2016-01-29 20:43:49
Στο πλαίσιο των συμφωνημένων αλλαγών για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου... παρουσιάστηκε πρόσφατα η σχεδιαζόμενη από την Κυβέρνηση «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού συστήματος που αφορά στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Το ασφαλιστικό ως χρονίζων και πολύπλοκο οικονομικό, κοινωνικό και συνάμα πολιτικό ζήτημα, ιδιαίτερης φύσης και μείζονος σημασίας πρόβλημα που απαιτεί δυναμική και ξεκάθαρη αντιμετώπιση, φαίνεται ότι, ακόμα και τούτη την ώρα της πολυδιάστατης κρίσης, αποτελεί ευρύ πεδίο διαγκωνισμού μεταξύ των κομμάτων που ίσως αγνοούν ή εθελοτυφλούν ενώπιον της πραγματικότητας.
Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για την πολυπόθητη και αναγκαία διευρυμένη συνεννόηση και αναμφίβολα, κυρίως, για το ασφαλιστικό απαιτείται όλες οι πολιτικές δυνάμεις να δημιουργήσουν μία συναινετική βάση που θα επιφέρει την επιθυμητή αποτελεσματικότητα σε βάθος χρόνου. Η δυνατότητα και πιθανότητα εξεύρεσης μιας κατάλληλης λύσης ξεκινάει από την κατανόηση και περιγραφή των ιδιαιτεροτήτων του προβλήματος, επισημαίνοντας παράλληλα ότι όσο κυριαρχεί και προωθείται η αντίληψη ότι οι συντάξεις, σημερινές και μελλοντικές, μειώνονται, επειδή κάποιοι άλλοι Ευρωπαίοι μας επιβάλλουν άγρια λιτότητα ή επειδή κάποιοι λεηλάτησαν τα αποθεματικά των Ταμείων, η κοινωνία δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία βιώσιμη λύση του ασφαλιστικού.
Ένα από τα βασικά στοιχεία του νέου Ασφαλιστικού που παρουσίασε πρόσφατα και προωθεί για ψήφιση το κυβερνητικό σχήμα είναι ότι με την περικοπή των 2,5 δις ευρώ, μετασχημάτισε τελικά το ασφαλιστικό ζήτημα σε ευθέως δημοσιονομικό πρόβλημα, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση ότι το αντιμετωπίζει απλά και μόνο ως ένα τριτομνημονιακό προαπαιτούμενο που πρέπει να κλείσει τάχιστα προκειμένου να προχωρήσει η αξιολόγηση, η οποία με τη σειρά της, και αφού προηγουμένως θα έχει οδηγήσει σε νέα δημοσιονομικά μέτρα, είναι προϋπόθεση για να ανοίξει η συζήτηση διευθέτησης του δημόσιου χρέους
.
Όμως, το ζητούμενο δεν είναι απλά και μόνο να ψηφιστεί ένα ασφαλιστικό που θα καλύπτει το δημοσιονομικό πρόβλημα στην παρούσα φάση, αλλά το πως θα δομηθεί ένα αποτελεσματικό, λειτουργικό και βιώσιμο σύστημα χωρίς αδικίες, πράγμα που φαίνεται ότι δεν εξασφαλίζεται αφού γίνεται μεταφορά των επιβαρύνσεων από το ένα στρώμα στο άλλο, πάντα μέσα στο πλαίσιο των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.
Μία βασική, δομική αδυναμία της πρότασης της Κυβέρνησης, συνίσταται στο γεγονός ότι η διασύνδεση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με την πορεία της οικονομίας, της απασχόλησης και των δημογραφικών δεδομένων είναι ατελής, με αρνητικές συνέπειες και περιορισμένο ορίζοντα.
Η περαιτέρω αποδιοργάνωση του ελληνικού κοινωνικού ιστού είναι απολύτως δεδομένη αφού η μείωση των συντάξεων θα οδηγήσει στην εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα ή με άνεργα μέλη που υποστηρίζονται ή εξαρτώνται οικονομικά από τους συνταξιούχους γονείς τους, ενώ αύξηση των εργοδοτικών εισφορών από την άλλη θα φέρει μεγαλύτερη ύφεση και αύξηση της αδήλωτης εργασίας και τελικά διαρκή ανατροφοδότηση του ίδιου προβλήματος με διάφορες όψεις και διαστάσεις και κυρίως προδιαγεγραμμένο ορίζοντα προβληματικής βιωσιμότητας.
Μετά τις επί τα χείρω αλλαγές για τον ιδιωτικό τομέα θα ακολουθήσει, σύμφωνα με τον κ. Υπουργό Εργασίας, η περαιτέρω πλήρης εφαρμογή τους στο Δημόσιο τομέα, στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφάλειας.
Ειδικότερα για εμάς η κατάσταση γίνεται σαφώς πιο επώδυνη καθώς θα υποστούμε μειώσεις στο εφάπαξ και στην επικουρική που δικαιούμαστε από το Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. και το προνοιακό και μετοχικό ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων. Για τις εφάπαξ παροχές καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος, σύμφωνα με τον οποίο οι μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 15%, για τα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων, οι μειώσεις θα υπερβούν το 30% ενώ παραμένουν άγνωστες οι ποσοστιαίες μειώσεις των μερισμάτων από το Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. αναλόγως της οργανωτικής, λειτουργικής και διαχειριστικής του μελλοντικής κατάστασης.
Επιπλέον δημιουργούνται πλήθος αναπάντητα ερωτήματα, αναλόγως των περιπτώσεων, που σχετίζονται με το χρόνο της ταυτόχρονης, ή μη, καταβολής της εθνικής και αναλογικής σύνταξης σε σχέση με το χρονικό σημείο αποστρατείας, των ποσοστών αναπλήρωσης, της αντοχής των προτεινόμενων ρυθμίσεων βραχυπρόθεσμα αφού ήδη έχουμε συνεχόμενες μεταβολές εντός της παρελθούσας πενταετίας, αλλά και για το τελικό αθροιστικό αποτέλεσμα που προκύπτει από την εθνική και την αναλογική σύνταξη, που φαίνεται ότι το αναλογικό μέρος για έναν εργαζόμενο στα Σώματα Ασφαλείας που επί 35 – 40 έτη καταβάλει αδιάλειπτα τις εισφορές του, θα καταλήξει στο αντίστοιχο του ποσού της εθνικής σύνταξης ή στο 2πλάσιο αυτού στην καλύτερη περίπτωση.
Το αναποτελεσματικό νομοσχέδιο μπορεί και πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντ’ αυτού να δομηθεί ένα νέο, αξιόπιστο και πραγματικά βιώσιμο σύστημα χωρίς αδικίες και για το λόγο αυτό καλούμε όλες τις συναδέλφισες και όλους τους συναδέλφους μας να ενεργοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό συμμετέχοντας με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο στις πολύμορφες κινητοποιήσεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, με σκοπό αφενός την αποτροπή των επαχθών, για τους ένστολους, σχεδιασμών της Κυβέρνησης και των σχεδίων πλήρους διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης και αφετέρου την επίτευξη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για την αναβάθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης ο οποίος θα συνοδεύεται από μέτρα άμεσης απόδοσης για την ικανοποίηση των επειγουσών αναγκών των ασφαλισμένων, των συνταξιούχων και των Ασφαλιστικών Ταμείων. Tromaktiko
Το ασφαλιστικό ως χρονίζων και πολύπλοκο οικονομικό, κοινωνικό και συνάμα πολιτικό ζήτημα, ιδιαίτερης φύσης και μείζονος σημασίας πρόβλημα που απαιτεί δυναμική και ξεκάθαρη αντιμετώπιση, φαίνεται ότι, ακόμα και τούτη την ώρα της πολυδιάστατης κρίσης, αποτελεί ευρύ πεδίο διαγκωνισμού μεταξύ των κομμάτων που ίσως αγνοούν ή εθελοτυφλούν ενώπιον της πραγματικότητας.
Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για την πολυπόθητη και αναγκαία διευρυμένη συνεννόηση και αναμφίβολα, κυρίως, για το ασφαλιστικό απαιτείται όλες οι πολιτικές δυνάμεις να δημιουργήσουν μία συναινετική βάση που θα επιφέρει την επιθυμητή αποτελεσματικότητα σε βάθος χρόνου. Η δυνατότητα και πιθανότητα εξεύρεσης μιας κατάλληλης λύσης ξεκινάει από την κατανόηση και περιγραφή των ιδιαιτεροτήτων του προβλήματος, επισημαίνοντας παράλληλα ότι όσο κυριαρχεί και προωθείται η αντίληψη ότι οι συντάξεις, σημερινές και μελλοντικές, μειώνονται, επειδή κάποιοι άλλοι Ευρωπαίοι μας επιβάλλουν άγρια λιτότητα ή επειδή κάποιοι λεηλάτησαν τα αποθεματικά των Ταμείων, η κοινωνία δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία βιώσιμη λύση του ασφαλιστικού.
Ένα από τα βασικά στοιχεία του νέου Ασφαλιστικού που παρουσίασε πρόσφατα και προωθεί για ψήφιση το κυβερνητικό σχήμα είναι ότι με την περικοπή των 2,5 δις ευρώ, μετασχημάτισε τελικά το ασφαλιστικό ζήτημα σε ευθέως δημοσιονομικό πρόβλημα, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση ότι το αντιμετωπίζει απλά και μόνο ως ένα τριτομνημονιακό προαπαιτούμενο που πρέπει να κλείσει τάχιστα προκειμένου να προχωρήσει η αξιολόγηση, η οποία με τη σειρά της, και αφού προηγουμένως θα έχει οδηγήσει σε νέα δημοσιονομικά μέτρα, είναι προϋπόθεση για να ανοίξει η συζήτηση διευθέτησης του δημόσιου χρέους
Όμως, το ζητούμενο δεν είναι απλά και μόνο να ψηφιστεί ένα ασφαλιστικό που θα καλύπτει το δημοσιονομικό πρόβλημα στην παρούσα φάση, αλλά το πως θα δομηθεί ένα αποτελεσματικό, λειτουργικό και βιώσιμο σύστημα χωρίς αδικίες, πράγμα που φαίνεται ότι δεν εξασφαλίζεται αφού γίνεται μεταφορά των επιβαρύνσεων από το ένα στρώμα στο άλλο, πάντα μέσα στο πλαίσιο των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.
Μία βασική, δομική αδυναμία της πρότασης της Κυβέρνησης, συνίσταται στο γεγονός ότι η διασύνδεση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με την πορεία της οικονομίας, της απασχόλησης και των δημογραφικών δεδομένων είναι ατελής, με αρνητικές συνέπειες και περιορισμένο ορίζοντα.
Η περαιτέρω αποδιοργάνωση του ελληνικού κοινωνικού ιστού είναι απολύτως δεδομένη αφού η μείωση των συντάξεων θα οδηγήσει στην εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα ή με άνεργα μέλη που υποστηρίζονται ή εξαρτώνται οικονομικά από τους συνταξιούχους γονείς τους, ενώ αύξηση των εργοδοτικών εισφορών από την άλλη θα φέρει μεγαλύτερη ύφεση και αύξηση της αδήλωτης εργασίας και τελικά διαρκή ανατροφοδότηση του ίδιου προβλήματος με διάφορες όψεις και διαστάσεις και κυρίως προδιαγεγραμμένο ορίζοντα προβληματικής βιωσιμότητας.
Μετά τις επί τα χείρω αλλαγές για τον ιδιωτικό τομέα θα ακολουθήσει, σύμφωνα με τον κ. Υπουργό Εργασίας, η περαιτέρω πλήρης εφαρμογή τους στο Δημόσιο τομέα, στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφάλειας.
Ειδικότερα για εμάς η κατάσταση γίνεται σαφώς πιο επώδυνη καθώς θα υποστούμε μειώσεις στο εφάπαξ και στην επικουρική που δικαιούμαστε από το Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. και το προνοιακό και μετοχικό ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων. Για τις εφάπαξ παροχές καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος, σύμφωνα με τον οποίο οι μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 15%, για τα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων, οι μειώσεις θα υπερβούν το 30% ενώ παραμένουν άγνωστες οι ποσοστιαίες μειώσεις των μερισμάτων από το Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α. αναλόγως της οργανωτικής, λειτουργικής και διαχειριστικής του μελλοντικής κατάστασης.
Επιπλέον δημιουργούνται πλήθος αναπάντητα ερωτήματα, αναλόγως των περιπτώσεων, που σχετίζονται με το χρόνο της ταυτόχρονης, ή μη, καταβολής της εθνικής και αναλογικής σύνταξης σε σχέση με το χρονικό σημείο αποστρατείας, των ποσοστών αναπλήρωσης, της αντοχής των προτεινόμενων ρυθμίσεων βραχυπρόθεσμα αφού ήδη έχουμε συνεχόμενες μεταβολές εντός της παρελθούσας πενταετίας, αλλά και για το τελικό αθροιστικό αποτέλεσμα που προκύπτει από την εθνική και την αναλογική σύνταξη, που φαίνεται ότι το αναλογικό μέρος για έναν εργαζόμενο στα Σώματα Ασφαλείας που επί 35 – 40 έτη καταβάλει αδιάλειπτα τις εισφορές του, θα καταλήξει στο αντίστοιχο του ποσού της εθνικής σύνταξης ή στο 2πλάσιο αυτού στην καλύτερη περίπτωση.
Το αναποτελεσματικό νομοσχέδιο μπορεί και πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντ’ αυτού να δομηθεί ένα νέο, αξιόπιστο και πραγματικά βιώσιμο σύστημα χωρίς αδικίες και για το λόγο αυτό καλούμε όλες τις συναδέλφισες και όλους τους συναδέλφους μας να ενεργοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό συμμετέχοντας με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο στις πολύμορφες κινητοποιήσεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, με σκοπό αφενός την αποτροπή των επαχθών, για τους ένστολους, σχεδιασμών της Κυβέρνησης και των σχεδίων πλήρους διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης και αφετέρου την επίτευξη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για την αναβάθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης ο οποίος θα συνοδεύεται από μέτρα άμεσης απόδοσης για την ικανοποίηση των επειγουσών αναγκών των ασφαλισμένων, των συνταξιούχων και των Ασφαλιστικών Ταμείων. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
