2012-05-09 11:10:20
Η νίκη του Φρανσούα Ολάντ στη Γαλλία και η απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα με τη μεγάλη άνοδο της Αριστεράς ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην οικονομική πολιτική στην Ευρώπη.
«Οι Ευρωπαίοι εξεγείρονται. Καιρός ήταν», έγραφε τη Δευτέρα ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν αναφερόμενος στις δύο αυτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Βέβαια, ο δρόμος που οδηγεί στο τέλος της «στρατηγικής της ανάκαμψης μέσω λιτότητας», όπως λέει ο Κρούγκμαν, είναι γεμάτος εμπόδια και η πραγματικότητα απέχει πολύ από κάποιες πρόωρες εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για αλλαγή ρότας της Ευρώπης.
Η αντίδραση
Στην πραγματικότητα η Ευρώπη μπαίνει σε μία περίοδο έντονων διεργασιών και πολιτικών συγκρούσεων που πυροδοτούνται από την κοινωνική αντίδραση όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Αν αυτό εκφραστεί με συγκεκριμένες αποφάσεις και πόσος χρόνος θα απαιτηθεί, αυτό θα φανεί στο επόμενο σύντομο διάστημα
. Γι’ αυτούς πάντως που βρίσκονται «στον πάτο του βαρελιού της κρίσης» ταιριάζει απόλυτα η φράση του Μάο: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση».
Υπέρμαχοι της Μέρκελ
H δημιουργία ενός σχεδίου ανάπτυξης για την Ευρώπη που θα συμπληρώνει το δημοσιονομικό σύμφωνο -το οποίο έχει αρχίσει να δέχεται και η Γερμανία- δεν φαίνεται πλέον ότι είναι αρκετό να πείσει για την εμμονή στη λιτότητα.
Το ότι οδηγούμαστε σε μια περίοδο σκληρών διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων μεταξύ του γερμανικού άξονα και των υπολοίπων χωρών με εμπροσθοφυλακή τη Γαλλία, φαίνεται από τις αντιδράσεις της γερμανικής κυβέρνησης που διά στόματος της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένουν αμετακίνητοι στην πολιτική λιτότητας.
Η νευρικότητα σε μερίδα της Κομισιόν και του Εurogroup που συντάσσονται με τη Γερμανία είναι ήδη ορατή. Χθες, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο απείλησε για ακόμη μια φορά τις χώρες που έχουν δεχθεί εξωτερική βοήθεια με: «λιτότητα ή άτακτη χρεοκοπία».
Ταυτόχρονα ο πρόεδρος του Eurogrοup Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ προειδοποίησε τον κ. Ολάντ να μην «αγγίξει» το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Οι επικριτές
Οι αντίθετες φωνές ωστόσο δυναμώνουν. Μετά την αντιπολίτευση στη Γερμανία, Γερμανοί οικονομολόγοι μεταξύ των οποίων και σύμβουλοι της κυρίας Μέρκελ ζητούν από την καγκελάριο να χαλαρώσει τα προγράμματα αυστηρής λιτότητας για τα υπερχρεωμένα κράτη. Ο καθηγητής και μέλος των σοφών που συμβουλεύουν την κυρία Μέρκελ Πέτερ Μπόφινγκερ ζήτησε την επιμήκυνση των προγραμμάτων λιτότητας ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα και να χαλαρώσει η κοινωνική πίεση. Κατέληξε μάλιστα λέγοντας ότι τα προγράμματα λιτότητας έχουν οδηγηθεί σε απόλυτη αποτυχία.
Αίσθηση προκαλεί επίσης συνέντευξη του επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα στο δίκτυο CNBC που κάλεσε ουσιαστικά τη Γερμανία να χαλαρώσει το Μνημόνιο στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα είπε ότι θα πρέπει οι περικοπές στις χώρες που δέχονται βοήθεια να προσαρμοστούν στη νέα οικονομική πραγματικότητα και να μεγαλώσει ο χρόνος για τη δημοσιονομική προσαρμογή τους. Για την Ελλάδα είπε ακόμη ότι θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ώστε να αποκατασταθεί η ροή πιστώσεων προς την αγορά. για να υπάρξει επανεκκίνηση της ανάπτυξης.
Ο νέος… χάρτης
Το πρώτο βήμα για τη χαλάρωση των προγραμμάτων λιτότητας ίσως να γίνει στην Ισπανία. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι θα πρέπει να νιώθει μεγάλη ανακούφιση από την ήττα του Σαρκοζί στη Γαλλία. Προεκλογικά, στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έλεγαν ότι παρακαλούσαν να κερδίσει ο σοσιαλιστής Ολάντ, ώστε να σπάσει ο άξονας των «Μερκοζί». Σύμφωνα με δημοσίευμα της «El Pais», οι Βρυξέλλες επεξεργάζονται σχέδιο για να δώσουν στην Ισπανία περιθώριο ενός ακόμη χρόνου για να μειώσει η χώρα το έλλειμμα στο 3% (από το 2013 στο 2014).
Η πολιτική λιτότητας της κυρίας Μέρκελ έχει όμως να αντιμετωπίσει μέσα στον Μάιο μία ακόμη δοκιμασία. Στο τέλος του μήνα θα διεξαχθεί στην Ιρλανδία το δημοψήφισμα για το δημοσιονομικό σύμφωνο. Αν οι Ιρλανδοί ψηφίσουν «όχι» θα προκληθεί πολιτικός σεισμός στην Ευρώπη και θα ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση στο Βερολίνο να χαλαρώσει τα προγράμματα λιτότητας. Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Εντα Κένι έχει στηρίξει δημόσια τα αναπτυξιακά σχέδια του Ολάντ και ήταν από τους πρώτους ηγέτες που είχε δεσμευτεί να διαπραγματευτεί μέτρα ανάπτυξης που θα περιλαμβάνονται στο δημοσιονομικό σύμφωνο.
Στη Γαλλία, όσα δεν έφερνε ο χρόνος τα έφερε η ώρα. Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του γαλλικού αποτελέσματος, το Βερολίνο αναγκάστηκε να βρει τρόπο επικοινωνίας με τον Φρανσουά Ολάντ και να κάνει διπλωματικό άνοιγμα στο Παρίσι, μιλώντας για πρώτη φορά για «επεξεργασία ενός Συμφώνου ανάπτυξης». Η συνεργασία δεν αναμένεται εντελώς ρόδινη, αλλά πρόκειται για μεγάλο βήμα, δεδομένου ότι πριν από ένα μήνα, η καγκελαρία είχε κλείσει την πόρτα στον Ολάντ, ο οποίος θέλησε να συναντηθεί προεκλογικά με Ευρωπαίους ηγέτες. Ενδεικτική είναι και η αλλαγή στάσης των γερμανικών μέσων ενημέρωσης, που μετά το πρώτο σοκ, άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπο του Ολάντ «ένα καλύτερο εταίρο από τον Σαρκοζί». Η ετυμηγορία του γαλλικού λαού ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και καταδικάζει την πολιτική της πειθαρχίας που ακολούθησε πιστά ο τέως πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, εναρμονιζόμενος απολύτως με τη γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική. Η νίκη του Ολάντ οφείλεται κυρίως στην αντιγερμανική πολιτική που ευαγγελίστηκε και στον εξοβελισμό της λέξης «λιτότητα» από το προεκλογικό του λεξιλόγιο.
Οι εκλογές στη Γαλλία και την Ελλάδα επισκίασαν ελαφρώς τις δημοτικές στην Ιταλία. Ομως, οι τοπικές ιταλικές εκλογές που έγιναν εν μέσω της προώθησης νέων μέτρων λιτότητας στη χώρα, είχαν ειδικό βάρος καθώς έδωσαν μήνυμα αγανάκτησης και οργής των πολιτών στη μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση τεχνοκρατών του Μάριο Μόντι. Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών ισοδυναμεί με ηχηρό χαστούκι στην κυβέρνηση Μόντι, καθώς καταποντίστηκαν οι καθεστωτικές δυνάμεις και αναδείχθηκαν αντιμνημονιακά κόμματα αγανάκτησης, όπως το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» του κωμικού Πέπε Γκρίλο, ο οποίος έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν στην πολιτική της Ιταλίας, κάνοντας καυστική κριτική στο κατεστημένο. Το μήνυμα των ιταλικών εκλογών -όπως και των γαλλικών, των ελληνικών- ήταν αντίδραση στις δυνάμεις της εξουσίας. Ετσι, η Κεντροδεξιά, που χρεώθηκε με την αποτυχία και με τους κακούς χειρισμούς που οδήγησαν στην κυβέρνηση Μόντι, έχασε παραδοσιακά κάστρα όπου εκλέγει τοπικούς άρχοντες εδώ και δεκαετίες – όπως αυτά του Παλέρμο και της Πάρμα, όπου το κίνημα του ηθοποιού Γκρίλο ήρθε πρώτο με 21%. Επίσης, η «Λέγκα» των σκανδάλων έχασε αρκετά προπύργιά της στον ιταλικό Βορρά.
Η πολιτική κρίση στην Ολλανδία που ταρακούνησε το σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, ήταν το πρώτο ισχυρό πλήγμα που δέχθηκαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, καθώς αντιμετώπισαν τον κίνδυνο να χαθεί η συμμαχία του τριπλού «Α» και του μετώπου υπέρ της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ευρωζώνη. Στην υπεροπτική, απέναντι στις χώρες του Νότου, Ολλανδία, παραιτήθηκε η κυβέρνηση του φιλελεύθερου Μαρκ Ρούτε μετά την αποχώρηση του ακροδεξιού Κόμματος Ελευθερίας, λόγω των διαφωνιών τους στην πολιτική λιτότητας. Η κρίση που προκάλεσε στη χώρα ο ακροδεξιός ηγέτης Χερτ Βίλντερς, προκάλεσε τριγμούς στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., που συνειδητοποίησαν πολύ πριν από την εκλογή της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο ότι η άγρια πολιτική της λιτότητας δημιούργησε στρατιές δυσαρεστημένων πολιτών και εξέθρεψε το αβγό του φιδιού στην καρδιά της Ευρώπης. Με το ζόρι η υπηρεσιακή ολλανδική κυβέρνηση κατάφερε να εγκρίνει ένα σχέδιο λιτότητας για να μην κινδυνεύσει με υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας.
Στη Ρουμανία σημειώθηκε η πρώτη νίκη κατά του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Βίκτορ Πόντα πέτυχε την ανάκληση της μείωσης κατά 25% των αποδοχών του Δημοσίου και των συντάξεων. Η πολιτική των σκληρών περικοπών και η αστάθεια οδήγησε σε πτώση τη μεταβατική κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μιχάι Ουνγκουρεάνου, αναδεικνύοντας στη Βουλή μια μεταβατική κυβέρνηση κεντροαριστερής πλειοψηφίας.
(Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ
communenews
«Οι Ευρωπαίοι εξεγείρονται. Καιρός ήταν», έγραφε τη Δευτέρα ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν αναφερόμενος στις δύο αυτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Βέβαια, ο δρόμος που οδηγεί στο τέλος της «στρατηγικής της ανάκαμψης μέσω λιτότητας», όπως λέει ο Κρούγκμαν, είναι γεμάτος εμπόδια και η πραγματικότητα απέχει πολύ από κάποιες πρόωρες εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για αλλαγή ρότας της Ευρώπης.
Η αντίδραση
Στην πραγματικότητα η Ευρώπη μπαίνει σε μία περίοδο έντονων διεργασιών και πολιτικών συγκρούσεων που πυροδοτούνται από την κοινωνική αντίδραση όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Αν αυτό εκφραστεί με συγκεκριμένες αποφάσεις και πόσος χρόνος θα απαιτηθεί, αυτό θα φανεί στο επόμενο σύντομο διάστημα
. Γι’ αυτούς πάντως που βρίσκονται «στον πάτο του βαρελιού της κρίσης» ταιριάζει απόλυτα η φράση του Μάο: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση».
Υπέρμαχοι της Μέρκελ
H δημιουργία ενός σχεδίου ανάπτυξης για την Ευρώπη που θα συμπληρώνει το δημοσιονομικό σύμφωνο -το οποίο έχει αρχίσει να δέχεται και η Γερμανία- δεν φαίνεται πλέον ότι είναι αρκετό να πείσει για την εμμονή στη λιτότητα.
Το ότι οδηγούμαστε σε μια περίοδο σκληρών διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων μεταξύ του γερμανικού άξονα και των υπολοίπων χωρών με εμπροσθοφυλακή τη Γαλλία, φαίνεται από τις αντιδράσεις της γερμανικής κυβέρνησης που διά στόματος της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένουν αμετακίνητοι στην πολιτική λιτότητας.
Η νευρικότητα σε μερίδα της Κομισιόν και του Εurogroup που συντάσσονται με τη Γερμανία είναι ήδη ορατή. Χθες, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο απείλησε για ακόμη μια φορά τις χώρες που έχουν δεχθεί εξωτερική βοήθεια με: «λιτότητα ή άτακτη χρεοκοπία».
Ταυτόχρονα ο πρόεδρος του Eurogrοup Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ προειδοποίησε τον κ. Ολάντ να μην «αγγίξει» το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Οι επικριτές
Οι αντίθετες φωνές ωστόσο δυναμώνουν. Μετά την αντιπολίτευση στη Γερμανία, Γερμανοί οικονομολόγοι μεταξύ των οποίων και σύμβουλοι της κυρίας Μέρκελ ζητούν από την καγκελάριο να χαλαρώσει τα προγράμματα αυστηρής λιτότητας για τα υπερχρεωμένα κράτη. Ο καθηγητής και μέλος των σοφών που συμβουλεύουν την κυρία Μέρκελ Πέτερ Μπόφινγκερ ζήτησε την επιμήκυνση των προγραμμάτων λιτότητας ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα και να χαλαρώσει η κοινωνική πίεση. Κατέληξε μάλιστα λέγοντας ότι τα προγράμματα λιτότητας έχουν οδηγηθεί σε απόλυτη αποτυχία.
Αίσθηση προκαλεί επίσης συνέντευξη του επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα στο δίκτυο CNBC που κάλεσε ουσιαστικά τη Γερμανία να χαλαρώσει το Μνημόνιο στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα είπε ότι θα πρέπει οι περικοπές στις χώρες που δέχονται βοήθεια να προσαρμοστούν στη νέα οικονομική πραγματικότητα και να μεγαλώσει ο χρόνος για τη δημοσιονομική προσαρμογή τους. Για την Ελλάδα είπε ακόμη ότι θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ώστε να αποκατασταθεί η ροή πιστώσεων προς την αγορά. για να υπάρξει επανεκκίνηση της ανάπτυξης.
Ο νέος… χάρτης
Το πρώτο βήμα για τη χαλάρωση των προγραμμάτων λιτότητας ίσως να γίνει στην Ισπανία. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι θα πρέπει να νιώθει μεγάλη ανακούφιση από την ήττα του Σαρκοζί στη Γαλλία. Προεκλογικά, στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έλεγαν ότι παρακαλούσαν να κερδίσει ο σοσιαλιστής Ολάντ, ώστε να σπάσει ο άξονας των «Μερκοζί». Σύμφωνα με δημοσίευμα της «El Pais», οι Βρυξέλλες επεξεργάζονται σχέδιο για να δώσουν στην Ισπανία περιθώριο ενός ακόμη χρόνου για να μειώσει η χώρα το έλλειμμα στο 3% (από το 2013 στο 2014).
Η πολιτική λιτότητας της κυρίας Μέρκελ έχει όμως να αντιμετωπίσει μέσα στον Μάιο μία ακόμη δοκιμασία. Στο τέλος του μήνα θα διεξαχθεί στην Ιρλανδία το δημοψήφισμα για το δημοσιονομικό σύμφωνο. Αν οι Ιρλανδοί ψηφίσουν «όχι» θα προκληθεί πολιτικός σεισμός στην Ευρώπη και θα ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση στο Βερολίνο να χαλαρώσει τα προγράμματα λιτότητας. Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Εντα Κένι έχει στηρίξει δημόσια τα αναπτυξιακά σχέδια του Ολάντ και ήταν από τους πρώτους ηγέτες που είχε δεσμευτεί να διαπραγματευτεί μέτρα ανάπτυξης που θα περιλαμβάνονται στο δημοσιονομικό σύμφωνο.
Στη Γαλλία, όσα δεν έφερνε ο χρόνος τα έφερε η ώρα. Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του γαλλικού αποτελέσματος, το Βερολίνο αναγκάστηκε να βρει τρόπο επικοινωνίας με τον Φρανσουά Ολάντ και να κάνει διπλωματικό άνοιγμα στο Παρίσι, μιλώντας για πρώτη φορά για «επεξεργασία ενός Συμφώνου ανάπτυξης». Η συνεργασία δεν αναμένεται εντελώς ρόδινη, αλλά πρόκειται για μεγάλο βήμα, δεδομένου ότι πριν από ένα μήνα, η καγκελαρία είχε κλείσει την πόρτα στον Ολάντ, ο οποίος θέλησε να συναντηθεί προεκλογικά με Ευρωπαίους ηγέτες. Ενδεικτική είναι και η αλλαγή στάσης των γερμανικών μέσων ενημέρωσης, που μετά το πρώτο σοκ, άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπο του Ολάντ «ένα καλύτερο εταίρο από τον Σαρκοζί». Η ετυμηγορία του γαλλικού λαού ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και καταδικάζει την πολιτική της πειθαρχίας που ακολούθησε πιστά ο τέως πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, εναρμονιζόμενος απολύτως με τη γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική. Η νίκη του Ολάντ οφείλεται κυρίως στην αντιγερμανική πολιτική που ευαγγελίστηκε και στον εξοβελισμό της λέξης «λιτότητα» από το προεκλογικό του λεξιλόγιο.
Οι εκλογές στη Γαλλία και την Ελλάδα επισκίασαν ελαφρώς τις δημοτικές στην Ιταλία. Ομως, οι τοπικές ιταλικές εκλογές που έγιναν εν μέσω της προώθησης νέων μέτρων λιτότητας στη χώρα, είχαν ειδικό βάρος καθώς έδωσαν μήνυμα αγανάκτησης και οργής των πολιτών στη μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση τεχνοκρατών του Μάριο Μόντι. Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών ισοδυναμεί με ηχηρό χαστούκι στην κυβέρνηση Μόντι, καθώς καταποντίστηκαν οι καθεστωτικές δυνάμεις και αναδείχθηκαν αντιμνημονιακά κόμματα αγανάκτησης, όπως το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» του κωμικού Πέπε Γκρίλο, ο οποίος έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν στην πολιτική της Ιταλίας, κάνοντας καυστική κριτική στο κατεστημένο. Το μήνυμα των ιταλικών εκλογών -όπως και των γαλλικών, των ελληνικών- ήταν αντίδραση στις δυνάμεις της εξουσίας. Ετσι, η Κεντροδεξιά, που χρεώθηκε με την αποτυχία και με τους κακούς χειρισμούς που οδήγησαν στην κυβέρνηση Μόντι, έχασε παραδοσιακά κάστρα όπου εκλέγει τοπικούς άρχοντες εδώ και δεκαετίες – όπως αυτά του Παλέρμο και της Πάρμα, όπου το κίνημα του ηθοποιού Γκρίλο ήρθε πρώτο με 21%. Επίσης, η «Λέγκα» των σκανδάλων έχασε αρκετά προπύργιά της στον ιταλικό Βορρά.
Η πολιτική κρίση στην Ολλανδία που ταρακούνησε το σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, ήταν το πρώτο ισχυρό πλήγμα που δέχθηκαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, καθώς αντιμετώπισαν τον κίνδυνο να χαθεί η συμμαχία του τριπλού «Α» και του μετώπου υπέρ της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ευρωζώνη. Στην υπεροπτική, απέναντι στις χώρες του Νότου, Ολλανδία, παραιτήθηκε η κυβέρνηση του φιλελεύθερου Μαρκ Ρούτε μετά την αποχώρηση του ακροδεξιού Κόμματος Ελευθερίας, λόγω των διαφωνιών τους στην πολιτική λιτότητας. Η κρίση που προκάλεσε στη χώρα ο ακροδεξιός ηγέτης Χερτ Βίλντερς, προκάλεσε τριγμούς στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., που συνειδητοποίησαν πολύ πριν από την εκλογή της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο ότι η άγρια πολιτική της λιτότητας δημιούργησε στρατιές δυσαρεστημένων πολιτών και εξέθρεψε το αβγό του φιδιού στην καρδιά της Ευρώπης. Με το ζόρι η υπηρεσιακή ολλανδική κυβέρνηση κατάφερε να εγκρίνει ένα σχέδιο λιτότητας για να μην κινδυνεύσει με υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας.
Στη Ρουμανία σημειώθηκε η πρώτη νίκη κατά του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Βίκτορ Πόντα πέτυχε την ανάκληση της μείωσης κατά 25% των αποδοχών του Δημοσίου και των συντάξεων. Η πολιτική των σκληρών περικοπών και η αστάθεια οδήγησε σε πτώση τη μεταβατική κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μιχάι Ουνγκουρεάνου, αναδεικνύοντας στη Βουλή μια μεταβατική κυβέρνηση κεντροαριστερής πλειοψηφίας.
(Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναγνώστης περί κομμάτων που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι δυνάμεις της δραχμής πιέζουν ασφυκτικά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
