2015-12-11 18:59:36
Πλησίαζαν οι γιορτές... Ο Βασίλης έλειπε, όπως συνήθως άλλωστε. Ήταν στο εξωτερικό για δουλειές, οι οποίες του τρώνε πάντα πολύ από τον χρόνο του. Ετσι δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να ζούμε σαν κανονικό ζευγάρι παρά, λίγες στιγμές ευτυχίας μαζι.
Οπως καταλαβαίνετε η μοναξιά που ένιωθα ήταν πολύ μεγάλη και όσο πλησίαζαν οι γιορτινές μέρες, αυξανόταν. Οι δικοί μου ήταν στο χωρίο και έτσι δεν είχα σχεδόν κανέναν εδώ.
Σκεφτόμουν αρκετά συχνά μηπως αυτή η σχέση δεν βγάζει πουθενα και ίσως έπρεπε να την τελειώσω, αλλά πάντα κάτι με έκανε να κάνω πίσω στο τέλος, Ισως η συνήθεια, ίσως η τόση πολλή αγάπη που του είχα τι να πω Εκείνο το βράδυ είχε αρχίσει να ρίχνει τις πρώτες νιφάδες, είχα φτιάξει μια ζεστή σοκολάτα και καθόμουν και χάζευα τους περαστικούς από το παράθυρο. Είχα αρχίσει να κλαίω από νωρίς, χωρίς να ξέρω το γιατί, τα δάκρυα έβγαιναν μόνα τους από τα μάτια μου. Και όσο έβλεπα τα ζευγαράκια απ'έξω να περπατάνε χέρι-χέρι τόσο πιο πολύ έκλαιγα.
Ημουν έτοιμη να πέσω για ύπνο, όταν ξαφνικά... χτύπησε το κουδούνι. Ξαφνιάστηκα! Δεν περίμενα κανέναν. "η διαχειρίστρια θα είναι" σκέφτηκα, "θα ήρθε να μου φέρει μια από τις πίτες της"
Ανοίγω και τότε τί να δω...
Ο "ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ"!!!
Λιγο διαφορετικός απ' ότι τον έχουμε συνηθίσει. Ψηλός, λεπτός, μελαχροινός, γεροδεμένος με πράσινα μάτια που μόλις που φαίνονταν πίσω απο την γενειάδα και τον σκούφο...
Στα χέρι του κρατούσε μια τεράστια ανθοδέσμη και ένα πακετάκι τυλιγμένο, για δώρο.
"Καλές γιορτές" μου λέει...
Οπως καταλαβαίνετε εγώ δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Το μόνο που σκέφτηκα είναι πως έιχα πέσει για ύπνο και έβλεπα όνειρο.
"Ευχαριστώ, επίσης" του είπα... "Περάστε"
"Ελα να ξεκουραστείς, θα ήταν μακρύ το ταξίδι σου" και τον κέρασα λίγη ζεστή σοκολάρτα από τη δική μου. Αυτός δεχόταν την περιποίησή μου αμίλητος με το βλέμμα καρφωμένο στο εσωτερικό της ρόμπας μου...
"Θα προτιμούσα ένα ποτό, ήταν πολυ το κρύο, μου είπε... Και λίγο σανό για τους τάρανδους... και τότε σκάσαμε στα γέλια!!!
Το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει πιο πυκνό και εμείς μέσα είχαμε πιεί σχεδόν όλο το μπουκαλι χωρίς καν να το καταλάβουμε...
Είχαμε έρθει αρκετά "κοντά" και το ¨ΜΟΙΡΑΙΟ" δεν άργησε να γίνει...ΠΑΝΤΟΥ. Στο κρεβάτι, στο πάτωμα, παντού...
Το ξημέρωμα μας βρήκε αγκαλία μπροστα στο τζάκι το μισοσβησμένο.
Ξυπνήσαμε από τις καμπάνες τις γιορτινές και από το κρύο.
Σηκώθηκε, ντύθηκε, και πήγε προς την πόρτα. Μου έδωσε ένα τρυφερό, φιλί και έφυγε. Πριν κλείσει την πόρτα μου είπε: "Τα δώρα είναι από τον δικό σου Βασίλη, τον αρραβωνιαστικό σου. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"
Τα δώρα τα είχα ξεχάσει εντελώς. Όταν έφυγε πηγα και άνοιξα το κουτάκι. Ηταν ένα μονόπετρο και ένα σημείωμα που έλεγε "Θέλω να είσαι για πάντα δικιά μου γι' αυτό ΠΑΝΤΡΕΨΟΥ ΜΕ - Βασίλης!"
Δίπλα από δώρα όμως ήταν και ένα ακόμα χαρτάκι το οποίο έλεγε: "Ο Αγιος Βασίλης έρχεται κάθε χρόνο στα κακά κορίτσια!!! SANTA"
Από εκείνη τη χρονιά και μετά, πίστεψα στον Αγιο Βασίλη και τον περιμένω ανυπόμονα κάθε χρόνο τέτοια μέρα!
ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ!
Tromaktiko
Οπως καταλαβαίνετε η μοναξιά που ένιωθα ήταν πολύ μεγάλη και όσο πλησίαζαν οι γιορτινές μέρες, αυξανόταν. Οι δικοί μου ήταν στο χωρίο και έτσι δεν είχα σχεδόν κανέναν εδώ.
Σκεφτόμουν αρκετά συχνά μηπως αυτή η σχέση δεν βγάζει πουθενα και ίσως έπρεπε να την τελειώσω, αλλά πάντα κάτι με έκανε να κάνω πίσω στο τέλος, Ισως η συνήθεια, ίσως η τόση πολλή αγάπη που του είχα τι να πω Εκείνο το βράδυ είχε αρχίσει να ρίχνει τις πρώτες νιφάδες, είχα φτιάξει μια ζεστή σοκολάτα και καθόμουν και χάζευα τους περαστικούς από το παράθυρο. Είχα αρχίσει να κλαίω από νωρίς, χωρίς να ξέρω το γιατί, τα δάκρυα έβγαιναν μόνα τους από τα μάτια μου. Και όσο έβλεπα τα ζευγαράκια απ'έξω να περπατάνε χέρι-χέρι τόσο πιο πολύ έκλαιγα.
Ημουν έτοιμη να πέσω για ύπνο, όταν ξαφνικά... χτύπησε το κουδούνι. Ξαφνιάστηκα! Δεν περίμενα κανέναν. "η διαχειρίστρια θα είναι" σκέφτηκα, "θα ήρθε να μου φέρει μια από τις πίτες της"
Ανοίγω και τότε τί να δω...
Ο "ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ"!!!
Λιγο διαφορετικός απ' ότι τον έχουμε συνηθίσει. Ψηλός, λεπτός, μελαχροινός, γεροδεμένος με πράσινα μάτια που μόλις που φαίνονταν πίσω απο την γενειάδα και τον σκούφο...
Στα χέρι του κρατούσε μια τεράστια ανθοδέσμη και ένα πακετάκι τυλιγμένο, για δώρο.
"Καλές γιορτές" μου λέει...
Οπως καταλαβαίνετε εγώ δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Το μόνο που σκέφτηκα είναι πως έιχα πέσει για ύπνο και έβλεπα όνειρο.
"Ευχαριστώ, επίσης" του είπα... "Περάστε"
"Ελα να ξεκουραστείς, θα ήταν μακρύ το ταξίδι σου" και τον κέρασα λίγη ζεστή σοκολάρτα από τη δική μου. Αυτός δεχόταν την περιποίησή μου αμίλητος με το βλέμμα καρφωμένο στο εσωτερικό της ρόμπας μου...
"Θα προτιμούσα ένα ποτό, ήταν πολυ το κρύο, μου είπε... Και λίγο σανό για τους τάρανδους... και τότε σκάσαμε στα γέλια!!!
Το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει πιο πυκνό και εμείς μέσα είχαμε πιεί σχεδόν όλο το μπουκαλι χωρίς καν να το καταλάβουμε...
Είχαμε έρθει αρκετά "κοντά" και το ¨ΜΟΙΡΑΙΟ" δεν άργησε να γίνει...ΠΑΝΤΟΥ. Στο κρεβάτι, στο πάτωμα, παντού...
Το ξημέρωμα μας βρήκε αγκαλία μπροστα στο τζάκι το μισοσβησμένο.
Ξυπνήσαμε από τις καμπάνες τις γιορτινές και από το κρύο.
Σηκώθηκε, ντύθηκε, και πήγε προς την πόρτα. Μου έδωσε ένα τρυφερό, φιλί και έφυγε. Πριν κλείσει την πόρτα μου είπε: "Τα δώρα είναι από τον δικό σου Βασίλη, τον αρραβωνιαστικό σου. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"
Τα δώρα τα είχα ξεχάσει εντελώς. Όταν έφυγε πηγα και άνοιξα το κουτάκι. Ηταν ένα μονόπετρο και ένα σημείωμα που έλεγε "Θέλω να είσαι για πάντα δικιά μου γι' αυτό ΠΑΝΤΡΕΨΟΥ ΜΕ - Βασίλης!"
Δίπλα από δώρα όμως ήταν και ένα ακόμα χαρτάκι το οποίο έλεγε: "Ο Αγιος Βασίλης έρχεται κάθε χρόνο στα κακά κορίτσια!!! SANTA"
Από εκείνη τη χρονιά και μετά, πίστεψα στον Αγιο Βασίλη και τον περιμένω ανυπόμονα κάθε χρόνο τέτοια μέρα!
ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ!
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ν. Νυφούδης: Στηρίζουμε μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
