2012-05-11 11:14:02
Έχουμε αστικοποιηθεί πια. Παλιότερα δεν υπήρχαν όρια στην πολιτική, μπορούσες να μιλήσεις για αυτήν οπουδήποτε. Τώρα δύσκολα βρίσκεις χώρο, οι συγγενείς δεν αισθάνονται βολικά γύρω από το... χριστουγεννιάτικο η το πασχαλινό τραπέζι, το σχολείο στρουθοκαμηλίζει κάνοντας ο,τι δεν γνωρίζει τίποτα για την πολιτική, αλλά από την άλλη μεριά υπηρετεί πιστά τα προτάγματα της. Οι φίλοι τα ηλιόλουστα απογεύματα στις καφετέριες μιλούν για μπάλα, πορνό, γκ@μενες και μπουζούκια. Σήμερα οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για πολιτική φαίνεται να είναι τα ΜΜΕ και οι διάφοροι καλεσμένοι μαϊντανοι. Έτσι οποιαδήποτε σχέση με την πολιτική περνά από μια διαδικασία τυποποίησης. Το παιδί δεν μαθαίνει περισσότερα από τον δάσκαλο και αν ο δάσκαλος γνωρίζει ελάχιστα τότε και ο μαθητής θα μάθει λίγα. Προφανώς η δημιουργικότητα έχει πάψει να αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, λείπει και για αυτό περιορίζεται η δυνατότητα της πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξης
. Η πολιτική μας είναι οργανωμένη με γραφειοκρατικό τρόπο γεγονός που επηρεάζει την εξέλιξη της. Σταδιακά υψώθηκε ένα φράγμα που ανακόπτει τα χαμηλότερα στρώματα του πληθυσμού να εισέλθουν σ' αυτή, με αποτέλεσμα την πλήρη φθορά της. Δημιουργήθηκε ένα αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα στην πολιτική ελίτ και τους πολίτες η αλλιώς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Υπό αυτήν την έννοια η πολιτική κατάντησε να αποτελεί χόμπι των μεγάλων τζακιών κάτι σαν το γκολφ. Στη χώρα μας η επιλογή ταγών η τράγων (η ιδιότητα που έχει στο κοπάδι είναι να μην προσφέρει τίποτα παρά μόνο να έχει θέση γενικού επιβήτορα) δεν γίνεται βάσει ιδεών, αλλά σχέσεων.
Τα προνόμια, οι θέσεις ισχύος, το στάτους που κατά καιρούς είχε ένας πολιτικός παίζουν ρόλο για την επιλογή του. Κάποιοι πολιτικοί ευνοούνται περισσότερο απ' όσο τελικά αξίζουν. Η πολιτική μεταλλάχθηκε σε ένα γιγαντιαίο βαμπίρ που ρουφάει το αίμα ανυποψίαστων πολιτών. Χρειάζονται αλλαγές που θα συμβαδίζουν με την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτό το εγχείρημα είναι αγωνιώδες ακόμα και για τους πολιτικούς φιλοσόφους, οι οποίοι έχουν αρχίσει να μιλούν για το θάνατο του υποκειμένου. Κάποια κράτη προσπάθησαν να θεσπίσουν κανόνες τέτοιους όχι με ιδιαίτερη επιτυχία (ΒΛΈΠΕ Αμερικανικό Σύνταγμα check and balances). Στην Ελλάδα αυτό δεν έγινε ποτέ. Για να βελτιωθεί η κατάσταση ίσως θα έπρεπε να καθαρίσει η ήρα από το στάχυ. Μείωση των βουλευτικών εδρών, θητεία το περισσότερο μιας κοινοβουλευτικής περιόδου για τους βουλευτές και εναλλάξ άσκηση εξουσίας από τα κόμματα που θα εισέρχονται στη βουλή η οποία δεν θα έχει διάρκεια 4 χρόνια αλλά περισσότερο. Αυτό μπορεί να συν αποφασιστεί και με δημοψήφισμα. Για να γίνουν τέτοιες αλλαγές πρέπει να δράσουμε συλλογικά οργανωμένα και με στόχο. Στα πλαίσια μιας λαϊκής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, την οποία πολλοί την στηρίζουμε, αλλά ποτέ δεν την είδαμε να ξεκινήσουμε να δομούμε από κάτω προς τα πάνω. ξεκινώντας από τους χώρους εργασίας.
Υπονομεύουμε κάθε μορφή εξουσίας από τον προϊστάμενο μας στην υπηρεσία μέχρι τον σωτήρα συνδικαλιστή ή τον ξερόλα τεχνοκράτη που κάθε τόσο έρχεται και μας υποδεικνύει πως πρέπει να παράγουμε, εργατικές συνελεύσεις με φανερή ψηφοφορία για να αποφασίζουμε σε θέματα παραγωγής είτε πρόκειται για ένα εργοστάσιο είτε πρόκειται για υπηρεσίες του δημοσίου ή εταιρείες. Λαϊκές συνελεύσεις που θα λαμβάνουν αποφάσεις για τα τεκταινόμενα στη γειτονιά και μια πλειάδα πολλών άλλων τέτοιων παραδειγμάτων που μπορούμε να κάνουμε και δεν θέλω να καταθέσω λόγω χρόνου.
Στο τέλος θα επικρατεί η άποψη της πλειοψηφίας, και όλοι θα υπακούν σαν ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου που θα έχουμε την δυνατότητα να το ανακαλούμε εφόσον δεν προασπίζει το συλλογικό συμφέρον, το οποίο θα έχει στόχο την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των ατόμων που συμβιώνουν και θα λειτουργούν στην κάθε κοινότητα (είτε πρόκειται για την γειτονιά είτε πρόκειται για χώρο εργασίας). Κάθε χώρος στον οποίο κινείται το ανθρώπινο υποκείμενο πρέπει να γίνει χώρος συλλογικής δράσης, ανάπτυξης ιδεών κοινωνιοκεντρικής κατεύθυνσης, αλλά και προάσπισης της ατομικής δημιουργίας, όχι όμως αυτής που θα στοχεύει στη συσσώρευση κέρδους.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Τα προνόμια, οι θέσεις ισχύος, το στάτους που κατά καιρούς είχε ένας πολιτικός παίζουν ρόλο για την επιλογή του. Κάποιοι πολιτικοί ευνοούνται περισσότερο απ' όσο τελικά αξίζουν. Η πολιτική μεταλλάχθηκε σε ένα γιγαντιαίο βαμπίρ που ρουφάει το αίμα ανυποψίαστων πολιτών. Χρειάζονται αλλαγές που θα συμβαδίζουν με την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτό το εγχείρημα είναι αγωνιώδες ακόμα και για τους πολιτικούς φιλοσόφους, οι οποίοι έχουν αρχίσει να μιλούν για το θάνατο του υποκειμένου. Κάποια κράτη προσπάθησαν να θεσπίσουν κανόνες τέτοιους όχι με ιδιαίτερη επιτυχία (ΒΛΈΠΕ Αμερικανικό Σύνταγμα check and balances). Στην Ελλάδα αυτό δεν έγινε ποτέ. Για να βελτιωθεί η κατάσταση ίσως θα έπρεπε να καθαρίσει η ήρα από το στάχυ. Μείωση των βουλευτικών εδρών, θητεία το περισσότερο μιας κοινοβουλευτικής περιόδου για τους βουλευτές και εναλλάξ άσκηση εξουσίας από τα κόμματα που θα εισέρχονται στη βουλή η οποία δεν θα έχει διάρκεια 4 χρόνια αλλά περισσότερο. Αυτό μπορεί να συν αποφασιστεί και με δημοψήφισμα. Για να γίνουν τέτοιες αλλαγές πρέπει να δράσουμε συλλογικά οργανωμένα και με στόχο. Στα πλαίσια μιας λαϊκής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, την οποία πολλοί την στηρίζουμε, αλλά ποτέ δεν την είδαμε να ξεκινήσουμε να δομούμε από κάτω προς τα πάνω. ξεκινώντας από τους χώρους εργασίας.
Υπονομεύουμε κάθε μορφή εξουσίας από τον προϊστάμενο μας στην υπηρεσία μέχρι τον σωτήρα συνδικαλιστή ή τον ξερόλα τεχνοκράτη που κάθε τόσο έρχεται και μας υποδεικνύει πως πρέπει να παράγουμε, εργατικές συνελεύσεις με φανερή ψηφοφορία για να αποφασίζουμε σε θέματα παραγωγής είτε πρόκειται για ένα εργοστάσιο είτε πρόκειται για υπηρεσίες του δημοσίου ή εταιρείες. Λαϊκές συνελεύσεις που θα λαμβάνουν αποφάσεις για τα τεκταινόμενα στη γειτονιά και μια πλειάδα πολλών άλλων τέτοιων παραδειγμάτων που μπορούμε να κάνουμε και δεν θέλω να καταθέσω λόγω χρόνου.
Στο τέλος θα επικρατεί η άποψη της πλειοψηφίας, και όλοι θα υπακούν σαν ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου που θα έχουμε την δυνατότητα να το ανακαλούμε εφόσον δεν προασπίζει το συλλογικό συμφέρον, το οποίο θα έχει στόχο την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των ατόμων που συμβιώνουν και θα λειτουργούν στην κάθε κοινότητα (είτε πρόκειται για την γειτονιά είτε πρόκειται για χώρο εργασίας). Κάθε χώρος στον οποίο κινείται το ανθρώπινο υποκείμενο πρέπει να γίνει χώρος συλλογικής δράσης, ανάπτυξης ιδεών κοινωνιοκεντρικής κατεύθυνσης, αλλά και προάσπισης της ατομικής δημιουργίας, όχι όμως αυτής που θα στοχεύει στη συσσώρευση κέρδους.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΟΚ: Πήγε στην εκκλησία και αυτοπυροβολήθηκε βγαίνοντας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
