2016-02-07 16:02:10
Όταν βγήκε στον αέρα το Spata live έτρεξα να το υποστηρίξω αμέσως. Έκτοτε, άνθρωποι «του χώρου» (πόσο αστεία έκφραση) μου λένε ότι ναι, συμφωνούν γενικά μαζί μου (δεν τους πιστεύω όλους) αλλά το περιεχόμενο της εκπομπής δεν είναι τέλειο.
Η απάντησή μου κάθε φορά είναι η ίδια: Επιλέγω συνειδητά να υποστηρίζω ανθρώπους που είναι πιο κοντά σε μένα, σ'αυτά που βλέπω στο cinema, σε αυτά που διαβάζω, σ'αυτά που με κάνουν να γελώ, στα μέρη που διασκεδάζω. Κοινώς, επιλέγω να στηρίζω ανθρώπους που ανήκουν στην καλή πλευρά της γενιάς μου που κάθε χρόνο φαίνεται να κατακτά την τηλεόραση ένα βήμα παραπάνω.
Η πορεία της εκπομπής και κυρίως το Ougachallenge που είδα το απόγευμα της Πέμπτης με την Τόνια Σωτηροπούλου με χαροποιούν και μου αποδεικνύουν ότι δεν είχα άδικο που ήμουν τόσο θετικός από την πρώτη χειραψία με την εκπομπή. Όταν το συγκεκριμένο challenge τελείωσε, μου είπα (ναι, μιλάω συχνά σε μένα όταν κοιμάται η γάτα μου) ότι αυτό που είδα δεν ήταν ελληνική τηλεόραση. Ήταν καλή ελληνική τηλεόραση. Ήταν γρήγορο, ήταν έξυπνο, ήταν ξεκαρδιστικό και ήταν γεμάτο ευγενική καφρίλα Ουγγαρέζου.
Σε έναν ΑΝΤ1, λοιπόν, που δεν φημίζεται για την πρωτοπορία, κρατώντας ένα επιτυχημένο προφίλ mainstream ελληνικής κανονικότητας, είδα 8 λεπτά και κάτι που δεν απευθύνθηκαν σε καμία μέση ελληνίδα νοικοκυρά, αλλά στη δική μου γενιά που τα τελευταία χρόνια δεν βλέπει ελληνική τηλεόραση. Εύγε!
Πηγή Tromaktiko
Η απάντησή μου κάθε φορά είναι η ίδια: Επιλέγω συνειδητά να υποστηρίζω ανθρώπους που είναι πιο κοντά σε μένα, σ'αυτά που βλέπω στο cinema, σε αυτά που διαβάζω, σ'αυτά που με κάνουν να γελώ, στα μέρη που διασκεδάζω. Κοινώς, επιλέγω να στηρίζω ανθρώπους που ανήκουν στην καλή πλευρά της γενιάς μου που κάθε χρόνο φαίνεται να κατακτά την τηλεόραση ένα βήμα παραπάνω.
Η πορεία της εκπομπής και κυρίως το Ougachallenge που είδα το απόγευμα της Πέμπτης με την Τόνια Σωτηροπούλου με χαροποιούν και μου αποδεικνύουν ότι δεν είχα άδικο που ήμουν τόσο θετικός από την πρώτη χειραψία με την εκπομπή. Όταν το συγκεκριμένο challenge τελείωσε, μου είπα (ναι, μιλάω συχνά σε μένα όταν κοιμάται η γάτα μου) ότι αυτό που είδα δεν ήταν ελληνική τηλεόραση. Ήταν καλή ελληνική τηλεόραση. Ήταν γρήγορο, ήταν έξυπνο, ήταν ξεκαρδιστικό και ήταν γεμάτο ευγενική καφρίλα Ουγγαρέζου.
Σε έναν ΑΝΤ1, λοιπόν, που δεν φημίζεται για την πρωτοπορία, κρατώντας ένα επιτυχημένο προφίλ mainstream ελληνικής κανονικότητας, είδα 8 λεπτά και κάτι που δεν απευθύνθηκαν σε καμία μέση ελληνίδα νοικοκυρά, αλλά στη δική μου γενιά που τα τελευταία χρόνια δεν βλέπει ελληνική τηλεόραση. Εύγε!
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν στεριώνει πουθενά ο Χακόμπο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
