2015-12-04 19:27:28
Επιστρέφοντας σώοι στην πατρίδα τους, οι δυο Νεοζηλανδοί ο Τζίμι και ο Θωμάς δεν ξέχασαν... τη φιλοξενία που έτυχαν στον Μέρωνα Αμαρίου από την οικογένεια του Νίκου Σπυριδάκη. Ήταν οι πρώτες μέρες μετά την επικράτηση των στρατευμάτων του Χίτλερ στην Κρήτη, τον Ιούνιο του 1941, και ως λείψανα της εισβολής, αναζητούσαν το καταφύγιο της σωτηρίας τους.
Τα χρόνια πέρασαν, οι Νεοζηλανδοί μαχητές «έφυγαν» στην αιωνιότητα, όμως οι απόγονοί τους δεν ξέχασαν «την παραγγελιά που τους είχαν αφήσει», και έκαναν το προσκύνημά τους στο χωριό και στην οικογένεια που τους έκρυψε και τους φρόντισε για δυο μήνες και πλέον. Ήταν, άλλωστε, και η επιθυμία των προγόνων τους να αποδώσουν, έστω και μετά από εφτά δεκαετίες, σε αυτή την οικογένεια την ευγνωμοσύνη τους Μαρία Καναβά: «Μετά από τόσα χρόνια ήρθαν οι δικοί τους να μας ευχαριστήσουν…»
Στον Μέρωνα που βρέθηκαν, λοιπόν, τον Μάιο του 2014, μετά τον εορτασμό της επετείου στο Μάλεμε, αναζήτησαν τον παππού Νίκο Σπυριδάκη που τους έδωσε την παραδοσιακή φιλοξενία του στα μαύρα χρόνια και έμειναν στη ζωή.
Όμως, όπως ήταν φυσικό, αντί για τον πατριώτη Κρητικό βρήκαν τα παιδιά του Μαρία Σπυριδάκη- Καναβά και Αντώνη Σπυριδάκη και τα εγγόνια του, μεγάλοι πλέον σε ηλικία και οι ίδιοι… Μαζί τους, λοιπόν, έφτασαν με συγκίνηση, ως τα σημεία των περιοχών που διέμεναν με ασφάλεια, μακριά από τα μάτια των Γερμανών και δεν ήταν λίγες οι φορές που βούρκωναν αναπολώντας τα λόγια των προγόνων τους μαχητών…
Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ…
«Μας είπαν ότι τους είχαν αφήσει παραγγελιά να έλθουν και να μας ευχαριστήσουν για όσα τους πρόσφερε ο πατέρας μου και εμείς
Ο Νεοζηλανδός Τζίμι έτυχε της βοήθειας της οικογένειας Σπυριδάκη στον Μέρωνα, μετά την κατάληψητους μήνες που έμειναν στον Μέρωνα. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και δεν περιμέναμε πως θα έλθει ένας από την οικογένειά τους», λέει για τον σκοπό της επίσκεψής τους η Μαρία Σπυριδάκη, ηλικίας, σήμερα, 93 χρόνων…
Παρότι «τα χρόνια φύγανε σαν καπνός», οι δυο Νεοζηλανδοί μένουν ακόμα στη θύμησή της. Γυρίζει 74 χρόνια πίσω και αφηγείται: «Εγώ ήμουν 17 χρονών και τα θυμούμαι. Ο πατέρας μου έβοσκε τα πρόβατα στον «Άη Λια» έξω από το χωριό και, ξαφνικά, βλέπει να έρχονται με τα πόδια, φορτωμένοι με γυλιούς στον ώμο, δυο στρατιώτες. Κατάλαβε μετά, όπως του άφησαν να καταλάβει, ότι ερχόταν από το Μάλεμε. Ο πόλεμος είχε χαθεί και οι Γερμανοί πήραν την Κρήτη. Μας περίμεναν πολλά μαρτύρια, ύστερα, τέσσερα χρόνια που τους είχαμε. Μας σκότωσαν, μας ρήμαξαν και μας κατάστρεψαν…»
Τότε στον παππού Σπυριδάκη ξεσηκώθηκαν οι πατριωτικές αρχές της φιλοξενίας «γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν από μακριά για να πολεμήσουν μαζί μας». Η πρώτη ερώτησή τους ήταν «αν υπάρχουν Γερμανοί στο χωριό μας». Συνεχίζει η Μαρία Σπυριδάκη: «Τους έφερνε στο σπίτι μας αλλά εκείνη την ώρα έτυχε να είναι στο δρόμο δυο Γερμανοί με τον αγροφύλακα Νίκο Γαληνό, που γύριζαν στα σπίτια και κάνανε επιτάξεις ζώων. Τους είπε ο αγροφύλακας που το σπίτι μας δεν είχε γουρουνάκια που ζητούσαν και φύγανε…».
ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
Ο πρώτος χώρος ασφαλούς διαμονής τους, ήταν «δυο σπηλιές στην άκρη του Μέρωνα, όπου τους τροφοδοτούσε καθημερινά η μάνα μου Ζηνοβία με φαγητό». Λίγο καιρό μετά, παρέχοντάς τους μεγαλύτερη ασφάλεια, τους προώθησε στην περιοχή «Γραμπέλα» και «στο μεγάλο αμπέλι μας». Οι Νεοζηλανδοί αισθάνονταν πια μέλη της οικογένειας του Νίκου Σπυριδάκη!
Πριν ένα χρόνο ο απόγονος του Νεοζηλανδού στρατιώτη, ο Αντώνης Σπυριδάκης και ο Θεοχάρης Καναβάς
«Τους είχαν σαν παιδιά τους ο πατέρας μου και η μάνα μου και εμείς σας αδέρφια. Τους έπλυνε τα ρούχα που ήταν γεμάτα ψείρες και τους κουβαλούσαμε ζεστό νερό να κάνουν μπάνιο. Αυτοί δεν περίμεναν πως θα είχαν αυτή την αντιμετώπιση», λέει η ίδια. «Ήταν τίμιοι άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι από τον πόλεμο και εμείς ήμασταν συχνά στη «Γραμπέλα» που έμεναν.
Κάθε μέρα για δυο μήνες, η μάνα μου τους πήγαινε το φαγητό τους το μεσημέρι, αυτό που τρώγαμε και εμείς, και το πρωί τους πηγαίναμε γάλα, παξιμάδι, τυρί κι ότι είχαμε. Αυτή την περιποίηση δεν την ξέχασαν μέχρι που ζούσαν.»
Δυο μήνες μετά, οι Νεοζηλανδοί έφυγαν για τη Μέση Ανατολή με υποβρύχιο από ακτή της Μεσαράς στα νότια…
«Ήμουν 17 χρονών και τους θυμούμαι τους δυο Νεοζηλανδούς που ήρθαν στον Μέρωνα», λέει η Μαρία Καναβά
Πηγή
Tromaktiko
Τα χρόνια πέρασαν, οι Νεοζηλανδοί μαχητές «έφυγαν» στην αιωνιότητα, όμως οι απόγονοί τους δεν ξέχασαν «την παραγγελιά που τους είχαν αφήσει», και έκαναν το προσκύνημά τους στο χωριό και στην οικογένεια που τους έκρυψε και τους φρόντισε για δυο μήνες και πλέον. Ήταν, άλλωστε, και η επιθυμία των προγόνων τους να αποδώσουν, έστω και μετά από εφτά δεκαετίες, σε αυτή την οικογένεια την ευγνωμοσύνη τους Μαρία Καναβά: «Μετά από τόσα χρόνια ήρθαν οι δικοί τους να μας ευχαριστήσουν…»
Στον Μέρωνα που βρέθηκαν, λοιπόν, τον Μάιο του 2014, μετά τον εορτασμό της επετείου στο Μάλεμε, αναζήτησαν τον παππού Νίκο Σπυριδάκη που τους έδωσε την παραδοσιακή φιλοξενία του στα μαύρα χρόνια και έμειναν στη ζωή.
Όμως, όπως ήταν φυσικό, αντί για τον πατριώτη Κρητικό βρήκαν τα παιδιά του Μαρία Σπυριδάκη- Καναβά και Αντώνη Σπυριδάκη και τα εγγόνια του, μεγάλοι πλέον σε ηλικία και οι ίδιοι… Μαζί τους, λοιπόν, έφτασαν με συγκίνηση, ως τα σημεία των περιοχών που διέμεναν με ασφάλεια, μακριά από τα μάτια των Γερμανών και δεν ήταν λίγες οι φορές που βούρκωναν αναπολώντας τα λόγια των προγόνων τους μαχητών…
Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ…
«Μας είπαν ότι τους είχαν αφήσει παραγγελιά να έλθουν και να μας ευχαριστήσουν για όσα τους πρόσφερε ο πατέρας μου και εμείς
Ο Νεοζηλανδός Τζίμι έτυχε της βοήθειας της οικογένειας Σπυριδάκη στον Μέρωνα, μετά την κατάληψητους μήνες που έμειναν στον Μέρωνα. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και δεν περιμέναμε πως θα έλθει ένας από την οικογένειά τους», λέει για τον σκοπό της επίσκεψής τους η Μαρία Σπυριδάκη, ηλικίας, σήμερα, 93 χρόνων…
Παρότι «τα χρόνια φύγανε σαν καπνός», οι δυο Νεοζηλανδοί μένουν ακόμα στη θύμησή της. Γυρίζει 74 χρόνια πίσω και αφηγείται: «Εγώ ήμουν 17 χρονών και τα θυμούμαι. Ο πατέρας μου έβοσκε τα πρόβατα στον «Άη Λια» έξω από το χωριό και, ξαφνικά, βλέπει να έρχονται με τα πόδια, φορτωμένοι με γυλιούς στον ώμο, δυο στρατιώτες. Κατάλαβε μετά, όπως του άφησαν να καταλάβει, ότι ερχόταν από το Μάλεμε. Ο πόλεμος είχε χαθεί και οι Γερμανοί πήραν την Κρήτη. Μας περίμεναν πολλά μαρτύρια, ύστερα, τέσσερα χρόνια που τους είχαμε. Μας σκότωσαν, μας ρήμαξαν και μας κατάστρεψαν…»
Τότε στον παππού Σπυριδάκη ξεσηκώθηκαν οι πατριωτικές αρχές της φιλοξενίας «γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν από μακριά για να πολεμήσουν μαζί μας». Η πρώτη ερώτησή τους ήταν «αν υπάρχουν Γερμανοί στο χωριό μας». Συνεχίζει η Μαρία Σπυριδάκη: «Τους έφερνε στο σπίτι μας αλλά εκείνη την ώρα έτυχε να είναι στο δρόμο δυο Γερμανοί με τον αγροφύλακα Νίκο Γαληνό, που γύριζαν στα σπίτια και κάνανε επιτάξεις ζώων. Τους είπε ο αγροφύλακας που το σπίτι μας δεν είχε γουρουνάκια που ζητούσαν και φύγανε…».
ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
Ο πρώτος χώρος ασφαλούς διαμονής τους, ήταν «δυο σπηλιές στην άκρη του Μέρωνα, όπου τους τροφοδοτούσε καθημερινά η μάνα μου Ζηνοβία με φαγητό». Λίγο καιρό μετά, παρέχοντάς τους μεγαλύτερη ασφάλεια, τους προώθησε στην περιοχή «Γραμπέλα» και «στο μεγάλο αμπέλι μας». Οι Νεοζηλανδοί αισθάνονταν πια μέλη της οικογένειας του Νίκου Σπυριδάκη!
Πριν ένα χρόνο ο απόγονος του Νεοζηλανδού στρατιώτη, ο Αντώνης Σπυριδάκης και ο Θεοχάρης Καναβάς
«Τους είχαν σαν παιδιά τους ο πατέρας μου και η μάνα μου και εμείς σας αδέρφια. Τους έπλυνε τα ρούχα που ήταν γεμάτα ψείρες και τους κουβαλούσαμε ζεστό νερό να κάνουν μπάνιο. Αυτοί δεν περίμεναν πως θα είχαν αυτή την αντιμετώπιση», λέει η ίδια. «Ήταν τίμιοι άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι από τον πόλεμο και εμείς ήμασταν συχνά στη «Γραμπέλα» που έμεναν.
Κάθε μέρα για δυο μήνες, η μάνα μου τους πήγαινε το φαγητό τους το μεσημέρι, αυτό που τρώγαμε και εμείς, και το πρωί τους πηγαίναμε γάλα, παξιμάδι, τυρί κι ότι είχαμε. Αυτή την περιποίηση δεν την ξέχασαν μέχρι που ζούσαν.»
Δυο μήνες μετά, οι Νεοζηλανδοί έφυγαν για τη Μέση Ανατολή με υποβρύχιο από ακτή της Μεσαράς στα νότια…
«Ήμουν 17 χρονών και τους θυμούμαι τους δυο Νεοζηλανδούς που ήρθαν στον Μέρωνα», λέει η Μαρία Καναβά
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ... ΠΡΩΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ Η ΜΠΙΛΜΠΑΟ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΤΖΕΪΜΣ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εσείς ξέρετε πότε πρέπει να πίνετε κρύο και ζεστό νερό;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Με αυτήν την τέλεια συνταγή δεν πρόκειται να ξανασιδερώσεις ποτέ [photos]](https://images.newsnowgreece.com/88/881571/me-aftin-tin-teleia-syntagi-den-prokeitai-na-xanasideroseis-pote-photos-1-124x78.jpg)
