2012-05-10 22:24:57
Του Κωστα Ιορδανιδη
Η διεξαγωγή των εκλογών στις 6 Μαΐου υπήρξε πράξη πολιτικής αφροσύνης, όπως και εκ των πραγμάτων απεδείχθη. Σε εποχές πρωτοφανούς κρίσεως, με τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο, με τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων να απομειώνονται δραματικά, η προσφυγή στην ετυμηγορία των πολιτών θα καταδίκαζε σε ήττα τα δύο κόμματα εξουσίας.
Είναι αληθές ότι τις εκλογές επεδίωξε με κάθε τρόπο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, αλλά και το ΠΑΣΟΚ συναίνεσε τελικώς, διότι εκτιμούσε ότι θα περιόριζε τη φθορά του. Διαψεύσθηκαν με τρόπο τραγικό. Η ετυμηγορία οδήγησε σε μία απόρριψη του Μνημονίου από το 60% των ψηφοφόρων. Ανέδειξε μία Βουλή των άκρων και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι πιστεύουν ότι η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες και μία εκστρατεία που θα έχει ως στόχο το «αντιευρωπαϊκό μέτωπο» του κ. Τσίπρα, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο διακοπής της δανειοδοτήσεως της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα απομειώσουν τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδεχόμενο να αποδειχθεί «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» είναι τεράστιο.
Οι εκτιμήσεις των ανιχνευτών των προθέσεων της κοινής γνώμης είναι ότι το ρεύμα υπέρ του κ. Τσίπρα αυξάνεται σταθερά μετά τις εκλογές. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κινείται με την άνεση του νικητή και και οι απειλές επιβολής επιτιμίων από την τρόικα θα ενισχύουν συνεχώς τη θέση του. Οσοι διατηρούν κάποια ανάμνηση των πρώτων χρόνων της μεταπολιτεύσεως γνωρίζουν ότι οι μετωπικές επιθέσεις –από το εξωτερικό ή το εσωτερικό– εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου οδηγούσαν σε διαρκή αύξηση της επιρροής του στο εκλογικό σώμα.
Είναι, κατά συνέπεια, αδήριτη ανάγκη να αναδειχθεί κυβέρνηση συνεργασίας από την παρούσα Βουλή. Αντιληπτοί οι λόγοι που ωθούν τον κ. Σαμαρά και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο να εμπλέξουν τον κ. Τσίπρα σε μία κυβέρνηση συνεργασίας ή να τον ωθήσουν σε μία «ομολογία» ότι προκρίνει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Δεν θα το επιτύχουν. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάσσει για τον εαυτό του το αξίωμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα έχουν την ευκαιρία να προσπαθήσουν να αποδομήσουν τον κ. Τσίπρα. Η προτεραιότητα, όμως, είναι η σύνθεση μιας κυβερνήσεως συνεργασίας. Ας εξαντλήσουν τα περιθώρια της όποιας ευφυΐας τους οι ηγέτες των κομμάτων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», να βρουν τη λύση στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, η οποία θα ακολουθήσει μετά τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, για να καταλήξουν σε μία συμφωνία.
Οσο για την πρόταση του κ. Σαμαρά για επανασύσταση της Κεντροδεξιάς, θα πρέπει να συζητηθεί αφού προηγουμένως σχηματισθεί μία κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», «εθνικής ενότητας», «εκτάκτου ανάγκης» ή όπως, τέλος πάντων, την ονομάσουν.
I-Reporter
Η διεξαγωγή των εκλογών στις 6 Μαΐου υπήρξε πράξη πολιτικής αφροσύνης, όπως και εκ των πραγμάτων απεδείχθη. Σε εποχές πρωτοφανούς κρίσεως, με τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο, με τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων να απομειώνονται δραματικά, η προσφυγή στην ετυμηγορία των πολιτών θα καταδίκαζε σε ήττα τα δύο κόμματα εξουσίας.
Είναι αληθές ότι τις εκλογές επεδίωξε με κάθε τρόπο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, αλλά και το ΠΑΣΟΚ συναίνεσε τελικώς, διότι εκτιμούσε ότι θα περιόριζε τη φθορά του. Διαψεύσθηκαν με τρόπο τραγικό. Η ετυμηγορία οδήγησε σε μία απόρριψη του Μνημονίου από το 60% των ψηφοφόρων. Ανέδειξε μία Βουλή των άκρων και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι πιστεύουν ότι η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες και μία εκστρατεία που θα έχει ως στόχο το «αντιευρωπαϊκό μέτωπο» του κ. Τσίπρα, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο διακοπής της δανειοδοτήσεως της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα απομειώσουν τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδεχόμενο να αποδειχθεί «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» είναι τεράστιο.
Οι εκτιμήσεις των ανιχνευτών των προθέσεων της κοινής γνώμης είναι ότι το ρεύμα υπέρ του κ. Τσίπρα αυξάνεται σταθερά μετά τις εκλογές. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κινείται με την άνεση του νικητή και και οι απειλές επιβολής επιτιμίων από την τρόικα θα ενισχύουν συνεχώς τη θέση του. Οσοι διατηρούν κάποια ανάμνηση των πρώτων χρόνων της μεταπολιτεύσεως γνωρίζουν ότι οι μετωπικές επιθέσεις –από το εξωτερικό ή το εσωτερικό– εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου οδηγούσαν σε διαρκή αύξηση της επιρροής του στο εκλογικό σώμα.
Είναι, κατά συνέπεια, αδήριτη ανάγκη να αναδειχθεί κυβέρνηση συνεργασίας από την παρούσα Βουλή. Αντιληπτοί οι λόγοι που ωθούν τον κ. Σαμαρά και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο να εμπλέξουν τον κ. Τσίπρα σε μία κυβέρνηση συνεργασίας ή να τον ωθήσουν σε μία «ομολογία» ότι προκρίνει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Δεν θα το επιτύχουν. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάσσει για τον εαυτό του το αξίωμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα έχουν την ευκαιρία να προσπαθήσουν να αποδομήσουν τον κ. Τσίπρα. Η προτεραιότητα, όμως, είναι η σύνθεση μιας κυβερνήσεως συνεργασίας. Ας εξαντλήσουν τα περιθώρια της όποιας ευφυΐας τους οι ηγέτες των κομμάτων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», να βρουν τη λύση στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, η οποία θα ακολουθήσει μετά τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, για να καταλήξουν σε μία συμφωνία.
Οσο για την πρόταση του κ. Σαμαρά για επανασύσταση της Κεντροδεξιάς, θα πρέπει να συζητηθεί αφού προηγουμένως σχηματισθεί μία κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», «εθνικής ενότητας», «εκτάκτου ανάγκης» ή όπως, τέλος πάντων, την ονομάσουν.
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Να η ευκαιρία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
