2012-05-11 14:27:04
Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», λέει ο Πιραντέλο. Κι εγώ νόμιζα ότι επιτέλους, μετά από χρόνια ταπείνωσης και εξαπάτησης από τις πολιτικές μουτσούνες που «κυβέρνησαν» την Ελλάδα, θα επανέφερα τη δικαιοσύνη με την ψήφο μου στις εκλογές – μαζί, βεβαίως, με τις ψήφους κι άλλων εξίμισι εκατομμυρίων πολιτών.
Κι, όμως, ούτε αυτή τη φορά τα κατάφερα. Κατ αρχήν αισθάνομαι..... κυριολεκτικά σκουπίδι, γιατί ανήκω στο 1.200.000 Έλληνες οι οποίοι δεν έχουν φωνή στο Κοινοβούλιο. Ψήφισα συνειδητά ένα κόμμα που έχει συντεταγμένη πολιτική σκέψη, χωρίς καμία διάθεση τιμωρίας και εκδίκησης για τα όσα υπέστην εγώ, η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και οι γείτονές μου τα τελευταία χρόνια. Από τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Παπακωνσταντίνου, τη Μπιρμπίλη, το Γερουλάνο, το Ρέππα, την Κατσέλη, τον Καστανίδη, τον Πρωτόπαππα και όλα αυτά τα πολιτικά ζόμπι που κατέστρεψαν τις ζωές μας και θέλω να τους ξεχάσω
. Κι, όμως, είμαι και πάλι σήμερα ένας πολίτης – φάντασμα. Γιατί το κόμμα που ψήφισα δεν μπήκε στη βουλή για λίγες εκατοντάδες ψήφους, όπως κι άλλα δυό τρία κόμματα που άγγιξαν το όριο του 3%. Αλλά κι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί του 1,5 ή του 1% γιατί κι αυτοί εκπροσωπούν συμπατριώτες μου. Κι έτσι, είμαι και πάλι στην αφάνεια. Στα αζήτητα. Και είναι πάλι στη βουλή ο. Απόστολος Κακλαμάνης (!), ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Κωστής Χατζιδάκης – χρειάζεται ο χώρος ολόκληρου του άρθρου για να αναφέρω όλους αυτούς τους επαγγελματίες πολιτικούς. Και είναι στη Βουλή ο «Καιάδας» και τόσοι άλλοι (ποιος ξέρει τι κρύβει η ψυχή τους) για να αποφασίζουν για το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας.
Θα πάω να ψηφίσω ξανά, αν ξαναγίνουν εκλογές. Πάντα θα ψηφίζω όσο ζω, αυτό κάνω από το 1982 τριάντα ολόκληρα χρόνια. Αλλά ξέρω πιά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και δεν είμαι σίγουρος αν θα αλλάξει καν αυτός ο εκλογικός νόμος – τέρας, ο οποίος δίνει μία ψήφο δώρο σε κάθε ψήφο που παίρνει το πρώτο κόμμα. Και βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία του 18% με 109 έδρες. Αν αυτός δεν είναι φασιστικός νόμος τότε ποιος είναι;
Αυτό το πολιτικό ανοσιούργημα που σκέφτηκε ο Προκόπης Παυλόπουλος και ψήφισαν συνειδητά ακόμη και κάποιοι βουλευτές που σήμερα στο πλαίσιο του ρόλου τους, υποδύονται τους απορημένους για το πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος νόμος σε προηγμένη ευρωπαική χώρα. Και βεβαίως τολμώ να πω ότι με ενοχλεί και η αλαζονική εικόνα του Αλέξη Τσίπρα, κυρίως στην Ναπολεόντειο εμφανισή του στο προεδρικό Μέγαρο. Κατά βάθος, όμως, μου θυμίζει το παιδάκι στη γειτονιά που οι μεγαλύτεροι «δεν το έπαιζαν» στο ποδόσφαιρο, αλλά όταν ήρθε η ώρα να μπει στο γήπεδο έτρεμαν τα γονατά του και με κάποιο πρόσχημα στο πεντάλεπτο ζητούσε αλλαγή. Και για το τέλος μια εξομολόγηση ψυχής. Όσο φοβάμαι το εγέρθητι του «Καιάδα» μετά από τόσα εγέρθητι που μου είπαν με τους νόμους οι οποίοι θυμίζουν χουντικά διατάγματα όλοι αυτοί οι «δημοκράτες» του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλο τόσο φοβάμαι και το εγέρθητι που μπορεί να μου ξαναπούν στο μέλλον.
Kafeneio
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», λέει ο Πιραντέλο. Κι εγώ νόμιζα ότι επιτέλους, μετά από χρόνια ταπείνωσης και εξαπάτησης από τις πολιτικές μουτσούνες που «κυβέρνησαν» την Ελλάδα, θα επανέφερα τη δικαιοσύνη με την ψήφο μου στις εκλογές – μαζί, βεβαίως, με τις ψήφους κι άλλων εξίμισι εκατομμυρίων πολιτών.
Κι, όμως, ούτε αυτή τη φορά τα κατάφερα. Κατ αρχήν αισθάνομαι..... κυριολεκτικά σκουπίδι, γιατί ανήκω στο 1.200.000 Έλληνες οι οποίοι δεν έχουν φωνή στο Κοινοβούλιο. Ψήφισα συνειδητά ένα κόμμα που έχει συντεταγμένη πολιτική σκέψη, χωρίς καμία διάθεση τιμωρίας και εκδίκησης για τα όσα υπέστην εγώ, η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και οι γείτονές μου τα τελευταία χρόνια. Από τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Παπακωνσταντίνου, τη Μπιρμπίλη, το Γερουλάνο, το Ρέππα, την Κατσέλη, τον Καστανίδη, τον Πρωτόπαππα και όλα αυτά τα πολιτικά ζόμπι που κατέστρεψαν τις ζωές μας και θέλω να τους ξεχάσω
Θα πάω να ψηφίσω ξανά, αν ξαναγίνουν εκλογές. Πάντα θα ψηφίζω όσο ζω, αυτό κάνω από το 1982 τριάντα ολόκληρα χρόνια. Αλλά ξέρω πιά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και δεν είμαι σίγουρος αν θα αλλάξει καν αυτός ο εκλογικός νόμος – τέρας, ο οποίος δίνει μία ψήφο δώρο σε κάθε ψήφο που παίρνει το πρώτο κόμμα. Και βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία του 18% με 109 έδρες. Αν αυτός δεν είναι φασιστικός νόμος τότε ποιος είναι;
Αυτό το πολιτικό ανοσιούργημα που σκέφτηκε ο Προκόπης Παυλόπουλος και ψήφισαν συνειδητά ακόμη και κάποιοι βουλευτές που σήμερα στο πλαίσιο του ρόλου τους, υποδύονται τους απορημένους για το πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος νόμος σε προηγμένη ευρωπαική χώρα. Και βεβαίως τολμώ να πω ότι με ενοχλεί και η αλαζονική εικόνα του Αλέξη Τσίπρα, κυρίως στην Ναπολεόντειο εμφανισή του στο προεδρικό Μέγαρο. Κατά βάθος, όμως, μου θυμίζει το παιδάκι στη γειτονιά που οι μεγαλύτεροι «δεν το έπαιζαν» στο ποδόσφαιρο, αλλά όταν ήρθε η ώρα να μπει στο γήπεδο έτρεμαν τα γονατά του και με κάποιο πρόσχημα στο πεντάλεπτο ζητούσε αλλαγή. Και για το τέλος μια εξομολόγηση ψυχής. Όσο φοβάμαι το εγέρθητι του «Καιάδα» μετά από τόσα εγέρθητι που μου είπαν με τους νόμους οι οποίοι θυμίζουν χουντικά διατάγματα όλοι αυτοί οι «δημοκράτες» του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλο τόσο φοβάμαι και το εγέρθητι που μπορεί να μου ξαναπούν στο μέλλον.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΝΕΟ ΟΧΙ ΣΕ ΣΑΜΑΡΑ ΑΠΟ ΚΑΜΜΕΝΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
