2016-02-29 19:31:25
Μετά από εβδομάδες «απομόνωσης» στο διάστημα, οι αστροναύτες αδημονούν να δουν τους δικούς τους ανθρώπους, επιστρέφοντας στη Γη Πριν από αυτό όμως, νιώθουν ευτυχισμένοι αντικρίζοντας τον Σεργκέι Γκεοργκίεβιτς Μαλίκοφ.
Ο 60χρονος είναι επικεφαλής των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης της Energia RSC. Πρόκειται για τη ρωσική εταιρεία η οποία κατασκευάζει τους τα Soyuz, με τα οποία μεταφέρονται οι αστροναύτες, αλλά και έχει την ευθύνη να τους εντοπίσει μόλις επιστρέφουν ξανά στον πλανήτη μας.
Είναι μία ομάδα που μοιάζει με εκείνες των ειδικών δυνάμεων, με πιλότους ελικοπτέρων, οδηγούς οχημάτων για κάθε έδαφος και διασώστες. Είτε τα πράγματα πάνε καλά, είτε όχι, σε μία αποστολή επιστροφής, είναι ευθύνη του Μαλίκοφ να διαχειριστεί την κατάσταση. Αυτό θα κάνει και το πρωί της 3ης Μαρτίου, ότραν ο αστροναύτης Σκοτ Κέλι και ο κοσμοναύτης Μίσα Κορνιένκο θα επιστρέψουν έπειτα από ένα χρόνο στο διάστημα, μαζί με τον Σεργκέι Βολκόφ ο οποίος βρισκόταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τους τελευταίους έξι μήνες.
Για 15 χρόνια, ο Μαλίκοφ δίδασκε πτώσεις με αλεξίπτωτο στους κοσμοναύτες που εκπαιδεύονταν στο κέντρο «Γκαγκάριν» της Ρωσίας, έχοντας κάνει ο ίδιος 7.000 τέτοια «άλματα», μερικές φορές πέφτοντας με αλεξίπτωτο ακόμη και δέκα φορές την ημέρα.
Πριν από πέντε χρόνια εντάχθηκε στο δυναμικό της Energia και από τότε έχει επιβλέψει 20 επιστροφές αστροναυτών. Καμία από αυτές δεν ήταν εύκολη. Ομως, όταν τον ρωτούν για τη δουλειά του, απαντά χαμογελώντας. «Μέχρι τώρα- από ό,τι ξέρω- δεν έχουμε ξεχάσει κανέναν αστροναύτη», λέει στο TIME.
Για τη συγκεκριμένη, επικείμενη επιστροφή, θα πρέπει να δουλέψει λίγο πιο σκληρά, για να διατηρήσει το απόλυτο ρεκόρ επιτυχίας. Η στέπα του Καζακστάν είναι αυτή τη στιγμή καλυμμένη από παχύ χιόνι, ενώ ισχυροί άνεμοι κάνουν το κρύο ακόμη χειρότερο. Ο σχεδιασμός για μία τέτοια επιχείρηση, ανά πάσα στιγμή αλλά ιδιαίτερα αυτή την εποχή, είναι μία χρονοβόρα διαδικασία. Ξεκινά με την τακτική επικοινωνία ανάμεσα σε κέντρα αποστολών του Χιούστον και της Μόσχας, για την τροχιά προσγείωσης, για 30 ημέρες πριν από τη μεγάλη στιγμή. Οταν απομένουν δέκα ημέρες, ο Μαλίκοφ και η ομάδα του φτάνουν στο Καζακστάν, ερευνώντας όλα τα πιθανά σημεία προσγείωσης, στο τρίγωνο των πόλεων Καραγκάντα, Αρκαλίκ και Ζεζγκλαργκάν.
Υπάρχουν 13 τέτοια πιθανά σημεία ή περιοχές, μαζί με μερικά ακόμη «έκτακτης ανάγκης», που χρησιμοποιούνται αν η επανείσοδος πάει στραβά. Η ομάδα του Μαλίκοφ αποφασίζει ποια σημεία δεν είναι κατάλληλα τη δεδομένη στιγμή- εξαιτίας του χιονιού αυτή την περίοδο ή των πλημμυρών την άνοιξη για παράδειγμα. Για τη συγκεκριμένη αποστολή έχει επιλογή η «άνετη» βόρεια περιοχή 6.
Την μεγάλη ημέρα επιστρατεύονται συνήθως 10 ελικόπτερα, τουλάχιστον άλλα τόσα οχήματα, ακόμη περισσότερα snowmobile, τα οποία συγκεντρώνονται στην περιοχή- στόχο. Αυτή τη φορά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, καθώς η περιοχή έχει καλυφθεί από χαμηλή νέφωση και ομίχλη τις τελευταίες δύο ημέρες και η πρόγνωση για τις επόμενες ημέρες δεν είναι καλή. Κάτι που σημαίνει ότι τα ελικόπτερα μπορεί να μείνουν καθηλωμένα και να αυξηθεί ο αριθμός των οχημάτων, με τη δουλειά της ομάδας να γίνεται πιο δύσκολη. Μία διαδρομή με το ελικόπτερο ανάμεσα σε μία από τις κοντινές πόλεις και το σημείο- στόχο παίρνει 2 ώρες. Με όχημα χρειάζονται 14.
Κατεβαίνοντας, η διαστημική κάψουλα στέλνει διαρκώς στοιχεία για την τροχιά του και τα οχήματα διάσωσης τα ακολουθούν. Οταν φτάνει σε υψόμετρο 10,7 χλμ. και ανοίξουν τα αλεξίπτωτά του, όλα μπορεί να αλλάξουν, καθώς υπάρχει περιθώριο λάθους περίπου 15 χλμ., προς κάθε κατεύθυνση.
Οταν τελικά το Soyuz προσγειώνεται και φτάνουν οι διασώστες, μερικές φορές πρέπει να γυρίσουν το σφαιρικό σκάφος, προκειμένου να φέρουν την πόρτα του στη σωστή θέση. Αμέσως μετά απομακρύνουν τυχόν συντρίμμια ή κομμάτια που έχουν χαλαρώσει εξαιτίας της θερμοκρασίας των 1.650 βαθμών Κελσίου κατά την επανείσοδο. Στο τέλος, ανοίγουν την καταπακτή και ο Μαλίκοφ μπαίνει μέσα.
«Οι αστροναύτες συνηθίζουν να λένε ότι η μυρωδιά του αέρα είναι το πράγμα που παρατηρούν περισσότερο εκείνη τη στιγμή. Μέσα στο Soyuz, εγώ παρατηρώ τη μυρωδιά του διαστημικού σταθμού», λέει ο 60χρονος.
Πριν γίνουν όλα αυτά, πριν ξεκινήσει η διαδικασία της επιστροφής τους στη Γη, οι αστροναύτες ζητούν τι θέλουν να έχουν μόλις πατήσουν το πόδι τους στη Γη. Οι περισσότεροι ζητούν φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Ενας κοσμοναύτης μάλιστα έχει ζητήσει καρπούζι. Πριν από τρία χρόνια, μέσα στο βαθύ χιόνι, κάποιος ήθελε να δει το πράσινο γρασίδι. Ο Μαλίκοφ δεν του χάλασε χατήρι. Ζήτησε από κάποιον στην ομάδα του να φέρει 2 μέτρα χλοοτάπητα και να τον απλώσει μπροστά από το Soyuz.
Tromaktiko
Ο 60χρονος είναι επικεφαλής των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης της Energia RSC. Πρόκειται για τη ρωσική εταιρεία η οποία κατασκευάζει τους τα Soyuz, με τα οποία μεταφέρονται οι αστροναύτες, αλλά και έχει την ευθύνη να τους εντοπίσει μόλις επιστρέφουν ξανά στον πλανήτη μας.
Είναι μία ομάδα που μοιάζει με εκείνες των ειδικών δυνάμεων, με πιλότους ελικοπτέρων, οδηγούς οχημάτων για κάθε έδαφος και διασώστες. Είτε τα πράγματα πάνε καλά, είτε όχι, σε μία αποστολή επιστροφής, είναι ευθύνη του Μαλίκοφ να διαχειριστεί την κατάσταση. Αυτό θα κάνει και το πρωί της 3ης Μαρτίου, ότραν ο αστροναύτης Σκοτ Κέλι και ο κοσμοναύτης Μίσα Κορνιένκο θα επιστρέψουν έπειτα από ένα χρόνο στο διάστημα, μαζί με τον Σεργκέι Βολκόφ ο οποίος βρισκόταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τους τελευταίους έξι μήνες.
Για 15 χρόνια, ο Μαλίκοφ δίδασκε πτώσεις με αλεξίπτωτο στους κοσμοναύτες που εκπαιδεύονταν στο κέντρο «Γκαγκάριν» της Ρωσίας, έχοντας κάνει ο ίδιος 7.000 τέτοια «άλματα», μερικές φορές πέφτοντας με αλεξίπτωτο ακόμη και δέκα φορές την ημέρα.
Πριν από πέντε χρόνια εντάχθηκε στο δυναμικό της Energia και από τότε έχει επιβλέψει 20 επιστροφές αστροναυτών. Καμία από αυτές δεν ήταν εύκολη. Ομως, όταν τον ρωτούν για τη δουλειά του, απαντά χαμογελώντας. «Μέχρι τώρα- από ό,τι ξέρω- δεν έχουμε ξεχάσει κανέναν αστροναύτη», λέει στο TIME.
Για τη συγκεκριμένη, επικείμενη επιστροφή, θα πρέπει να δουλέψει λίγο πιο σκληρά, για να διατηρήσει το απόλυτο ρεκόρ επιτυχίας. Η στέπα του Καζακστάν είναι αυτή τη στιγμή καλυμμένη από παχύ χιόνι, ενώ ισχυροί άνεμοι κάνουν το κρύο ακόμη χειρότερο. Ο σχεδιασμός για μία τέτοια επιχείρηση, ανά πάσα στιγμή αλλά ιδιαίτερα αυτή την εποχή, είναι μία χρονοβόρα διαδικασία. Ξεκινά με την τακτική επικοινωνία ανάμεσα σε κέντρα αποστολών του Χιούστον και της Μόσχας, για την τροχιά προσγείωσης, για 30 ημέρες πριν από τη μεγάλη στιγμή. Οταν απομένουν δέκα ημέρες, ο Μαλίκοφ και η ομάδα του φτάνουν στο Καζακστάν, ερευνώντας όλα τα πιθανά σημεία προσγείωσης, στο τρίγωνο των πόλεων Καραγκάντα, Αρκαλίκ και Ζεζγκλαργκάν.
Υπάρχουν 13 τέτοια πιθανά σημεία ή περιοχές, μαζί με μερικά ακόμη «έκτακτης ανάγκης», που χρησιμοποιούνται αν η επανείσοδος πάει στραβά. Η ομάδα του Μαλίκοφ αποφασίζει ποια σημεία δεν είναι κατάλληλα τη δεδομένη στιγμή- εξαιτίας του χιονιού αυτή την περίοδο ή των πλημμυρών την άνοιξη για παράδειγμα. Για τη συγκεκριμένη αποστολή έχει επιλογή η «άνετη» βόρεια περιοχή 6.
Την μεγάλη ημέρα επιστρατεύονται συνήθως 10 ελικόπτερα, τουλάχιστον άλλα τόσα οχήματα, ακόμη περισσότερα snowmobile, τα οποία συγκεντρώνονται στην περιοχή- στόχο. Αυτή τη φορά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, καθώς η περιοχή έχει καλυφθεί από χαμηλή νέφωση και ομίχλη τις τελευταίες δύο ημέρες και η πρόγνωση για τις επόμενες ημέρες δεν είναι καλή. Κάτι που σημαίνει ότι τα ελικόπτερα μπορεί να μείνουν καθηλωμένα και να αυξηθεί ο αριθμός των οχημάτων, με τη δουλειά της ομάδας να γίνεται πιο δύσκολη. Μία διαδρομή με το ελικόπτερο ανάμεσα σε μία από τις κοντινές πόλεις και το σημείο- στόχο παίρνει 2 ώρες. Με όχημα χρειάζονται 14.
Κατεβαίνοντας, η διαστημική κάψουλα στέλνει διαρκώς στοιχεία για την τροχιά του και τα οχήματα διάσωσης τα ακολουθούν. Οταν φτάνει σε υψόμετρο 10,7 χλμ. και ανοίξουν τα αλεξίπτωτά του, όλα μπορεί να αλλάξουν, καθώς υπάρχει περιθώριο λάθους περίπου 15 χλμ., προς κάθε κατεύθυνση.
Οταν τελικά το Soyuz προσγειώνεται και φτάνουν οι διασώστες, μερικές φορές πρέπει να γυρίσουν το σφαιρικό σκάφος, προκειμένου να φέρουν την πόρτα του στη σωστή θέση. Αμέσως μετά απομακρύνουν τυχόν συντρίμμια ή κομμάτια που έχουν χαλαρώσει εξαιτίας της θερμοκρασίας των 1.650 βαθμών Κελσίου κατά την επανείσοδο. Στο τέλος, ανοίγουν την καταπακτή και ο Μαλίκοφ μπαίνει μέσα.
«Οι αστροναύτες συνηθίζουν να λένε ότι η μυρωδιά του αέρα είναι το πράγμα που παρατηρούν περισσότερο εκείνη τη στιγμή. Μέσα στο Soyuz, εγώ παρατηρώ τη μυρωδιά του διαστημικού σταθμού», λέει ο 60χρονος.
Πριν γίνουν όλα αυτά, πριν ξεκινήσει η διαδικασία της επιστροφής τους στη Γη, οι αστροναύτες ζητούν τι θέλουν να έχουν μόλις πατήσουν το πόδι τους στη Γη. Οι περισσότεροι ζητούν φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Ενας κοσμοναύτης μάλιστα έχει ζητήσει καρπούζι. Πριν από τρία χρόνια, μέσα στο βαθύ χιόνι, κάποιος ήθελε να δει το πράσινο γρασίδι. Ο Μαλίκοφ δεν του χάλασε χατήρι. Ζήτησε από κάποιον στην ομάδα του να φέρει 2 μέτρα χλοοτάπητα και να τον απλώσει μπροστά από το Soyuz.
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συγκριτικό test ταχύτητας σε ένα iphone 4S από το ios 5 μέχρι το ios 9
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ