2012-05-13 09:00:17
Τρίτη, 8-5-2012
τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη
Οἱ ἐκλογές δεν γίνονται «γιά νά ἐκλεγῆ Κυβέρνηση», ὅπως χονδροειδῶς, ἀστόχως καί κατά κόρον λέγεται στα ΜΜΕ. Οἱ ἐκλογές γίνονται για δύο λόγους.
Πρῶτον, γιά νά ὑπάρξῃ γνήσια ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ και κατ’ ἐπέκταση νομιμοποίηση τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας πού ἀσκεῖται μέ τήν θέσπιση τῶν νόμων, καθώς καί μέ κυβερνητικές καί διοικητικές ἀποφάσεις - Ἡ ἀπόδοση δικαιοσύνης δέν ἀντλεῖ την νομιμοποίησή της ἀπό τίς πολιτικές ἐκλογές, ἀλλά ἀπό ἀξιοκρατικές ἐπιλογές προσώπων καί ἀπό τό (ἀτελές μέν ἀλλά κατά το ἀνθρωπίνως δυνατόν) δίκαιο περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων τῶν δικαστῶν. -Καί δεύτερον, γιά νά ἀναδειχθῆ Κυβέρνηση ἡ ὁποία τόσο ὡς πρός τά πρόσωπα πού θά τήν ἀπαρτίζουν, ὅσον και ὡς πρός τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων της, δηλαδή ὡς πρός την κατεύθυνση και τό περιεχόμενο τῶν πολιτικῶν της ἐπιλογῶν, θά ἀνταποκρίνεται στήν ἐντολή ἐκπροσωπήσεως πού ἔλαβε ἀπό τον λαό.
Ἀντίστοιχα εἶναι καί τά μηνύματα τῶν κάθε ἐκλογῶν, ἰδίως ὅμως τῶν τελευταίων, τῆς 6ηςΜαϊου 2012.
Πρῶτον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἀποδοκίμασε κόμματα και πρόσωπα πού θεώρησε ὅτι πρόδωσαν την ἐμπιστοσύνη του μέ ἀνεύθυνες καί ἄδικες ἐπιλογές . Θέλει δηλαδή νά πᾶνε σπίτι τους. Θέλει να γίνουν ἁπλοί πολίτες χωρίς δημόσια ἐξουσία στα χέρια τους. Και τοῦτο, παρά το ὅτι, συνεχῶς ἐπί δύο χρόνια, τά ΜΜΕ προέβαλλαν θετικά καί μέ δουλοπρεπῆ προπαγάνδα, ὡς «μονοδρόμους» τίς ἐπιλογές τῶν ἐν λόγῳ προσώπων και κομμάτων.
Δεύτερον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἐπέλεξε κόμματα καί πρόσωπα πού θέλει νά τόν ἐκπροσωπήσουν και να ἐπιλέξουν την Κυβέρνησή του. Διότι δεν θέλησε ὁ ἑλληνικός λαός να ἐπιλέξῃ μόνος του τήν ίδια την Κυβέρνησή του. Για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τά διλλήματα τοῦ καλπονοθευτικού ἐκλογικοῦ συστήματος, δεν ἐπέλεξε ἡγέτη και παράταξη πού θά τόν ἐκπροσωπήσῃ ὡς κυβερνητική. Ἐπέλεξε ὅμως προδήλως, και αὐτό εἶναι πρωτοφανές ὅσο και δύσκολο ὅσο και σπάνιο, ἀληθινό πολιτικό θαῦμα, ποιά πρέπει να εἶναι ἡ πολιτική τῆς Κυβερνήσεως την ὁποία ὀφείλει νά ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή, ἄρα τί εἴδους ἤθους και πεποιθήσεων πρόσωπα πρέπει να μετάσχουν στην Κυβέρνηση, και ποιά ἡ κατεύθυνση τῶν νομοθετικῶν μέτρων πού πρέπει νά λάβῃ καί νά λαμβάνῃ ἡ Βουλή.
Εἰδικώτερα, ὁ λαός δέν ἐπέλεξε Βουλή, ἄρα καί Κυβέρνηση, οὔτε τῆς ἀριστερᾶς, οὔτε τῆς δεξιᾶς. Συνεπῶς, εἶναι λάθος να ἐπιδιώξῃ ἡ ἀριστερά να κυβερνήσῃ μόνη της μέ τήν ἀνοχή τῶν ἄλλων, ὅπως εἶναι καί λάθος νά ἀποποιηθῆ τις εὐθύνες της καί νά μήν θελήσῃ να κυβερνήσῃ. Λάθος εἶναι και τό νά ἐπιδιώξῃ ἡ δεξιά αὐτοδύναμη Κυβέρνηση προκαλώντας ἄμεσα ἤ ἔμμεσα νέες ἐκλογές. Ἄλλωστε, τό πιθανώτερο εἶναι οἱ νέες ἐκλογές, σύντομα, να φέρουν το ἴδιο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα. Συμπέρασμα: Πρέπει ἡ πολιτική και ἄρα και ἡ σύνθεση τῆς νέας Κυβερνήσεως να ἔχουν χαρακτηριστικά και ἀπό δεξιά και ἀπό ἀριστερά. Χαρακτηριστικά ὄχι ἰδεολογικά, οὔτε συγκυριακά και περιστασιακά. Ποια χαρακτηριστικά; Αὐτά πού ἐξέφρασε ὁ ἑλληνικός λαός με την ψῆφο του. Ἤτοι:
Α) Ὄχι πλέον ἄλλο μνημόνιο. Ὄχι πλέον ἰσχύς ὑπογραφῶν σέ μέτρα πού στεροῦν ἐθνική κυριαρχία. Και ὄχι ἐξόφληση χρεῶν πού δεν ὀφείλει ὁ λαός, ἀλλά οἱ ὅποιοι τυχόν παραδόπιστοι πολιτικοί του, πού διά τοῦτο πρέπει να εἶναι ὑπόλογοι και ἐνώπιον τῆς Δικαισύνης. Αὐτοί και τά κόμματά τους εἰσέπραξαν «μίζες», ἐχρέωσαν τον Ἑλληνικό Λαό ὑπερμέτρως αγοράζοντας ἀκριβά και χωρίς πραγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος για να αὐξήσουν τις «μίζες»τους, και τώρα ἀπολαμβάνουν παρανόμως τόν καρπό τῶν δωροδωκιῶν τῆς Ζῆμενς και, προδήλως, και ἄλλων. Ὅσοι λοιπόν εἶναι στις λίστες Χριστοφοράκου, πρέπει να ἀποδώσουν τά κλεμμένα. Καί να ἀπαλλαγῆ το δημόσιο χρέος ἀπό ὅσα δεν ὀφείλονται πράγματι. Πράγματι ὀφείλονται μόνον ὅσα ἀντιστοιχοῦν σέ εἰσκομισθέντα στήν Ἑλλάδα πλοῦτο, ἀπό τά ὁποῖα πλούτισε κάποια δημόσια περιουσία. Π.χ. τά βαγόνια τοῦ μετρό ἀποτελοῦν μία τέτοια περίπτωση, ἀλλά ὀφείλεται πράγματι ἡ ἀξία κόστους τους, ἀφοῦ τό ἐπί πλέον κατέστη δημόσιο χρέος παρανόμως (μέ δωροδοκίες, τις ὁποῖες δικαιοῦται ὁ καθένας νά θεωρῆ ὡς δεδομένες ὅσο δεν γίνονται γνωστές οἱ λίστες Χριστοφοράκου).
Β) Εὐρώπη και εὐρώ ναί, ἀλλά ὄχι κατά προτεραιότητα ἔναντι ὄσων ἀναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο καί πού ἀποτελοῦν τόν βαθύτερο πυρῆνα καί τό μόνιμο γιά δεκαετίες νόημα, σχεδόν παρενέργεια, τῶν προσφάτων ἐκλογῶν. Διότι για πρώτη φορά ἐμμέσως πλήν σαφῶς, καίτοι δεν ἐτέθη εὐθέως τέτοιο ζήτημα, ὁ Ἑλληνικός λαός προέκρινε τήν ἐθνική κυριαρχία ἔναντι τῆς Εὐρώπης και τοῦ εὐρώ. Ἐάν δηλαδή ἡ Εὐρώπη ἐπιμένει νά ζητάει τήν ἐξόφληση τέτοιου ἀνυπόστατου χρέους, το ὁποῖο ὁ Ἑλληνικός λαός με την ψήφο του ἔδειξε ὅτι κατ’ἀρχήν δέν τό ἀναγνωρίζει, τότε ἡ ἔξοδος ἀπό την Εὐρώπη και ἀπό τό εὐρώ εἶναι προτιμώτερη. (Δεν τίθεται θέμα παραμονῆς στην Εὐρώπη χωρίς το εὐρώ. Κάτι τέτοιο, ὑπό τις σημερινές και εἰδικές για την Ἑλλάδα συνθῆκες, και λόγῳ τοῦ δικαίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, θα ἀποτελοῦσε ὅπλο καθυποτάξεως τῆς Ἑλλάδος και ἁρπαγῆς τοῦ δημοσίου πλούτου της ἀπό πολυεθνικές ἑταιρεῖες). Χρειάζεται ἑπομένως, ίσχυρή Κυβέρνηση με στήριξη ἀπό μεγάλο φάσμα βουλευτῶν, προκειμένου να δυνηθῆ να ἀντιμετωπίσῃ την νέα πολιτική και οἰκονομική διαπραγμάτευση πού μοιραία ἔρχεται. Ὄχι ὡς ἀναθεώρηση ἤ ὡς ἀναδιαπραγμάτευση τοῦ μνημονίου και τῶν δανειακῶν δεδομένων, ἁπλῶς, ἀλλά ὡς πολιτική και οἰκονομική ἔκφραση τῆς τοποθετήσεως νέων θεμελιακῶν προτεραιοτήτων καί τῆς πολιτικῆς και οἰκονομικῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδας μέσα στόν μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο – καί κατ’ἐπέκταση μέσα ἤ ἔξω ἀπό την Εὐρώπη, ἤ πλησίον αὐτῆς καί πόσο πλησίον αὐτῆς, ἤ ὑπό ποιές ἀδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις - καί πάντως, μέ ποιές ἀπαραίτητες ἤ ἐθνικῶς ἐπωφελεῖς ἐξισορροπήσεις προς την κατεύθυνση τῆς Ρωσσίας ἤ ἄλλων χωρῶν, ἀπό τά Βαλκάνια μέχρι τήν Νότια Ἀμερική, καί τήν Ἄπω Ἀνατολή. Οὕτως ὥστε νά μήν ξαναϋπάρξουν, οὔτε κατά φαντασίαν, «μονόδρομοι».
Γ) Ὡς πρός τούς μετανάστες, το ἐκλογικό μήνυμα εἶναι σαφέστατο προς ὅλους. Ὄχι ἄλλοι. Καί, ὅσοι εὑρίσκονται ἐντός Ἑλλάδος να ἐπιστρέψουν οἱ περισσότεροι στις πατρίδες τους. Ἡ ἐπιλογή τῆς Χρυσῆς Αυγῆς ἀπό 7% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, σημαίνει ὄχι μόνο πολιτική ἀνωριμότητα τῶν νέων πού τήν ψήφισαν, «μή ειδότες τί ποιοῦσιν», ἀλλά φιλοπατρία πού ὠθήθηκε να ἐκφρασθῆ με λάθος τρόπο, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαράδεκτα ἀνεκτικῆς ἤ και προδοτικῆς πολιτικῆς τῶν Κυβερνήσεων τῶν ἀπερχομένων τῆς ἐξουσίας κομμάτων. Οἱ σθεναρές θέσεις π.χ. τοῦ Καμμένου στο θέμα αὐτό, μέ καταγγελία τοῦ Δουβλῖνο 2, μέ μῖγμα ἀπό τήν χριστιανική πλευρά τῆς στάσεως τῆς ἀριστερᾶς ἔναντι τῶν μεταναστῶν, μέχρι τόν κατά το δύνατόν συντομώτερο ἐπαναπατρισμό τους, εἶναι και αὐτά μέσα στό νόημα τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος τῆς 6ης Μαϊου 2012. Ὄχι ὅμως καί οἱ διεθνιστικές τάσεις τῆς ἀριστερᾶς νά θεωρῆ τούς μετανάστες ὡς ἀνθρώπινο ὑλικό γιά ἀριστερούς ἀγῶνες καί ὡς ὑποψήφιους Ἕλληνες πολίτες ψηφοφόρους της, προκειμένου να πέσῃ ὁ καπιταλισμός ὅταν φτάσῃ το κατά Μάρξ πλήρωμα τοῦ χρόνου. Μέ τέτοια ὄνειρα δεν ὑπηρετεῖται σέ συγκεκριμένο τόπο και χρόνο ὁ συγκεκριμένος λαός , και ἐν προκειμένῳ ὁ Ἑλληνικός, ἀλλά μία ἀόριστη ἰδέα περί λαοῦ ἤ περί λαῶν τοῦ κόσμου, μέ τήν γιά λόγους ψυχικῆς ἰσορροπίας μετατόπιση τοῦ θεωρητικοῦ ὑλισμοῦ στον χῶρο τοῦ πρακτικοῦ ἰδεαλισμοῦ.
Δ) Ἡ κρισιμότητα τῶν ἐθνικῶν θεμάτων με τις οἰκονομικές τους διαστάσεις, ΑΟΖ κ.λ.π., με θέματα γεωπολιτικῶν ἰσορροπιῶν, γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ όρυκτοῦ πλούτου σύμφωνα με το ἐθνικό σύμφέρον, ἀπαιτεῖ ἰσχυρή Κυβέρνηση, με πρόσωπα σθένους, ὄχι χαλβάδες, με πρόσωπα πολιτικῆς άντιλήψεως, ὄχι πολιτικάντηδες, μέ εὑρεία στήριξη ἀπό τήν Βουλή και μέ τήν πλήρη σύμπνοια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ - ἄρα πρόσωπα ἱκανά καί γιά νά ἐμπνεύσουν αὐτήν την σύμπνοια. Δηλαδή, ἀνθρώπους ταπεινούς, ἐπιμελεῖς, ἐργατικούς, φιλαλήθεις, βαθύνοες και ὀξύνοες (πόσες τέτοιες λέξεις δέν ἔχουν ἀκρωτηριάσει ἀπό το λεξιλόγιό μας, τά κατευθυνόμενα ὅσο και παρανόμως λειτουργοῦντα ΜΜΕ!), ἄοκνους ὑπερασπιστές τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας και στηλιτευτές κάθε παραπλανητικῆς δημαγωγίας και εξυπνακίστικων εὐφυολογημάτων, ἀνθρώπους μέ σταυρο-αναστάσιμο φρόνημα, μέ ἐπαναστατική φλόγα κατά τῆς ἀδικίας ἐντοπίως και διεθνῶς. Πῶς θα τους βροῦμε; Ξεχωρίζουν σιγά-σιγά, και διακρίνονται ἀπό τό ὅτι γνωρίζουν να διαλέγουν ἄξιους συνεργάτες. Εἶναι ἔργο τῆς Βουλῆς , να ἀναδείξῃ γιά τήν Κυβέρνηση τέτοιους ἀνθρώπους τό συντομώτερο, ἄλλως ἄς ἀναδείξει αὐτούς πού ἔχουν ἔστω τίς ἀντίστοιχες ἀξίες πραγματικά. Ὡς μέλη τῆς Κυβερνήσεως, θα τους ἐνισχύῃ ὁ Θεός καί θα ἀποκτήσουν καί τά προαναφερθέντα προσόντα, χάριν τοῦ Λαοῦ.
Ἀφοῦ τέτοιες εἶναι οἱ προκλήσεις καί οἱ δυνατότητες, δέν εἶναι κρῖμα πού συζητεῖται να πᾶμε σέ νέες ἐκλογές; Ἐκεῖ εἶναι το ζήτημα; Πῶς θα ἐκβιασθοῦν οἱ ψηφοφόροι και πῶς θα παραπλανηθοῦν μέσω τῶν ΜΜΕ, ὥστε νά μετανιώσουν πού ψήφισαν ἐλεύθερα; Πού εἶπαν σχεδόν ρητῶς τί θέλουνε καί τί ὄχι; Ἄλλωστε καί ἄν ἀκόμη γίνουν σύντομα νέες ἐκλογές, πάλι το ἴδιο ἀποτέλεσμα περίπου δεν θα βγῆ; Θά ἐνισχυθῆ μάλιστα ἡ ὀργή τοῦ κόσμου, πού ἐνῶ ἔστειλε τόσο σαφές μήνυμα, οἱ διαπλεκόμενοι τῶν Μνημονίων πού πρέπει να φύγουν, θά ζητήσουν ἀπό τον λαό να τιμωρήσῃ τους κατ’ αυτούς και κατά τά ἐλεγχόμενα ἀπό αὐτούς ΜΜΕ ὑπεύθυνους τοῦ μή σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως! Και ἄν ἴσως τό πετύχουν, σέ ἕναν βαθμό, πάλι δέν θά ἔχῃ νομιμοποίηση ἡ ὅποια πλειοψηφία θα διαμορφωθῆ κατ’ αὐτόν τον τρόπο.
Οἱ νοσταλγοί τῶν μονοδρόμων και τῶν κομματικῶν πειθαρχιῶν, δεν ἐννοοῦν να καταλάβουν κάτι ἐξαιρετικά ἁπλό. Ὁ Ἑλληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του ἀποφάσισε ὁριστικά τόσο ποιοί εἶναι και ποιοί δεν εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί του, ὅσο καί ποιές πολιτικές ξεπέρασαν τά ὄρια τοῦ ἀνεκτοῦ. Ὄχι μόνο τοῦ οἰκονομικῶς ἀνεκτοῦ, ἀλλά και τοῦ ἠθικῶς ἀνεκτοῦ καί τοῦ πολιτικῶς ἀνεκτοῦ.
Ἀπό την ὑπερβολική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ και μόνον, ὅσοι ἐπανεξελέγησαν ἐκ τῶν διαπλεκομένων στό «μαζί τά φάγαμε», στα Μνημόνια και στά ἄδικα μέτρα, διεσώθησαν ἐκλογικῶς, άλλά διεσώθησαν τυπικῶς μόνον, ὅπως τυπικῶς δημοκρατική μόνον ὑπῆρξε και ἡ πολιτική τους συμπεριφορά. Πολιτικῶς δέν διεσώθησαν, δέν «ἀναβαπτίσθηκαν» δηλαδή μέσα στό εκλογικό ἀποτέλεσμα πού σέ ἄλλες περιπτώσεις ἐνεργεῖ ὡς πολιτική κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Γιά νά συμβῆ αὐτό, ἴσως καί στό ἀπώτερο μέλλον, θα χρειασθῆ ἡ ἔμπρακτη μετάνοιά τους: Ἡ ἐπιστροφή τῶν κλεμμένων, ἀκόμη δέ και ἡ ἐπιστροφή μέρους ἐκ τῶν νομοτύπως εἰσπραχθέντων, γιά ὁρισμένους ἐπί δεκαετίες, ἄνευ τῆς νομίμου αἰτίας - πού ἦταν ἡ διασφάλιση τοῦ δημοσίου συμφέροντος πού αὐτοί δέν τό διασφάλιζαν, συστηματικῶς και κατ’ ἐπάγγελμα καί ἐν γνώσει τους. Καί γιά ὅσους ἀπό αὐτούς δεν ὑπάρχουν κλεμμένα και ἀχρεωστήτως εἰσπραχθέντα, ἡ ἔμπρακτη μετάνοια συνίσταται στην ἄνευ ἐγωϊσμῶν ὑποστήριξή τους σέ ἀκριβῶς ἀντίθετες πολιτικές τῶν διαδόχων τους.
Τέλος, σέ ἕνα πολιτικό σύστημα ὅπως τό δικό μας, στο ὁποῖο συγχέονταν ἀπολύτως ἐπί δεκαετίες δύο διαφορετικά ζητήματα, αὐτό τῆς ἐκλογῆς ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ, καί αὐτό τῆς ἐπιλογῆς και ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - σύγχυση πού ὁδηγοῦσε και ὁδηγεῖ ἀκόμη, στην νόθευση τῆς ἀναλογικῆς ἐκπροσωπήσεως, χάριν δῆθεν τῆς ἀνάγκης ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - ὁ Λαός ἀπάντησε ὅτι δεν δέχεται πλέον τά ἐκβιαστικά διλήμματα «ἄν ψηφίσῃς μέ κριτήριο ποιός σέ ἐκπροσωπεῖ καί ποιές θέσεις σέ ἐκπροσωποῦν, τότε ἡ ψῆφος σου μπορεῖ να πάῃ χαμένη», διότι «ψηφίζεις κυρίως για Κυβέρνηση, και ὄχι κυρίως για ἐκπροσώπηση». Ἀπάντησε ὁ «Ελληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του, ὅτι: «Ψηφίζω πλέον πρῶτα για ἐκπροσώπηση και ὕστερα για Κυβέρνηση». Δηλαδή: Προτάσσω την οὐσία ἔναντι τοῦ τύπου, δεν δέχομαι νά μέ ἐκπροσωποῦν τυπικῶς καί νά μέ προδίδουν οὐσιαστικῶς. Δεν δέχομαι τήν τυπική δημοκρατία. Αὐτό σημαίνει:Δεν δέχομαι ὅτι μπορεῖ ὁ κάθε βουλευτής ἤ Ὑπουργός να κρύβεται πίσω ἀπό κάποια κομματική του γραμμή. Ἔχει προσωπική εὐθύνη, διότι οἱ κομματικές νομιμότητες χρεωκόπησαν την Ἑλλάδα.
Δεν μποροῦν ἄρα πλέον μόνο τα κόμματα, που ἐκπροσωποῦν κατ’ ἀρχήν τυπικῶς τούς βουλευτές τους, να μετρᾶνε κουκιά και να ἀποφασίζουν ἄν βγαίνῃ Κυβέρνηση τῆς ἀρεσκείας τους. Ὑπάρχουν καί τά πρόσωπα. Πρῶτα τῶν ψηφοφόρων και ὕστερα τῶν βουλευτῶν τους. Ἐπάνοδος λοιπόν στα πρόσωπα. Ἀλλοιῶς, θα φταῖνε ὅλοι μαζί. Ὅσο για την Κυβέρνηση, ἄς τήν ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή μέ τούς ἐκλεγέντας, μέσω τῶν κομμάτων, ὡς βουλευτές της. Ἑπομένως, για τήν ἀνάδειξη Κυβερνήσεως την διαμεσολάβηση μόνο ἔχουν πλέον οἱ ἡγεσίες τῶν κομμάτων, ὄχι την ἐξουσία χαράξεως κομματικῶν γραμμῶν, και κάθε βουλευτής πρέπει πλέον να κατανοήσῃ αὐτό τό μήνυμα τῶν ἐκλογῶν καί νά ἀναλάβῃ τις προσωπικές εὐθύνες του.
Στήν δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ὄχι γιατί τά ὅποια ἀδιέξοδα λύνονται πάντα με ἐκλογές – εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τυχόν νέες ἐκλογές δέν θα λύσουν κανένα πρόβλημα – οὔτε γιατί την ἐλπίδα κομίζει ἑκάστοτε ἤ «επί τέλους» ἡ Ἀριστερά ἥ ἡ Δεξιά ἥ κάποιο Κέντρο, ἀλλά γιατί σε τελευταία ἀνάλυση ὑπάρχουν τά πρόσωπα και ἡ προσωπική τους εὐθύνη, ὡς πολιτῶν, ὡς ψηφοφόρων, ὡς βουλευτῶν και ὡς ὑπουργῶν. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε ἡ φυσική διέξοδος του πολιτικοῦ συστήματός μας με βάση τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό πολιτισμό μας, ἀλλοιῶς μᾶς περιμένουν μόνο ἀδιέξοδα, ὄχι μόνο στον σχηματισμό Κυβερνήσεως, ἀλλά και γενικώτερα.
Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.
InfoGnomon
τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη
Οἱ ἐκλογές δεν γίνονται «γιά νά ἐκλεγῆ Κυβέρνηση», ὅπως χονδροειδῶς, ἀστόχως καί κατά κόρον λέγεται στα ΜΜΕ. Οἱ ἐκλογές γίνονται για δύο λόγους.
Πρῶτον, γιά νά ὑπάρξῃ γνήσια ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ και κατ’ ἐπέκταση νομιμοποίηση τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας πού ἀσκεῖται μέ τήν θέσπιση τῶν νόμων, καθώς καί μέ κυβερνητικές καί διοικητικές ἀποφάσεις - Ἡ ἀπόδοση δικαιοσύνης δέν ἀντλεῖ την νομιμοποίησή της ἀπό τίς πολιτικές ἐκλογές, ἀλλά ἀπό ἀξιοκρατικές ἐπιλογές προσώπων καί ἀπό τό (ἀτελές μέν ἀλλά κατά το ἀνθρωπίνως δυνατόν) δίκαιο περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων τῶν δικαστῶν. -Καί δεύτερον, γιά νά ἀναδειχθῆ Κυβέρνηση ἡ ὁποία τόσο ὡς πρός τά πρόσωπα πού θά τήν ἀπαρτίζουν, ὅσον και ὡς πρός τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων της, δηλαδή ὡς πρός την κατεύθυνση και τό περιεχόμενο τῶν πολιτικῶν της ἐπιλογῶν, θά ἀνταποκρίνεται στήν ἐντολή ἐκπροσωπήσεως πού ἔλαβε ἀπό τον λαό.
Ἀντίστοιχα εἶναι καί τά μηνύματα τῶν κάθε ἐκλογῶν, ἰδίως ὅμως τῶν τελευταίων, τῆς 6ηςΜαϊου 2012.
Πρῶτον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἀποδοκίμασε κόμματα και πρόσωπα πού θεώρησε ὅτι πρόδωσαν την ἐμπιστοσύνη του μέ ἀνεύθυνες καί ἄδικες ἐπιλογές . Θέλει δηλαδή νά πᾶνε σπίτι τους. Θέλει να γίνουν ἁπλοί πολίτες χωρίς δημόσια ἐξουσία στα χέρια τους. Και τοῦτο, παρά το ὅτι, συνεχῶς ἐπί δύο χρόνια, τά ΜΜΕ προέβαλλαν θετικά καί μέ δουλοπρεπῆ προπαγάνδα, ὡς «μονοδρόμους» τίς ἐπιλογές τῶν ἐν λόγῳ προσώπων και κομμάτων.
Δεύτερον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἐπέλεξε κόμματα καί πρόσωπα πού θέλει νά τόν ἐκπροσωπήσουν και να ἐπιλέξουν την Κυβέρνησή του. Διότι δεν θέλησε ὁ ἑλληνικός λαός να ἐπιλέξῃ μόνος του τήν ίδια την Κυβέρνησή του. Για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τά διλλήματα τοῦ καλπονοθευτικού ἐκλογικοῦ συστήματος, δεν ἐπέλεξε ἡγέτη και παράταξη πού θά τόν ἐκπροσωπήσῃ ὡς κυβερνητική. Ἐπέλεξε ὅμως προδήλως, και αὐτό εἶναι πρωτοφανές ὅσο και δύσκολο ὅσο και σπάνιο, ἀληθινό πολιτικό θαῦμα, ποιά πρέπει να εἶναι ἡ πολιτική τῆς Κυβερνήσεως την ὁποία ὀφείλει νά ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή, ἄρα τί εἴδους ἤθους και πεποιθήσεων πρόσωπα πρέπει να μετάσχουν στην Κυβέρνηση, και ποιά ἡ κατεύθυνση τῶν νομοθετικῶν μέτρων πού πρέπει νά λάβῃ καί νά λαμβάνῃ ἡ Βουλή.
Εἰδικώτερα, ὁ λαός δέν ἐπέλεξε Βουλή, ἄρα καί Κυβέρνηση, οὔτε τῆς ἀριστερᾶς, οὔτε τῆς δεξιᾶς. Συνεπῶς, εἶναι λάθος να ἐπιδιώξῃ ἡ ἀριστερά να κυβερνήσῃ μόνη της μέ τήν ἀνοχή τῶν ἄλλων, ὅπως εἶναι καί λάθος νά ἀποποιηθῆ τις εὐθύνες της καί νά μήν θελήσῃ να κυβερνήσῃ. Λάθος εἶναι και τό νά ἐπιδιώξῃ ἡ δεξιά αὐτοδύναμη Κυβέρνηση προκαλώντας ἄμεσα ἤ ἔμμεσα νέες ἐκλογές. Ἄλλωστε, τό πιθανώτερο εἶναι οἱ νέες ἐκλογές, σύντομα, να φέρουν το ἴδιο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα. Συμπέρασμα: Πρέπει ἡ πολιτική και ἄρα και ἡ σύνθεση τῆς νέας Κυβερνήσεως να ἔχουν χαρακτηριστικά και ἀπό δεξιά και ἀπό ἀριστερά. Χαρακτηριστικά ὄχι ἰδεολογικά, οὔτε συγκυριακά και περιστασιακά. Ποια χαρακτηριστικά; Αὐτά πού ἐξέφρασε ὁ ἑλληνικός λαός με την ψῆφο του. Ἤτοι:
Α) Ὄχι πλέον ἄλλο μνημόνιο. Ὄχι πλέον ἰσχύς ὑπογραφῶν σέ μέτρα πού στεροῦν ἐθνική κυριαρχία. Και ὄχι ἐξόφληση χρεῶν πού δεν ὀφείλει ὁ λαός, ἀλλά οἱ ὅποιοι τυχόν παραδόπιστοι πολιτικοί του, πού διά τοῦτο πρέπει να εἶναι ὑπόλογοι και ἐνώπιον τῆς Δικαισύνης. Αὐτοί και τά κόμματά τους εἰσέπραξαν «μίζες», ἐχρέωσαν τον Ἑλληνικό Λαό ὑπερμέτρως αγοράζοντας ἀκριβά και χωρίς πραγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος για να αὐξήσουν τις «μίζες»τους, και τώρα ἀπολαμβάνουν παρανόμως τόν καρπό τῶν δωροδωκιῶν τῆς Ζῆμενς και, προδήλως, και ἄλλων. Ὅσοι λοιπόν εἶναι στις λίστες Χριστοφοράκου, πρέπει να ἀποδώσουν τά κλεμμένα. Καί να ἀπαλλαγῆ το δημόσιο χρέος ἀπό ὅσα δεν ὀφείλονται πράγματι. Πράγματι ὀφείλονται μόνον ὅσα ἀντιστοιχοῦν σέ εἰσκομισθέντα στήν Ἑλλάδα πλοῦτο, ἀπό τά ὁποῖα πλούτισε κάποια δημόσια περιουσία. Π.χ. τά βαγόνια τοῦ μετρό ἀποτελοῦν μία τέτοια περίπτωση, ἀλλά ὀφείλεται πράγματι ἡ ἀξία κόστους τους, ἀφοῦ τό ἐπί πλέον κατέστη δημόσιο χρέος παρανόμως (μέ δωροδοκίες, τις ὁποῖες δικαιοῦται ὁ καθένας νά θεωρῆ ὡς δεδομένες ὅσο δεν γίνονται γνωστές οἱ λίστες Χριστοφοράκου).
Β) Εὐρώπη και εὐρώ ναί, ἀλλά ὄχι κατά προτεραιότητα ἔναντι ὄσων ἀναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο καί πού ἀποτελοῦν τόν βαθύτερο πυρῆνα καί τό μόνιμο γιά δεκαετίες νόημα, σχεδόν παρενέργεια, τῶν προσφάτων ἐκλογῶν. Διότι για πρώτη φορά ἐμμέσως πλήν σαφῶς, καίτοι δεν ἐτέθη εὐθέως τέτοιο ζήτημα, ὁ Ἑλληνικός λαός προέκρινε τήν ἐθνική κυριαρχία ἔναντι τῆς Εὐρώπης και τοῦ εὐρώ. Ἐάν δηλαδή ἡ Εὐρώπη ἐπιμένει νά ζητάει τήν ἐξόφληση τέτοιου ἀνυπόστατου χρέους, το ὁποῖο ὁ Ἑλληνικός λαός με την ψήφο του ἔδειξε ὅτι κατ’ἀρχήν δέν τό ἀναγνωρίζει, τότε ἡ ἔξοδος ἀπό την Εὐρώπη και ἀπό τό εὐρώ εἶναι προτιμώτερη. (Δεν τίθεται θέμα παραμονῆς στην Εὐρώπη χωρίς το εὐρώ. Κάτι τέτοιο, ὑπό τις σημερινές και εἰδικές για την Ἑλλάδα συνθῆκες, και λόγῳ τοῦ δικαίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, θα ἀποτελοῦσε ὅπλο καθυποτάξεως τῆς Ἑλλάδος και ἁρπαγῆς τοῦ δημοσίου πλούτου της ἀπό πολυεθνικές ἑταιρεῖες). Χρειάζεται ἑπομένως, ίσχυρή Κυβέρνηση με στήριξη ἀπό μεγάλο φάσμα βουλευτῶν, προκειμένου να δυνηθῆ να ἀντιμετωπίσῃ την νέα πολιτική και οἰκονομική διαπραγμάτευση πού μοιραία ἔρχεται. Ὄχι ὡς ἀναθεώρηση ἤ ὡς ἀναδιαπραγμάτευση τοῦ μνημονίου και τῶν δανειακῶν δεδομένων, ἁπλῶς, ἀλλά ὡς πολιτική και οἰκονομική ἔκφραση τῆς τοποθετήσεως νέων θεμελιακῶν προτεραιοτήτων καί τῆς πολιτικῆς και οἰκονομικῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδας μέσα στόν μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο – καί κατ’ἐπέκταση μέσα ἤ ἔξω ἀπό την Εὐρώπη, ἤ πλησίον αὐτῆς καί πόσο πλησίον αὐτῆς, ἤ ὑπό ποιές ἀδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις - καί πάντως, μέ ποιές ἀπαραίτητες ἤ ἐθνικῶς ἐπωφελεῖς ἐξισορροπήσεις προς την κατεύθυνση τῆς Ρωσσίας ἤ ἄλλων χωρῶν, ἀπό τά Βαλκάνια μέχρι τήν Νότια Ἀμερική, καί τήν Ἄπω Ἀνατολή. Οὕτως ὥστε νά μήν ξαναϋπάρξουν, οὔτε κατά φαντασίαν, «μονόδρομοι».
Γ) Ὡς πρός τούς μετανάστες, το ἐκλογικό μήνυμα εἶναι σαφέστατο προς ὅλους. Ὄχι ἄλλοι. Καί, ὅσοι εὑρίσκονται ἐντός Ἑλλάδος να ἐπιστρέψουν οἱ περισσότεροι στις πατρίδες τους. Ἡ ἐπιλογή τῆς Χρυσῆς Αυγῆς ἀπό 7% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, σημαίνει ὄχι μόνο πολιτική ἀνωριμότητα τῶν νέων πού τήν ψήφισαν, «μή ειδότες τί ποιοῦσιν», ἀλλά φιλοπατρία πού ὠθήθηκε να ἐκφρασθῆ με λάθος τρόπο, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαράδεκτα ἀνεκτικῆς ἤ και προδοτικῆς πολιτικῆς τῶν Κυβερνήσεων τῶν ἀπερχομένων τῆς ἐξουσίας κομμάτων. Οἱ σθεναρές θέσεις π.χ. τοῦ Καμμένου στο θέμα αὐτό, μέ καταγγελία τοῦ Δουβλῖνο 2, μέ μῖγμα ἀπό τήν χριστιανική πλευρά τῆς στάσεως τῆς ἀριστερᾶς ἔναντι τῶν μεταναστῶν, μέχρι τόν κατά το δύνατόν συντομώτερο ἐπαναπατρισμό τους, εἶναι και αὐτά μέσα στό νόημα τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος τῆς 6ης Μαϊου 2012. Ὄχι ὅμως καί οἱ διεθνιστικές τάσεις τῆς ἀριστερᾶς νά θεωρῆ τούς μετανάστες ὡς ἀνθρώπινο ὑλικό γιά ἀριστερούς ἀγῶνες καί ὡς ὑποψήφιους Ἕλληνες πολίτες ψηφοφόρους της, προκειμένου να πέσῃ ὁ καπιταλισμός ὅταν φτάσῃ το κατά Μάρξ πλήρωμα τοῦ χρόνου. Μέ τέτοια ὄνειρα δεν ὑπηρετεῖται σέ συγκεκριμένο τόπο και χρόνο ὁ συγκεκριμένος λαός , και ἐν προκειμένῳ ὁ Ἑλληνικός, ἀλλά μία ἀόριστη ἰδέα περί λαοῦ ἤ περί λαῶν τοῦ κόσμου, μέ τήν γιά λόγους ψυχικῆς ἰσορροπίας μετατόπιση τοῦ θεωρητικοῦ ὑλισμοῦ στον χῶρο τοῦ πρακτικοῦ ἰδεαλισμοῦ.
Δ) Ἡ κρισιμότητα τῶν ἐθνικῶν θεμάτων με τις οἰκονομικές τους διαστάσεις, ΑΟΖ κ.λ.π., με θέματα γεωπολιτικῶν ἰσορροπιῶν, γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ όρυκτοῦ πλούτου σύμφωνα με το ἐθνικό σύμφέρον, ἀπαιτεῖ ἰσχυρή Κυβέρνηση, με πρόσωπα σθένους, ὄχι χαλβάδες, με πρόσωπα πολιτικῆς άντιλήψεως, ὄχι πολιτικάντηδες, μέ εὑρεία στήριξη ἀπό τήν Βουλή και μέ τήν πλήρη σύμπνοια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ - ἄρα πρόσωπα ἱκανά καί γιά νά ἐμπνεύσουν αὐτήν την σύμπνοια. Δηλαδή, ἀνθρώπους ταπεινούς, ἐπιμελεῖς, ἐργατικούς, φιλαλήθεις, βαθύνοες και ὀξύνοες (πόσες τέτοιες λέξεις δέν ἔχουν ἀκρωτηριάσει ἀπό το λεξιλόγιό μας, τά κατευθυνόμενα ὅσο και παρανόμως λειτουργοῦντα ΜΜΕ!), ἄοκνους ὑπερασπιστές τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας και στηλιτευτές κάθε παραπλανητικῆς δημαγωγίας και εξυπνακίστικων εὐφυολογημάτων, ἀνθρώπους μέ σταυρο-αναστάσιμο φρόνημα, μέ ἐπαναστατική φλόγα κατά τῆς ἀδικίας ἐντοπίως και διεθνῶς. Πῶς θα τους βροῦμε; Ξεχωρίζουν σιγά-σιγά, και διακρίνονται ἀπό τό ὅτι γνωρίζουν να διαλέγουν ἄξιους συνεργάτες. Εἶναι ἔργο τῆς Βουλῆς , να ἀναδείξῃ γιά τήν Κυβέρνηση τέτοιους ἀνθρώπους τό συντομώτερο, ἄλλως ἄς ἀναδείξει αὐτούς πού ἔχουν ἔστω τίς ἀντίστοιχες ἀξίες πραγματικά. Ὡς μέλη τῆς Κυβερνήσεως, θα τους ἐνισχύῃ ὁ Θεός καί θα ἀποκτήσουν καί τά προαναφερθέντα προσόντα, χάριν τοῦ Λαοῦ.
Ἀφοῦ τέτοιες εἶναι οἱ προκλήσεις καί οἱ δυνατότητες, δέν εἶναι κρῖμα πού συζητεῖται να πᾶμε σέ νέες ἐκλογές; Ἐκεῖ εἶναι το ζήτημα; Πῶς θα ἐκβιασθοῦν οἱ ψηφοφόροι και πῶς θα παραπλανηθοῦν μέσω τῶν ΜΜΕ, ὥστε νά μετανιώσουν πού ψήφισαν ἐλεύθερα; Πού εἶπαν σχεδόν ρητῶς τί θέλουνε καί τί ὄχι; Ἄλλωστε καί ἄν ἀκόμη γίνουν σύντομα νέες ἐκλογές, πάλι το ἴδιο ἀποτέλεσμα περίπου δεν θα βγῆ; Θά ἐνισχυθῆ μάλιστα ἡ ὀργή τοῦ κόσμου, πού ἐνῶ ἔστειλε τόσο σαφές μήνυμα, οἱ διαπλεκόμενοι τῶν Μνημονίων πού πρέπει να φύγουν, θά ζητήσουν ἀπό τον λαό να τιμωρήσῃ τους κατ’ αυτούς και κατά τά ἐλεγχόμενα ἀπό αὐτούς ΜΜΕ ὑπεύθυνους τοῦ μή σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως! Και ἄν ἴσως τό πετύχουν, σέ ἕναν βαθμό, πάλι δέν θά ἔχῃ νομιμοποίηση ἡ ὅποια πλειοψηφία θα διαμορφωθῆ κατ’ αὐτόν τον τρόπο.
Οἱ νοσταλγοί τῶν μονοδρόμων και τῶν κομματικῶν πειθαρχιῶν, δεν ἐννοοῦν να καταλάβουν κάτι ἐξαιρετικά ἁπλό. Ὁ Ἑλληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του ἀποφάσισε ὁριστικά τόσο ποιοί εἶναι και ποιοί δεν εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί του, ὅσο καί ποιές πολιτικές ξεπέρασαν τά ὄρια τοῦ ἀνεκτοῦ. Ὄχι μόνο τοῦ οἰκονομικῶς ἀνεκτοῦ, ἀλλά και τοῦ ἠθικῶς ἀνεκτοῦ καί τοῦ πολιτικῶς ἀνεκτοῦ.
Ἀπό την ὑπερβολική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ και μόνον, ὅσοι ἐπανεξελέγησαν ἐκ τῶν διαπλεκομένων στό «μαζί τά φάγαμε», στα Μνημόνια και στά ἄδικα μέτρα, διεσώθησαν ἐκλογικῶς, άλλά διεσώθησαν τυπικῶς μόνον, ὅπως τυπικῶς δημοκρατική μόνον ὑπῆρξε και ἡ πολιτική τους συμπεριφορά. Πολιτικῶς δέν διεσώθησαν, δέν «ἀναβαπτίσθηκαν» δηλαδή μέσα στό εκλογικό ἀποτέλεσμα πού σέ ἄλλες περιπτώσεις ἐνεργεῖ ὡς πολιτική κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Γιά νά συμβῆ αὐτό, ἴσως καί στό ἀπώτερο μέλλον, θα χρειασθῆ ἡ ἔμπρακτη μετάνοιά τους: Ἡ ἐπιστροφή τῶν κλεμμένων, ἀκόμη δέ και ἡ ἐπιστροφή μέρους ἐκ τῶν νομοτύπως εἰσπραχθέντων, γιά ὁρισμένους ἐπί δεκαετίες, ἄνευ τῆς νομίμου αἰτίας - πού ἦταν ἡ διασφάλιση τοῦ δημοσίου συμφέροντος πού αὐτοί δέν τό διασφάλιζαν, συστηματικῶς και κατ’ ἐπάγγελμα καί ἐν γνώσει τους. Καί γιά ὅσους ἀπό αὐτούς δεν ὑπάρχουν κλεμμένα και ἀχρεωστήτως εἰσπραχθέντα, ἡ ἔμπρακτη μετάνοια συνίσταται στην ἄνευ ἐγωϊσμῶν ὑποστήριξή τους σέ ἀκριβῶς ἀντίθετες πολιτικές τῶν διαδόχων τους.
Τέλος, σέ ἕνα πολιτικό σύστημα ὅπως τό δικό μας, στο ὁποῖο συγχέονταν ἀπολύτως ἐπί δεκαετίες δύο διαφορετικά ζητήματα, αὐτό τῆς ἐκλογῆς ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ, καί αὐτό τῆς ἐπιλογῆς και ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - σύγχυση πού ὁδηγοῦσε και ὁδηγεῖ ἀκόμη, στην νόθευση τῆς ἀναλογικῆς ἐκπροσωπήσεως, χάριν δῆθεν τῆς ἀνάγκης ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - ὁ Λαός ἀπάντησε ὅτι δεν δέχεται πλέον τά ἐκβιαστικά διλήμματα «ἄν ψηφίσῃς μέ κριτήριο ποιός σέ ἐκπροσωπεῖ καί ποιές θέσεις σέ ἐκπροσωποῦν, τότε ἡ ψῆφος σου μπορεῖ να πάῃ χαμένη», διότι «ψηφίζεις κυρίως για Κυβέρνηση, και ὄχι κυρίως για ἐκπροσώπηση». Ἀπάντησε ὁ «Ελληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του, ὅτι: «Ψηφίζω πλέον πρῶτα για ἐκπροσώπηση και ὕστερα για Κυβέρνηση». Δηλαδή: Προτάσσω την οὐσία ἔναντι τοῦ τύπου, δεν δέχομαι νά μέ ἐκπροσωποῦν τυπικῶς καί νά μέ προδίδουν οὐσιαστικῶς. Δεν δέχομαι τήν τυπική δημοκρατία. Αὐτό σημαίνει:Δεν δέχομαι ὅτι μπορεῖ ὁ κάθε βουλευτής ἤ Ὑπουργός να κρύβεται πίσω ἀπό κάποια κομματική του γραμμή. Ἔχει προσωπική εὐθύνη, διότι οἱ κομματικές νομιμότητες χρεωκόπησαν την Ἑλλάδα.
Δεν μποροῦν ἄρα πλέον μόνο τα κόμματα, που ἐκπροσωποῦν κατ’ ἀρχήν τυπικῶς τούς βουλευτές τους, να μετρᾶνε κουκιά και να ἀποφασίζουν ἄν βγαίνῃ Κυβέρνηση τῆς ἀρεσκείας τους. Ὑπάρχουν καί τά πρόσωπα. Πρῶτα τῶν ψηφοφόρων και ὕστερα τῶν βουλευτῶν τους. Ἐπάνοδος λοιπόν στα πρόσωπα. Ἀλλοιῶς, θα φταῖνε ὅλοι μαζί. Ὅσο για την Κυβέρνηση, ἄς τήν ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή μέ τούς ἐκλεγέντας, μέσω τῶν κομμάτων, ὡς βουλευτές της. Ἑπομένως, για τήν ἀνάδειξη Κυβερνήσεως την διαμεσολάβηση μόνο ἔχουν πλέον οἱ ἡγεσίες τῶν κομμάτων, ὄχι την ἐξουσία χαράξεως κομματικῶν γραμμῶν, και κάθε βουλευτής πρέπει πλέον να κατανοήσῃ αὐτό τό μήνυμα τῶν ἐκλογῶν καί νά ἀναλάβῃ τις προσωπικές εὐθύνες του.
Στήν δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ὄχι γιατί τά ὅποια ἀδιέξοδα λύνονται πάντα με ἐκλογές – εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τυχόν νέες ἐκλογές δέν θα λύσουν κανένα πρόβλημα – οὔτε γιατί την ἐλπίδα κομίζει ἑκάστοτε ἤ «επί τέλους» ἡ Ἀριστερά ἥ ἡ Δεξιά ἥ κάποιο Κέντρο, ἀλλά γιατί σε τελευταία ἀνάλυση ὑπάρχουν τά πρόσωπα και ἡ προσωπική τους εὐθύνη, ὡς πολιτῶν, ὡς ψηφοφόρων, ὡς βουλευτῶν και ὡς ὑπουργῶν. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε ἡ φυσική διέξοδος του πολιτικοῦ συστήματός μας με βάση τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό πολιτισμό μας, ἀλλοιῶς μᾶς περιμένουν μόνο ἀδιέξοδα, ὄχι μόνο στον σχηματισμό Κυβερνήσεως, ἀλλά και γενικώτερα.
Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δοκιμάζει παίκτη ο Ολυμπιακός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
