2016-04-26 08:17:57
Αγαπητό Kranos,
Ως Αξιωματικός των ΕΔ με πολλά πλέον χρόνια υπηρεσίας, πάντα πίστευα ότι ο Στρατιωτικός (και όχι ο ένστολος) «ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης» θα πρέπει να σιωπά και να υπομένει τις δυσκολίες του επαγγέλματος, θεωρώντας ότι υπήρχε μία στοιχειώδης αναγνώριση από την πολιτεία αλλά και την κοινωνία.
Σήμερα όμως, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω το αίσθημα της αδικίας που με κυρίευσε, διαβάζοντας τις εξελίξεις από τη νέα ασφαλιστική «μεταρρύθμιση».
Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι κάποιοι μου λένε κατάμουτρα ότι είμαι μεγάλο κορόιδο, αφού έχοντας εδώ και χρόνια κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, παρέμενα στο στράτευμα (από πεποίθηση και παρά τις μεταθέσεις) και τώρα δικαιούμαι σύνταξη μικρότερη από συμμαθητές μου που έχουν αποχωρήσει προ ετών.
Με ενοχλεί κυρίως το γεγονός ότι κάποιοι άσχετοι αποφάσισαν ότι το Στρατιωτικό επάγγελμα δεν είναι τίποτα το διαφορετικό και πλέον θα αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο της «ίσης» μεταχείρισης, όπως και όλα τα άλλα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Αν κάποιοι «αρμόδιοι» πραγματικά το πιστεύουν αυτό και σκοπεύουν να το εφαρμόσουν, παρακαλώ άμεσα:
- Να μου επιστρέψουν τα χρόνια από τη ζωή μου που έχω δώσει σε Σχολή, 24ωρες υπηρεσίες, νυχτερινές ασκήσεις, δραστηριότητες κλπ και να με αποζημιώσουν για τις αμέτρητες υπερωρίες που έχω εργαστεί, πάντα ως καθήκον μου και ποτέ ως αγγαρεία.
- Να μου δώσουν το δικαίωμα της απεργίας
- Να μου χορηγούν ίση εκτός έδρας αποζημίωση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα και όχι μικρότερη όπως ισχύει τώρα.
- Να μου δώσουν αμετάθετη οργανική θέση
- Να με απαλλάξουν από κάθε Στρατιωτική δεοντολογία, Ποινικό Κώδικα και πάρεργα όπως hot spotsκλπ.
Αν κάποιοι τέλος θεωρούν ότι το Στράτευμα αποτελεί κάποια «ελίτ», ευχαρίστως τους παραχωρώ τη θέση μου, ειδικά αυτές τις ημέρες που περιμένω το τηλέφωνο να χτυπήσει για να ακούσω την επόμενή μου μετάθεση Πάντως με ικανοποιεί απόλυτα το γεγονός ότι σε όλες τις σχετικές έρευνες, ο Στρατός συνεχίζει να απολαμβάνει εκείνη την υψηλή κοινωνική αποδοχή και διάκριση, που τελικά μας κάνει να συνεχίζουμε να ασκούμε το Στρατιωτικό επάγγελμα επειδή απλά το γουστάρουμε.
Ευχαριστώ.
Αναγνώστης
kranos
Ως Αξιωματικός των ΕΔ με πολλά πλέον χρόνια υπηρεσίας, πάντα πίστευα ότι ο Στρατιωτικός (και όχι ο ένστολος) «ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης» θα πρέπει να σιωπά και να υπομένει τις δυσκολίες του επαγγέλματος, θεωρώντας ότι υπήρχε μία στοιχειώδης αναγνώριση από την πολιτεία αλλά και την κοινωνία.
Σήμερα όμως, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω το αίσθημα της αδικίας που με κυρίευσε, διαβάζοντας τις εξελίξεις από τη νέα ασφαλιστική «μεταρρύθμιση».
Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι κάποιοι μου λένε κατάμουτρα ότι είμαι μεγάλο κορόιδο, αφού έχοντας εδώ και χρόνια κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, παρέμενα στο στράτευμα (από πεποίθηση και παρά τις μεταθέσεις) και τώρα δικαιούμαι σύνταξη μικρότερη από συμμαθητές μου που έχουν αποχωρήσει προ ετών.
Με ενοχλεί κυρίως το γεγονός ότι κάποιοι άσχετοι αποφάσισαν ότι το Στρατιωτικό επάγγελμα δεν είναι τίποτα το διαφορετικό και πλέον θα αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο της «ίσης» μεταχείρισης, όπως και όλα τα άλλα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Αν κάποιοι «αρμόδιοι» πραγματικά το πιστεύουν αυτό και σκοπεύουν να το εφαρμόσουν, παρακαλώ άμεσα:
- Να μου επιστρέψουν τα χρόνια από τη ζωή μου που έχω δώσει σε Σχολή, 24ωρες υπηρεσίες, νυχτερινές ασκήσεις, δραστηριότητες κλπ και να με αποζημιώσουν για τις αμέτρητες υπερωρίες που έχω εργαστεί, πάντα ως καθήκον μου και ποτέ ως αγγαρεία.
- Να μου δώσουν το δικαίωμα της απεργίας
- Να μου χορηγούν ίση εκτός έδρας αποζημίωση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα και όχι μικρότερη όπως ισχύει τώρα.
- Να μου δώσουν αμετάθετη οργανική θέση
- Να με απαλλάξουν από κάθε Στρατιωτική δεοντολογία, Ποινικό Κώδικα και πάρεργα όπως hot spotsκλπ.
Αν κάποιοι τέλος θεωρούν ότι το Στράτευμα αποτελεί κάποια «ελίτ», ευχαρίστως τους παραχωρώ τη θέση μου, ειδικά αυτές τις ημέρες που περιμένω το τηλέφωνο να χτυπήσει για να ακούσω την επόμενή μου μετάθεση Πάντως με ικανοποιεί απόλυτα το γεγονός ότι σε όλες τις σχετικές έρευνες, ο Στρατός συνεχίζει να απολαμβάνει εκείνη την υψηλή κοινωνική αποδοχή και διάκριση, που τελικά μας κάνει να συνεχίζουμε να ασκούμε το Στρατιωτικό επάγγελμα επειδή απλά το γουστάρουμε.
Ευχαριστώ.
Αναγνώστης
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ