2016-03-24 13:17:03
Ξυπνάτε ξαφνικά σ’ ένα πολύ μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο. Δεν ξέρετε γιατί και πως είστε εκεί μέσα.
Καταλαβαίνετε ότι τα ρούχα που φοράτε δεν είναι δικά σας. Είστε πάρα πολύ ιδρωμένοι παρ’ όλο που το δωμάτιο είναι κρύο και τα ρούχα που φοράτε ελαφριά. Θέλετε να φωνάξετε, μα φοβάστε να το κάνετε. ..
Οι ερωτήσεις:
1) Ποιο άτομο θα θέλατε να είναι αυτό;
2) Ποια λέξη θα θέλατε να ακούσετε από το στόμα του;
3) Τι ρούχα φαντάζεστε ότι φοράτε;
4) Πώς φαντάζεστε το δωμάτιο;
5) Έξω τι είναι; μέρα ή νύχτα;
6) Γιατί βρίσκεστε εκεί;
Απαντήσεις-ερμηνεία:
Ο σεναριογράφος λοιπόν μας τοποθετεί σε μια σκοτεινή κατάσταση,αποσκοπώντας έτσι να τονίσει μια μοναδική στιγμή της «ζωής» μας: Την αμέσως πρώτη μετά το τέλος της..
Ναι λοιπόν βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο του θανάτου μας..Για κάποιο λόγο έχουμε πεθάνει(το δωμάτιο είναι κρύο μα δε κρυώνουμε),Ξέρουμε ότι κάτι δε πάει καλά όμως δεν έχουμε την νοητική υποδομή να το συνειδητοποιήσουμε.Δεν είμαστε φορείς έντονων αναμνήσεων παρά μόνο συναισθημάτων αυτοεπιβίωσης και προσαρμογής στο νέο μας περιβάλλον..Κάθε ψυχική μας δύναμη λειτουργεί μόνο για τον εγκλιματισμό και τη νόηση της νέας μας κατάστασης.
Το άτομο – Είναι το άτομο που αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε ή και τα δύο όσο κάθε τι στη ζωή μας. Είναι το μοναδικό άτομο που θα θέλαμε να συναντήσουμε σε αυτή τη στιγμή της καινούριας μας «ζωής» έστω και για μια μόνο φορά …;
Η λέξη – Οι λέξεις δηλώνουν τα εξής:
1) Κάτι που λαχταρούσαμε να ακούσουμε από το συγκεκριμένο πρόσωπο μα οι εγωισμοί ή άλλες συνθήκες της καθημερινότητας του απαγόρευαν να ξεστομιστεί …;
2) Κάτι που ακούγαμε και νιώθαμε καθημερινά από το συγκεκριμένο άτομο και μας άρεσε τόσο που μας έκανε να ζούμε μόνο γι’ αυτό ώστε να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα θελήσουμε να πάρουμε μαζί μας.
Κάτι που θα έπρεπε να είχαμε πει εμείς στο συγκεκριμένο πρόσωπο μα δεν το είπαμε ποτέ …;
3) Τα ρούχα – Τα ρούχα που φανταζόμαστε ότι μας συνοδεύουν λοιπόν στο θάνατό μας εκφράζουν το οικονομικό επίπεδο της βιολογικής μας ζωής ή ακόμα και το πόσο «κακομαθημένοι» ήμασταν ως«ζωντανοί». Άλλοι αδιαφορούν αν στη κατάσταση που βρίσκονται θα είναι γυμνοί, ξεσκισμένοι, σκονισμένοι και άλλοι φαντάζονται τον εαυτό τους με μεταξωτά λευκά φορέματα, φτερά κ.α
4) Το δωμάτιο – Δηλώνει με ένα ξεχωριστό τρόπο το καλό και το κακό μέσα μας. Το δωμάτιο είναι το αποτέλεσμά των τύψεών μας ως ζώντες άνθρωποι. Δε μας ανέφερε κανείς ότι το δωμάτιο είναι τρομακτικό, γεμάτο υγρασία και ανατριχιαστικά αντικείμενα. Το μόνο που αναφέρθηκε είναι σκοτεινό όπου σκοτεινό δε σημαίνει και τρομαχτικό. Ένα αρμονικό σκοτάδι δεν είναι φρικιαστικό …;
Έτσι λοιπόν καθένας ανάλογα με τις συνειδησιακές του ανησυχίες κατατάσσει τον εαυτό του στο ανάλογο δωμάτιο …;
5) Μέρα ή νύχτα – Το «έξω» είναι η ζωή, όποιου το μυαλό έπλασε τη ζωή φωτεινή (δηλ. ημέρα). Δηλώνει πως η ζωή του είχε νόημα και σκοπό και νιώθει πως είναι αδικημένος να είναι κλεισμένος στο σκοτάδι …; Όποιου το μυαλό έπλασε το σκότος πρέπει να βρει περισσότερα ενδιαφέροντα στη ζωή του. Είναι σαν να μην είχε διαφορά η μία κατάσταση από την άλλη. Σαν να λέει: «Ε σιγά δεν άλλαξε και τίποτα …;».
Γιατί βρίσκεστε εκεί
Αυτό το κομμάτι έχει να κάνει καθαρά με την αξιολόγηση της φαντασίας του καθενός.. Στην ουσία μας δείχνει την ιδέα που έχουμε για το θάνατο και αν τον φοβόμαστε αν έχουμε σκεφτεί πως μια ημέρα θα πεθάνουμε και όλα αυτά.
anapnoes
pestanea
Καταλαβαίνετε ότι τα ρούχα που φοράτε δεν είναι δικά σας. Είστε πάρα πολύ ιδρωμένοι παρ’ όλο που το δωμάτιο είναι κρύο και τα ρούχα που φοράτε ελαφριά. Θέλετε να φωνάξετε, μα φοβάστε να το κάνετε. ..
Οι ερωτήσεις:
1) Ποιο άτομο θα θέλατε να είναι αυτό;
2) Ποια λέξη θα θέλατε να ακούσετε από το στόμα του;
3) Τι ρούχα φαντάζεστε ότι φοράτε;
4) Πώς φαντάζεστε το δωμάτιο;
5) Έξω τι είναι; μέρα ή νύχτα;
6) Γιατί βρίσκεστε εκεί;
Απαντήσεις-ερμηνεία:
Ο σεναριογράφος λοιπόν μας τοποθετεί σε μια σκοτεινή κατάσταση,αποσκοπώντας έτσι να τονίσει μια μοναδική στιγμή της «ζωής» μας: Την αμέσως πρώτη μετά το τέλος της..
Ναι λοιπόν βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο του θανάτου μας..Για κάποιο λόγο έχουμε πεθάνει(το δωμάτιο είναι κρύο μα δε κρυώνουμε),Ξέρουμε ότι κάτι δε πάει καλά όμως δεν έχουμε την νοητική υποδομή να το συνειδητοποιήσουμε.Δεν είμαστε φορείς έντονων αναμνήσεων παρά μόνο συναισθημάτων αυτοεπιβίωσης και προσαρμογής στο νέο μας περιβάλλον..Κάθε ψυχική μας δύναμη λειτουργεί μόνο για τον εγκλιματισμό και τη νόηση της νέας μας κατάστασης.
Το άτομο – Είναι το άτομο που αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε ή και τα δύο όσο κάθε τι στη ζωή μας. Είναι το μοναδικό άτομο που θα θέλαμε να συναντήσουμε σε αυτή τη στιγμή της καινούριας μας «ζωής» έστω και για μια μόνο φορά …;
Η λέξη – Οι λέξεις δηλώνουν τα εξής:
1) Κάτι που λαχταρούσαμε να ακούσουμε από το συγκεκριμένο πρόσωπο μα οι εγωισμοί ή άλλες συνθήκες της καθημερινότητας του απαγόρευαν να ξεστομιστεί …;
2) Κάτι που ακούγαμε και νιώθαμε καθημερινά από το συγκεκριμένο άτομο και μας άρεσε τόσο που μας έκανε να ζούμε μόνο γι’ αυτό ώστε να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα θελήσουμε να πάρουμε μαζί μας.
Κάτι που θα έπρεπε να είχαμε πει εμείς στο συγκεκριμένο πρόσωπο μα δεν το είπαμε ποτέ …;
3) Τα ρούχα – Τα ρούχα που φανταζόμαστε ότι μας συνοδεύουν λοιπόν στο θάνατό μας εκφράζουν το οικονομικό επίπεδο της βιολογικής μας ζωής ή ακόμα και το πόσο «κακομαθημένοι» ήμασταν ως«ζωντανοί». Άλλοι αδιαφορούν αν στη κατάσταση που βρίσκονται θα είναι γυμνοί, ξεσκισμένοι, σκονισμένοι και άλλοι φαντάζονται τον εαυτό τους με μεταξωτά λευκά φορέματα, φτερά κ.α
4) Το δωμάτιο – Δηλώνει με ένα ξεχωριστό τρόπο το καλό και το κακό μέσα μας. Το δωμάτιο είναι το αποτέλεσμά των τύψεών μας ως ζώντες άνθρωποι. Δε μας ανέφερε κανείς ότι το δωμάτιο είναι τρομακτικό, γεμάτο υγρασία και ανατριχιαστικά αντικείμενα. Το μόνο που αναφέρθηκε είναι σκοτεινό όπου σκοτεινό δε σημαίνει και τρομαχτικό. Ένα αρμονικό σκοτάδι δεν είναι φρικιαστικό …;
Έτσι λοιπόν καθένας ανάλογα με τις συνειδησιακές του ανησυχίες κατατάσσει τον εαυτό του στο ανάλογο δωμάτιο …;
5) Μέρα ή νύχτα – Το «έξω» είναι η ζωή, όποιου το μυαλό έπλασε τη ζωή φωτεινή (δηλ. ημέρα). Δηλώνει πως η ζωή του είχε νόημα και σκοπό και νιώθει πως είναι αδικημένος να είναι κλεισμένος στο σκοτάδι …; Όποιου το μυαλό έπλασε το σκότος πρέπει να βρει περισσότερα ενδιαφέροντα στη ζωή του. Είναι σαν να μην είχε διαφορά η μία κατάσταση από την άλλη. Σαν να λέει: «Ε σιγά δεν άλλαξε και τίποτα …;».
Γιατί βρίσκεστε εκεί
Αυτό το κομμάτι έχει να κάνει καθαρά με την αξιολόγηση της φαντασίας του καθενός.. Στην ουσία μας δείχνει την ιδέα που έχουμε για το θάνατο και αν τον φοβόμαστε αν έχουμε σκεφτεί πως μια ημέρα θα πεθάνουμε και όλα αυτά.
anapnoes
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
