2012-05-10 17:53:35
Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος παρουσιάζει την Μπαρτσελόνα: η νέα ταυτότητα των "μπλαουγράνα", η φιλοσοφία του Πασκουάλ, η σχέση-εξάρτασης με τον Ναβάρο, τα συν, τα πλην και το... δια ταύτα στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό
Διαβάστε για το πως έφτασαν οι Καταλανοί στο φάιναλ-φορ, για τις επιλογές του προπονητικού τιμ ανά θέση, τα δυνατά-αδύνατα σημεία της ομάδας και βίντεο που αποτυπώνουν την επιθετική της φιλοσοφίας.
Η πορεία προς την Πόλη
Η Μπαρτσελόνα ταξίδεψε στην Τουρκία ως η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ, καθώς ως τώρα μετράει στην Ευρωλίγκα 18 νίκες στα 19 παιχνίδια. Οι "μπλαουγράνα" ηττήθηκαν μόνο από την Σιένα εκτός έδρας (77-74) στην προτελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει την πρώτη θέση του γκρουπ.
Συνολικά η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ κέρδισε στον πρώτο γύρο όλα τα παιχνίδια με διψήφια διαφορά, δεχόμενη μάλιστα πάνω από 70 πόντους μόνο από την Μοντεπάσκι.
Στο Top-16 οι Καταλανοί έκαναν το απόλυτο "6 στα 6", αν και δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα απέναντι στην Καντού (65-60 στη Βαρκελώνη και 63-62 στην Ιταλία) και τη Μακάμπι (70-67 στο τελευταίο -αδιάφορο- ματς στο "Παλαού Μπλαουγράνα"). Η αγωνιστική πτώση συνοδεύτηκε από τα προβλήματα τραυματισμών του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που αποτελεί αν μη τι άλλο το "βαρόμετρο" της ομάδας.
Στα προημιτελικά η Μπαρτσελόνα συγκρούστηκε με την Ούνιξ Καζάν την οποία απέκλεισε χωρίς να παίξει... εντυπωσιακό μπάσκετ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ρώσοι βρισκόντουσαν παρά το "σκούπισμα" μες στη διεκδίκηση της νίκης στα τελευταία λεπτά και στα τρία παιχνίδια.
To rotation του Πασκουάλ
Η Μπαρτσελόνα ποντάρει πολλά στα δύο νέα της πρόσωπα: τον Τσακ Έιντσον και τον Μαρσελίνιο Χουέρτας. Ο Βραζιλιάνος γκαρντ αποτελεί την πρώτη επιλογή στο "1" και τον τρίτο παίκτη σε χρόνο συμμετοχής (πίσω από Ναβάρο-Λόρμπεκ), παρά το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να καλύψει το μεγάλο κενό του Ρίκι Ρούμπιο.
Ως εναλλακτική λύση στη θέση του πλέι-μέικερ ο Τσάβι Πασκουάλ χρησιμοποιεί τον αμυντικογενή Βίκτορ Σάδα, ο οποίος όταν βρίσκεται στο παρκέ πλαισιώνεται είτε από τον Ναβάρο, είτε από τον Έιντσον, έτσι ώστε να επωμιστούν εκείνο το κομμάτι της δημιουργίας. Οι δυο τους μαζί με τους Πιτ Μάικλ έχουν το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην περιφέρεια, ενώ ο Τζο Ίνγκλις (κυρίως) κι ο νεαρός Ξαβιέ Ραμπασέδα παίρνουν λεπτά για να τους ξεκουράσουν.
Στο "4" δεσπόζει ο Έραζεμ Λόρμπεκ ο οποίος αποτελεί τη βασικότερη επιθετική απειλή με πλάτη στο καλάθι και χωρίς αμφιβολία τον πιο ποιοτικό ψηλό της Μπαρτσελόνα. Πίσω του έρχεται συνήθως ο Σι Τζέι Ουάλας, ο οποίος με την παρουσία διατηρεί ένα σχήμα "δίδυμων πύργων" (είναι κι αυτός 2.10). Ο Αμερικανός, αν και πιο... σοφτ έκδοση, διακρίνεται για την τεχνική του, αλλά και την ικανότητα του να παίζει μακριά από το καλάθι, όπως κι ο Λόρμπεκ.
Στο "5" τέλος το χρόνο μοιράζονται (ανάλογα με τον αντίπαλο και τις συνθήκες) ο Μπονιφάς Ν'Ντονγκ (16'), ο Φραν Βάσκεζ (13') κι ο Κόστα Πέροβιτς (13'), που σπάνια και για λίγες μόνο φάσεις παίζουν ταυτόχρονα στο παρκέ.
Τα "όπλα" της Μπαρτσελόνα
Η άμυνα είναι το σήμα κατατεθέν της Μπαρτσελόνα και το "παράσημο" του Τσάβι Πασκουάλ. Οι "μπλαουγράνα" είχαν το μικρότερο παθητικό από όλες τις ομάδες τόσο στην κανονική διάρκεια (59.9), όσο και στις δύο άλλες φάσεις (64.0 στο Top-16 και 61.7 στα προημιτελικά). Η φιλοσοφία των "μπλαουγράνα" μπορεί να αποτυπωθεί σε συγκεκριμένους άξονες, που απλά μπορούν να μεταφραστούν ως μια προσπάθεια να χαλάσουν τις πάσες του αντιπάλου και μοιραία να τον βγάλουν πιο μακριά από το καλάθι.
Γενικότερα ποντάρουν πολύ στην παρουσία μεγάλων κορμιών στη φροντ-λάιν (δύο παίκτες άνω των 2.10) και αθλητικών περιφερειακών (Μάικλ, Ίνγκλις, Σάδα), με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα... δάσος χεριών όταν αμύνονται και παράλληλα να κυριαρχούν στα ριμπάουντ (2η σε σύνολο αγώνων πίσω από τη Ρεάλ). Δεν είναι τυχαίο ότι συνολικά είναι η 2η ομάδα σε κοψίματα (3.8), 5η στα κλεψίματα (7.3) και 4η σε... λάθη αντιπάλου (αναγκάζει την ομάδα που έχει απέναντι της να "πουλάει" 14.2 μπάλες ανά παιχνίδι).
Το νούμερο, βέβαια, που είναι πιο ενδεικτικό κι έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το 45% που σουτάρουν στα δίποντα οι αντίπαλοι της (καλύτερη επίδοση στην Ευρωλίγκα). Αυτό σημαίνει ότι η "μπλαουγράνα" άμυνα δυσκολεύει περισσότερο από κάθε άλλη μια ομάδα να σκοράρει. Αντίστοιχα χαμηλό είναι και το ποσοστό των αντιπάλων της Μπαρτσελόνα στα τρίποντα (30.1% - 3η καλύτερη επίδοση), που πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Η Μπαρτσελόνα έχει αλλάξει αρκετά το αγωνιστικό της στυλ. Πλέον έχει γίνει μια ομάδα που πάει τα παιχνίδια σε λιγότερες κατοχές, δεν πιέζει τόσο πολύ φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά αντίθετα ποντάρει περισσότερο σε επιθέσεις μισού γηπέδου. Παράλληλα διαθέτει συγκεκριμένους παίκτες που δημιουργούν (Χουέρτας από pick-n-roll και προσωπικές φάσεις, Ναβάρο, Έιντσον από σκριν ή pick-n-roll, Μάικλ από 1on1 και Λόρμπεκ από το low-post), οι οποίοι έχουν και τη μπάλα στα χέρια τους την περισσότερη ώρα.
Όπως και τα προηγούμενα χρόνια προσπαθεί να έχει μεγάλη ταχύτητα στο παιχνίδι μισού γηπέδου κι είναι πολύ σημαντικό ότι έχει καταφέρει να μειώσει πολύ τα λάθη (κάτι παραπάνω από 10 - ρεκόρ για φέτος στην Ευρωλίγκα), διατηρώντας τον καλύτερο συντελεστή ασίστ-λαθών (1.5). Ο μοναδικός που έχει το... ελεύθερο να κάνει κάτι τραβηγμένο είναι ο Ναβάρο, ο οποίος είναι τόσο χαρισματικός που δεν μπορεί να μπει σε καλούπι.
Η Μπαρτσελόνα, όπως κι η ΤΣΣΚΑ διαθέτουν ένα διευρυμένο ρόστερ, που δίνει αρκετές δυνατότητες στον προπονητή της. Υπάρχουν αρκετοί αναλώσιμοι παίκτες, ξεκάθαροι ρόλοι και 2-3 προσωπικότητες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στα κρίσιμα σημεία, όπως ο Ναβάρο, ο Έιντσον ακόμη κι ο Χουέρτας που αν κι είναι λιγότερο... ομαδικός από ότι θα ήθελαν οι "μπλαουγράνα", δηλώνει πάντα παρών στις κρίσιμες φάσεις.
Τα μειονεκτήματα της Μπαρτσελόνα
Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είναι ένας χαρισματικός παίκτης κι η επιλογή του Τσάβι Πασκουάλ είναι να "ζει και να πεθαίνει" με τις... μπόμπες του. Η ομάδα συχνά περιστρέφεται γύρω και δεν είναι τυχαίο, ότι φέτος που ο 32χρονος γκαρντ αντιμετωπίζει προβλήματα (πελματιαία απονεύρωση) και δεν προπονείται σε εντατικούς ρυθμούς, η αποτελεσματικότητα των Ισπανών στην επίθεση έχει πέσει αισθητά.
Η Μπαρτσελόνα δεν φοβίζει πλέον με την επίθεση της, παρά μόνο με την άμυνα της. Ο Χουέρτας δεν έχει βρει χημεία στην ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Σάδα έχει πάρει αρκετό χρόνο συμμετοχής, λειτουργώντας σαν την "κόλλα" που κρατά την πεντάδα ενωμένη. Παράλληλα σε πολλά παιχνίδια η Μπαρτσελόνα μοιάζει να περιμένει περισσότερα (από ότι είναι λογικό) από τις εμπνεύσεις του Ναβάρο ή τον Πιτ Μάικλ που είναι ο παίκτης-κλειδί και το σύνηθες "καταφύγιο" του προπονητικού τιμ, όταν αναζητά κάποιο σίγουρο καλάθι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα συστήματα "ασφάλειας" του Πασκουάλ περιστρέφονται γύρω από τον σκληροτράχηλο Αμερικανό.Ένα άλλο σημείο που μπορεί να δικαιολογήσει την επιθετική... δυσκοιλιότητα της Μπαρτσελόνα είναι η έλλειψη παιχνιδιού στο low-post. Με εξαίρεση τον Λόρμπεκ, οι άλλοι ψηλοί δεν έχουν παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι κι είναι παίκτες που συνήθως τελειώνουν φάσεις, χωρίς να δημιουργούν. Αν, δε, εξαιρέσουμε τον Πέροβιτς οι άλλοι ψηλοί δεν είναι σκληροί, δεν είναι παίκτες που... σπρώχνουν, θυμίζοντας περισσότερο τους αντίστοιχους της Σιένα. Και θυμόμαστε τι έγινε σε αυτή τη σειρά.
Στο δια ταύτα Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είπε ότι στο "μισό γήπεδο η ομάδα του δεν έχει προβάδισμα", εννοώντας ότι ο Ολυμπιακός θα επιλέξει να πάει το παιχνίδι σε έναν πιο γρήγορο ρυθμό. Και καλά θα κάνει αφού α) είναι η καλύτερη ομάδα στο επιθετικό transition στην Ευρώπη β) θα αυξήσει έτσι τον αριθμό των κατοχών, κάτι που φέτος δεν... αρέσει τόσο πολύ στη Μπαρτσελόνα που προτιμά ένα πιο κοντρολαρισμένο στυλ αγώνων.Ο Ολυμπιακός έχει τους αναλώσιμους παίκτες για να "κυνηγήσει" τους Ναβάρο-Έιντσον, καθώς και ψηλούς φόργουορντ για να κοντράρουν τον Μάικλ. Η παρουσία του Άντιτς δίνει μια λύση στα σχήματα με τους "δίδυμους πύργους" της Μπαρτσελόνα κι αυτή του Πρίντεζη ένα επιθετικό όπλο, καθώς έχει μεγάλο πλεονέκτημα μακριά από το καλάθι από τους Λόρμπεκ-Ουάλας, αν και θα έχει ένα αντίστοιχο πρόβλημα κόντρα στον Σλοβένο στη δική του άμυνα. Εκεί που ίσως να χάνει ο Ολυμπιακός είναι σε σχήματα με τον Κάιλ Χάινς στο παρκέ, καθώς ο μαχητικός Αμερικανός υπολείπεται πολύ σε μέγεθος απέναντι στους ψηλούς του Πασκουάλ.Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε αν ο Σπανούλης θα μαρκάρει τον Χουέρτας ή τον Ναβάρο, αλλά κι αντίστοιχα ποιον θα αναλάβει ο "Λα Μπόμπα" όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει το δίδυμο Σπανούλη-Λο.Το συν του Ολυμπιακού είναι ότι είναι πιο σκληρός από τη Μπαρτσελόνα, κάτι μπορεί να εκμεταλλευτεί όταν θα κληθεί να ακολουθήσει την αγαπημένη (φέτος) τακτική του Ίβκοβιτς για αλλαγές σε όλα τα σκριν ή σε διεκδικούμενες μπάλες, αυτές που πολλές φορές κρίνουν τέτοιες αναμετρήσεις. Και σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει μεγάλο ρόλο η διάθεση των διαιτητών στο πως θα αντιμετωπίσουν τις επαφές.Συνολικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι κοντράρονται δύο καλές αμυντικές ομάδες και νικήτρια θα είναι αυτή που θα βρει τις περισσότερες λύσεις απέναντι στην αντίπαλη άμυνα. πηγή: sport24.gr
Διαβάστε για το πως έφτασαν οι Καταλανοί στο φάιναλ-φορ, για τις επιλογές του προπονητικού τιμ ανά θέση, τα δυνατά-αδύνατα σημεία της ομάδας και βίντεο που αποτυπώνουν την επιθετική της φιλοσοφίας.
Η πορεία προς την Πόλη
Η Μπαρτσελόνα ταξίδεψε στην Τουρκία ως η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ, καθώς ως τώρα μετράει στην Ευρωλίγκα 18 νίκες στα 19 παιχνίδια. Οι "μπλαουγράνα" ηττήθηκαν μόνο από την Σιένα εκτός έδρας (77-74) στην προτελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει την πρώτη θέση του γκρουπ.
Συνολικά η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ κέρδισε στον πρώτο γύρο όλα τα παιχνίδια με διψήφια διαφορά, δεχόμενη μάλιστα πάνω από 70 πόντους μόνο από την Μοντεπάσκι.
Στο Top-16 οι Καταλανοί έκαναν το απόλυτο "6 στα 6", αν και δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα απέναντι στην Καντού (65-60 στη Βαρκελώνη και 63-62 στην Ιταλία) και τη Μακάμπι (70-67 στο τελευταίο -αδιάφορο- ματς στο "Παλαού Μπλαουγράνα"). Η αγωνιστική πτώση συνοδεύτηκε από τα προβλήματα τραυματισμών του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που αποτελεί αν μη τι άλλο το "βαρόμετρο" της ομάδας.
Στα προημιτελικά η Μπαρτσελόνα συγκρούστηκε με την Ούνιξ Καζάν την οποία απέκλεισε χωρίς να παίξει... εντυπωσιακό μπάσκετ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ρώσοι βρισκόντουσαν παρά το "σκούπισμα" μες στη διεκδίκηση της νίκης στα τελευταία λεπτά και στα τρία παιχνίδια.
To rotation του Πασκουάλ
Η Μπαρτσελόνα ποντάρει πολλά στα δύο νέα της πρόσωπα: τον Τσακ Έιντσον και τον Μαρσελίνιο Χουέρτας. Ο Βραζιλιάνος γκαρντ αποτελεί την πρώτη επιλογή στο "1" και τον τρίτο παίκτη σε χρόνο συμμετοχής (πίσω από Ναβάρο-Λόρμπεκ), παρά το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να καλύψει το μεγάλο κενό του Ρίκι Ρούμπιο.
Ως εναλλακτική λύση στη θέση του πλέι-μέικερ ο Τσάβι Πασκουάλ χρησιμοποιεί τον αμυντικογενή Βίκτορ Σάδα, ο οποίος όταν βρίσκεται στο παρκέ πλαισιώνεται είτε από τον Ναβάρο, είτε από τον Έιντσον, έτσι ώστε να επωμιστούν εκείνο το κομμάτι της δημιουργίας. Οι δυο τους μαζί με τους Πιτ Μάικλ έχουν το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην περιφέρεια, ενώ ο Τζο Ίνγκλις (κυρίως) κι ο νεαρός Ξαβιέ Ραμπασέδα παίρνουν λεπτά για να τους ξεκουράσουν.
Στο "4" δεσπόζει ο Έραζεμ Λόρμπεκ ο οποίος αποτελεί τη βασικότερη επιθετική απειλή με πλάτη στο καλάθι και χωρίς αμφιβολία τον πιο ποιοτικό ψηλό της Μπαρτσελόνα. Πίσω του έρχεται συνήθως ο Σι Τζέι Ουάλας, ο οποίος με την παρουσία διατηρεί ένα σχήμα "δίδυμων πύργων" (είναι κι αυτός 2.10). Ο Αμερικανός, αν και πιο... σοφτ έκδοση, διακρίνεται για την τεχνική του, αλλά και την ικανότητα του να παίζει μακριά από το καλάθι, όπως κι ο Λόρμπεκ.
Στο "5" τέλος το χρόνο μοιράζονται (ανάλογα με τον αντίπαλο και τις συνθήκες) ο Μπονιφάς Ν'Ντονγκ (16'), ο Φραν Βάσκεζ (13') κι ο Κόστα Πέροβιτς (13'), που σπάνια και για λίγες μόνο φάσεις παίζουν ταυτόχρονα στο παρκέ.
Τα "όπλα" της Μπαρτσελόνα
Η άμυνα είναι το σήμα κατατεθέν της Μπαρτσελόνα και το "παράσημο" του Τσάβι Πασκουάλ. Οι "μπλαουγράνα" είχαν το μικρότερο παθητικό από όλες τις ομάδες τόσο στην κανονική διάρκεια (59.9), όσο και στις δύο άλλες φάσεις (64.0 στο Top-16 και 61.7 στα προημιτελικά). Η φιλοσοφία των "μπλαουγράνα" μπορεί να αποτυπωθεί σε συγκεκριμένους άξονες, που απλά μπορούν να μεταφραστούν ως μια προσπάθεια να χαλάσουν τις πάσες του αντιπάλου και μοιραία να τον βγάλουν πιο μακριά από το καλάθι.
Γενικότερα ποντάρουν πολύ στην παρουσία μεγάλων κορμιών στη φροντ-λάιν (δύο παίκτες άνω των 2.10) και αθλητικών περιφερειακών (Μάικλ, Ίνγκλις, Σάδα), με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα... δάσος χεριών όταν αμύνονται και παράλληλα να κυριαρχούν στα ριμπάουντ (2η σε σύνολο αγώνων πίσω από τη Ρεάλ). Δεν είναι τυχαίο ότι συνολικά είναι η 2η ομάδα σε κοψίματα (3.8), 5η στα κλεψίματα (7.3) και 4η σε... λάθη αντιπάλου (αναγκάζει την ομάδα που έχει απέναντι της να "πουλάει" 14.2 μπάλες ανά παιχνίδι).
Το νούμερο, βέβαια, που είναι πιο ενδεικτικό κι έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το 45% που σουτάρουν στα δίποντα οι αντίπαλοι της (καλύτερη επίδοση στην Ευρωλίγκα). Αυτό σημαίνει ότι η "μπλαουγράνα" άμυνα δυσκολεύει περισσότερο από κάθε άλλη μια ομάδα να σκοράρει. Αντίστοιχα χαμηλό είναι και το ποσοστό των αντιπάλων της Μπαρτσελόνα στα τρίποντα (30.1% - 3η καλύτερη επίδοση), που πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Η Μπαρτσελόνα έχει αλλάξει αρκετά το αγωνιστικό της στυλ. Πλέον έχει γίνει μια ομάδα που πάει τα παιχνίδια σε λιγότερες κατοχές, δεν πιέζει τόσο πολύ φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά αντίθετα ποντάρει περισσότερο σε επιθέσεις μισού γηπέδου. Παράλληλα διαθέτει συγκεκριμένους παίκτες που δημιουργούν (Χουέρτας από pick-n-roll και προσωπικές φάσεις, Ναβάρο, Έιντσον από σκριν ή pick-n-roll, Μάικλ από 1on1 και Λόρμπεκ από το low-post), οι οποίοι έχουν και τη μπάλα στα χέρια τους την περισσότερη ώρα.
Όπως και τα προηγούμενα χρόνια προσπαθεί να έχει μεγάλη ταχύτητα στο παιχνίδι μισού γηπέδου κι είναι πολύ σημαντικό ότι έχει καταφέρει να μειώσει πολύ τα λάθη (κάτι παραπάνω από 10 - ρεκόρ για φέτος στην Ευρωλίγκα), διατηρώντας τον καλύτερο συντελεστή ασίστ-λαθών (1.5). Ο μοναδικός που έχει το... ελεύθερο να κάνει κάτι τραβηγμένο είναι ο Ναβάρο, ο οποίος είναι τόσο χαρισματικός που δεν μπορεί να μπει σε καλούπι.
Η Μπαρτσελόνα, όπως κι η ΤΣΣΚΑ διαθέτουν ένα διευρυμένο ρόστερ, που δίνει αρκετές δυνατότητες στον προπονητή της. Υπάρχουν αρκετοί αναλώσιμοι παίκτες, ξεκάθαροι ρόλοι και 2-3 προσωπικότητες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στα κρίσιμα σημεία, όπως ο Ναβάρο, ο Έιντσον ακόμη κι ο Χουέρτας που αν κι είναι λιγότερο... ομαδικός από ότι θα ήθελαν οι "μπλαουγράνα", δηλώνει πάντα παρών στις κρίσιμες φάσεις.
Τα μειονεκτήματα της Μπαρτσελόνα
Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είναι ένας χαρισματικός παίκτης κι η επιλογή του Τσάβι Πασκουάλ είναι να "ζει και να πεθαίνει" με τις... μπόμπες του. Η ομάδα συχνά περιστρέφεται γύρω και δεν είναι τυχαίο, ότι φέτος που ο 32χρονος γκαρντ αντιμετωπίζει προβλήματα (πελματιαία απονεύρωση) και δεν προπονείται σε εντατικούς ρυθμούς, η αποτελεσματικότητα των Ισπανών στην επίθεση έχει πέσει αισθητά.
Η Μπαρτσελόνα δεν φοβίζει πλέον με την επίθεση της, παρά μόνο με την άμυνα της. Ο Χουέρτας δεν έχει βρει χημεία στην ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Σάδα έχει πάρει αρκετό χρόνο συμμετοχής, λειτουργώντας σαν την "κόλλα" που κρατά την πεντάδα ενωμένη. Παράλληλα σε πολλά παιχνίδια η Μπαρτσελόνα μοιάζει να περιμένει περισσότερα (από ότι είναι λογικό) από τις εμπνεύσεις του Ναβάρο ή τον Πιτ Μάικλ που είναι ο παίκτης-κλειδί και το σύνηθες "καταφύγιο" του προπονητικού τιμ, όταν αναζητά κάποιο σίγουρο καλάθι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα συστήματα "ασφάλειας" του Πασκουάλ περιστρέφονται γύρω από τον σκληροτράχηλο Αμερικανό.Ένα άλλο σημείο που μπορεί να δικαιολογήσει την επιθετική... δυσκοιλιότητα της Μπαρτσελόνα είναι η έλλειψη παιχνιδιού στο low-post. Με εξαίρεση τον Λόρμπεκ, οι άλλοι ψηλοί δεν έχουν παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι κι είναι παίκτες που συνήθως τελειώνουν φάσεις, χωρίς να δημιουργούν. Αν, δε, εξαιρέσουμε τον Πέροβιτς οι άλλοι ψηλοί δεν είναι σκληροί, δεν είναι παίκτες που... σπρώχνουν, θυμίζοντας περισσότερο τους αντίστοιχους της Σιένα. Και θυμόμαστε τι έγινε σε αυτή τη σειρά.
Στο δια ταύτα Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είπε ότι στο "μισό γήπεδο η ομάδα του δεν έχει προβάδισμα", εννοώντας ότι ο Ολυμπιακός θα επιλέξει να πάει το παιχνίδι σε έναν πιο γρήγορο ρυθμό. Και καλά θα κάνει αφού α) είναι η καλύτερη ομάδα στο επιθετικό transition στην Ευρώπη β) θα αυξήσει έτσι τον αριθμό των κατοχών, κάτι που φέτος δεν... αρέσει τόσο πολύ στη Μπαρτσελόνα που προτιμά ένα πιο κοντρολαρισμένο στυλ αγώνων.Ο Ολυμπιακός έχει τους αναλώσιμους παίκτες για να "κυνηγήσει" τους Ναβάρο-Έιντσον, καθώς και ψηλούς φόργουορντ για να κοντράρουν τον Μάικλ. Η παρουσία του Άντιτς δίνει μια λύση στα σχήματα με τους "δίδυμους πύργους" της Μπαρτσελόνα κι αυτή του Πρίντεζη ένα επιθετικό όπλο, καθώς έχει μεγάλο πλεονέκτημα μακριά από το καλάθι από τους Λόρμπεκ-Ουάλας, αν και θα έχει ένα αντίστοιχο πρόβλημα κόντρα στον Σλοβένο στη δική του άμυνα. Εκεί που ίσως να χάνει ο Ολυμπιακός είναι σε σχήματα με τον Κάιλ Χάινς στο παρκέ, καθώς ο μαχητικός Αμερικανός υπολείπεται πολύ σε μέγεθος απέναντι στους ψηλούς του Πασκουάλ.Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε αν ο Σπανούλης θα μαρκάρει τον Χουέρτας ή τον Ναβάρο, αλλά κι αντίστοιχα ποιον θα αναλάβει ο "Λα Μπόμπα" όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει το δίδυμο Σπανούλη-Λο.Το συν του Ολυμπιακού είναι ότι είναι πιο σκληρός από τη Μπαρτσελόνα, κάτι μπορεί να εκμεταλλευτεί όταν θα κληθεί να ακολουθήσει την αγαπημένη (φέτος) τακτική του Ίβκοβιτς για αλλαγές σε όλα τα σκριν ή σε διεκδικούμενες μπάλες, αυτές που πολλές φορές κρίνουν τέτοιες αναμετρήσεις. Και σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει μεγάλο ρόλο η διάθεση των διαιτητών στο πως θα αντιμετωπίσουν τις επαφές.Συνολικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι κοντράρονται δύο καλές αμυντικές ομάδες και νικήτρια θα είναι αυτή που θα βρει τις περισσότερες λύσεις απέναντι στην αντίπαλη άμυνα. πηγή: sport24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εξαφανίστηκε μυστηριωδώς o μεγαλύτερος δορυφόρος παρατήρησης της Γης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
