2015-11-02 04:41:09
Όπως εξηγεί ο Γρηγόρης Βαλτινός, πάντα αγαπά τις υποθέσεις έργων που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις. «Πιστεύω πως η ψυχική υγεία ενός ανθρώπου απορρέει σε μεγάλο βαθμό από την προσωπική του ζωή. Η κοινωνία μας αποτελείται από ανθρώπινες υπάρξεις. Όταν αυτές οι υπάρξεις είναι υγιείς και ισορροπημένες, ερωτικά, ψυχικά και σεξουαλικά, τότε όλοι λειτουργούμε καλύτερα και ως σύνολο».
Στη δική του προσωπική ισορροπία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό και η ήρεμη οικογενειακή ζωή που του παρέχει η επί είκοσι έξι χρόνια σύζυγός του Εύα Μπίθα και οι δύο γιοι τους. Δεν βίωσε, όμως, την ίδια οικογενειακή ασφάλεια και στην παιδική του ηλικία. «Ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι όταν ήμουν ενός έτους και έμεινα μόνος με τη μητέρα μου. Με τον πατέρα μου απέκτησα ξανά επικοινωνία στα 20 μου χρόνια. Η έλλειψη αντρικού προτύπου νομίζω πως με έκανε πολύ πιο ανθεκτικό και μου χάρισε μια πρώιμη ωριμότητα. Με ώθησε να πάρω από πολύ νωρίς τη ζωή στα χέρια μου. Δεν υπήρξα ποτέ ένα κουτάβι σαλονιού που δεν ξέρει να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες του “πεζοδρομίου”. Χαίρομαι, όμως, που η ζωή μου ήταν αποτέλεσμα των δικών μου επιλογών από μικρή ηλικία».
Ο ηθοποιός παραδέχεται πως οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι ένα θέμα που πάντα τον προβλημάτιζε. «Κι ακόμα περισσότερο στις μέρες μας, που βιώνουμε μια τεράστια κρίση και σε αυτό το επίπεδο. Είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα του συστήματος. Ο άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί ένα σύστημα που τον έχει τρελάνει. Ο καταναλωτισμός, η θεοποίηση του χρήματος, η απομάκρυνση από τις αξίες και η “απόσταση” ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς συνεχώς μεγαλώνει. Και το σύστημα αποφάσισε να πάρει πίσω τα κεκτημένα που είχαν κερδηθεί με πολύ κόπο: τις συλλογικές συμβάσεις, τα ρεπό, τις υπερωρίες, τα σπίτια μας».
Όταν η συζήτηση πάει στην πολιτική, γίνεται χειμαρρώδης. «Υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικών αντρών. Οι άνθρωποι που κυβερνούσαν μέχρι τώρα ήταν σε ένα μεγάλο ποσοστό επαγγελματίες και επιχειρηματίες της πολιτικής που μπήκαν σε αυτή μόνο για μίζες, λοβιτούρες και ρουσφέτια. Αυτή είναι η ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε». Αν και του έχουν γίνει πολλές φορές προτάσεις να συμμετέχει σε διάφορα ψηφοδέλτια, η απάντησή του ήταν αρνητική. «Δεν υπήρξα ποτέ κομματικοποιημένος και θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να ασχολείται με την τέχνη του και να μην επηρεάζει πολιτικά συνειδήσεις χρησιμοποιώντας τη δημοφιλία του. Αυτό εμπεριέχει, άλλωστε, ένα μεγάλο κίνδυνο για εμάς τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες. Αν εκφράζουμε την πολιτική μας θέση δημόσια, μπορεί να χάσουμε μια μερίδα κοινού που δεν ταυτίζεται με αυτήν».
Πιστεύει ως πολίτης ότι θα αλλάξει κάτι στη χώρα με αριστερή κυβέρνηση; «Θα γίνει ακριβώς ό,τι γινόταν τόσα χρόνια με όλες τις κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει κυβέρνηση ουσιαστικά στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις παίρνονται άλλου. Υπάρχουν άλλα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων, έξω από την Ελλάδα. Εδώ μπορούν να υπάρξουν Έλληνες διαχειριστές, οι οποίοι να μοιράζουν πιο δίκαια τις βουρδουλιές». Είναι, κατά τη γνώμη του, ο Αλέξης Τσίπρας ένας καλός διαχειριστής; «Ελπίζω να είναι, αλλά έχει κάνει πάρα πολλά λάθη. Ένα από αυτά ήταν και το δημοψήφισμα, όπου το “Όχι” έγινε αμέσως μετά “Ναι”. Έκανε πολλά λάθη και στις επιλογές των προσώπων που του δημιούργησαν μετέπειτα προβλήματα. Αυτά του συγχωρούνται επειδή είναι ακόμη νέος και άπειρος, αλλά κάποιος πρέπει να του πει ότι τα λεφτά για το φροντιστήριο τελειώσανε».
Πηγή
Tromaktiko
Στη δική του προσωπική ισορροπία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό και η ήρεμη οικογενειακή ζωή που του παρέχει η επί είκοσι έξι χρόνια σύζυγός του Εύα Μπίθα και οι δύο γιοι τους. Δεν βίωσε, όμως, την ίδια οικογενειακή ασφάλεια και στην παιδική του ηλικία. «Ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι όταν ήμουν ενός έτους και έμεινα μόνος με τη μητέρα μου. Με τον πατέρα μου απέκτησα ξανά επικοινωνία στα 20 μου χρόνια. Η έλλειψη αντρικού προτύπου νομίζω πως με έκανε πολύ πιο ανθεκτικό και μου χάρισε μια πρώιμη ωριμότητα. Με ώθησε να πάρω από πολύ νωρίς τη ζωή στα χέρια μου. Δεν υπήρξα ποτέ ένα κουτάβι σαλονιού που δεν ξέρει να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες του “πεζοδρομίου”. Χαίρομαι, όμως, που η ζωή μου ήταν αποτέλεσμα των δικών μου επιλογών από μικρή ηλικία».
Ο ηθοποιός παραδέχεται πως οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι ένα θέμα που πάντα τον προβλημάτιζε. «Κι ακόμα περισσότερο στις μέρες μας, που βιώνουμε μια τεράστια κρίση και σε αυτό το επίπεδο. Είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα του συστήματος. Ο άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί ένα σύστημα που τον έχει τρελάνει. Ο καταναλωτισμός, η θεοποίηση του χρήματος, η απομάκρυνση από τις αξίες και η “απόσταση” ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς συνεχώς μεγαλώνει. Και το σύστημα αποφάσισε να πάρει πίσω τα κεκτημένα που είχαν κερδηθεί με πολύ κόπο: τις συλλογικές συμβάσεις, τα ρεπό, τις υπερωρίες, τα σπίτια μας».
Όταν η συζήτηση πάει στην πολιτική, γίνεται χειμαρρώδης. «Υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικών αντρών. Οι άνθρωποι που κυβερνούσαν μέχρι τώρα ήταν σε ένα μεγάλο ποσοστό επαγγελματίες και επιχειρηματίες της πολιτικής που μπήκαν σε αυτή μόνο για μίζες, λοβιτούρες και ρουσφέτια. Αυτή είναι η ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε». Αν και του έχουν γίνει πολλές φορές προτάσεις να συμμετέχει σε διάφορα ψηφοδέλτια, η απάντησή του ήταν αρνητική. «Δεν υπήρξα ποτέ κομματικοποιημένος και θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να ασχολείται με την τέχνη του και να μην επηρεάζει πολιτικά συνειδήσεις χρησιμοποιώντας τη δημοφιλία του. Αυτό εμπεριέχει, άλλωστε, ένα μεγάλο κίνδυνο για εμάς τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες. Αν εκφράζουμε την πολιτική μας θέση δημόσια, μπορεί να χάσουμε μια μερίδα κοινού που δεν ταυτίζεται με αυτήν».
Πιστεύει ως πολίτης ότι θα αλλάξει κάτι στη χώρα με αριστερή κυβέρνηση; «Θα γίνει ακριβώς ό,τι γινόταν τόσα χρόνια με όλες τις κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει κυβέρνηση ουσιαστικά στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις παίρνονται άλλου. Υπάρχουν άλλα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων, έξω από την Ελλάδα. Εδώ μπορούν να υπάρξουν Έλληνες διαχειριστές, οι οποίοι να μοιράζουν πιο δίκαια τις βουρδουλιές». Είναι, κατά τη γνώμη του, ο Αλέξης Τσίπρας ένας καλός διαχειριστής; «Ελπίζω να είναι, αλλά έχει κάνει πάρα πολλά λάθη. Ένα από αυτά ήταν και το δημοψήφισμα, όπου το “Όχι” έγινε αμέσως μετά “Ναι”. Έκανε πολλά λάθη και στις επιλογές των προσώπων που του δημιούργησαν μετέπειτα προβλήματα. Αυτά του συγχωρούνται επειδή είναι ακόμη νέος και άπειρος, αλλά κάποιος πρέπει να του πει ότι τα λεφτά για το φροντιστήριο τελειώσανε».
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ακόμα λύση για το προσφυγικό αναζητά η Γερμανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
