Γιατί οι πρόσφυγες αφήνουν πίσω τα παπούτσια τους; [photo]

2015-12-08 14:49:10

Ένα ιδιαίτερης σημασίας φωτορεπορτάζ είδε το φως της δημοσιότητας και αφορά... το φλέγον θέμα των τελευταίων μηνών που δεν είναι άλλο από το μεταναστευτικό.

Στα βήματα των προσφύγων και μεταναστών "πατά" με τον ...φακό της η Αμερικανίδα (freelance) φωτορεπόρτερ Τζόντι Χίλτον, απαθανατίζοντας τα παπούτσια που αφήνουν πίσω τους στο μακρύ ταξίδι σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στην κεντρική και δυτική Ευρώπη.

"Στη Λέσβο, μόλις φτάνουν, το πρώτο πράγμα που βγάζουν είναι τα παπούτσια τους. Βρέχονται και πλέον τους είναι άχρηστα. Είναι πολλές φορές παπούτσια όμορφα, που δείχνουν την ανάγκη των ανθρώπων αυτών να βάζουν τα 'καλά' τους, όταν ξέρουν πως θα αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις" εξηγεί στο Αθηναικό πρακτορείο η Αμερικανίδα φωτογράφος, η οποία έφτασε ως την Ειδομένη ακολουθώντας τα "χνάρια" προσφύγων και μεταναστών.

Περπατώντας πλάι πλάι στα κατάσπαρτα από ...σκηνές χωράφια πλάι στην ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ -εκεί που τις τελευταίες εβδομάδες έχουν εγκλωβιστεί εκατοντάδες μετανάστες, το ταξίδι των οποίων διακόπηκε στις ράγες του σιδηροδρομικού σταθμού της Ειδομένης- σταματά απότομα και στρέφει τον φακό της προς τα κάτω

. Έχει μόλις εντοπίσει ένα παιδικό ροζ παπούτσι χωμένο στη λάσπη. "Είναι κι αυτό ένα σύμβολο της προσφυγιάς" λέει και "πλέκει" τη δική της ιστορία γύρω απ' αυτό, ενώ θυμάται -μεταξύ άλλων- πως το πιο περίεργο παπούτσι που είχε βρει ήταν ένα ...ψηλοτάκουνο!

Το "Shoe project" δεν είναι το πρώτο, μέσω του οποίου η Τζόντι Χίλτον επιχειρεί να προσεγγίσει με μια διαφορετική ματιά το ταξίδι της προσφυγιάς. Στο Κομπάνι, σ' έναν καταυλισμό Σύρων προσφύγων, εντόπισε κι απαθανάτισε τις τελευταίες γυναίκες με τατουάζ στο πρόσωπο, ένα project που "ταξίδεψε" ανά τον πλανήτη μέσα από τις σελίδες του National Geographic. Ηλικιωμένες οι περισσότερες, απέκτησαν τα τατουάζ στην παιδική τους ηλικία και σήμερα τα "κουβαλούν" ως κληρονομιά μιας άλλοτε συνηθισμένης πρακτικής και παράδοσης.

Ο φακός "δικαιολογία" για να γνωρίσει τον κόσμο

Η φωτογραφική της μηχανή είναι, όπως λέει, η "δικαιολογία" της για να γνωρίσει τον κόσμο καλύτερα, να έρθει σε επαφή με τους ανθρώπους και να "αιχμαλωτίσει" με τον φακό την ιστορία τους. Στα πρόσωπα των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών της Ειδομένης είδε τον πόνο αυτού που αφήνει το σπίτι του σε αναζήτηση μας καλύτερης ζωής, την αγωνία του μακρινού κι επικίνδυνου ταξιδιού αλλά και την παιδική αθωότητα που δοκιμάζεται Εικόνες γνώριμες για την ίδια, αφού από την αρχή του πολέμου στη Συρία -αλλά και νωρίτερα- περπατά τους δρόμους της μετανάστευσης και της προσφυγιάς πλάι πλάι με αυτούς τους ανθρώπους, αποτυπώνοντας με ανεξίτηλα χρώματα κάθε τους βήμα.

Παρόλο που και στο παρελθόν είχε καταγράψει με τον φακό της την πορεία που ακολουθούν οι μετανάστες προς την κεντρική και δυτική Ευρώπη -μέσω Βουλγαρίας, όπου και ζει τα τελευταία χρόνια, αφού είναι η χώρα καταγωγής του συζύγου της, αλλά και μέσω Έβρου, προτού μάλιστα αρχίσει να αναγείρεται ο φράχτης- "ήταν τότε (στην αρχή του πολέμου στη Συρία) που είδα για πρώτη φορά τον φόβο και την απόγνωση σε τόσο πολλά πρόσωπα ταυτόχρονα· σαν να ήξεραν τι πρόκειται να ακολουθήσει...".

Η Τζόντι Χίλτον κινείται συνεχώς ανά τα Βαλκάνια και τις χώρες υποδοχής προσφύγων στην Ευρώπη θέλοντας να δει πώς εξελίσσεται το ταξίδι τους. Κρατά επαφές με αρκετούς απ' αυτούς τους ανθρώπους και, μάλιστα, σε μια πρόσφατη επίσκεψή της στη Γερμανία τους συνάντησε και πάλι: "Ήταν μια στιγμή ανείπωτης χαράς" λέει.

Δείτε τις φωτογραφίες:
Πηγή
Tromaktiko

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ