2015-11-24 09:43:47
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015
Health Report.gr
Γράφει ο Βασίλης Πενταφράγκας, εντεταλμένος σύμβουλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας
Μετά από μία πενταετία μνημονιακών ρυθμίσεων αποδεικνύεται πλέον ότι τα μέτρα που επιβάλλονται στο σύνολο του κλάδου των φαρμάκων είναι πρόχειρα και, αν μη τι άλλο, στερούνται τεκμηρίωσης, ρεαλιστικής προσέγγισης και βιώσιμης προοπτικής.
Οι «κυβερνώντες», εφαρμόζοντας αυτές τις ρυθμίσεις, απέτυχαν παταγωδώς να τεκμηριώσουν τα βασικά επιχειρήματα επιβολής τους, δηλαδή:
– τον εξορθολογισμό της κατανάλωσης και
– την καλύτερη πρόσβαση των πολιτών στις φαρμακευτικές θεραπείες, με παράλληλη μείωση της συμμετοχής τους μέσω της πτώσης των ονομαστικών τιμών και της αύξησης της χρήσης γενοσήμων φαρμάκων
Οι εκπρόσωποι των δανειστών εξακολουθούν να απαιτούν μέτρα και πολιτικές που προωθούν τα διεθνή lobbies. Και επιπλέον, οι εγχώριοι αντιπρόσωποι τους και αρκετοί άλλοι στη χώρα μας φροντίζουν για την παραπληροφόρηση και τοναποπροσανατολισμό από την ουσία.
Ειδικότερα για τα ζητήματα τιμολόγησης, επιμένουν σε στοχευμένες ρυθμίσεις οι οποίες τελικά ευνοούν την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση προστατευόμενων και ακριβότερων φαρμάκων, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνουν (με αστείες περί «προστατευτισμού») δικαιολογίες την εγχώρια παραγωγή και τα γενόσημα φάρμακακαι διασφαλίζουν τη διατήρηση του όγκου των εισαγόμενων off patent.
Οι τελευταίες μνημονιακές ρυθμίσεις (Ν.4336/2015 και Ν.4337/2015) προβλέπουν ότι η τιμολόγηση των φαρμάκων θα γίνεται:
• Για τα on patent φάρμακα, στον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών όλων των χωρών μελών της ΕΕ, χωρίς δυνατότητα διόρθωσης όταν οι τιμές αυξάνονται στις άλλες χώρες ή όταν αλλάζουν οι συναλλαγματικές ισοτιμίες – ρύθμιση που οδηγεί νομοτελειακά σε στρέβλωση του συστήματος τιμολόγησης.
• Για τα off patent φάρμακα, με αυτόματη μείωση κατά 50% της τελευταίας υπό καθεστώς προστασίας τιμής ή βάση του μέσου όρου των τριών χαμηλότερων τιμών όλων των χωρών μελών της ΕΕ, εάν αυτός είναι χαμηλότερος.
Η ρύθμιση αυτή είναι εξόχως καταχρηστική δεδομένου ότι οι τιμές των φαρμάκων που έχουν χάσει το πατέντο τους προκύπτουν σε συνάρτηση αφενός από τις διαφορετικές πολιτικές αποζημίωσης που εφαρμόζουν οι ασφαλιστικοί φορείς σε κάθε χώρα και αφετέρου από τις διαφορετικές επιχειρηματικές πρακτικές που οι εταιρείες εφαρμόζουν, ανάλογα με τον ανταγωνισμό τη δυναμική και το μέγεθος της αγοράς σε κάθε χώρα.
Έτσι καταλήγουμε σε τιμές που δεν είναι αναλογικές και συγκρίσιμες ώστε να χρησιμοποιούνται ως κανόνας τιμολόγησης στη χώρα μας.
• Για τα γενόσημα φάρμακα, προβλέπεται η αρχική τους τιμολόγηση με αντιστοίχιση στο 32,5% της τελευταίας τιμής των φαρμάκων αναφοράς πριν χάσουν την προστασία τους. Η προσαρμογή στο 32,5% είναι με διαφορά η χαμηλότερη αρχική συσχέτιση που εφαρμόζεται στην ΕΕ.
Εάν δε ληφθεί υπόψη και η χαμηλή βάση αναφοράς (το 100% αντιστοιχεί στον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων της ΕΕ), αβίαστα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι δεν θέλουν να κυκλοφορήσουν νέα γενόσημα φάρμακα, τουλάχιστον όχι όσα θα μπορούσαν να παραχθούν εγχωρίως.
Στη συνέχεια και σε κάθε ανατιμολόγηση προβλέπεται ότι η τιμή των γενοσήμων φαρμάκων θα προσαρμόζεται στο 65% της μειωμένης τιμής των αντίστοιχων off patent.
Επιπλέον, για τα γενόσημα φάρμακα προβλέπεται δυναμική τιμολόγηση (μείωση της τιμής τους σε σχέση με τις ετήσιες πωλήσεις) και συμφωνίες τιμής – όγκου (παροχή επιπλέον εκπτώσεων) με τον ΕΟΠΥΥ.
Εκτός από τα παραπάνω προβλέπεται ότι:
• Οι τιμές των φαρμάκων πρέπει να αναθεωρούνται τακτικά προς τα κάτω κάθε φορά που δημοσιεύεται δελτίο τιμών, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα αυξήσεων.
• Εφαρμόζεται σειρά έμμεσων μειώσεων των εργοστασιακών τιμών, μέσω μηχανισμού πολλαπλών rebate και υποχρεωτικών εκπτώσεων, που απομειώνουν τις τιμές κατ’ ελάχιστο 9% και έως 28%.
• Εφαρμόζεται ρήτρα υπέρβασης (claw back), επι δικαίων και αδίκων, επειδή η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έχει προϋπολογιστεί αυθαίρετα σε 1.945 εκ.€ ετησίως, χαμηλότερα δηλαδή από τις πραγματικές ανάγκες του ΕΟΠΥΥ.
Ουδόλως απασχολεί το αν οι πραγματικές ανάγκες έχει αποδειχθεί ότι είναι μεγαλύτερες, το αν η δαπάνη αυξάνεται λόγω εισόδου νέων ή ακριβότερων φαρμάκων στο σύστημα αποζημίωσης, το ότι δεν αξιολογείται η προστιθέμενη θεραπευτική αξία των φαρμάκων που προστατεύονται από πατέντα, το αν η αποτελεσματικότητα των ακριβότερων φαρμάκων δικαιολογεί την τιμή τους, το αν αλλάζουν οι θεραπευτικές οδηγίες, το αν αλλάζουν οι προτιμήσεις και οι επιλογές ασθενών, φαρμακοποιών και γιατρών, το αν υπάρχει υπερκατανάλωση συγκεκριμένων φαρμάκων, το ότι τα γενόσημα φάρμακα είναι 54% οικονομικότερα από τα αντίστοιχα όμοια πρωτότυπα.
Σημειώνεται ότι οι εργοστασιακές τιμές σχεδόν του συνόλου των φαρμάκων που παράγονται στη χώρα μας αντιστοιχούν στο 67% των λιανικών τους τιμών.
Για ποιες λοιπόν τιμές συζητάμε και τι συγκρίνουμε;
Σε ποια χώρα τα νέα γενόσημα έχουν τόσο χαμηλή αρχική τιμή;
Ποια χώρα εφαρμόζει ανάλογο σύστημα έμμεσων μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων;
Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα τα γενόσημα υποβάλλονται σε παρόμοιο bulling;
Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα πριμοδοτείται η διάθεση και κατανάλωση των ακριβότερων φαρμάκων;
Ποια λογική υπαγορεύει τη μείωση των τιμών των ήδη οικονομικότερων φαρμάκων όταν οι επιμέρους ρυθμίσεις κυκλοφορίας και διάθεσης των φαρμάκων δημιουργούν κίνητρα για τη χρήση των ακριβότερων;
Και πως άραγε γίνεται να μειώνονται οι τιμές των φαρμάκων και ταυτόχρονα να πολλαπλασιάζεται η επιβάρυνση των πολιτών;
Το γεγονός ότι τα εγχωρίως παραγόμενα γενόσημα (αδιάφορα αν οι τιμές τους είναι σταθμισμένες στο 65%,70%,80% ή 90%) στοιχίζουν πάντα λιγότερο από τα αντίστοιχα πρωτότυπα φάρμακα (on ή off patent) τα οποία είναι σχεδόν στο σύνολο τους εισαγόμενα, σε συνδυασμό με την προκλητική εμμονή (προαπαιτούμενα) στην υποχρεωτική συνταγογράφηση δραστικής και τις απαιτήσεις για περαιτέρω εξοντωτικές μειώσεις των τιμών, αποδεικνύει ότι ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι ο εξορθολογισμός και η εξοικονόμηση, άλλα η διευθέτηση για το μοίρασμα της αγοράς.
Αλήθεια: ποια χώρα αυτοκαταστρέφει τον παραγωγικό της ιστό;
Θα σταματήσουμε επιτέλους να βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας;
Χρειάζεται θράσος για να ισχυρίζεται κάποιος ότι όλα αυτά γίνονται στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, της προστασίας των πολιτών, της προώθησης τηςανταγωνιστικότητας της εγχώριας παραγωγής, της ανάπτυξης και τηςεξωστρέφειας.
Χρειάζεται περίσσια υποκρισία και κυνισμός για να συγκρίνεις το επιχειρηματικό περιβάλλον και το κόστος ανά παραγόμενη μονάδα στην Ελλάδα με τις άλλεςΕυρωπαϊκές χώρες.
Είναι συγκρίσιμα τα επιτόκια δανεισμού;
Είναι συγκρίσιμο το φορολογικό καθεστώς;
Είναι συγκρίσιμες οι άλλες άμεσες και έμμεσες επιβαρύνσεις;
Είναι συγκρίσιμο το ενεργειακό κόστος; Και τελικά είναι συγκρίσιμος ο χρόνος τακτοποίησης των υποχρεώσεων του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις;
Έχει αντιληφθεί κανείς ότι για κάθε εισαγωγή πρώτων υλών από το εξωτερικό απαιτείται προπληρωμή στο ακέραιο;
Όλα αυτά είναι δεδομένο ότι δεν ενδιαφέρουν τους εκπρόσωπους των δανειστών, αλλά φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν και κάποιους εγχώριους φωστήρες-καθοδηγητές που εγκλωβισμένοι στην αυθεντία ή την καρέκλα τους, χωρίς να συνειδητοποιούν την μεγάλη εικόνα, αρέσκονται να προβάλλουν-επιβάλλουν προσωπικές απόψεις για θέματα που δεν γνωρίζουν σε βάθος. Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις!
Οι δε υπεύθυνοι (;) φορείς μάλλον συνήθισαν να δίνουν τις λάθος μάχες σε λάθος χρόνους και διαρκώς να υποκύπτουν στην παγίδα να διατυπώνουν λάθος ερωτήματα, έτσι ώστε οι ενδιαφερόμενοι και τα συμφέροντα να μην ανησυχούν για τις απαντήσεις.
Και η χώρα περιμένει καρτερικά τους δανειστές και τους ξένους επενδυτές… να την σώσουν. Και περιμένοντας, κυριαρχεί η παραπληροφόρηση, οι καλοθελητές σπέρνουν φόβο, διχόνοια, ατομικισμό και ρεβανσισμό.
Καλλιεργείται η μιζέρια και ο κοινωνικός αυτοματισμός, πέφτει λάσπη στους ανεμιστήρες και καταστρέφεται ότι και όποιος ξεχωρίζει. Μέρα τη μέραφαρμακώνεται η κοινωνία με το σταγονόμετρο και απομακρύνεται η ελπίδα μαζί με τους ανθούς της χώρας στο εξωτερικό όπου καταφεύγουν όχι για να μάθουν και να γίνουν καλύτεροι επιστήμονες αλλά για να γλυτώσουν από τους «σωτήρες» της χώρας.
Βασίλης Πενταφράγκας, εντεταλμένος σύμβουλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας
medispin
Health Report.gr
Γράφει ο Βασίλης Πενταφράγκας, εντεταλμένος σύμβουλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας
Μετά από μία πενταετία μνημονιακών ρυθμίσεων αποδεικνύεται πλέον ότι τα μέτρα που επιβάλλονται στο σύνολο του κλάδου των φαρμάκων είναι πρόχειρα και, αν μη τι άλλο, στερούνται τεκμηρίωσης, ρεαλιστικής προσέγγισης και βιώσιμης προοπτικής.
Οι «κυβερνώντες», εφαρμόζοντας αυτές τις ρυθμίσεις, απέτυχαν παταγωδώς να τεκμηριώσουν τα βασικά επιχειρήματα επιβολής τους, δηλαδή:
– τον εξορθολογισμό της κατανάλωσης και
– την καλύτερη πρόσβαση των πολιτών στις φαρμακευτικές θεραπείες, με παράλληλη μείωση της συμμετοχής τους μέσω της πτώσης των ονομαστικών τιμών και της αύξησης της χρήσης γενοσήμων φαρμάκων
Οι εκπρόσωποι των δανειστών εξακολουθούν να απαιτούν μέτρα και πολιτικές που προωθούν τα διεθνή lobbies. Και επιπλέον, οι εγχώριοι αντιπρόσωποι τους και αρκετοί άλλοι στη χώρα μας φροντίζουν για την παραπληροφόρηση και τοναποπροσανατολισμό από την ουσία.
Ειδικότερα για τα ζητήματα τιμολόγησης, επιμένουν σε στοχευμένες ρυθμίσεις οι οποίες τελικά ευνοούν την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση προστατευόμενων και ακριβότερων φαρμάκων, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνουν (με αστείες περί «προστατευτισμού») δικαιολογίες την εγχώρια παραγωγή και τα γενόσημα φάρμακακαι διασφαλίζουν τη διατήρηση του όγκου των εισαγόμενων off patent.
Οι τελευταίες μνημονιακές ρυθμίσεις (Ν.4336/2015 και Ν.4337/2015) προβλέπουν ότι η τιμολόγηση των φαρμάκων θα γίνεται:
• Για τα on patent φάρμακα, στον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών όλων των χωρών μελών της ΕΕ, χωρίς δυνατότητα διόρθωσης όταν οι τιμές αυξάνονται στις άλλες χώρες ή όταν αλλάζουν οι συναλλαγματικές ισοτιμίες – ρύθμιση που οδηγεί νομοτελειακά σε στρέβλωση του συστήματος τιμολόγησης.
• Για τα off patent φάρμακα, με αυτόματη μείωση κατά 50% της τελευταίας υπό καθεστώς προστασίας τιμής ή βάση του μέσου όρου των τριών χαμηλότερων τιμών όλων των χωρών μελών της ΕΕ, εάν αυτός είναι χαμηλότερος.
Η ρύθμιση αυτή είναι εξόχως καταχρηστική δεδομένου ότι οι τιμές των φαρμάκων που έχουν χάσει το πατέντο τους προκύπτουν σε συνάρτηση αφενός από τις διαφορετικές πολιτικές αποζημίωσης που εφαρμόζουν οι ασφαλιστικοί φορείς σε κάθε χώρα και αφετέρου από τις διαφορετικές επιχειρηματικές πρακτικές που οι εταιρείες εφαρμόζουν, ανάλογα με τον ανταγωνισμό τη δυναμική και το μέγεθος της αγοράς σε κάθε χώρα.
Έτσι καταλήγουμε σε τιμές που δεν είναι αναλογικές και συγκρίσιμες ώστε να χρησιμοποιούνται ως κανόνας τιμολόγησης στη χώρα μας.
• Για τα γενόσημα φάρμακα, προβλέπεται η αρχική τους τιμολόγηση με αντιστοίχιση στο 32,5% της τελευταίας τιμής των φαρμάκων αναφοράς πριν χάσουν την προστασία τους. Η προσαρμογή στο 32,5% είναι με διαφορά η χαμηλότερη αρχική συσχέτιση που εφαρμόζεται στην ΕΕ.
Εάν δε ληφθεί υπόψη και η χαμηλή βάση αναφοράς (το 100% αντιστοιχεί στον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων της ΕΕ), αβίαστα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι δεν θέλουν να κυκλοφορήσουν νέα γενόσημα φάρμακα, τουλάχιστον όχι όσα θα μπορούσαν να παραχθούν εγχωρίως.
Στη συνέχεια και σε κάθε ανατιμολόγηση προβλέπεται ότι η τιμή των γενοσήμων φαρμάκων θα προσαρμόζεται στο 65% της μειωμένης τιμής των αντίστοιχων off patent.
Επιπλέον, για τα γενόσημα φάρμακα προβλέπεται δυναμική τιμολόγηση (μείωση της τιμής τους σε σχέση με τις ετήσιες πωλήσεις) και συμφωνίες τιμής – όγκου (παροχή επιπλέον εκπτώσεων) με τον ΕΟΠΥΥ.
Εκτός από τα παραπάνω προβλέπεται ότι:
• Οι τιμές των φαρμάκων πρέπει να αναθεωρούνται τακτικά προς τα κάτω κάθε φορά που δημοσιεύεται δελτίο τιμών, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα αυξήσεων.
• Εφαρμόζεται σειρά έμμεσων μειώσεων των εργοστασιακών τιμών, μέσω μηχανισμού πολλαπλών rebate και υποχρεωτικών εκπτώσεων, που απομειώνουν τις τιμές κατ’ ελάχιστο 9% και έως 28%.
• Εφαρμόζεται ρήτρα υπέρβασης (claw back), επι δικαίων και αδίκων, επειδή η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έχει προϋπολογιστεί αυθαίρετα σε 1.945 εκ.€ ετησίως, χαμηλότερα δηλαδή από τις πραγματικές ανάγκες του ΕΟΠΥΥ.
Ουδόλως απασχολεί το αν οι πραγματικές ανάγκες έχει αποδειχθεί ότι είναι μεγαλύτερες, το αν η δαπάνη αυξάνεται λόγω εισόδου νέων ή ακριβότερων φαρμάκων στο σύστημα αποζημίωσης, το ότι δεν αξιολογείται η προστιθέμενη θεραπευτική αξία των φαρμάκων που προστατεύονται από πατέντα, το αν η αποτελεσματικότητα των ακριβότερων φαρμάκων δικαιολογεί την τιμή τους, το αν αλλάζουν οι θεραπευτικές οδηγίες, το αν αλλάζουν οι προτιμήσεις και οι επιλογές ασθενών, φαρμακοποιών και γιατρών, το αν υπάρχει υπερκατανάλωση συγκεκριμένων φαρμάκων, το ότι τα γενόσημα φάρμακα είναι 54% οικονομικότερα από τα αντίστοιχα όμοια πρωτότυπα.
Σημειώνεται ότι οι εργοστασιακές τιμές σχεδόν του συνόλου των φαρμάκων που παράγονται στη χώρα μας αντιστοιχούν στο 67% των λιανικών τους τιμών.
Για ποιες λοιπόν τιμές συζητάμε και τι συγκρίνουμε;
Σε ποια χώρα τα νέα γενόσημα έχουν τόσο χαμηλή αρχική τιμή;
Ποια χώρα εφαρμόζει ανάλογο σύστημα έμμεσων μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων;
Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα τα γενόσημα υποβάλλονται σε παρόμοιο bulling;
Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα πριμοδοτείται η διάθεση και κατανάλωση των ακριβότερων φαρμάκων;
Ποια λογική υπαγορεύει τη μείωση των τιμών των ήδη οικονομικότερων φαρμάκων όταν οι επιμέρους ρυθμίσεις κυκλοφορίας και διάθεσης των φαρμάκων δημιουργούν κίνητρα για τη χρήση των ακριβότερων;
Και πως άραγε γίνεται να μειώνονται οι τιμές των φαρμάκων και ταυτόχρονα να πολλαπλασιάζεται η επιβάρυνση των πολιτών;
Το γεγονός ότι τα εγχωρίως παραγόμενα γενόσημα (αδιάφορα αν οι τιμές τους είναι σταθμισμένες στο 65%,70%,80% ή 90%) στοιχίζουν πάντα λιγότερο από τα αντίστοιχα πρωτότυπα φάρμακα (on ή off patent) τα οποία είναι σχεδόν στο σύνολο τους εισαγόμενα, σε συνδυασμό με την προκλητική εμμονή (προαπαιτούμενα) στην υποχρεωτική συνταγογράφηση δραστικής και τις απαιτήσεις για περαιτέρω εξοντωτικές μειώσεις των τιμών, αποδεικνύει ότι ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι ο εξορθολογισμός και η εξοικονόμηση, άλλα η διευθέτηση για το μοίρασμα της αγοράς.
Αλήθεια: ποια χώρα αυτοκαταστρέφει τον παραγωγικό της ιστό;
Θα σταματήσουμε επιτέλους να βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας;
Χρειάζεται θράσος για να ισχυρίζεται κάποιος ότι όλα αυτά γίνονται στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, της προστασίας των πολιτών, της προώθησης τηςανταγωνιστικότητας της εγχώριας παραγωγής, της ανάπτυξης και τηςεξωστρέφειας.
Χρειάζεται περίσσια υποκρισία και κυνισμός για να συγκρίνεις το επιχειρηματικό περιβάλλον και το κόστος ανά παραγόμενη μονάδα στην Ελλάδα με τις άλλεςΕυρωπαϊκές χώρες.
Είναι συγκρίσιμα τα επιτόκια δανεισμού;
Είναι συγκρίσιμο το φορολογικό καθεστώς;
Είναι συγκρίσιμες οι άλλες άμεσες και έμμεσες επιβαρύνσεις;
Είναι συγκρίσιμο το ενεργειακό κόστος; Και τελικά είναι συγκρίσιμος ο χρόνος τακτοποίησης των υποχρεώσεων του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις;
Έχει αντιληφθεί κανείς ότι για κάθε εισαγωγή πρώτων υλών από το εξωτερικό απαιτείται προπληρωμή στο ακέραιο;
Όλα αυτά είναι δεδομένο ότι δεν ενδιαφέρουν τους εκπρόσωπους των δανειστών, αλλά φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν και κάποιους εγχώριους φωστήρες-καθοδηγητές που εγκλωβισμένοι στην αυθεντία ή την καρέκλα τους, χωρίς να συνειδητοποιούν την μεγάλη εικόνα, αρέσκονται να προβάλλουν-επιβάλλουν προσωπικές απόψεις για θέματα που δεν γνωρίζουν σε βάθος. Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις!
Οι δε υπεύθυνοι (;) φορείς μάλλον συνήθισαν να δίνουν τις λάθος μάχες σε λάθος χρόνους και διαρκώς να υποκύπτουν στην παγίδα να διατυπώνουν λάθος ερωτήματα, έτσι ώστε οι ενδιαφερόμενοι και τα συμφέροντα να μην ανησυχούν για τις απαντήσεις.
Και η χώρα περιμένει καρτερικά τους δανειστές και τους ξένους επενδυτές… να την σώσουν. Και περιμένοντας, κυριαρχεί η παραπληροφόρηση, οι καλοθελητές σπέρνουν φόβο, διχόνοια, ατομικισμό και ρεβανσισμό.
Καλλιεργείται η μιζέρια και ο κοινωνικός αυτοματισμός, πέφτει λάσπη στους ανεμιστήρες και καταστρέφεται ότι και όποιος ξεχωρίζει. Μέρα τη μέραφαρμακώνεται η κοινωνία με το σταγονόμετρο και απομακρύνεται η ελπίδα μαζί με τους ανθούς της χώρας στο εξωτερικό όπου καταφεύγουν όχι για να μάθουν και να γίνουν καλύτεροι επιστήμονες αλλά για να γλυτώσουν από τους «σωτήρες» της χώρας.
Βασίλης Πενταφράγκας, εντεταλμένος σύμβουλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας
medispin
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενημέρωση για τη "Δράση Καθαρισμού" της Κυριακής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
