2015-11-12 14:41:06
75 χρόνια στη Δημοσιογραφία,
Ο Χρήστος Πασαλάρης είναι έλληνας δημοσιογράφος και αρθρογράφος.
Στις 14 Ιουλίου του 2015 έκλεισε 90 χρόνια ζωής και 75 χρόνια στη Δημοσιογραφία. Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ.Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά.
Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.
Στην κατοχή (1941-1944)ο Χρήστος Πασαλάρης (ως «Αλέξης») έδρασε στον παράνομο τύπο της αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.
Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και λίγο πριν τον κλείσουν ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση ,Γιάννη Βούλτεψη και άλλους .
Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Εθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και « Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος ,Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.
Από το 1953 εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ που, χάρη στο σπουδαίο επιτελείο τους, έγινε επί πολλά χρόνια η πρώτη ελληνική εφημερίδα . Απεχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγω είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».
Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό « Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο),τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους, χάρη στους οποίους ξεπέρασε τα 70.000 τεύχη. Απεχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.
Λίγο πριν από την πτώση της χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974,με την επάνοδο του Καραμανλή ξεπέρασε τις 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα κατερρίφθη. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή» λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση που επί πολλά χρόνια διατήρησε την κορυφαία θέση στην κυκλοφορία.
Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Αρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο», με επιτελείς τον Ανδρέα Μπόμη και τον Γιάννη Βούλτεψη. Η εφημερίδα κατέρριψε αμέσως ρεκόρ κυκλοφορίας με 250.000 φύλλα. Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.
Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη που τετραπλασίασε την κυκλοφορία της, διατηρώντας παράλληλα το υψηλό κύρος της. Αλλά και εκεί υπήρξαν διαφωνίες με το ίδιο αποτέλεσμα.
Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009 εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» Και από το 2014 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews. Από το 1968 έως το 2015 εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.
Ο Χρήστο Πασαλάρης πρωτοπόρησε στον αθηναϊκό τύπο: Με την προβολή ανθρωπίνων θεμάτων στις πρώτες σελίδες .Με την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην ειδησεογραφία. Με την μαχητική αρθρογραφία και μόνιμο στόχο τον έλεγχο της εξουσίας. Με την ακομμάτιστη ειδησεογραφία. Με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας και κυρίως με την αυστηρή τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Για το λόγο αυτό εκλήθη τον Ιούνιο του 2015 ως επικεφαλής της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΡΤ και βραβεύθηκε το ίδιο έτος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Επίσης έχει τιμηθεί:
Δις από το Ιδρυμα Μπότση( 1986 και 1998 ) για την ευδόκιμη υπηρεσία του.
Από το «Ιδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ.
Από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του « Μια ζωή τίτλοι».
Από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του.
Από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της εθνικής αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο.
Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη .
Μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων!
Τα βιβλία του είναι:
-Πως να γίνετε δημοσιογράφος (1970)-Εξη εκδόσεις
-Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970)-Δύο εκδόσεις
-Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983)
-Η πράσινη αλεπού (1987)
-Μια ζωή τίτλοι (1989-Πέντε εκδόσεις)
-Στου κουφού την πόρτα (1992)
-Οι βαρόνοι των media)- Τρείς εκδόσεις
- Ορτσα και μη φοβάσαι (1994)
-Την αλήθεια και ας πονάει (2002)-Δύο εκδόσεις
-Η ιστορία του Τύπου 2006)- Δύο εκδόσεις
-Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)
Τις εισπράξεις από τα βιβλίο του ο συγγραφέας διαθέτει εξ ολοκλήρου υπέρ των απόρων σπουδαστών της δημοσιογραφίας.
Τα χόμπι του είναι: Ανεμοπορία, κολύμβηση, ταξίδια, κλασσική μουσική.
Οι αρχές που διδάσκει είναι: Να μη φοβόμαστε το θάνατο, Να μη λατρεύουμε το χρήμα.
Aναδημοσιευση από Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
molibixarti
Ο Χρήστος Πασαλάρης είναι έλληνας δημοσιογράφος και αρθρογράφος.
Στις 14 Ιουλίου του 2015 έκλεισε 90 χρόνια ζωής και 75 χρόνια στη Δημοσιογραφία. Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ.Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά.
Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.
Στην κατοχή (1941-1944)ο Χρήστος Πασαλάρης (ως «Αλέξης») έδρασε στον παράνομο τύπο της αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.
Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και λίγο πριν τον κλείσουν ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση ,Γιάννη Βούλτεψη και άλλους .
Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Εθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και « Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος ,Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.
Από το 1953 εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ που, χάρη στο σπουδαίο επιτελείο τους, έγινε επί πολλά χρόνια η πρώτη ελληνική εφημερίδα . Απεχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγω είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».
Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό « Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο),τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους, χάρη στους οποίους ξεπέρασε τα 70.000 τεύχη. Απεχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.
Λίγο πριν από την πτώση της χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974,με την επάνοδο του Καραμανλή ξεπέρασε τις 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα κατερρίφθη. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή» λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση που επί πολλά χρόνια διατήρησε την κορυφαία θέση στην κυκλοφορία.
Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Αρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο», με επιτελείς τον Ανδρέα Μπόμη και τον Γιάννη Βούλτεψη. Η εφημερίδα κατέρριψε αμέσως ρεκόρ κυκλοφορίας με 250.000 φύλλα. Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.
Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη που τετραπλασίασε την κυκλοφορία της, διατηρώντας παράλληλα το υψηλό κύρος της. Αλλά και εκεί υπήρξαν διαφωνίες με το ίδιο αποτέλεσμα.
Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009 εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» Και από το 2014 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews. Από το 1968 έως το 2015 εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.
Ο Χρήστο Πασαλάρης πρωτοπόρησε στον αθηναϊκό τύπο: Με την προβολή ανθρωπίνων θεμάτων στις πρώτες σελίδες .Με την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην ειδησεογραφία. Με την μαχητική αρθρογραφία και μόνιμο στόχο τον έλεγχο της εξουσίας. Με την ακομμάτιστη ειδησεογραφία. Με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας και κυρίως με την αυστηρή τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Για το λόγο αυτό εκλήθη τον Ιούνιο του 2015 ως επικεφαλής της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΡΤ και βραβεύθηκε το ίδιο έτος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Επίσης έχει τιμηθεί:
Δις από το Ιδρυμα Μπότση( 1986 και 1998 ) για την ευδόκιμη υπηρεσία του.
Από το «Ιδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ.
Από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του « Μια ζωή τίτλοι».
Από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του.
Από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της εθνικής αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο.
Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη .
Μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων!
Τα βιβλία του είναι:
-Πως να γίνετε δημοσιογράφος (1970)-Εξη εκδόσεις
-Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970)-Δύο εκδόσεις
-Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983)
-Η πράσινη αλεπού (1987)
-Μια ζωή τίτλοι (1989-Πέντε εκδόσεις)
-Στου κουφού την πόρτα (1992)
-Οι βαρόνοι των media)- Τρείς εκδόσεις
- Ορτσα και μη φοβάσαι (1994)
-Την αλήθεια και ας πονάει (2002)-Δύο εκδόσεις
-Η ιστορία του Τύπου 2006)- Δύο εκδόσεις
-Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)
Τις εισπράξεις από τα βιβλίο του ο συγγραφέας διαθέτει εξ ολοκλήρου υπέρ των απόρων σπουδαστών της δημοσιογραφίας.
Τα χόμπι του είναι: Ανεμοπορία, κολύμβηση, ταξίδια, κλασσική μουσική.
Οι αρχές που διδάσκει είναι: Να μη φοβόμαστε το θάνατο, Να μη λατρεύουμε το χρήμα.
Aναδημοσιευση από Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
molibixarti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μια βόλτα στα… σύννεφα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πολυτελές smartwatch με android
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
