2015-12-09 04:37:09
Διαβάστε την ανακοίνωση του Βασίλη Δημ. Χασιώτη: "Είναι αναδρομικό κούρεμα... δεκαετίες πίσω, παρακρατηθέντος εισοδήματος εν είδει παρακαταθήκης, δηλαδή καταθέσεως προκειμένου να αποδοθεί στον καταθέτη σε ορισμένους χρόνο στο μέλλον με βάση «συμβάσεις» (Νόμοι) που προέβλεπαν ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΓΓΥΟΤΑΝ ότι θα τηρούνταν όπως διαχρονικά οι Νόμοι και το Σύνταγμα επιτάσσουν χωρίς εξαίρεση (εκτός από την περίοδο 2010-σήμερα, περίοδο κατά την οποία οι κυβερνήσεις της χώρας, κινούνται, στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζουν, ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ, όπως εγκυρότατοι συνταγματολόγοι μας διαβεβαιώνουν).
Αυτό το εισόδημα, επίσης εφορολογείτο αδιαλείπτως, εξόν από τις κρατήσεις που του γίνονταν υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων.
Κάθε τρέχουσα περικοπή στην ουσία πάει πίσω δεκαετίες και αναπροσαρμόζει προς τα κάτω τις κρατήσεις των προ δεκαετιών κτηθέντων εισοδημάτων, (ώστε έτσι μόνο μπορεί σήμερα να δικαιολογηθούν οι κουρεμένες συντάξεις σε σχέση με τις κρατήσεις που γίνονταν για τα ασφαλιστικά ταμεία καθ’ όλο τον εργασιακό βίο του συνταξιούχου), χωρίς όμως να γίνεται και επιστροφή του τμήματος εκείνου του εισοδήματος που παρεκρατείο στο παρελθόν υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων, αφού οι σημερινές αναπροσαρμογές προς τα κάτω, δεν δικαιολογούνται από τις καταβληθείσες εισφορές στο παρελθόν για τις συντάξεις, ως αχρεωστήτως καταβληθείες από τους εργαζόμενους και αχρεωστήτως εισπραχθείσες από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Είναι επίσης σημαντικό να επαναλάβω τη θέση μου που έχω εκθέσει και στο παρελθόν, ότι οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στα ταμεία τους, ως προς τη φύση τους μα και ως προς την υποχρεωτικότητά τους, εξισούνται με οιονεί τραπεζικές καταθέσεις προθεσμιακού χαρακτήρα
. Είναι ένα κουμπαράς, όπου οι εργαζόμενοι κάθε μήνα έβαζαν μέσα ένα ποσό, για τα γεράματά τους, και με βάση το ύψος των εισφορών και την ηλικία τους όπως και τα χρόνια εργασίας τους, ελάμβαναν τη σύνταξή τους. Μάλιστα το Κράτος, όχι μόνο ο κατά το Σύνταγμα εγγυητής της ασφάλειας και της χρηστής διοίκησης αυτού του κουμπαρά, μα και δεν επέτρεπε άλλου είδους συνταξιοδοτική παροχή, μέσω π.χ. ιδιωτικών φορέων, ακριβώς διότι ήθελε να τονίσει τη σημασία της ασφάλειας αυτού του κουμπαρά. Πολύ δε περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούσαν ΚΑΙ ένα είδος εξειδικευμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αν λάβουμε υπόψη μας ότι δάνειζαν άμεσα ή έμμεσα (π.χ. μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος) συχνά το ελληνικό Κράτος, με λεφτά των ασφαλισμένων, λειτουργώντας όχι απλά ως παρακαταθετικά ιδρύματα, μα και ως δανειοδοτικά (προς το Κράτος).
Κάθε περικοπή σύνταξης λοιπόν αποτελεί κούρεμα του ασφαλιστικού κουμπαρά, κούρεμα δηλαδή χρημάτων που εξισούνται με τραπεζική κατάθεση, και φυσικά, στην έννοια αυτή εμπίπτει και το κούρεμα που έγινε μέσω του PSI. Συνεπώς, ποιος είπε ότι το PSI δεν κούρεψε καταθέσεις τραπεζικές;
Αυτές οι μνημονιακές αθλιότητες με τη νομοθέτηση νόμων με αναδρομική ισχύ που πάει πίσω δεκαετίες αναπροσαρμόζοντας εισοδήματα εκείνων των περιόδων, αναρωτιέμαι αν μπορεί να βρει προηγούμενο σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη και πολιτισμένη κοινωνία και όχι μόνο.
Φυσικά για θέμα συνταγματικότητας δεν συζητώ, με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος της Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ουσιαστικά το Σύνταγμα έχει καταργηθεί τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις θεμελιώδεις του διατάξεις τις σχετικές με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα πολιτικά και οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού, και βεβαίως τις σχετικές με την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία πρόνοιες.
Αυτή η αναδρομική αθλιότητα σε συνδυασμό με την άλλη αθλιότητα, αυτή που εγκαθίδρυσε την μνημονιακή φοροκαταιγίδα σε βάρος σχεδόν αποκλειστικά των συνήθων υποζυγίων, μια φορολογία αβάσταχτη ακόμα και για τα προ κρίσης εισοδήματα, στην ουσία επιχειρεί να προεισπράξει τυχόν βελτιώσεις αυτών των εισοδημάτων στο μέλλον, κι έτσι μ' αυτό το τρόπο το εύρος της αναδρομικότητας να μην μετριέται ανάμεσα στις προηγούμενες δεκαετίες και το σήμερα αλλά ανάμεσα στις προηγούμενες δεκαετίες και τα χρόνια που μέλλει ο καθένας μας να ζήσει.
Συνεπώς, η εκφρασμένη από πολλούς άποψη ότι δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως αλητοσυμμορίτικη η μνημονιακή πολιτική (μη αποδώσετε τη «πατρότητα» της μομφής που απαντάται επίσης και με άλλα ονόματα (όπως π.χ. «ληστοσυμμορία» κ.λπ.) σε μένα : αναζητήστε την, μαζί με ακόμα πιο βαρείς χαρακτηρισμούς περί προδοτών κ.λπ., στους ίδιους του χαρακτηρισμούς πολιτικών εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων), δεν βρίσκω κανένα επιχείρημα που να με έπειθε ότι τούτη κι άλλες παρόμοιες μομφές δεν είναι αντάξιες της μνημονιακής πραγματικότητας.
Μήπως όμως οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι άδικοι ή υπερβολικοί;
Θα ήταν άδικοι αν αναφέρονταν σε μη άδικα γεγονότα, και θα ήταν υπερβολικοί αν υπερέβαλαν την πραγματικότητα. Όμως το πρόβλημα με την περιγραφή της αθλιότητας που βιώνει ο ελληνικός λαός με τις μνημονιακές πολιτικές είναι ότι όλοι οι γνωστοί απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί αδυνατούν να περιγράψουν το μέγεθος της μνημονιακής αθλιότητας.
Και ούτε βέβαια οι χαρακτηρισμοί αυτοί προέρχονται από το μέγεθος της σκληρότητας των μνημονιακών πολιτικών μα από το δυσθεώρητο μέγεθος της αδικίας σε βάρος των πολλών και με τη ταυτόχρονη συνέχιση της προστασίας της διαχρονικής μεγαλοδιαπλοκής του τόπου, κύριος υπεύθυνος και δημιουργός της κρίσης, και η οποία για μια ακόμα φορά δεν συμμετέχει στο βαθμό που την αναλογεί.
Όλες αυτές οι ωμές πραγματικότητες, σε συνδυασμό με την ουσιαστική άρνηση των μνημονιακών κυβερνήσεων να θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το μέγα θέμα της νομιμότητας του χρέους, ενισχύει τους παραπάνω χαρακτηρισμούς σε βάρος της μνημονιακής αθλιότητας, ενώ άφησα ως τελευταίο ένα άλλο γεγονός, που αποτελεί την κορωνίδα της αθλιότητας σε καθαρά πια πολιτικό επίπεδο, και που από μόνο του θα δικαιολογούσε κάθε είδους απαξιωτικό χαρακτηρισμό, το γεγονός της «χρέωσης» της κρίσης στο σύνολο του ελληνικού λαού (και όταν ακούς «σύνολο» να είσαι πάντα υποψιασμένος, διότι μέσα στο «σύνολο» συχνά-πυκνά επιχειρεί να κρυφτεί η ευθύνη πολύ συγκεκριμένων μεγαλοευθυνών των ολίγων), και που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια ενοχοποίησής του για τη κρίση, με χαρακτηρισμούς όπως «σπάταλος» και «υπεραμειβόμενος» σε σχέση με τις οικονομικές του επιτεύξεις, «διεφθαρμένος», και άλλα παρόμοια.
Συνεπώς : αφού γι ακόμα μια φορά θα υπενθυμίσω στη κυβέρνηση ότι πριν ομιλήσει για κάθε νέα περαιτέρω περικοπή συντάξεων, ΟΦΕΙΛΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ 2012, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΕΚΚΛΗΤΕΣ ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, και με βάση όσα παραπάνω εξέθεσα -επίσης γι’ ακόμα μια φορά, σε συνέχεια όμοιων τοποθετήσεών μου σε προηγούμενα άρθρα μου-, κάθε νέα περικοπή συντάξεων, ανεξαρτήτως ποσού, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΥΡΩ, συνιστά εγκληματική πράξη, ληστεία μετά αλητείας, δοθέντων των άχρι τούδε παράνομων και αντισυνταγματικών περικοπών, μάλιστα υπό τις συνθήκες της μνημονιακής αθλιότητας που ενδεικτικά περιγράφηκαν παραπάνω, και η οποία κατάργησε κάθε έννοια νομιμότητας των πράξεών της, στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», πράξεις παράνομες, για τις οποίες η Νέμεση, κράτησε καλή σημείωση, ώστε να ασκήσει τη δική της δίωξη, μόλις η προστασία της αθλιότητας εκλείψει…" Tromaktiko
Αυτό το εισόδημα, επίσης εφορολογείτο αδιαλείπτως, εξόν από τις κρατήσεις που του γίνονταν υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων.
Κάθε τρέχουσα περικοπή στην ουσία πάει πίσω δεκαετίες και αναπροσαρμόζει προς τα κάτω τις κρατήσεις των προ δεκαετιών κτηθέντων εισοδημάτων, (ώστε έτσι μόνο μπορεί σήμερα να δικαιολογηθούν οι κουρεμένες συντάξεις σε σχέση με τις κρατήσεις που γίνονταν για τα ασφαλιστικά ταμεία καθ’ όλο τον εργασιακό βίο του συνταξιούχου), χωρίς όμως να γίνεται και επιστροφή του τμήματος εκείνου του εισοδήματος που παρεκρατείο στο παρελθόν υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων, αφού οι σημερινές αναπροσαρμογές προς τα κάτω, δεν δικαιολογούνται από τις καταβληθείσες εισφορές στο παρελθόν για τις συντάξεις, ως αχρεωστήτως καταβληθείες από τους εργαζόμενους και αχρεωστήτως εισπραχθείσες από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Είναι επίσης σημαντικό να επαναλάβω τη θέση μου που έχω εκθέσει και στο παρελθόν, ότι οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στα ταμεία τους, ως προς τη φύση τους μα και ως προς την υποχρεωτικότητά τους, εξισούνται με οιονεί τραπεζικές καταθέσεις προθεσμιακού χαρακτήρα
Κάθε περικοπή σύνταξης λοιπόν αποτελεί κούρεμα του ασφαλιστικού κουμπαρά, κούρεμα δηλαδή χρημάτων που εξισούνται με τραπεζική κατάθεση, και φυσικά, στην έννοια αυτή εμπίπτει και το κούρεμα που έγινε μέσω του PSI. Συνεπώς, ποιος είπε ότι το PSI δεν κούρεψε καταθέσεις τραπεζικές;
Αυτές οι μνημονιακές αθλιότητες με τη νομοθέτηση νόμων με αναδρομική ισχύ που πάει πίσω δεκαετίες αναπροσαρμόζοντας εισοδήματα εκείνων των περιόδων, αναρωτιέμαι αν μπορεί να βρει προηγούμενο σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη και πολιτισμένη κοινωνία και όχι μόνο.
Φυσικά για θέμα συνταγματικότητας δεν συζητώ, με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος της Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ουσιαστικά το Σύνταγμα έχει καταργηθεί τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις θεμελιώδεις του διατάξεις τις σχετικές με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα πολιτικά και οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού, και βεβαίως τις σχετικές με την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία πρόνοιες.
Αυτή η αναδρομική αθλιότητα σε συνδυασμό με την άλλη αθλιότητα, αυτή που εγκαθίδρυσε την μνημονιακή φοροκαταιγίδα σε βάρος σχεδόν αποκλειστικά των συνήθων υποζυγίων, μια φορολογία αβάσταχτη ακόμα και για τα προ κρίσης εισοδήματα, στην ουσία επιχειρεί να προεισπράξει τυχόν βελτιώσεις αυτών των εισοδημάτων στο μέλλον, κι έτσι μ' αυτό το τρόπο το εύρος της αναδρομικότητας να μην μετριέται ανάμεσα στις προηγούμενες δεκαετίες και το σήμερα αλλά ανάμεσα στις προηγούμενες δεκαετίες και τα χρόνια που μέλλει ο καθένας μας να ζήσει.
Συνεπώς, η εκφρασμένη από πολλούς άποψη ότι δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως αλητοσυμμορίτικη η μνημονιακή πολιτική (μη αποδώσετε τη «πατρότητα» της μομφής που απαντάται επίσης και με άλλα ονόματα (όπως π.χ. «ληστοσυμμορία» κ.λπ.) σε μένα : αναζητήστε την, μαζί με ακόμα πιο βαρείς χαρακτηρισμούς περί προδοτών κ.λπ., στους ίδιους του χαρακτηρισμούς πολιτικών εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων), δεν βρίσκω κανένα επιχείρημα που να με έπειθε ότι τούτη κι άλλες παρόμοιες μομφές δεν είναι αντάξιες της μνημονιακής πραγματικότητας.
Μήπως όμως οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι άδικοι ή υπερβολικοί;
Θα ήταν άδικοι αν αναφέρονταν σε μη άδικα γεγονότα, και θα ήταν υπερβολικοί αν υπερέβαλαν την πραγματικότητα. Όμως το πρόβλημα με την περιγραφή της αθλιότητας που βιώνει ο ελληνικός λαός με τις μνημονιακές πολιτικές είναι ότι όλοι οι γνωστοί απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί αδυνατούν να περιγράψουν το μέγεθος της μνημονιακής αθλιότητας.
Και ούτε βέβαια οι χαρακτηρισμοί αυτοί προέρχονται από το μέγεθος της σκληρότητας των μνημονιακών πολιτικών μα από το δυσθεώρητο μέγεθος της αδικίας σε βάρος των πολλών και με τη ταυτόχρονη συνέχιση της προστασίας της διαχρονικής μεγαλοδιαπλοκής του τόπου, κύριος υπεύθυνος και δημιουργός της κρίσης, και η οποία για μια ακόμα φορά δεν συμμετέχει στο βαθμό που την αναλογεί.
Όλες αυτές οι ωμές πραγματικότητες, σε συνδυασμό με την ουσιαστική άρνηση των μνημονιακών κυβερνήσεων να θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το μέγα θέμα της νομιμότητας του χρέους, ενισχύει τους παραπάνω χαρακτηρισμούς σε βάρος της μνημονιακής αθλιότητας, ενώ άφησα ως τελευταίο ένα άλλο γεγονός, που αποτελεί την κορωνίδα της αθλιότητας σε καθαρά πια πολιτικό επίπεδο, και που από μόνο του θα δικαιολογούσε κάθε είδους απαξιωτικό χαρακτηρισμό, το γεγονός της «χρέωσης» της κρίσης στο σύνολο του ελληνικού λαού (και όταν ακούς «σύνολο» να είσαι πάντα υποψιασμένος, διότι μέσα στο «σύνολο» συχνά-πυκνά επιχειρεί να κρυφτεί η ευθύνη πολύ συγκεκριμένων μεγαλοευθυνών των ολίγων), και που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια ενοχοποίησής του για τη κρίση, με χαρακτηρισμούς όπως «σπάταλος» και «υπεραμειβόμενος» σε σχέση με τις οικονομικές του επιτεύξεις, «διεφθαρμένος», και άλλα παρόμοια.
Συνεπώς : αφού γι ακόμα μια φορά θα υπενθυμίσω στη κυβέρνηση ότι πριν ομιλήσει για κάθε νέα περαιτέρω περικοπή συντάξεων, ΟΦΕΙΛΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ 2012, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΕΚΚΛΗΤΕΣ ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, και με βάση όσα παραπάνω εξέθεσα -επίσης γι’ ακόμα μια φορά, σε συνέχεια όμοιων τοποθετήσεών μου σε προηγούμενα άρθρα μου-, κάθε νέα περικοπή συντάξεων, ανεξαρτήτως ποσού, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΥΡΩ, συνιστά εγκληματική πράξη, ληστεία μετά αλητείας, δοθέντων των άχρι τούδε παράνομων και αντισυνταγματικών περικοπών, μάλιστα υπό τις συνθήκες της μνημονιακής αθλιότητας που ενδεικτικά περιγράφηκαν παραπάνω, και η οποία κατάργησε κάθε έννοια νομιμότητας των πράξεών της, στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», πράξεις παράνομες, για τις οποίες η Νέμεση, κράτησε καλή σημείωση, ώστε να ασκήσει τη δική της δίωξη, μόλις η προστασία της αθλιότητας εκλείψει…" Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ 9/12/2015
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Δείτε απίστευτα αστείες φωτογραφίες ζώων την ώρα του μπάνιο [photos]](https://images.newsnowgreece.com/88/883040/deite-apistefta-asteies-fotografies-zoon-tin-ora-tou-mpanio-photos-1-124x78.jpg)
