2016-02-04 12:29:40
Αγαπητό Τromaktiko,
Κάθομαι μερικές φορές και συλλογίζομαι που ήμασταν και που έχουμε φτάσει... Πραγματικά είμαστε στο χείλος του γκρεμού και το χειρότερο είναι πως ακόμα τα πράγματα θα δυσκολέψουν και άλλο για εμάς τη "μεσαία τάξη"( που έχει γίνει χαμηλή).
Θυμάμαι τότε που απεργούσαμε για να πάμε βόλτα σε κανένα καφέ ή όταν βαριόμαστε να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας. Τουλάχιστον τότε είχαμε τη δυνατότητα να απεργήσουμε χωρίς να νοιαζόμαστε αν θα μας κοπεί το μεροκάματο.
Τώρα, ΔΕΝ υπάρχει δυνατότητα για απεργία, δεδομένου ότι ύστερα από 500 ευρώ μείωση στο μισθό και μεγάλη δόση δανείου( όταν πήρα το δάνειο έπαιρνα μεγαλύτερο μισθό και με βάση αυτόν έκανα τον προγραμματισμό μου) είναι απαγορευτική τέτοια κίνηση.
Πίστεψα και εγώ, όπως και χιλιάδες έλληνες, στα λόγια τα ωραία και έκανα όνειρα πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όμως οι προσδοκίες εξανεμίστηκαν και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα για αλλαγή πλεύσης προς το παγόβουνο.
Κι αν νομίζει κάποιος πως είμαι κανένας βολεμένος στο δημόσιο, ας μάθει πως έζησα στο πετσί μου την ανασφάλεια στην εργασία. Ξεκίνησαμε από μειώσεις τεράστιες στο μισθό, αδιαφορώντας αν κάποιος έχει δάνεια και άλλες υποχρεώσεις, Αργότερα, μπήκαμε, ως ομάδα εργαζομένων, σε διαθεσιμότητα το 2013 και μετά μας είχαν αρκετό καιρό από εδώ και από εκεί και αφού περάσαμε από άλλες υπηρεσίες, ξαναλλάξαμε εργασιακό τμήμα.
Τώρα, με έναν κουτσουρεμένο μισθό και με ατέλειωτες μαθηματικές πράξεις προσπαθώ να τα βγάλω πέρα με τις ατέλειωτες υποχρεώσεις της καθημερινότητας, όπως και τόσοι άλλοι έλληνες. Όταν ο γιος μου με ρωτά "τι θα γινω όταν μεγαλώσω" δεν ξέρω τι να απαντήσω.
Ετσι λοιπόν, ύστερα από όλα όσα έχω ζήσει ένα πράγμα έχω μάθει: η ελπίδα χάθηκε και δε φαίνεται πουθενά. Μακάρι, να βρεθεί κάποιος που, χωρίς ωραία λόγια και υποσχέσεις, θα μας φέρει την ευτυχία και το χαμόγελο ξανά.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Κάθομαι μερικές φορές και συλλογίζομαι που ήμασταν και που έχουμε φτάσει... Πραγματικά είμαστε στο χείλος του γκρεμού και το χειρότερο είναι πως ακόμα τα πράγματα θα δυσκολέψουν και άλλο για εμάς τη "μεσαία τάξη"( που έχει γίνει χαμηλή).
Θυμάμαι τότε που απεργούσαμε για να πάμε βόλτα σε κανένα καφέ ή όταν βαριόμαστε να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας. Τουλάχιστον τότε είχαμε τη δυνατότητα να απεργήσουμε χωρίς να νοιαζόμαστε αν θα μας κοπεί το μεροκάματο.
Τώρα, ΔΕΝ υπάρχει δυνατότητα για απεργία, δεδομένου ότι ύστερα από 500 ευρώ μείωση στο μισθό και μεγάλη δόση δανείου( όταν πήρα το δάνειο έπαιρνα μεγαλύτερο μισθό και με βάση αυτόν έκανα τον προγραμματισμό μου) είναι απαγορευτική τέτοια κίνηση.
Πίστεψα και εγώ, όπως και χιλιάδες έλληνες, στα λόγια τα ωραία και έκανα όνειρα πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όμως οι προσδοκίες εξανεμίστηκαν και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα για αλλαγή πλεύσης προς το παγόβουνο.
Κι αν νομίζει κάποιος πως είμαι κανένας βολεμένος στο δημόσιο, ας μάθει πως έζησα στο πετσί μου την ανασφάλεια στην εργασία. Ξεκίνησαμε από μειώσεις τεράστιες στο μισθό, αδιαφορώντας αν κάποιος έχει δάνεια και άλλες υποχρεώσεις, Αργότερα, μπήκαμε, ως ομάδα εργαζομένων, σε διαθεσιμότητα το 2013 και μετά μας είχαν αρκετό καιρό από εδώ και από εκεί και αφού περάσαμε από άλλες υπηρεσίες, ξαναλλάξαμε εργασιακό τμήμα.
Τώρα, με έναν κουτσουρεμένο μισθό και με ατέλειωτες μαθηματικές πράξεις προσπαθώ να τα βγάλω πέρα με τις ατέλειωτες υποχρεώσεις της καθημερινότητας, όπως και τόσοι άλλοι έλληνες. Όταν ο γιος μου με ρωτά "τι θα γινω όταν μεγαλώσω" δεν ξέρω τι να απαντήσω.
Ετσι λοιπόν, ύστερα από όλα όσα έχω ζήσει ένα πράγμα έχω μάθει: η ελπίδα χάθηκε και δε φαίνεται πουθενά. Μακάρι, να βρεθεί κάποιος που, χωρίς ωραία λόγια και υποσχέσεις, θα μας φέρει την ευτυχία και το χαμόγελο ξανά.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΚΤΩ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΩΝ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Απόβαση τρακτέρ στη Δημοτική Αγορά Χανίων - Κήδεψαν το ασφαλιστικό... [photos]](https://images.newsnowgreece.com/90/900958/apovasi-trakter-sti-dimotiki-agora-xanion---kidepsan-to-asfalistiko-photos-1-124x78.jpg)
