2012-05-13 14:04:20
του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Αυτή τη φορά ο ελληνικός λαός αποφάσισε να ψηφίσει σε δύο γύρους. Στον πρώτο γύρο, την περασμένη Κυριακή, είπε τι δεν ήθελε: το μνημόνιο. Στον δεύτερο γύρο πρέπει να πει ποιος θέλει να τον κυβερνήσει και πώς.
Η τρίτη επιλογή είναι να μην κυβερνήσει κανείς και θέλω να ελπίζω ότι ακόμη κι ο πολυμήχανος ελληνικός λαός θα δυσκολευτεί να την επιλέξει.
Ποτέ δεν ξέρεις όμως! Η Ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να αυτοκτονήσει μια χώρα. Κάποιον θα βρουν κι οι Ελληνες αν η προοπτική τούς γοητεύει Στις δημοκρατίες, βλέπετε, βασικός κανόνας είναι πως ο λαός μπορεί να επιλέξει ό,τι θέλει. Δεν έχει, όμως, την πολυτέλεια να μην επιλέγει τίποτα. Διότι στην περίπτωση αυτή θα κληθούν να επιλέξουν άλλοι για λογαριασμό του.
Και δεν εννοώ απαραιτήτως κάποιον λοχία που θα προσφερθεί να σώσει τη χώρα από το χάος. Εννοώ πρωτίστως την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θα χρειαστεί να αποφασίσει αν οι επιλογές του ελληνικού λαού εμπίπτουν στο πλαίσιο, στις αρχές και στους κανόνες λειτουργίας της.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να μετέχει σε μια ένωση κρατών. Είναι απολύτως εθελοντική πράξη. Αλλά αν θέλεις να μετέχεις, τότε είσαι υποχρεωμένος να αποδέχεσαι τους κανόνες αυτής της ένωσης.
Ενδιαφέρεσαι να τους αλλάξεις; Καμία αντίρρηση. Προσπάθησέ το.
Αλλά ώσπου να αποφασίσουν όλα μαζί τα μέλη της ένωσης να φτιάξουν νέους ή άλλους κανόνες, είσαι υποχρεωμένος να εφαρμόζεις τους παλιούς. Εξαιρέσεις δεν προβλέπονται.
Τελικά ίσως είναι καλύτερα που ήλθαν έτσι τα πράγματα.
Ο ελληνικός λαός θα πάρει πλέον τις αποφάσεις του με απόλυτη επίγνωση των συνεπειών τους - διότι απόφαση χωρίς συνέπειες δεν γίνεται…
Θέλει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Θέλει να μετέχει σε μια ένωση κρατών, ακόμη κι αν κάποιοι από τους κανόνες της είναι δυσάρεστοι ή επώδυνοι; Καμία αντίρρηση, αρκεί να το ψηφίσει…
Δεν θέλει; Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια - αν τις βρεις, βεβαίως Με άλλα λόγια, τώρα τελείωσαν τα καλαμπούρια και το παιχνίδι πήρε πραγματικά δραματικό χαρακτήρα. Ο κάθε ψηφοφόρος ατομικά καλείται να αποφασίσει σε ποιον δρόμο πρέπει να βαδίσει η χώρα.
Και ακριβώς όπως ο «δεύτερος γύρος» του Εμφυλίου έκρινε τη γενική πορεία της χώρας τα τελευταία 60 χρόνια, έτσι και τώρα ένας «δεύτερος γύρος» (εκλογικός και αναίμακτος, θέλω να ελπίζω) θα κρίνει τα επόμενα εξήντα.
Και ό,τι προκύψει αυτό θα συμβεί - χωρίς να μας φταίει κανένας...
πηγη:tovima
Αυτή τη φορά ο ελληνικός λαός αποφάσισε να ψηφίσει σε δύο γύρους. Στον πρώτο γύρο, την περασμένη Κυριακή, είπε τι δεν ήθελε: το μνημόνιο. Στον δεύτερο γύρο πρέπει να πει ποιος θέλει να τον κυβερνήσει και πώς.
Η τρίτη επιλογή είναι να μην κυβερνήσει κανείς και θέλω να ελπίζω ότι ακόμη κι ο πολυμήχανος ελληνικός λαός θα δυσκολευτεί να την επιλέξει.
Ποτέ δεν ξέρεις όμως! Η Ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να αυτοκτονήσει μια χώρα. Κάποιον θα βρουν κι οι Ελληνες αν η προοπτική τούς γοητεύει Στις δημοκρατίες, βλέπετε, βασικός κανόνας είναι πως ο λαός μπορεί να επιλέξει ό,τι θέλει. Δεν έχει, όμως, την πολυτέλεια να μην επιλέγει τίποτα. Διότι στην περίπτωση αυτή θα κληθούν να επιλέξουν άλλοι για λογαριασμό του.
Και δεν εννοώ απαραιτήτως κάποιον λοχία που θα προσφερθεί να σώσει τη χώρα από το χάος. Εννοώ πρωτίστως την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θα χρειαστεί να αποφασίσει αν οι επιλογές του ελληνικού λαού εμπίπτουν στο πλαίσιο, στις αρχές και στους κανόνες λειτουργίας της.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να μετέχει σε μια ένωση κρατών. Είναι απολύτως εθελοντική πράξη. Αλλά αν θέλεις να μετέχεις, τότε είσαι υποχρεωμένος να αποδέχεσαι τους κανόνες αυτής της ένωσης.
Ενδιαφέρεσαι να τους αλλάξεις; Καμία αντίρρηση. Προσπάθησέ το.
Αλλά ώσπου να αποφασίσουν όλα μαζί τα μέλη της ένωσης να φτιάξουν νέους ή άλλους κανόνες, είσαι υποχρεωμένος να εφαρμόζεις τους παλιούς. Εξαιρέσεις δεν προβλέπονται.
Τελικά ίσως είναι καλύτερα που ήλθαν έτσι τα πράγματα.
Ο ελληνικός λαός θα πάρει πλέον τις αποφάσεις του με απόλυτη επίγνωση των συνεπειών τους - διότι απόφαση χωρίς συνέπειες δεν γίνεται…
Θέλει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Θέλει να μετέχει σε μια ένωση κρατών, ακόμη κι αν κάποιοι από τους κανόνες της είναι δυσάρεστοι ή επώδυνοι; Καμία αντίρρηση, αρκεί να το ψηφίσει…
Δεν θέλει; Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια - αν τις βρεις, βεβαίως Με άλλα λόγια, τώρα τελείωσαν τα καλαμπούρια και το παιχνίδι πήρε πραγματικά δραματικό χαρακτήρα. Ο κάθε ψηφοφόρος ατομικά καλείται να αποφασίσει σε ποιον δρόμο πρέπει να βαδίσει η χώρα.
Και ακριβώς όπως ο «δεύτερος γύρος» του Εμφυλίου έκρινε τη γενική πορεία της χώρας τα τελευταία 60 χρόνια, έτσι και τώρα ένας «δεύτερος γύρος» (εκλογικός και αναίμακτος, θέλω να ελπίζω) θα κρίνει τα επόμενα εξήντα.
Και ό,τι προκύψει αυτό θα συμβεί - χωρίς να μας φταίει κανένας...
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η έρευνα έφερε στο φως δεκάδες φυσίγγια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παίκτης της Ανόρθωσης ο Πάουλο Ζόρζε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
