2012-05-11 21:59:31
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Η συνταγή είναι παλιά. Οταν η Δεξιά στριμώχνεται, φτιάχνει «Συναγερμό». Κι όταν στριμώχνεται η Αριστερά, φτιάχνει «Μέτωπο».
Υπό αυτήν την έννοια, ο Σαμαράς ακολούθησε την πεπατημένη. Το αν θα υλοποιηθεί τελικά ο νέος κεντροδεξιός «Συναγερμός» που εξήγγειλε είναι μια άλλη υπόθεση.
Φαινομενικά μάλλον δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να ξαναμαζευτεί το γαλάζιο μαγαζί.
Ο Σαμαράς θα πρέπει να επιδείξει γενναιότητα και γενναιοδωρία. Αν η πρωτοβουλία του δεν είναι προσχηματική, τότε είναι ασφαλώς προετοιμασμένος και για το ένα και για το άλλο.
Οι «μικροί», από την πλευρά τους, θα πρέπει να δείξουν αίσθηση των περιστάσεων και του μέτρου.
Αυτό είναι πιο δύσκολο. Διότι ακόμη κι αν (λένε ότι) έχουν το πρώτο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι διαθέτουν το δεύτερο.
Αφενός, επειδή οι μεταξύ τους προσωπικές σχέσεις είναι άκρως επιβαρημένες και δεν γνωρίζω αν μπορούν να βάλουν στην άκρη τα προσωπικά μπροστά στο γενικότερο συμφέρον του τόπου και της παρατάξεώς τους.
Αφετέρου, επειδή πολύ φοβούμαι πως όσο «μικρότερος» είναι κάποιος στην πολιτική τόσο περισσότερο εκλαμβάνει τη σκιά του για το μπόι του.
Από εκεί και πέρα, δική τους η απόφαση, δικό τους και το κόστος της απόφασης. Εμείς θα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει, ξεκινώντας από το αν θα γίνουν εκλογές.
Το βέβαιο είναι πως αν οδηγηθούμε εκ νέου στις κάλπες, ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ έχουν την πολυτέλεια να τις αντιμετωπίσουν με τα ίδια πρόσωπα και το ίδιο ρεπερτόριο.
Είναι προφανές ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου, της Χρυσής Αυγής κ.λπ. θα πρέπει να τους προσγείωσε απότομα.
Μακάρι, όμως, και να τους συνεφέρει… Διότι αν θέλουν να αλλάξουν το αποτέλεσμα, πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι ίδιοι.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε τριάντα, σαράντα ημέρες προεκλογικής περιόδου. Αλλά είναι επείγον έστω να το προσπαθήσουν.
Οχι μόνο επειδή ο ελληνικός λαός τούς έστειλε ένα οδυνηρό μήνυμα. Αλλά κυρίως επειδή, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, οι ψηφοφόροι αντιμετώπισαν με παγερή αδιαφορία, ίσως και δυσφορία, μια αντιπαράθεση που πήρε συχνά τη μορφή καλλιστείων μεταξύ δυο πολιτικών αρχηγών.
Η χώρα ουδόλως συγκινήθηκε τελικώς αν ο Αντώνης θα γίνει πρωθυπουργός, αν θα κάνουν μεταξύ τους ντιμπέιτ ή αν ο Ευάγγελος ξεπέρασε τον Ελευθέριο με το PSI.
Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι έδειξαν να αποζητούν μια καταδίκη για το παρελθόν και ένα σχέδιο για το μέλλον.
Κι επειδή κανείς δεν είχε κανένα σχέδιο να τους δείξει, προτίμησαν τελικά εκείνους που τουλάχιστον καταδίκαζαν καλύτερα!
πηγη:tanea.gr
Η συνταγή είναι παλιά. Οταν η Δεξιά στριμώχνεται, φτιάχνει «Συναγερμό». Κι όταν στριμώχνεται η Αριστερά, φτιάχνει «Μέτωπο».
Υπό αυτήν την έννοια, ο Σαμαράς ακολούθησε την πεπατημένη. Το αν θα υλοποιηθεί τελικά ο νέος κεντροδεξιός «Συναγερμός» που εξήγγειλε είναι μια άλλη υπόθεση.
Φαινομενικά μάλλον δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να ξαναμαζευτεί το γαλάζιο μαγαζί.
Ο Σαμαράς θα πρέπει να επιδείξει γενναιότητα και γενναιοδωρία. Αν η πρωτοβουλία του δεν είναι προσχηματική, τότε είναι ασφαλώς προετοιμασμένος και για το ένα και για το άλλο.
Οι «μικροί», από την πλευρά τους, θα πρέπει να δείξουν αίσθηση των περιστάσεων και του μέτρου.
Αυτό είναι πιο δύσκολο. Διότι ακόμη κι αν (λένε ότι) έχουν το πρώτο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι διαθέτουν το δεύτερο.
Αφενός, επειδή οι μεταξύ τους προσωπικές σχέσεις είναι άκρως επιβαρημένες και δεν γνωρίζω αν μπορούν να βάλουν στην άκρη τα προσωπικά μπροστά στο γενικότερο συμφέρον του τόπου και της παρατάξεώς τους.
Αφετέρου, επειδή πολύ φοβούμαι πως όσο «μικρότερος» είναι κάποιος στην πολιτική τόσο περισσότερο εκλαμβάνει τη σκιά του για το μπόι του.
Από εκεί και πέρα, δική τους η απόφαση, δικό τους και το κόστος της απόφασης. Εμείς θα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει, ξεκινώντας από το αν θα γίνουν εκλογές.
Το βέβαιο είναι πως αν οδηγηθούμε εκ νέου στις κάλπες, ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ έχουν την πολυτέλεια να τις αντιμετωπίσουν με τα ίδια πρόσωπα και το ίδιο ρεπερτόριο.
Είναι προφανές ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου, της Χρυσής Αυγής κ.λπ. θα πρέπει να τους προσγείωσε απότομα.
Μακάρι, όμως, και να τους συνεφέρει… Διότι αν θέλουν να αλλάξουν το αποτέλεσμα, πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι ίδιοι.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε τριάντα, σαράντα ημέρες προεκλογικής περιόδου. Αλλά είναι επείγον έστω να το προσπαθήσουν.
Οχι μόνο επειδή ο ελληνικός λαός τούς έστειλε ένα οδυνηρό μήνυμα. Αλλά κυρίως επειδή, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, οι ψηφοφόροι αντιμετώπισαν με παγερή αδιαφορία, ίσως και δυσφορία, μια αντιπαράθεση που πήρε συχνά τη μορφή καλλιστείων μεταξύ δυο πολιτικών αρχηγών.
Η χώρα ουδόλως συγκινήθηκε τελικώς αν ο Αντώνης θα γίνει πρωθυπουργός, αν θα κάνουν μεταξύ τους ντιμπέιτ ή αν ο Ευάγγελος ξεπέρασε τον Ελευθέριο με το PSI.
Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι έδειξαν να αποζητούν μια καταδίκη για το παρελθόν και ένα σχέδιο για το μέλλον.
Κι επειδή κανείς δεν είχε κανένα σχέδιο να τους δείξει, προτίμησαν τελικά εκείνους που τουλάχιστον καταδίκαζαν καλύτερα!
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
