2016-03-03 09:14:20
Η κοινωνική υπηρεσία της Γραμμής Ζωής- Silver Alert παρέχει ψυχοσυναισθηματική και... κοινωνική στήριξη, σε συμβουλευτικό επίπεδο, σε άτομα που φροντίζουν ασθενείς της τρίτης ηλικίας.
Τυχαίνουν περιστατικά με συγγενείς πρώτου βαθμού ασθενών με άνοια τύπου αλτσχάιμερ που αναζητούν απαντήσεις στις απορίες ή καθοδηγήσεις στις συμπεριφορές και τον τρόπο μεταχείρισης της νέας κατάστασης. Παράδειγμα αποτελεί η κυρία Αναστασία, της οποίας η μητέρα, ηλικίας 76 ετών πάσχει από αλτσχάιμερ. Η κυρία σάστισε όταν προτάθηκε από το γιο της, ηλικίας 7 ετών να τον παραλάβει η γιαγιά του από το σχολείο, ένα αίτημα φυσιολογικό, δεδομένου του δεσίματος και της αγάπης που είχαν επί χρόνια. Ωστόσο, η κόρη δεν ήξερε πώς να το χειριστεί καθώς η νόσος της γιαγιάς δεν της το επιτρέπει.
…’’ τρία χρόνια ήμουν δυνατή,…πίστευα μάλλον πως ήμουν!…(ακλούθησε μια μικρή παύση )!!..’’Σήμερα ο γιος μου ζήτησε να τον παραλάβει η γιαγιά του από το σχολείο, όπως η γιαγιά του συμμαθητή του , του Κώστα’’!!Ράγισα !!, Δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη, δεν βρήκα τις κατάλληλες λέξεις για να του εξηγήσω! ..και τι να πω’’;
Κάλεσε στην γραμμή 1065 και έγιναν προσπάθειες καθησυχασμού της. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουν οι στενοί συγγενείς του πάσχοντος με αλτσχάιμερ ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση και πως δεν υπάρχει λόγος στεναχώριας, ντροπής ή προβληματισμού. Μάλιστα, τα παιδιά, που παρατηρούν τη διαφορετικότητα των αγαπημένων τους παππούδων να εξελίσσεται, πονάνε περισσότερο. Η βέλτιστη λύση είναι να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά να κάνουν τις ερωτήσεις, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και οι απαντήσεις που δέχονται από τους μεγαλύτερους να είναι ειλικρινείς και πλήρεις. Ακόμη, μεταξύ των συμβουλών που δόθηκαν είναι να κάνουν σταδιακές ενθαρρυντικές συζητήσεις με τα παιδιά, ώστε αυτά να προλαβαίνουν να επεξεργάζονται τις νέες πληροφορίες, να εξηγηθεί στο παιδί η αιτιογενής σύνδεση του εγκεφάλου με τη μνήμη και τη συμπεριφορά, να του διαβεβαιωθεί ότι η γιαγιά το αγαπά ακόμη, να ενθαρρυνθεί η αλληλεπίδραση με τη γιαγιά που ίσως βοηθήσει την ασθενή, να ακολουθούνται ως επί των πλείστων οι συνήθειες της καθημερινότητας, και να γίνονται προσπάθειες διάδρασης με την ασθενής.
Οι συγγενείς ηλικιωμένων με αλτσχάιμερ έχουν ανάγκη από στήριξη, ώστε να διαχειριστούν το ζήτημα με ψυχραιμία, ωριμότητα και αποτελεσματικά. Οι συγγενείς του πάσχοντος μπορεί να έρθουν σε δύσκολη θέση, όταν κληθούν να λογοδοτήσουν για την ασυνήθιστη συμπεριφορά του ασθενούς στα μικρότερα μέλη της οικογένειας. Τα μικρά παιδιά, χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης της νέας κατάστασης. Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα στήριξης αυτών, καθοδήγησής τους και έγκυρης και καταρτισμένης βοήθειας από τη Γραμμή Ζωής, με επίκεντρο της συμβουλευτικής αυτών την απόδειξη της αγάπης τους προς τους πάσχοντες.
Η Κοινωνική Λειτουργός,
Γιαννέλου Ευαγγελία
Πηγή
Tromaktiko
Τυχαίνουν περιστατικά με συγγενείς πρώτου βαθμού ασθενών με άνοια τύπου αλτσχάιμερ που αναζητούν απαντήσεις στις απορίες ή καθοδηγήσεις στις συμπεριφορές και τον τρόπο μεταχείρισης της νέας κατάστασης. Παράδειγμα αποτελεί η κυρία Αναστασία, της οποίας η μητέρα, ηλικίας 76 ετών πάσχει από αλτσχάιμερ. Η κυρία σάστισε όταν προτάθηκε από το γιο της, ηλικίας 7 ετών να τον παραλάβει η γιαγιά του από το σχολείο, ένα αίτημα φυσιολογικό, δεδομένου του δεσίματος και της αγάπης που είχαν επί χρόνια. Ωστόσο, η κόρη δεν ήξερε πώς να το χειριστεί καθώς η νόσος της γιαγιάς δεν της το επιτρέπει.
…’’ τρία χρόνια ήμουν δυνατή,…πίστευα μάλλον πως ήμουν!…(ακλούθησε μια μικρή παύση )!!..’’Σήμερα ο γιος μου ζήτησε να τον παραλάβει η γιαγιά του από το σχολείο, όπως η γιαγιά του συμμαθητή του , του Κώστα’’!!Ράγισα !!, Δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη, δεν βρήκα τις κατάλληλες λέξεις για να του εξηγήσω! ..και τι να πω’’;
Κάλεσε στην γραμμή 1065 και έγιναν προσπάθειες καθησυχασμού της. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουν οι στενοί συγγενείς του πάσχοντος με αλτσχάιμερ ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση και πως δεν υπάρχει λόγος στεναχώριας, ντροπής ή προβληματισμού. Μάλιστα, τα παιδιά, που παρατηρούν τη διαφορετικότητα των αγαπημένων τους παππούδων να εξελίσσεται, πονάνε περισσότερο. Η βέλτιστη λύση είναι να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά να κάνουν τις ερωτήσεις, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και οι απαντήσεις που δέχονται από τους μεγαλύτερους να είναι ειλικρινείς και πλήρεις. Ακόμη, μεταξύ των συμβουλών που δόθηκαν είναι να κάνουν σταδιακές ενθαρρυντικές συζητήσεις με τα παιδιά, ώστε αυτά να προλαβαίνουν να επεξεργάζονται τις νέες πληροφορίες, να εξηγηθεί στο παιδί η αιτιογενής σύνδεση του εγκεφάλου με τη μνήμη και τη συμπεριφορά, να του διαβεβαιωθεί ότι η γιαγιά το αγαπά ακόμη, να ενθαρρυνθεί η αλληλεπίδραση με τη γιαγιά που ίσως βοηθήσει την ασθενή, να ακολουθούνται ως επί των πλείστων οι συνήθειες της καθημερινότητας, και να γίνονται προσπάθειες διάδρασης με την ασθενής.
Οι συγγενείς ηλικιωμένων με αλτσχάιμερ έχουν ανάγκη από στήριξη, ώστε να διαχειριστούν το ζήτημα με ψυχραιμία, ωριμότητα και αποτελεσματικά. Οι συγγενείς του πάσχοντος μπορεί να έρθουν σε δύσκολη θέση, όταν κληθούν να λογοδοτήσουν για την ασυνήθιστη συμπεριφορά του ασθενούς στα μικρότερα μέλη της οικογένειας. Τα μικρά παιδιά, χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης της νέας κατάστασης. Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα στήριξης αυτών, καθοδήγησής τους και έγκυρης και καταρτισμένης βοήθειας από τη Γραμμή Ζωής, με επίκεντρο της συμβουλευτικής αυτών την απόδειξη της αγάπης τους προς τους πάσχοντες.
Η Κοινωνική Λειτουργός,
Γιαννέλου Ευαγγελία
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
