2015-12-29 16:42:07
Από το νου και τα χέρια ο πηλός αποκτά μορφή και χρησιμότητα στο... εργαστήρι αγγειοπλαστικής, στο μικρό χωριό του Ασώματου στον Πρέβελη στα νότια! Οι δημιουργίες στο πανάρχαιο υλικό της Κρήτης απορρόφησαν από το 1998 τα μέλη της οικογένειας Καλονάκη, που αποφάσισαν και τόλμησαν, ως δημιουργοί και εκθέτες να βγάλουν προς τα έξω το αποτέλεσμα της δουλειάς τους και να βλέπουν σήμερα… φως και προοπτική.
Σαν να έχουν πλαστεί από… πηλό και οι πέντε που ασχολούνται, εργάζονται χειμώνα-καλοκαίρι και «δεν προλαβαίνουν», πολλές φορές τη ζήτηση, κυρίως την περίοδο του τουρισμού. Για την παραγωγή των πήλινων εκτιμάται ότι χρειάζονται ετησίως 15 τόνοι πηλού που προμηθεύονται από τις Μοίρες στη Μεσαρά. Τα έργα τους, πάντως, κοσμούν σήμερα χιλιάδες σπίτια στην Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης και άλλων ηπείρων, ενώ διοχετεύονται και στις αγορές της Κρήτης και χρησιμοποιούνται στη διακόσμηση και στη χρήση των νοικοκυριών Κοντά στο θείο και ο ανιψιός του Νίκος που ένα χρόνο δουλεύει με κέφι στον πηλό…
«ΕΓΩ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΡΙΣΗ…»
«Εγώ δε νιώθω κρίση από το 2010 που ξεκίνησε», αποκαλύπτει ο αγγειοπλάστης Σταύρος Καλονάκης, που σπούδασε την τέχνη «στη σχολή στο Κολυμπάρι» και μαθήτευσε συνέχεια κοντά στο δάσκαλο Παναγιώτη Τζινευράκη στα Νοχιά Κισσάμου. Όμως, δυστυχώς, η σχολή τα τελευταία χρόνια, ίσως λόγω οικονομικών δυσκολιών, κατέβασε… ρολά γκρεμίζοντας ταυτόχρονα και τα όνειρα των πολλών νέων που έβλεπαν διέξοδο στην απασχόληση και στην επιβίωσή τους την τέχνη του πηλού. «Τώρα αυτοί οι νέοι», προσθέτει, «θα πρέπει να μαθητεύσουν σε εργαστήρια…»
Ωστόσο, τυχερός είναι, ο νεαρός ανιψιός του Νίκος Καλονάκης, που επιχειρεί τον τελευταίο χρόνο στην εκμάθηση των μυστικών της τέχνης, πλάι στον θείο του. «Ο Νίκος δουλεύει ένα χρόνο κοντά μου, αλλά θέλει ακόμα δουλειά», θα πει για την πρόοδό του. Ο ίδιος με τα εφόδια που πήρε από τη σχολή και το δάσκαλό του, είναι στο επάγγελμα από τα 22 του χρόνια και είκοσι χρόνια στον τροχό και στις άλλες διαδικασίες δημιουργίας των αντικειμένων του πηλού. «Είμαι στην παραγωγή από το 1998 και στην τέχνη της αγγειοπλαστικής, όσο απλή κι αν φαίνεται, δουλεύουν συγχρόνως η ψυχή και τα χέρια. Είναι μια πολύ λεπτή λειτουργία που χρειάζεσαι γαλήνη και περίσκεψη για να δώσεις μορφή και… ζωή στον πηλό. Εδώ που δουλεύουμε έχει ησυχία και καλή θέα», θα πει…
Χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα στην έκθεση που λειτουργούν σε χώρο του εργαστηρίουΑΝΤΕΞΕ ΣΤΙΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ…
Η αγγειοπλαστική, βέβαια, θα πάψει όταν θα πάψει και ο τουρισμός στην Κρήτη! Η εισβολή, πριν δεκαετίες, των πλαστικών … ταρακούνησε τον κλάδο, όμως, δεν τον «έσβησε», ενώ μια δεύτερη εισβολή από «τα κινέζικα» μπορεί να έβαλε λουκέτο σε κάμποσα εργαστήρια του νησιού, αλλά δεν εξαφάνισε τα χειροποίητα. «Η τέχνη έχει μέλλον, όσο θα έχουμε τουρισμό», προβλέπει ο κ. Καλονάκης. «Το ατόφιο κρητικό δημιούργημα θα επιβιώσει όσο κι αν δέχεται επιθέσεις. Ο ξένος που ψάχνει το αυθεντικό θα σταματήσει, γνωρίζει και θα αγοράσει και στο κινέζικο το βιομηχανοποιημένο θα γυρίσει την πλάτη. Αλίμονο εάν η Κρήτη πάψει να είναι τουριστικός προορισμός για τα εκατομμύρια των ξένων που έρχονται!»
Πηγή
Tromaktiko
Σαν να έχουν πλαστεί από… πηλό και οι πέντε που ασχολούνται, εργάζονται χειμώνα-καλοκαίρι και «δεν προλαβαίνουν», πολλές φορές τη ζήτηση, κυρίως την περίοδο του τουρισμού. Για την παραγωγή των πήλινων εκτιμάται ότι χρειάζονται ετησίως 15 τόνοι πηλού που προμηθεύονται από τις Μοίρες στη Μεσαρά. Τα έργα τους, πάντως, κοσμούν σήμερα χιλιάδες σπίτια στην Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης και άλλων ηπείρων, ενώ διοχετεύονται και στις αγορές της Κρήτης και χρησιμοποιούνται στη διακόσμηση και στη χρήση των νοικοκυριών Κοντά στο θείο και ο ανιψιός του Νίκος που ένα χρόνο δουλεύει με κέφι στον πηλό…
«ΕΓΩ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΡΙΣΗ…»
«Εγώ δε νιώθω κρίση από το 2010 που ξεκίνησε», αποκαλύπτει ο αγγειοπλάστης Σταύρος Καλονάκης, που σπούδασε την τέχνη «στη σχολή στο Κολυμπάρι» και μαθήτευσε συνέχεια κοντά στο δάσκαλο Παναγιώτη Τζινευράκη στα Νοχιά Κισσάμου. Όμως, δυστυχώς, η σχολή τα τελευταία χρόνια, ίσως λόγω οικονομικών δυσκολιών, κατέβασε… ρολά γκρεμίζοντας ταυτόχρονα και τα όνειρα των πολλών νέων που έβλεπαν διέξοδο στην απασχόληση και στην επιβίωσή τους την τέχνη του πηλού. «Τώρα αυτοί οι νέοι», προσθέτει, «θα πρέπει να μαθητεύσουν σε εργαστήρια…»
Ωστόσο, τυχερός είναι, ο νεαρός ανιψιός του Νίκος Καλονάκης, που επιχειρεί τον τελευταίο χρόνο στην εκμάθηση των μυστικών της τέχνης, πλάι στον θείο του. «Ο Νίκος δουλεύει ένα χρόνο κοντά μου, αλλά θέλει ακόμα δουλειά», θα πει για την πρόοδό του. Ο ίδιος με τα εφόδια που πήρε από τη σχολή και το δάσκαλό του, είναι στο επάγγελμα από τα 22 του χρόνια και είκοσι χρόνια στον τροχό και στις άλλες διαδικασίες δημιουργίας των αντικειμένων του πηλού. «Είμαι στην παραγωγή από το 1998 και στην τέχνη της αγγειοπλαστικής, όσο απλή κι αν φαίνεται, δουλεύουν συγχρόνως η ψυχή και τα χέρια. Είναι μια πολύ λεπτή λειτουργία που χρειάζεσαι γαλήνη και περίσκεψη για να δώσεις μορφή και… ζωή στον πηλό. Εδώ που δουλεύουμε έχει ησυχία και καλή θέα», θα πει…
Χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα στην έκθεση που λειτουργούν σε χώρο του εργαστηρίουΑΝΤΕΞΕ ΣΤΙΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ…
Η αγγειοπλαστική, βέβαια, θα πάψει όταν θα πάψει και ο τουρισμός στην Κρήτη! Η εισβολή, πριν δεκαετίες, των πλαστικών … ταρακούνησε τον κλάδο, όμως, δεν τον «έσβησε», ενώ μια δεύτερη εισβολή από «τα κινέζικα» μπορεί να έβαλε λουκέτο σε κάμποσα εργαστήρια του νησιού, αλλά δεν εξαφάνισε τα χειροποίητα. «Η τέχνη έχει μέλλον, όσο θα έχουμε τουρισμό», προβλέπει ο κ. Καλονάκης. «Το ατόφιο κρητικό δημιούργημα θα επιβιώσει όσο κι αν δέχεται επιθέσεις. Ο ξένος που ψάχνει το αυθεντικό θα σταματήσει, γνωρίζει και θα αγοράσει και στο κινέζικο το βιομηχανοποιημένο θα γυρίσει την πλάτη. Αλίμονο εάν η Κρήτη πάψει να είναι τουριστικός προορισμός για τα εκατομμύρια των ξένων που έρχονται!»
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρεις μέρες προθεσμία για να περάσουν ΚΤΕΟ 1,5 εκατομμύριο αυτοκίνητα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
