2016-01-25 14:45:40
«Οι τράπεζες χρησιμοποιούνται σήμερα όπως παλαιότερα τα τανκς και τα όπλα», ανέφερε η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε ομιλία της στο πλαίσιο της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη» που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι και πρόσθεσε ότι «Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες πρέπει να διεκδικήσουν τον δημοκρατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος».
Η Συνδιάσκεψη που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 2015 την κοινή διακήρυξη «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη».
Στην ομιλία της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέλυσε τη μνημονιακή περίοδο 2010-2015 στην Ελλάδα, τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας στις ζωές των ανθρώπων στην Ελλάδα και τα γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού και οικονομικού σχεδίου που θα έχει στον πυρήνα του τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, τη συνεργασία και την πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και των χωρών της Ευρώπης.
Υπογράμμισε πως «το μήνυμα που πρέπει να μεταδοθεί από τη Συνδιάσκεψή μας είναι: Δεν παραδίδουμε τη Δημοκρατία
. Δεν παραδίδουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Δεν παραδίδουμε την αξιοπρέπεια μας. Δεν παραδίδουμε τις ζωές μας, τις χώρες μας ή την Ευρώπη στους ευρωγραφειοκράτες και στους τραπεζίτες. Διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν. Και θα νικήσουμε».
Στο πλαίσιο των προτάσεών της εισηγήθηκε την:
1. Θεσμοθέτηση της διαδικασίας του λογιστικού ελέγχου του χρέους, όχι απλώς ως υποχρέωση των κυβερνήσεων και των κρατών, όπως περιγράφεται στον ευρωπαϊκό κανονισμό 472/2013 (που ουδέποτε εφαρμόσθηκε από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή κυβέρνηση), αλλά ως αυτοτελές δημοκρατικό, συλλογικό και κυριαρχικό δικαίωμα των λαών.
2. Θεσμοθέτηση ενός αυτοτελούς κυριαρχικού δικαιώματος των κρατών να απόσχουν από κάθε είδους αποπληρωμή χρέους μέχρι την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου και θεσμοθέτηση, αντίστοιχα, έννομης υποχρέωσης των άλλων κρατών, των ευρωπαϊκών και διεθνών Αρχών και οργανισμών να σέβονται το δικαίωμα αυτό και να απόσχουν από κάθε πράξη εξαναγκασμού.
3. Υπαγωγή της διαδικασίας λογιστικού ελέγχου υπό την αιγίδα των Κοινοβουλίων, με την υποχρεωτική εξέταση-συζήτηση του Πορίσματος του λογιστικού ελέγχου σε δημόσιες συνεδριάσεις.
4. Υιοθέτηση κριτηρίων για τη διασφάλιση της ικανότητας, της εμπειρογνωμοσύνης, της αμεροληψίας και της αντιπροσωπευτικότητας των Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου. Η σύνθεση των επιτροπών να είναι διεθνής, να συμπεριλαμβάνει ειδικούς, καθώς και εκπροσώπους της κοινωνίας που δραστηριοποιούνται σε διαδικασίες λογιστικού ελέγχου και διαφάνειας. Η δομή και η εμπειρία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους) που δημιουργήθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υπόδειγμα.
5. Θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής συνεργασίας όλων των κρατικών, δημόσιων, ευρωπαϊκών και διεθνών Αρχών με τις Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου και πρόβλεψη κυρώσεων για την άρνηση συνεργασίας
6. Προώθηση-ενίσχυση διαδικασιών αστικής και διεθνούς ευθύνης για κυβερνητικούς και διεθνείς αξιωματούχους και φορείς που σκόπιμα ή εν γνώσει τους παραβιάζουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις και ζημιώνουν κράτη και λαούς.
7. Διεκδίκηση δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου επί του τραπεζικού συστήματος. Το ευρωπαϊκό και διεθνές τραπεζικό σύστημα έχει εξελιχθεί σε αυτοτελή καταναγκαστική εξουσία που λειτουργεί με αδιαφανείς μεθόδους, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση ή δημόσιο έλεγχο. Οι γραφειοκράτες και οι τραπεζίτες δεν μπορούν να υποκαθιστούν ή να ελέγχουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού, δεν μπορούν να υπαγορεύουν πολιτικές και να χειραγωγούν κυβερνήσεις, δεν μπορούν να αρνούνται τον σεβασμό στη λαϊκή εντολή. Ο δημοκρατικός έλεγχος επί του τραπεζικού συστήματος σημαίνει πραγματική διαφάνεια στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και την υπαγωγή του τραπεζικού συστήματος στους δημοκρατικά νομιμοποιημένους εκπροσώπους των λαών και στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σημαίνει, επίσης, δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο των τραπεζών και, πρωτίστως, των κεντρικών εθνικών και διεθνών τραπεζών.
8. Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών ως προτεραιότητα, με δεδομένο το γεγονός ότι αποτέλεσαν το κατεξοχήν πεδίο διαφθοράς και άδικης υπερχρέωσης κρατών και λαών. Ταυτόχρονα, η σχετική απόφαση προωθεί το παγκόσμιο αίτημα αφοπλισμού ως αναπόσπαστο τμήμα μιας πολιτικής για την παγκόσμια ειρήνη.
9. Ενίσχυση της διαδικασίας διαφάνειας και της νομοθεσίας κατά της διαφθοράς ως αναγκαίο τμήμα μιας πολιτικής που στοχεύει στη φορολογική και κοινωνική δικαιοσύνη.
10. Θεσμοθέτηση αποτελεσματικών διαδικασιών απονομής της δικαιοσύνης και λογοδοσίας για τους υπόλογους δημοσίων δαπανών και διακυβέρνησης. Η αδικία συνιστά αφόρητη κατάσταση και δηλητηριώδες συναίσθημα για τις κοινωνίες. Μηχανισμοί λογοδοσίας πρέπει να εξασφαλισθούν για εκείνους που υπερχρεώνουν τις χώρες σε βάρος των λαών τους.
11. Ενίσχυση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών όπως τα δημοψηφίσματα και θεσμοθέτηση του υποχρεωτικού οικουμενικού σεβασμού του αποτελέσματός τους.
12. Θεσμοθέτηση νέων μορφών συμμετοχής των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων γενεών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στην εποπτεία της εφαρμογής τους. Αξιοποίηση της γνώσης, της επιστημοσύνης και των ιδεών εκείνων που σήμερα περιθωριοποιούνται, με πρώτους τους νέους επιστήμονες που εξαναγκάζονται να μεταναστεύουν.
13. Σύγκληση ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος
Πηγή
Tromaktiko
Η Συνδιάσκεψη που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 2015 την κοινή διακήρυξη «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη».
Στην ομιλία της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέλυσε τη μνημονιακή περίοδο 2010-2015 στην Ελλάδα, τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας στις ζωές των ανθρώπων στην Ελλάδα και τα γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού και οικονομικού σχεδίου που θα έχει στον πυρήνα του τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, τη συνεργασία και την πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και των χωρών της Ευρώπης.
Υπογράμμισε πως «το μήνυμα που πρέπει να μεταδοθεί από τη Συνδιάσκεψή μας είναι: Δεν παραδίδουμε τη Δημοκρατία
Στο πλαίσιο των προτάσεών της εισηγήθηκε την:
1. Θεσμοθέτηση της διαδικασίας του λογιστικού ελέγχου του χρέους, όχι απλώς ως υποχρέωση των κυβερνήσεων και των κρατών, όπως περιγράφεται στον ευρωπαϊκό κανονισμό 472/2013 (που ουδέποτε εφαρμόσθηκε από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή κυβέρνηση), αλλά ως αυτοτελές δημοκρατικό, συλλογικό και κυριαρχικό δικαίωμα των λαών.
2. Θεσμοθέτηση ενός αυτοτελούς κυριαρχικού δικαιώματος των κρατών να απόσχουν από κάθε είδους αποπληρωμή χρέους μέχρι την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου και θεσμοθέτηση, αντίστοιχα, έννομης υποχρέωσης των άλλων κρατών, των ευρωπαϊκών και διεθνών Αρχών και οργανισμών να σέβονται το δικαίωμα αυτό και να απόσχουν από κάθε πράξη εξαναγκασμού.
3. Υπαγωγή της διαδικασίας λογιστικού ελέγχου υπό την αιγίδα των Κοινοβουλίων, με την υποχρεωτική εξέταση-συζήτηση του Πορίσματος του λογιστικού ελέγχου σε δημόσιες συνεδριάσεις.
4. Υιοθέτηση κριτηρίων για τη διασφάλιση της ικανότητας, της εμπειρογνωμοσύνης, της αμεροληψίας και της αντιπροσωπευτικότητας των Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου. Η σύνθεση των επιτροπών να είναι διεθνής, να συμπεριλαμβάνει ειδικούς, καθώς και εκπροσώπους της κοινωνίας που δραστηριοποιούνται σε διαδικασίες λογιστικού ελέγχου και διαφάνειας. Η δομή και η εμπειρία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους) που δημιουργήθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υπόδειγμα.
5. Θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής συνεργασίας όλων των κρατικών, δημόσιων, ευρωπαϊκών και διεθνών Αρχών με τις Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου και πρόβλεψη κυρώσεων για την άρνηση συνεργασίας
6. Προώθηση-ενίσχυση διαδικασιών αστικής και διεθνούς ευθύνης για κυβερνητικούς και διεθνείς αξιωματούχους και φορείς που σκόπιμα ή εν γνώσει τους παραβιάζουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις και ζημιώνουν κράτη και λαούς.
7. Διεκδίκηση δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου επί του τραπεζικού συστήματος. Το ευρωπαϊκό και διεθνές τραπεζικό σύστημα έχει εξελιχθεί σε αυτοτελή καταναγκαστική εξουσία που λειτουργεί με αδιαφανείς μεθόδους, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση ή δημόσιο έλεγχο. Οι γραφειοκράτες και οι τραπεζίτες δεν μπορούν να υποκαθιστούν ή να ελέγχουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού, δεν μπορούν να υπαγορεύουν πολιτικές και να χειραγωγούν κυβερνήσεις, δεν μπορούν να αρνούνται τον σεβασμό στη λαϊκή εντολή. Ο δημοκρατικός έλεγχος επί του τραπεζικού συστήματος σημαίνει πραγματική διαφάνεια στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και την υπαγωγή του τραπεζικού συστήματος στους δημοκρατικά νομιμοποιημένους εκπροσώπους των λαών και στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σημαίνει, επίσης, δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο των τραπεζών και, πρωτίστως, των κεντρικών εθνικών και διεθνών τραπεζών.
8. Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών ως προτεραιότητα, με δεδομένο το γεγονός ότι αποτέλεσαν το κατεξοχήν πεδίο διαφθοράς και άδικης υπερχρέωσης κρατών και λαών. Ταυτόχρονα, η σχετική απόφαση προωθεί το παγκόσμιο αίτημα αφοπλισμού ως αναπόσπαστο τμήμα μιας πολιτικής για την παγκόσμια ειρήνη.
9. Ενίσχυση της διαδικασίας διαφάνειας και της νομοθεσίας κατά της διαφθοράς ως αναγκαίο τμήμα μιας πολιτικής που στοχεύει στη φορολογική και κοινωνική δικαιοσύνη.
10. Θεσμοθέτηση αποτελεσματικών διαδικασιών απονομής της δικαιοσύνης και λογοδοσίας για τους υπόλογους δημοσίων δαπανών και διακυβέρνησης. Η αδικία συνιστά αφόρητη κατάσταση και δηλητηριώδες συναίσθημα για τις κοινωνίες. Μηχανισμοί λογοδοσίας πρέπει να εξασφαλισθούν για εκείνους που υπερχρεώνουν τις χώρες σε βάρος των λαών τους.
11. Ενίσχυση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών όπως τα δημοψηφίσματα και θεσμοθέτηση του υποχρεωτικού οικουμενικού σεβασμού του αποτελέσματός τους.
12. Θεσμοθέτηση νέων μορφών συμμετοχής των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων γενεών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στην εποπτεία της εφαρμογής τους. Αξιοποίηση της γνώσης, της επιστημοσύνης και των ιδεών εκείνων που σήμερα περιθωριοποιούνται, με πρώτους τους νέους επιστήμονες που εξαναγκάζονται να μεταναστεύουν.
13. Σύγκληση ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διανομή Νωπού Κοτόπουλου από το Πρόγραμμα ΤΕΒΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκπαίδευση Εθνοφυλάκων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Ποιος από τους One Direction έγινε μπαμπάς; [photos]](https://images.newsnowgreece.com/89/897796/poios-apo-tous-One-Direction-egine-mpampas-photos-1-124x78.jpg)
