2016-03-26 11:03:09
Τηρήθηκε και εφέτος ένα από τα πολλά έθιμα τοπικού χαρακτήρα που υπήρχε παλαιότερα σε πολλά χωριά της περιοχής Καλαμπάκας ανήμερα της 25ης Μαρτίου όπου συνυπάρχουν τρία σημαντικά στοιχεία : αυτό της Ορθόδοξης πίστης και παράδοσης (ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου), της Ελληνικής ιστορίας (Επέτειος της επανάστασης του 1821) αλλά και η εναλλαγή της εποχής (Χειμώνας – Άνοιξη ) .Συγκεκριμένα στο Καστράκι οι νέοι του χωριού είχαν το έθιμο της λαμπαδοφορίας και της μεγάλης φωτιάς που ανάβονταν στο μεσοχώρι το βράδυ της 25ης Μαρτίου και σχετίζεται με τα τρία παραπάνω στοιχεία αλλά κυρίως συνδέεται με την ισομερία (φως – σκοτάδι ) , την εναλλαγή των εποχών (από τον Χειμώνα στην Άνοιξη ) , την καρποφορία της γης , την εκδίωξη των κακών πνευμάτων κ.λ.π.
Ουσιαστικά το έθιμο αυτό έχει Διονυσιακή αναφορά και εξελίσσεται ως εξής:
Το απόγευμα οι νέοι του χωριού συγκεντρώνονται στο μεσοχώρι και βγαίνουν στο λόγγο για να μαζέψουν κυρίως πουρνάρια τα οποία τη συνέχεια εναποθέτουν, σε σχήμα μεγάλης θημωνιάς , στο κέντρο της πλατείας.
Όταν αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι οι νέοι που συμμετείχαν στην διαδικασία περιδιαβαίνουν τους δρόμους του χωριού κρατώντας στα χέρια πυρσούς ειδικής κατασκευής που έχουν προετοιμάσει την προηγούμενη μέρα με επιμέλεια τέτοια που να κρατά τη φλόγα για μεγάλο διάστημα και πάντως όσο κρατά η λαμπαδοφορία .
Συνήθως οι πυρσοί ήταν ένας ξύλινος ιστός μήκους ενός με ενάμιση μέτρου στην κορυφή του οποίου προσαρμόζονταν ένα τενεκεδένιο δοχείο εντός του οποίου τοποθετούνταν διάφορα εύφλεκτα υλικά όπως ρετσίνι πεύκων , πετρέλαιο , στάχτες δαδί κ.α.
Αφού γύριζαν όλους τους δρόμους του χωριού με τους πυρσούς αναμμένους ,τραγουδώντας συνήθως πατριωτικά εμβατήρια , κατέληγαν στην πλατεία , όπου εν το μεταξύ μαζεύονταν όλοι οι κάτοικοι του χωριού και πέταγαν τους πυρσούς στην μεγάλη θημωνιά με τα πουρνάρια που άρπαζαν αμέσως φωτιά με την φλόγα να φτάνει μέχρι το καμπαναριό της εκκλησίας και με τον κρότο της καύσης των πουρναριών να δημιουργεί εκκωφαντικό θόρυβο προφανώς για να φοβηθούν και να φύγουν τα κακά πνεύματα ενώ όλοι πιάνονταν σε κύκλο γύρο από τη φωτιά τραγουδώντας τα γνωστά Πασχαλιάτικα τραγούδια.
Το έθιμο αυτό, με διάφορες παραλλαγές γίνονταν στα περισσότερα χωριά.
Πηγή Tromaktiko
Ουσιαστικά το έθιμο αυτό έχει Διονυσιακή αναφορά και εξελίσσεται ως εξής:
Το απόγευμα οι νέοι του χωριού συγκεντρώνονται στο μεσοχώρι και βγαίνουν στο λόγγο για να μαζέψουν κυρίως πουρνάρια τα οποία τη συνέχεια εναποθέτουν, σε σχήμα μεγάλης θημωνιάς , στο κέντρο της πλατείας.
Όταν αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι οι νέοι που συμμετείχαν στην διαδικασία περιδιαβαίνουν τους δρόμους του χωριού κρατώντας στα χέρια πυρσούς ειδικής κατασκευής που έχουν προετοιμάσει την προηγούμενη μέρα με επιμέλεια τέτοια που να κρατά τη φλόγα για μεγάλο διάστημα και πάντως όσο κρατά η λαμπαδοφορία .
Συνήθως οι πυρσοί ήταν ένας ξύλινος ιστός μήκους ενός με ενάμιση μέτρου στην κορυφή του οποίου προσαρμόζονταν ένα τενεκεδένιο δοχείο εντός του οποίου τοποθετούνταν διάφορα εύφλεκτα υλικά όπως ρετσίνι πεύκων , πετρέλαιο , στάχτες δαδί κ.α.
Αφού γύριζαν όλους τους δρόμους του χωριού με τους πυρσούς αναμμένους ,τραγουδώντας συνήθως πατριωτικά εμβατήρια , κατέληγαν στην πλατεία , όπου εν το μεταξύ μαζεύονταν όλοι οι κάτοικοι του χωριού και πέταγαν τους πυρσούς στην μεγάλη θημωνιά με τα πουρνάρια που άρπαζαν αμέσως φωτιά με την φλόγα να φτάνει μέχρι το καμπαναριό της εκκλησίας και με τον κρότο της καύσης των πουρναριών να δημιουργεί εκκωφαντικό θόρυβο προφανώς για να φοβηθούν και να φύγουν τα κακά πνεύματα ενώ όλοι πιάνονταν σε κύκλο γύρο από τη φωτιά τραγουδώντας τα γνωστά Πασχαλιάτικα τραγούδια.
Το έθιμο αυτό, με διάφορες παραλλαγές γίνονταν στα περισσότερα χωριά.
Πηγή Tromaktiko
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρόεδρος ΚΕΕΛΠΝΟ: Ελεγχόμενη υγειονομικά η Ειδομένη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ