2016-03-27 15:43:12
Δύο καρδιές-μηνύματα αγάπης, οι οποίες έχουν ξεθωριάσει, ενώ δεν διακρίνεται ποιος είναι ο παραλήπτης τους. Ενα «Αρνιέμαι», γραμμένο με κόκκινα γράμματα. Πέντε πανό που μοιάζουν με βρώμικα σεντόνια που ο αέρας τα έχει αποθέσει κατά τύχη μπροστά στο κτίριο. Αυτά, στην πρόσοψη της εμβληματικής Νομικής Σχολής Αθηνών. Στο εσωτερικό του κτιρίου, αντίστοιχες εικόνες. Διάδρομοι καλυμμένοι με αφίσες σε τέτοιο βαθμό, που δεν φαίνεται ίχνος τοίχου. Και όπου δεν υπάρχουν αφίσες, υπάρχουν συνθήματα: μπλε, κόκκινα, πράσινα. Αλλα προπαγανδιστικά, άλλα αστεία, ορισμένα κυνικά. Δέκα έτη μετά τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Μεγάρου Θεωρητικών Επιστημών, όπως ονομάζεται επισήμως το κτίριο που φιλοξενεί την Νομική Σχολή και τη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, στις 30 Ιανουαρίου 2006, η αισθητική υποβάθμιση του κτιρίου της οδού Σόλωνος είναι... οικουμενική και ενόψει των φοιτητικών εκλογών του Μαΐου ενισχύεται.
Ενδεικτικά, τα συνθήματα στους τοίχους τα οποία ζητούν από τους επιτηρητές να κάνουν τα στραβά μάτια και παρακινούν «εμπρός για μαζικές αντιγραφές», εκείνο που προτρέπει τους πανεπιστημιακούς «δώστε και κανά πτυχίο» και το άλλο που αποφαίνεται ότι «το μόνο πτυχίο με αξία είναι το τρελόχαρτο» είναι από τα λίγα που προκαλούν μειδίαμα στον επισκέπτη του κτιρίου.
Τα περισσότερα είναι τουλάχιστον αντιαισθητικά, όπως και η γενικευμένη αφισοκόλληση. Χαρακτηριστικά, ο διάδρομος μπροστά στο τραπεζάκι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει καλυφθεί πλήρως από αφίσες της παράταξης, ενώ σε τοίχο στον δεύτερο όροφο παραταξιακές αφίσες χάσκουν σκισμένες από «αντιπάλους». Επίσης, σε όλους τους ορόφους έντονη είναι η παρουσία αφισών από τις παρατάξεις της Αριστεράς. Ωστόσο, η πιο εντυπωσιακή είναι η εικόνα του πρασινοκόκκινου τοίχου: ο μισός έχει αφίσες του ΜΑΣ (ΚΝΕ) και ο άλλος μισός της ΠΑΣΠ.
Η «δικαιολογία»
Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων έχουν, βέβαια, δικαιολογίες. «Αν κατεβάσουμε τις αφίσες, θα δείτε μια χειρότερη εικόνα: τον τοίχο γεμάτο άθλια συνθήματα», ανέφερε στην «Κ» μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ενώ, από το παρακείμενο τραπεζάκι της ΠΑΣΠ, ο φοιτητής προσθέτει στην «Κ»: «Η αφίσα είναι η έκφραση των μηνυμάτων του πολιτικού χώρου. Οσο πιο πολύ εκφράζεις κάτι, τόσο μπορείς να παλέψεις γι’ αυτό». «Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου παλεύουν για να σπουδάσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια, την ίδια στιγμή που το ΑΕΙ βάλλεται από το κράτος και τα μνημόνια», λένε οι της ΕΑΑΚ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά), ενώ οι του ΜΑΣ εστιάζουν στη μεθοδική οργάνωση του αγώνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων λόγω της υποχρηματοδότησης των ΑΕΙ.
Ωστόσο, ακόμη και αν η αφισορύπανση είναι για κάποιους μικρό πρόβλημα σε σχέση με άλλα, δεν παύει να αποτελεί ένδειξη της κουλτούρας του μαζικού πανεπιστημίου και της ήσσονος προσπάθειας που διαπνέει την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. «Στη Νομική Σχολή, αντίθετα με άλλες σχολές που δεν είναι σε κεντρικό σημείο, ώς ένα βαθμό είναι αναπόφευκτη η πολιτική εκμετάλλευση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Σήμερα, χάρη στις προσπάθειες των κοσμητόρων των δύο σχολών, το κτίριο είναι καθαρότερο από ό,τι ήταν το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος, οπότε είχαν λήξει οι συμβάσεις με τις εταιρείες καθαριότητας. Το γεγονός ότι εδώ και 40 έτη κατακλύζονται οι τοίχοι του κτιρίου από αφίσες και συνθήματα, αφενός, αντανακλά μια επαινετή παράδοση ελευθερίας της έκφρασης, που ανάγεται στην εξέγερση των φοιτητών της Νομικής κατά της χούντας τον Φεβρουάριο του 1973, αφετέρου, όμως, προδίδει την πολυετή αμηχανία των παρατάξεων, που έχουν κατρακυλήσει σε ένα καθοδικό σπιράλ ανταγωνισμού και λεκτικής βίας. Νομίζουν ότι έτσι προσελκύουν ψηφοφόρους, ενώ στην πράξη, δυστυχώς, τους απομακρύνουν από το δημόσιο πανεπιστήμιο», λέει, μιλώντας για το θέμα στην «Κ», ο Δημ. Σωτηρόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Οι φοιτητές δεν νιώθουν ότι η σχολή είναι σπίτι τους. Αυτό είναι αποτέλεσμα της μετατροπής των ΑΕΙ σε εξεταστικά κέντρα», αναφέρει στην «Κ» ο Παν. Παναγιωτόπουλος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν. Αθηνών. Και ο ίδιος τονίζει: «Οι φοιτητές δεν φροντίζουν τον χώρο του ιδρύματος, αλλά και δεν τους “φροντίζει” ο χώρος. Τα πτυχία έχουν απαξιωθεί στην πράξη, αλλά η ελληνική οικογένεια φέρεται όπως παλιά: λέει στο παιδί “πάρε ένα χαρτί και βλέπουμε”».
Πηγή Tromaktiko
Ενδεικτικά, τα συνθήματα στους τοίχους τα οποία ζητούν από τους επιτηρητές να κάνουν τα στραβά μάτια και παρακινούν «εμπρός για μαζικές αντιγραφές», εκείνο που προτρέπει τους πανεπιστημιακούς «δώστε και κανά πτυχίο» και το άλλο που αποφαίνεται ότι «το μόνο πτυχίο με αξία είναι το τρελόχαρτο» είναι από τα λίγα που προκαλούν μειδίαμα στον επισκέπτη του κτιρίου.
Τα περισσότερα είναι τουλάχιστον αντιαισθητικά, όπως και η γενικευμένη αφισοκόλληση. Χαρακτηριστικά, ο διάδρομος μπροστά στο τραπεζάκι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει καλυφθεί πλήρως από αφίσες της παράταξης, ενώ σε τοίχο στον δεύτερο όροφο παραταξιακές αφίσες χάσκουν σκισμένες από «αντιπάλους». Επίσης, σε όλους τους ορόφους έντονη είναι η παρουσία αφισών από τις παρατάξεις της Αριστεράς. Ωστόσο, η πιο εντυπωσιακή είναι η εικόνα του πρασινοκόκκινου τοίχου: ο μισός έχει αφίσες του ΜΑΣ (ΚΝΕ) και ο άλλος μισός της ΠΑΣΠ.
Η «δικαιολογία»
Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων έχουν, βέβαια, δικαιολογίες. «Αν κατεβάσουμε τις αφίσες, θα δείτε μια χειρότερη εικόνα: τον τοίχο γεμάτο άθλια συνθήματα», ανέφερε στην «Κ» μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ενώ, από το παρακείμενο τραπεζάκι της ΠΑΣΠ, ο φοιτητής προσθέτει στην «Κ»: «Η αφίσα είναι η έκφραση των μηνυμάτων του πολιτικού χώρου. Οσο πιο πολύ εκφράζεις κάτι, τόσο μπορείς να παλέψεις γι’ αυτό». «Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου παλεύουν για να σπουδάσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια, την ίδια στιγμή που το ΑΕΙ βάλλεται από το κράτος και τα μνημόνια», λένε οι της ΕΑΑΚ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά), ενώ οι του ΜΑΣ εστιάζουν στη μεθοδική οργάνωση του αγώνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων λόγω της υποχρηματοδότησης των ΑΕΙ.
Ωστόσο, ακόμη και αν η αφισορύπανση είναι για κάποιους μικρό πρόβλημα σε σχέση με άλλα, δεν παύει να αποτελεί ένδειξη της κουλτούρας του μαζικού πανεπιστημίου και της ήσσονος προσπάθειας που διαπνέει την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. «Στη Νομική Σχολή, αντίθετα με άλλες σχολές που δεν είναι σε κεντρικό σημείο, ώς ένα βαθμό είναι αναπόφευκτη η πολιτική εκμετάλλευση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Σήμερα, χάρη στις προσπάθειες των κοσμητόρων των δύο σχολών, το κτίριο είναι καθαρότερο από ό,τι ήταν το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος, οπότε είχαν λήξει οι συμβάσεις με τις εταιρείες καθαριότητας. Το γεγονός ότι εδώ και 40 έτη κατακλύζονται οι τοίχοι του κτιρίου από αφίσες και συνθήματα, αφενός, αντανακλά μια επαινετή παράδοση ελευθερίας της έκφρασης, που ανάγεται στην εξέγερση των φοιτητών της Νομικής κατά της χούντας τον Φεβρουάριο του 1973, αφετέρου, όμως, προδίδει την πολυετή αμηχανία των παρατάξεων, που έχουν κατρακυλήσει σε ένα καθοδικό σπιράλ ανταγωνισμού και λεκτικής βίας. Νομίζουν ότι έτσι προσελκύουν ψηφοφόρους, ενώ στην πράξη, δυστυχώς, τους απομακρύνουν από το δημόσιο πανεπιστήμιο», λέει, μιλώντας για το θέμα στην «Κ», ο Δημ. Σωτηρόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Οι φοιτητές δεν νιώθουν ότι η σχολή είναι σπίτι τους. Αυτό είναι αποτέλεσμα της μετατροπής των ΑΕΙ σε εξεταστικά κέντρα», αναφέρει στην «Κ» ο Παν. Παναγιωτόπουλος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν. Αθηνών. Και ο ίδιος τονίζει: «Οι φοιτητές δεν φροντίζουν τον χώρο του ιδρύματος, αλλά και δεν τους “φροντίζει” ο χώρος. Τα πτυχία έχουν απαξιωθεί στην πράξη, αλλά η ελληνική οικογένεια φέρεται όπως παλιά: λέει στο παιδί “πάρε ένα χαρτί και βλέπουμε”».
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
5 τέλεια κομμάτια για μια smart - casual ντουλάπα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
