωπό της στον Καναδά. Εκεί θα μάθει τα μυστικά της αυτοκίνησης και θα καθίσει πίσω από το βολάν ως οδηγός δοκιμαστικών.

Έπειτα από έξι μήνες, θα μετακομίσει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης για να δουλέψει για λογαριασμό της DeDion Bouton Motorette Company, όπου και θα βρεθεί για πρώτη φορά σε αγωνιστική πίστα! Η Fiat είδε τον νεαρό ραλίστα, της άρεσε και του πρόσφερε το 1901 συμβόλαιο ως δεύτερος οδηγός του αγωνιστικού τμήματός της. Την ίδια χρονιά, πέθανε ο πατέρας του στη Γαλλία και ο Λουί έφερε όλη του τη φαμίλια στη Νέα Υόρκη (την αμερικανική υπηκοότητα την πήρε το 1915).

Στις πρώιμες αυτές στιγμές της αυτοκίνησης, οι κατασκευαστές αποκτούσαν φήμη και πελάτες μόνο αν κέρδιζαν στα ράλι, είτε σε αγώνες ταχύτητας είτε αντοχής είτε ειδικών δοκιμασιών. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο Σεβρολέ κάνει ένα καλό πρώτο όνομα όταν κερδίζει τους δύο θρυλικούς ραλίστες των ΗΠΑ, Barney Oldfield και Walter Christie, στον Ιππόδρομο της Νέας Υόρκης στις 20 Μαΐου 1905. Οδηγώντας ένα Fiat 90 αλόγων, ο θρασύτατος νεαρός θέτει νέο ρεκόρ ταχύτητας πίστας και δεν κόβει ούτε στις στροφές, σε ένα μοτίβο που θα γινόταν σταθερά στην καριέρα του. Την ίδια χρονιά, κερδίζει και πάλι τον Walter Christie αλλά και κάποιον… Χένρι Φορντ σε κούρσα του Νιου Τζέρσεϊ, θέτοντας έτσι τις βάσεις μια σπουδαίας καριέρας που ερχόταν ολοταχώς!

Επίσης το 1905, παντρεύτηκε μια Αμερικανή γαλλικής καταγωγής και απέκτησε δύο γιους…

Ο Σεβρολέ ραλίστας

Ο 27χρονος ελβετός εμιγκρές ήταν τώρα αστέρι στους αγώνες ταχύτητας και όλοι οι αμερικανοί κατασκευαστές συνωστίζονταν στο κατώφλι του για να τον δέσουν με συμβόλαιο. Από τον χορό δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει ο Γουίλιαμ Ντουράντ, ο ίδιος ο ιδρυτής της General Motors! Αυτός ήταν που κάλεσε τον Λουί και τον μικρότερο αδερφό του Αρθούρ (επίσης ραλίστας και κατασκευαστής, όπως και ο ακόμα μικρότερος Γκαστόν) στο Μίσιγκαν το 1907 για να υποβληθούν σε δοκιμαστικά για την ομάδα του. Ο Ντουράντ έστησε πράγματι μια κούρσα πίσω από το εργοστάσιο της Buick και προσέλαβε τελικά τον «δαίμονα» Λουί ως οδηγό της αγωνιστικής Buick. Τον Αρθούρ τον πήρε προσωπικό οδηγό του, καθώς ο νεαρός οδηγούσε γρήγορα μεν, προσεκτικά δε. Ο μικρός έβγαζε περισσότερα τώρα από τον Λουί, καθώς στην εποχή το επάγγελμα του ραλίστα ήταν περισσότερο δάφνες και τιμές παρά χρήμα.

Για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Λουί απέσπασε αμέτρητες νίκες για λογαριασμό της Buick, μεταξύ των οποίων και σε θρυλικά ράλι των ΗΠΑ. Όπως το έλεγαν οι φίλοι και οι δημοσιογράφοι των αγώνων ταχύτητας, ο μόνος τρόπος να χάσει ο Σεβρολέ έναν αγώνα είναι να τον προδώσει ο κινητήρας! Ο τολμηρότατος Σεβρολέ από φρένο δεν ήξερε γι’ αυτό και πλάι στις αναρίθμητες νίκες του φιγούραραν εξίσου πολλοί τραυματισμοί.

Υπολογίζεται ότι μεταξύ 1905-1920, ο Λουί πέρασε συνολικά τρία χρόνια σε κατάσταση ανάρρωσης από τα τραύματά του! Στον ίδιο χρωστάμε μάλιστα την προστατευτική μπάρα μέσα στην καμπίνα, η οποία θα γινόταν σύντομα παγκόσμια σταθερά στα ράλι, κι αυτό στην απέλπιδα προσπάθειά του να μη σκοτωθεί στους αγώνες. Η προστατευτική δοκός τού έσωσε πράγματι τη ζωή μπόλικες φορές, αν και δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και τους συνοδηγούς του.

Το 1909 ο Σεβρολέ άνοιξε ένα συνεργείο στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, όπου και άρχισε δειλά-δειλά να σχεδιάζει και να κατασκευάζει πειραματικά πρωτότυπα για κινητήρες αυτοκινήτων. Τελειομανής ήδη από τα χρόνια που μαθήτευε δίπλα στον ωρολογοποιό πατέρα του, πλέον δούλευε 16 ώρες τη μέρα στο γκαράζ του, καθώς προτιμούσε να τα κάνει όλα μόνος του…

Το πρώτο αυτοκίνητο με το όνομά του πάνω

Όταν ο Ντουράντ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την General Motors το 1910, εξαιτίας μιας διαμάχης των μετόχων, ο Σεβρολέ πήγε και τον βρήκε και του πρότεινε να σχεδιάσει για λογαριασμό του ένα μικρό αλλά πολυτελές σεντάν. Το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο Chevrolet του 1912, που έδειξε σε όλους τις ικανότητές του στη μηχανική!

Παρά την αλμυρή του τιμή, το καινοτόμο μηχανικά και λειτουργικά αμάξι του Σεβρολέ πούλησε περισσότερα από 3.000 κομμάτια τη χρονιά που κυκλοφόρησε και άλλα 16.000 στα επόμενα δύο χρόνια, αποφέροντας στους δύο συνεταίρους κέρδος 1,3 εκατ. δολαρίων! Παρά την επιτυχία, οι δύο άντρες λογομάχησαν όταν ο Ντουράντ πρόσθεσε ένα φτηνότερο και κατώτερο αμάξι στην αλυσίδα παραγωγής της Chevrolet το 1914 για να ανταγωνιστεί το θρυλικό Model T του Φορντ.

Εξοργισμένος, ο Σεβρολέ εγκαταλείπει τη Chevrolet, καθώς δεν ήθελε με τίποτα να συνδεθεί το όνομά του με κατώτερης ποιότητας και επιδόσεων τετράτροχα! Έσπευσε μάλιστα να ξεφορτωθεί τις μετοχές του στον κατοπινό κολοσσό που έφερε το όνομά του, πουλώντας τες όσο όσο στον Ντουράντ, σε κάτι που θα ήταν το μεγαλύτερο επιχειρηματικό λάθος της ζωής του…

Η ίδρυση της Frontenac Motor Car Company και το άδοξο τέλος

Με την κεκτημένη ταχύτητα της κατασκευαστικής στο τσεπάκι του, ο Σεβρολέ έγινε ένας από τους πιο πετυχημένους ανεξάρτητους κατασκευαστές αγωνιστικών αυτοκινήτων της Αμερικής. Την ίδια κιόλας χρονιά, το 1914, ιδρύει τη Frontenac Motor Company και κατασκευάζει 4 αγωνιστικά, με τη βοήθεια πια των δύο αδερφών του, Αρθούρ και Γκαστόν.

Και οι τρεις Σεβρολέ πήραν μέρος στο ιστορικό ράλι Indiana 500 του 1916, αν και κανένα από τα Frontenac δεν κατάφερε να τερματίσει. Την προηγούμενη χρονιά, ο Λουί σχεδίασε ένα νέο αμάξι, το Cornelian, για λογαριασμό της Blood Brothers Machine Company, έχοντας αρχίσει ήδη να πειραματίζεται με κράματα μετάλλου αντί για το δημοφιλές στην αυτοκίνηση ατσάλι, καθώς είχε καταλάβει πρώτος πόσο σημαντικός ήταν ο λόγος δύναμης/κιλών. Την ίδια εποχή, ο Σεβρολέ έφτιαξε και μερικούς πειραματικούς κινητήρες για αεροπλάνα, αν και μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου επέστρεψε στα γνώριμα ύδατα της αγωνιστικής αυτοκίνησης.

Το 1920 το Frontenac του Λουί κέρδισε την κούρσα της Indianapolis με τον Γκαστόν στο βολάν και ο Λουί συνέχισε να τρέχει με τις δημιουργίες του, αν και εγκατέλειψε οριστικά την αγωνιστική οδήγηση όταν ο Γκαστόν σκοτώθηκε σε κούρσα του Λος Άντζελες τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Παρά τις πάμπολλες επιτυχίες στα σιρκουί, η Frontenac Motor Company παρέπαιε οικονομικά και επενδυτής έπεισε τον Λουί να την κλείσει και να φτιάχνει στη θέση των αγωνιστικών κομψοτεχνημάτων εξαρτήματα για το δημοφιλέστατο Model T του Χένρι Φορντ. Στον κολοφώνα της νέας αυτής δραστηριότητας, ο Σεβρολέ κατασκεύαζε 60 μηχανικά μέρη τη μέρα, όταν όμως κυκλοφόρησε το νέο μοντέλο της Ford, το Model A, οι Σεβρολέ έμειναν χωρίς δουλειά!

Ο Λουί δεν είχε καθόλου το επιχειρηματικό δαιμόνιο μέσα του. Δεν κατάφερε καν να εκμεταλλευτεί τη δική του εταιρία Chevrolet Motor Company, η οποία ενσωματώθηκε κάποια στιγμή στην General Motors και έγινε κολοσσός. Ο ίδιος έχασε πάρα πολλά προσπαθώντας να λανσάρει ένα επιβατικό μοντέλο Frontenac και η κρίση του 1922 τον έφερε στο χείλος της χρεωκοπίας. Το μόνο πράγμα που τον έκανε να επιβιώσει οικονομικά, καθώς οι επόμενες επιχειρηματικές αποτυχίες του τέλος δεν είχαν, ήταν η εμπορική εκμετάλλευση των τόσων πατεντών του. Ο Σεβρολέ ήταν, για παράδειγμα, ο πρώτος που εγκατέστησε φρένα και στους τέσσερις τροχούς του αυτοκινήτου.

Πέρα από το πάθος του για την αυτοκίνηση, ο Λουί ασχολήθηκε με πολλά ακόμα, όπως τους αγώνες ταχύτητας με ταχύπλοα και τους αγωνιστικούς κινητήρες τους (1925), κερδίζοντας μάλιστα αρκετές θαλάσσιες κούρσες. Ήταν επίσης πολύ καλός στο γκολφ και κέρδισε αμέτρητα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Και βέβαια κάποια στιγμή τα αδέλφια Σεβρολέ έφτιαξαν έναν καινοτόμο κινητήρα για αεροσκάφη, τον Chevrolair 333, που πήγε να γίνει ανάρπαστος στην αγορά, αν και η κακή διαχείριση θα έβαζε τέλος και σε αυτή την περιπέτεια, αποξενώνοντας πια εντελώς τα δύο αδέρφια.

Το 1934, σε κάτι που λογίζεται ιστορική ειρωνεία, ο Λουί Σεβρολέ, έχοντας χάσει σχεδόν τα πάντα στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929, προσλήφθηκε ως σύμβουλος για το τμήμα της Chevrolet της General Motors! Εκεί θα παραμείνει μέχρι το 1938, όταν θα υποστεί εγκεφαλικό και θα αναγκαστεί να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Τα τελευταία του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από προσωπικές τραγωδίες και θλίψη. Το 1934 πέθανε ο μεγαλύτερος γιος του, την ίδια ώρα που ένα σημαντικότατο μέρος των σχεδίων και των πατεντών του καταστράφηκε όταν το σπίτι της αδερφής του τυλίχθηκε στις φλόγες. Ο Σεβρολέ άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στο Ντιτρόιτ στις 6 Ιουνίου 1941. Πλέον ζούσε σε οίκο ευγηρίας. Η ανεκτίμητη συνεισφορά του στην αυτοκίνηση αναγνωρίστηκε τελικά το 1969, όταν περιλήφθηκε στο Automotive Hall of Fame…
Πηγή
Tromaktiko