2015-10-25 12:05:07
Τέσσερις βασικοί τρόποι ανατροφής και κατ’ επέκταση γονικοί τύποι απαρτίζουν τη διαδικασία ανατροφής των παιδιών. Η κατηγοριοποίηση αυτή εξαρτάται από το πόσο απαιτητικοί είναι απέναντι στα παιδιά τους και από το πόσο ανταποκρίνονται συναισθηματικά σε αυτά.
Οι αυταρχικοί/απολυταρχικοί γονείς είναι εκείνοι που ασκούν έλεγχο και επιβάλλουν ποινές, ενώ ταυτόχρονα είναι αυστηροί και ψυχροί. Είναι υψηλά απαιτητικοί και επικριτικοί ενώ θέτουν το παιδί τους υπό τη μορφή απολυταρχικού καθεστώτος, καθώς δεν ανέχονται τη διαφωνία παρά την τυφλή υπακοή. Γύρω τους δεν υπάρχει χώρος να «αναπνεύσει» το παιδί τους και να αναπτυχθεί φυσιολογικά.
Οι παραχωρητικοί γονείς, αντίθετα, δεν έχουν καθόλου απαιτήσεις από τα παιδιά τους, σε βαθμό που τους κάνει υπερβολικά ελαστικούς και παραχωρητικούς. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς καθόλου όρια και έλεγχο καθιστώντας ασαφή και μη ασφαλές το περιβάλλον τους.
Οι διαλεκτικοί γονείς, από την άλλη, είναι σταθεροί, θέτουν σαφή και διακριτά όρια, είναι συνεπείς σε όσα πουν και χαρακτηρίζονται από στοιχειώδη αυστηρότητα, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την αυταρχικότητα τη πρώτης ομάδας γονέων. Επιπλέον, εκφράζονται συναισθηματικά στα παιδιά τους και είναι υποστηρικτικοί. Συζητούν με τα παιδιά τους ακούγοντάς τα και τα ενθαρρύνουν ανεπιφύλακτα να είναι ανεξάρτητα.
Τέλος, οι αδιάφοροι γονείς είναι εκείνοι που δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τα παιδιά τους και είναι απορριπτικοί προς αυτά. Είναι συναισθηματικά απόμακροι και αδιαφορούν για τα συναισθήματα του παιδιού. Η παροχή ρούχων και στέγης για αυτούς είναι οι μοναδικές τους υποχρεώσεις, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις ακραίας μορφής αυτού του γονικού τύπου όπου το παιδί στερείται ακόμη και αυτών. Συνεπώς, μιλάμε για παραμέληση, η οποία συνιστά κακοποίηση.
Πηγή
Tromaktiko
Οι αυταρχικοί/απολυταρχικοί γονείς είναι εκείνοι που ασκούν έλεγχο και επιβάλλουν ποινές, ενώ ταυτόχρονα είναι αυστηροί και ψυχροί. Είναι υψηλά απαιτητικοί και επικριτικοί ενώ θέτουν το παιδί τους υπό τη μορφή απολυταρχικού καθεστώτος, καθώς δεν ανέχονται τη διαφωνία παρά την τυφλή υπακοή. Γύρω τους δεν υπάρχει χώρος να «αναπνεύσει» το παιδί τους και να αναπτυχθεί φυσιολογικά.
Οι παραχωρητικοί γονείς, αντίθετα, δεν έχουν καθόλου απαιτήσεις από τα παιδιά τους, σε βαθμό που τους κάνει υπερβολικά ελαστικούς και παραχωρητικούς. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς καθόλου όρια και έλεγχο καθιστώντας ασαφή και μη ασφαλές το περιβάλλον τους.
Οι διαλεκτικοί γονείς, από την άλλη, είναι σταθεροί, θέτουν σαφή και διακριτά όρια, είναι συνεπείς σε όσα πουν και χαρακτηρίζονται από στοιχειώδη αυστηρότητα, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την αυταρχικότητα τη πρώτης ομάδας γονέων. Επιπλέον, εκφράζονται συναισθηματικά στα παιδιά τους και είναι υποστηρικτικοί. Συζητούν με τα παιδιά τους ακούγοντάς τα και τα ενθαρρύνουν ανεπιφύλακτα να είναι ανεξάρτητα.
Τέλος, οι αδιάφοροι γονείς είναι εκείνοι που δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τα παιδιά τους και είναι απορριπτικοί προς αυτά. Είναι συναισθηματικά απόμακροι και αδιαφορούν για τα συναισθήματα του παιδιού. Η παροχή ρούχων και στέγης για αυτούς είναι οι μοναδικές τους υποχρεώσεις, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις ακραίας μορφής αυτού του γονικού τύπου όπου το παιδί στερείται ακόμη και αυτών. Συνεπώς, μιλάμε για παραμέληση, η οποία συνιστά κακοποίηση.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πέτριτς:"Ο Παναθηναϊκός πάει στη Τούμπα για την νίκη"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
