2016-05-06 19:58:16
Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της σε συνδυασμό με τους μοναδικούς ρόλους που ενσάρκωνε την έκαναν τόσο ξεχωριστή και αγαπητή στα μάτια του κοινού. Άμεση, ειλικρινής και ετοιμόλογη, με ένα τόσο ανεπανάληπτο χιούμορ που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Η Σοφία Μουτίδου μίλησε στο www.orathessaloniki.gr για τη stand up comedy παράσταση «Πολύ Κακές Λέξεις» η οποία ανεβαίνει στη «Μαύρη Τρύπα» από τις 9 Μαΐου, για τη σημερινή κατάσταση της τηλεόρασης, για την πολιτική, αλλά και για τη μεγάλη της αγάπη που δεν είναι άλλη από την κόρη της!
Στην παράσταση «Πολύ Κακές Λέξεις» υποδύεστε μια γυναίκα που επισκέπτεται ένα διάσημο νευρολόγο Αυτή η γυναίκα μπαίνει στην ουρά μιας νευρολογικής κλινικής για να μιλήσει με έναν διάσημο ψυχίατρο που ήρθε στην πόλη της για λίγες μέρες μόνο, προκειμένου να διαλέξει την πιο τραγική περίπτωση για να την αναλάβει και να δώσει κι ένα έπαθλο 10.000 €. Αυτή είναι η περίπτωση της γυναίκας με τα προβλήματά της που θέλει να πείσει το γιατρό να επιλέξει αυτήν!
Οι θεατές στην παράσταση χρίζονται συνυποψήφιοι ασθενείς κάνοντας έτσι το έργο διαδραστικό. Πιστεύετε ότι και εκεί οφείλεται ένα μέρος της μεγάλης επιτυχίας της παράστασης;
Συμβάλλει και το ότι είναι διαδραστική η παράσταση αλλά το πιο ωραίο είναι ότι ο κόσμος χαλαρώνει πολύ ακούγοντας τα θέματα αυτής της γυναίκας και μετά από λίγο είναι ανοιχτός να συμμετέχει κι αυτός. Αυτά που λέει αυτή η γυναίκα στην παράσταση είναι θέματα της καθημερινότητας, είναι προφορικός ο λόγος, είναι πολλές οι αιτίες που κάνουν τον κόσμο να περάσει καλά στη συγκεκριμένη παράσταση. Οι θεατές χαλαρώνουν και συμμετέχουν και στο διαδραστικό.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό το stand up comedy;
Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που υπάρχει! Είσαι εκτεθειμένος πάνω στη σκηνή 100%! Εγώ είμαι μόνη μου εντελώς, η διάρκεια της παράστασης είναι πάρα πολύ μεγάλη για stand up comedy, δηλαδή είμαι μια ώρα και 35 λεπτά πάνω στη σκηνή. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος όταν τελειώνει η παράσταση θέλει κι άλλο, δε βαριέται, τα οποία είναι σημάδια ότι τους αρέσει πολύ και βλέπουν με ευχαρίστηση το έργο. Στην αρχή αναρωτιόμασταν μήπως το κείμενο είναι μεγάλο… Καμία σχέση, ο κόσμος αν ήταν δυνατόν να μιλάμε 5 ώρες εκεί, θα το ήθελε πολύ. Είναι πολύ δύσκολο το stand up comedy γιατί πρέπει να κρατήσεις μερικά όρια ανάμεσα στην οικειότητα και το σεβασμό, τα οποία ομολογούμενος τα έχω πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως ηθοποιός. Δεν είμαι αδιάκριτη, οπότε αυτό μετράει πολύ. Το να ξέρεις δηλαδή πότε να σταματήσεις ή πότε να ξεκινήσεις ένα χαβαλέ. Δηλαδή πράττεις ως ένα σημείο και από εκείνο το σημείο και μετά πρέπει να αποσυρθείς σοφά γιατί ο άλλος έχει μια προσωπική ζώνη που δεν θέλει να την πειράξεις.
Σε τι διαφέρει το stand up comedy στη χώρα μας συγκριτικά με τα stand up comedy του εξωτερικού;
Στην παράσταση δεν κάνω καθαρόαιμο stand up comedy, με το μικρόφωνο και τα φλεγματικά αστεία. Το κείμενό μου είναι πάρα πολύ εγκεφαλικό, αλλά και πάρα πολύ ζωηρό, μεσογειακό. Η διαφορά μας με τους έξω έγκειται στο ότι στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ φλεγματικά τα αστεία τους, είναι περιγραφές αποστασιοποιημένες, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που κάνω. Στο έργο υπάρχει ένας υποτυπώδης ρόλος, αλλά στην ουσία βγαίνω στη σκηνή ως Σοφία και βιώνω τις καταστάσεις. Κινούμαι μέσα στο χώρο, είμαι με μικρόφωνο ψείρα και γενικότερα η παράσταση έχει μια ζωηράδα που λείπει από το stand up του εξωτερικού.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που έχετε «ζηλέψει» και θα θέλατε να τον είχατε ενσαρκώσετε εσείς;
Όχι, δεν το έχω αυτό από μικρή. Ακόμα και πριν γίνω ηθοποιός δεν είχα ούτε είδωλα, ούτε πρότυπα, ούτε ήθελα να μοιάσω σε κανέναν.
Με τι κριτήρια επιλέγετε μια δουλειά είτε αφορά την τηλεόραση είτε το θέατρο;
Πρώτα από όλα πρέπει να σου αρέσει η δουλειά, το κείμενο. Αν νιώσεις ότι έχεις να πεις πράγματα ή αν νιώσεις ότι είναι μια κρυάδα που δεν μπορείς να συμμετέχεις. Υπάρχουν δουλειές που δεν μπορείς να τις υποστηρίξεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τις αποδεχτείς. Σαφώς και το οικονομικό κομμάτι παίζει ρόλο αλλά πρέπει να υπάρχει χημεία με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι.
Τί πιστεύετε ότι λείπει από τη σημερινή τηλεόραση;
Να σου πω την αλήθεια δεν βλέπω πάρα πολύ τηλεόραση, οπότε δεν έχω μεγάλη αίσθηση, γιατί έχω πάρα πολλές υποχρεώσεις στη διάρκεια της ημέρας μου. Νομίζω πάντως αυτό που έλειπε πάντοτε, όχι μόνο τώρα λόγω κρίσης που δεν υπάρχουν λεφτά και δουλειές, είναι περισσότερος αυθορμητισμός και γνησιότητα. Δηλαδή τα βρίσκω όλα λίγο στυμμένα και κάποιες φορές «κιτς», με την έννοια ότι πάνε να μιμηθούνε λίγο προϊόντα και ανθρώπους του εξωτερικού. Πιστεύω πως το ταπεραμέντο των Ελλήνων, όχι γενικώς το σουβλάκι και η Ακρόπολη, αλλά το γνήσιο ταπεραμέντο και η γνήσια αμεσότητα που έχουν οι Έλληνες είναι στοιχεία ζηλευτά από όλους τους λαούς. Κανονικά οι Έλληνες θα έπρεπε να μη θέλουν να μιμηθούν κανέναν. Στη σημερινή τηλεόραση τα βλέπω όλα ξενόφερτα. Λίγο προσπαθεί η Ελληνίδα με το ζόρι να μοιάσει την Αμερικάνα, ούτε καν την Ευρωπαία, και το κιτσαριό δεν έχει τέλος. Ενώ αν ήταν μια Ελληνίδα που ταυτόχρονα είχε επιρροές από το εξωτερικό, θα ήταν ωραιότερα τα πράγματα. Αλλά εδώ βλέπεις μαγειρικές που γίνονται με ρυθμούς και στυλ Top Model, εκπομπές που γίνονται με ατσαλάκωτες γυναίκες. Δεν είπαμε να βγαίνουνε σαν χρέπια αλλά είναι σαν να βλέπω παντού κουκλίτσες που παίζουν τα μωρά.
Ένας ηθοποιός εν έτη 2016 που η ανεργία χτυπάει κόκκινο τόσο στον τομέα του, όσο και σε όλα τα επαγγέλματα, τι διεξόδους πιστεύετε πως έχει ώστε να ζει βιώσιμα;
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εμείς οι ηθοποιοί είχαμε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με όλα τα άλλα επαγγέλματα! Ήμασταν πάντα έτσι, άνεργοι το μισό χρόνο (γέλια). Ο ηθοποιός είναι πάντα σε αναζήτηση δουλειάς και προ κρίσης και τώρα. Σε κάθε δουλειά αλλάζεις συμβόλαιο, συναδέλφους, θέατρο, κανάλι δηλαδή όλα αλλάζουν. Τώρα με την οικονομική κρίση δυστυχώς τα πράγματα φθίνουν. Οι παραγωγές στην τηλεόραση έχουν μειωθεί στο ένα εικοστό, δεν έχουμε διεξόδους από εκεί. Σινεμά δεν το συζητώ, ποτέ δεν είχαμε σε ρυθμούς παραγωγής ώστε να ζήσει ένας ηθοποιός, δεν είχαμε βιομηχανία. Αυτό που μένει ουσιαστικά είναι το θέατρο κι αν κάποιος ηθοποιός μπορεί να διδάξει σε δραματικές σχολές, να κάνει κάποια ιδιαίτερα, σεμινάρια κτλ. Γενικότερα οι ηθοποιοί δεν έχουν διεξόδους εν μέσω οικονομικής κρίσης. Απλά πιστεύω πως οι ηθοποιοί είναι περισσότερο «παιδιά» από τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Θες η φύση της δουλειάς μας, θες για ψυχολογικούς λόγους, θες επειδή το επιλέξαμε, όπως και να έχει είμαστε πολύ πιο γρήγορα καλά από τα άλλα επαγγέλματα και όχι επειδή βγάζουμε λεφτά, αλλά επειδή χαιρόμαστε πιο πολύ για τη δουλειά που επιλέξαμε να κάνουμε. Λίγο ισοβαθμίζεται ίσως με τη ρουτίνα του αλλουνού, με την καθημερινότητά του, που πάει στο γραφείο και λέει πάλι 12ος χρόνος που βλέπω τον ίδιο απέναντι να πίνει καφέ. Στη δουλειά μου δεν το έχουμε αυτό και είμαστε λίγο πιο χαρωποί.
Ένα από τα θέματα της παράστασης είναι και η πολιτική σε όλο το φάσμα της. Σας έχει γίνει πρόταση να κατέβετε ποτέ στον πολιτικό στίβο; Θα ήσασταν θετική σε κάτι τέτοιο;
Ναι μου έχει γίνει στο παρελθόν πρόταση δυο φορές να κατέβω, αλλά ήμουν μικρή και δεν το διανοούμουν. Ούτε τώρα αν μου δινόταν η ευκαιρία θα κατέβαινα, αλλά δεν το αποκλείω από το μέλλον. Είμαι άτομο δηλαδή που μου αρέσει η πολιτικοποίηση, όχι η κομματικοποίηση. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα κοινά.
Αν θα είχατε τη δυνατότητα τι θα αλλάζατε από τη σημερινή Ελλάδα;
Το πρώτο και το βασικό που λείπει από την Ελλάδα είναι η ουσιαστική παιδεία. Πιστεύω πως κάτι δεν γίνεται καλά στα σχολεία και όχι μόνο στα σχολεία αλλά σε όλους τους φορείς που έχουν να κάνουν με τη διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση στο μυαλό κάποιου. Όλα ξεκινάνε από εκεί. Δεν μπορείς να πεις θα χτυπήσω τη φοροδιαφυγή ή θα ήθελα να ξυπνήσω μια μέρα και να μην πηγαίνει κανείς ενάντια στο μονόδρομο, ξαφνικά να έχουμε ήθος και ευγένεια. Δεν πρόκειται. Δεν πρέπει να ζητάμε πράγματα που δεν τα έχουμε στη φύση μας. Δηλαδή όλος αυτός ο ήλιος, όλη αυτή η ζέστη, όλη αυτή η έξω καρδιά, όλο αυτό το ότι και να γίνει εμείς δεν πέφτουμε, έχει και τα άσχημά του, πρέπει να τα αποδεχτούμε, ως ένα σημείο όμως. Αν είχαμε καλύτερα εκπαιδευμένους πολίτες στο μυαλό, νομίζω ότι θα είχαμε λιγότερα ατυχήματα παντού.
Ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Μου είχε δώσει ένας φίλος μου παλιότερα μια συμβουλή και την ακολουθώ. Όταν είναι να πάρω μια απόφαση, ρωτάω ανθρώπους που ήδη κάνουν αυτό που μου προτάθηκε. Δηλαδή παίρνω τη συμβουλή ανθρώπων που ήδη ασχολούνται με κάτι. Παίρνω ένα τηλέφωνο τον εκάστοτε και τον ρωτάω: Εσύ που το κάνεις, πως είναι; Τί πιστεύεις; Eίναι καλό αυτό; Αυτή τη συμβουλή την έχω κρατήσει στη ζωή μου.
Τί έχει αλλάξει στη ζωή σας και στο χαρακτήρα σας από τότε που γίνατε μητέρα;
Άλλαξε η ζωή μου όλη! Δεν είσαι το κέντρο εσύ, το κέντρο είναι κάποιος άλλος. Ο έρωτας είναι τεράστιος, ξαφνικά από ένας γίνεσαι δυο. Σαφώς και μιλάμε για άλλη προσωπικότητα, αλλά μέχρι να γίνει άλλη προσωπικότητα και να σταθεί εντελώς στα πόδια της φτύνεις αίμα εσύ.
Ποιά είναι η σχέση με την κορούλα σας;
Είμαστε μαζί συνέχεια, όσο μπορούμε να είμαστε λόγω της δουλειάς. Η κόρη μου κι εγώ έχουμε μεταξύ μας μια εντελώς έντονη σχέση. Είμαστε κολλητές!
Σας φοβίζει - τρομάζει το γεγονός ότι μεγαλώνει, μπαίνοντας σε λίγα χρόνια στην εφηβεία;
Δεν με τρομάζει, απλώς έχω διάφορους φόβους σα μαμά. Πρέπει έως μια ηλικία να της έχω έναν έλεγχο σωστό, τόσο… όσο, ώστε να μην την καταπιέζω και να ξέρω τι κάνει. Κι εγώ τώρα τα μαθαίνω. Είναι δύσκολη η εφηβεία θέλει προσοχή πάντως.
Συμπληρώστε τις φράσεις:
Πιστεύω… πολύ στις δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού!
Αγαπάω… την ειλικρίνεια και την ιδιαιτερότητα!
Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να… αδυνατίσω!
Φοβάμαι… το φόβο μου για τα πάντα!
Ποιά είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Έχω συζητήσει κάτι αλλά νομίζω πως δεν μ’ αφήνουν ακόμα ο σκηνοθέτης και ο συγγραφέας να το ανακοινώσω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι αφορά κάτι θεατρικό. Επίσης η παράσταση «Πολύ Κακές Λέξεις» θα συνεχιστεί.
Tromaktiko
Στην παράσταση «Πολύ Κακές Λέξεις» υποδύεστε μια γυναίκα που επισκέπτεται ένα διάσημο νευρολόγο Αυτή η γυναίκα μπαίνει στην ουρά μιας νευρολογικής κλινικής για να μιλήσει με έναν διάσημο ψυχίατρο που ήρθε στην πόλη της για λίγες μέρες μόνο, προκειμένου να διαλέξει την πιο τραγική περίπτωση για να την αναλάβει και να δώσει κι ένα έπαθλο 10.000 €. Αυτή είναι η περίπτωση της γυναίκας με τα προβλήματά της που θέλει να πείσει το γιατρό να επιλέξει αυτήν!
Οι θεατές στην παράσταση χρίζονται συνυποψήφιοι ασθενείς κάνοντας έτσι το έργο διαδραστικό. Πιστεύετε ότι και εκεί οφείλεται ένα μέρος της μεγάλης επιτυχίας της παράστασης;
Συμβάλλει και το ότι είναι διαδραστική η παράσταση αλλά το πιο ωραίο είναι ότι ο κόσμος χαλαρώνει πολύ ακούγοντας τα θέματα αυτής της γυναίκας και μετά από λίγο είναι ανοιχτός να συμμετέχει κι αυτός. Αυτά που λέει αυτή η γυναίκα στην παράσταση είναι θέματα της καθημερινότητας, είναι προφορικός ο λόγος, είναι πολλές οι αιτίες που κάνουν τον κόσμο να περάσει καλά στη συγκεκριμένη παράσταση. Οι θεατές χαλαρώνουν και συμμετέχουν και στο διαδραστικό.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό το stand up comedy;
Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που υπάρχει! Είσαι εκτεθειμένος πάνω στη σκηνή 100%! Εγώ είμαι μόνη μου εντελώς, η διάρκεια της παράστασης είναι πάρα πολύ μεγάλη για stand up comedy, δηλαδή είμαι μια ώρα και 35 λεπτά πάνω στη σκηνή. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος όταν τελειώνει η παράσταση θέλει κι άλλο, δε βαριέται, τα οποία είναι σημάδια ότι τους αρέσει πολύ και βλέπουν με ευχαρίστηση το έργο. Στην αρχή αναρωτιόμασταν μήπως το κείμενο είναι μεγάλο… Καμία σχέση, ο κόσμος αν ήταν δυνατόν να μιλάμε 5 ώρες εκεί, θα το ήθελε πολύ. Είναι πολύ δύσκολο το stand up comedy γιατί πρέπει να κρατήσεις μερικά όρια ανάμεσα στην οικειότητα και το σεβασμό, τα οποία ομολογούμενος τα έχω πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως ηθοποιός. Δεν είμαι αδιάκριτη, οπότε αυτό μετράει πολύ. Το να ξέρεις δηλαδή πότε να σταματήσεις ή πότε να ξεκινήσεις ένα χαβαλέ. Δηλαδή πράττεις ως ένα σημείο και από εκείνο το σημείο και μετά πρέπει να αποσυρθείς σοφά γιατί ο άλλος έχει μια προσωπική ζώνη που δεν θέλει να την πειράξεις.
Σε τι διαφέρει το stand up comedy στη χώρα μας συγκριτικά με τα stand up comedy του εξωτερικού;
Στην παράσταση δεν κάνω καθαρόαιμο stand up comedy, με το μικρόφωνο και τα φλεγματικά αστεία. Το κείμενό μου είναι πάρα πολύ εγκεφαλικό, αλλά και πάρα πολύ ζωηρό, μεσογειακό. Η διαφορά μας με τους έξω έγκειται στο ότι στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ φλεγματικά τα αστεία τους, είναι περιγραφές αποστασιοποιημένες, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που κάνω. Στο έργο υπάρχει ένας υποτυπώδης ρόλος, αλλά στην ουσία βγαίνω στη σκηνή ως Σοφία και βιώνω τις καταστάσεις. Κινούμαι μέσα στο χώρο, είμαι με μικρόφωνο ψείρα και γενικότερα η παράσταση έχει μια ζωηράδα που λείπει από το stand up του εξωτερικού.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που έχετε «ζηλέψει» και θα θέλατε να τον είχατε ενσαρκώσετε εσείς;
Όχι, δεν το έχω αυτό από μικρή. Ακόμα και πριν γίνω ηθοποιός δεν είχα ούτε είδωλα, ούτε πρότυπα, ούτε ήθελα να μοιάσω σε κανέναν.
Με τι κριτήρια επιλέγετε μια δουλειά είτε αφορά την τηλεόραση είτε το θέατρο;
Πρώτα από όλα πρέπει να σου αρέσει η δουλειά, το κείμενο. Αν νιώσεις ότι έχεις να πεις πράγματα ή αν νιώσεις ότι είναι μια κρυάδα που δεν μπορείς να συμμετέχεις. Υπάρχουν δουλειές που δεν μπορείς να τις υποστηρίξεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τις αποδεχτείς. Σαφώς και το οικονομικό κομμάτι παίζει ρόλο αλλά πρέπει να υπάρχει χημεία με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι.
Τί πιστεύετε ότι λείπει από τη σημερινή τηλεόραση;
Να σου πω την αλήθεια δεν βλέπω πάρα πολύ τηλεόραση, οπότε δεν έχω μεγάλη αίσθηση, γιατί έχω πάρα πολλές υποχρεώσεις στη διάρκεια της ημέρας μου. Νομίζω πάντως αυτό που έλειπε πάντοτε, όχι μόνο τώρα λόγω κρίσης που δεν υπάρχουν λεφτά και δουλειές, είναι περισσότερος αυθορμητισμός και γνησιότητα. Δηλαδή τα βρίσκω όλα λίγο στυμμένα και κάποιες φορές «κιτς», με την έννοια ότι πάνε να μιμηθούνε λίγο προϊόντα και ανθρώπους του εξωτερικού. Πιστεύω πως το ταπεραμέντο των Ελλήνων, όχι γενικώς το σουβλάκι και η Ακρόπολη, αλλά το γνήσιο ταπεραμέντο και η γνήσια αμεσότητα που έχουν οι Έλληνες είναι στοιχεία ζηλευτά από όλους τους λαούς. Κανονικά οι Έλληνες θα έπρεπε να μη θέλουν να μιμηθούν κανέναν. Στη σημερινή τηλεόραση τα βλέπω όλα ξενόφερτα. Λίγο προσπαθεί η Ελληνίδα με το ζόρι να μοιάσει την Αμερικάνα, ούτε καν την Ευρωπαία, και το κιτσαριό δεν έχει τέλος. Ενώ αν ήταν μια Ελληνίδα που ταυτόχρονα είχε επιρροές από το εξωτερικό, θα ήταν ωραιότερα τα πράγματα. Αλλά εδώ βλέπεις μαγειρικές που γίνονται με ρυθμούς και στυλ Top Model, εκπομπές που γίνονται με ατσαλάκωτες γυναίκες. Δεν είπαμε να βγαίνουνε σαν χρέπια αλλά είναι σαν να βλέπω παντού κουκλίτσες που παίζουν τα μωρά.
Ένας ηθοποιός εν έτη 2016 που η ανεργία χτυπάει κόκκινο τόσο στον τομέα του, όσο και σε όλα τα επαγγέλματα, τι διεξόδους πιστεύετε πως έχει ώστε να ζει βιώσιμα;
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εμείς οι ηθοποιοί είχαμε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με όλα τα άλλα επαγγέλματα! Ήμασταν πάντα έτσι, άνεργοι το μισό χρόνο (γέλια). Ο ηθοποιός είναι πάντα σε αναζήτηση δουλειάς και προ κρίσης και τώρα. Σε κάθε δουλειά αλλάζεις συμβόλαιο, συναδέλφους, θέατρο, κανάλι δηλαδή όλα αλλάζουν. Τώρα με την οικονομική κρίση δυστυχώς τα πράγματα φθίνουν. Οι παραγωγές στην τηλεόραση έχουν μειωθεί στο ένα εικοστό, δεν έχουμε διεξόδους από εκεί. Σινεμά δεν το συζητώ, ποτέ δεν είχαμε σε ρυθμούς παραγωγής ώστε να ζήσει ένας ηθοποιός, δεν είχαμε βιομηχανία. Αυτό που μένει ουσιαστικά είναι το θέατρο κι αν κάποιος ηθοποιός μπορεί να διδάξει σε δραματικές σχολές, να κάνει κάποια ιδιαίτερα, σεμινάρια κτλ. Γενικότερα οι ηθοποιοί δεν έχουν διεξόδους εν μέσω οικονομικής κρίσης. Απλά πιστεύω πως οι ηθοποιοί είναι περισσότερο «παιδιά» από τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Θες η φύση της δουλειάς μας, θες για ψυχολογικούς λόγους, θες επειδή το επιλέξαμε, όπως και να έχει είμαστε πολύ πιο γρήγορα καλά από τα άλλα επαγγέλματα και όχι επειδή βγάζουμε λεφτά, αλλά επειδή χαιρόμαστε πιο πολύ για τη δουλειά που επιλέξαμε να κάνουμε. Λίγο ισοβαθμίζεται ίσως με τη ρουτίνα του αλλουνού, με την καθημερινότητά του, που πάει στο γραφείο και λέει πάλι 12ος χρόνος που βλέπω τον ίδιο απέναντι να πίνει καφέ. Στη δουλειά μου δεν το έχουμε αυτό και είμαστε λίγο πιο χαρωποί.
Ένα από τα θέματα της παράστασης είναι και η πολιτική σε όλο το φάσμα της. Σας έχει γίνει πρόταση να κατέβετε ποτέ στον πολιτικό στίβο; Θα ήσασταν θετική σε κάτι τέτοιο;
Ναι μου έχει γίνει στο παρελθόν πρόταση δυο φορές να κατέβω, αλλά ήμουν μικρή και δεν το διανοούμουν. Ούτε τώρα αν μου δινόταν η ευκαιρία θα κατέβαινα, αλλά δεν το αποκλείω από το μέλλον. Είμαι άτομο δηλαδή που μου αρέσει η πολιτικοποίηση, όχι η κομματικοποίηση. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα κοινά.
Αν θα είχατε τη δυνατότητα τι θα αλλάζατε από τη σημερινή Ελλάδα;
Το πρώτο και το βασικό που λείπει από την Ελλάδα είναι η ουσιαστική παιδεία. Πιστεύω πως κάτι δεν γίνεται καλά στα σχολεία και όχι μόνο στα σχολεία αλλά σε όλους τους φορείς που έχουν να κάνουν με τη διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση στο μυαλό κάποιου. Όλα ξεκινάνε από εκεί. Δεν μπορείς να πεις θα χτυπήσω τη φοροδιαφυγή ή θα ήθελα να ξυπνήσω μια μέρα και να μην πηγαίνει κανείς ενάντια στο μονόδρομο, ξαφνικά να έχουμε ήθος και ευγένεια. Δεν πρόκειται. Δεν πρέπει να ζητάμε πράγματα που δεν τα έχουμε στη φύση μας. Δηλαδή όλος αυτός ο ήλιος, όλη αυτή η ζέστη, όλη αυτή η έξω καρδιά, όλο αυτό το ότι και να γίνει εμείς δεν πέφτουμε, έχει και τα άσχημά του, πρέπει να τα αποδεχτούμε, ως ένα σημείο όμως. Αν είχαμε καλύτερα εκπαιδευμένους πολίτες στο μυαλό, νομίζω ότι θα είχαμε λιγότερα ατυχήματα παντού.
Ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Μου είχε δώσει ένας φίλος μου παλιότερα μια συμβουλή και την ακολουθώ. Όταν είναι να πάρω μια απόφαση, ρωτάω ανθρώπους που ήδη κάνουν αυτό που μου προτάθηκε. Δηλαδή παίρνω τη συμβουλή ανθρώπων που ήδη ασχολούνται με κάτι. Παίρνω ένα τηλέφωνο τον εκάστοτε και τον ρωτάω: Εσύ που το κάνεις, πως είναι; Τί πιστεύεις; Eίναι καλό αυτό; Αυτή τη συμβουλή την έχω κρατήσει στη ζωή μου.
Τί έχει αλλάξει στη ζωή σας και στο χαρακτήρα σας από τότε που γίνατε μητέρα;
Άλλαξε η ζωή μου όλη! Δεν είσαι το κέντρο εσύ, το κέντρο είναι κάποιος άλλος. Ο έρωτας είναι τεράστιος, ξαφνικά από ένας γίνεσαι δυο. Σαφώς και μιλάμε για άλλη προσωπικότητα, αλλά μέχρι να γίνει άλλη προσωπικότητα και να σταθεί εντελώς στα πόδια της φτύνεις αίμα εσύ.
Ποιά είναι η σχέση με την κορούλα σας;
Είμαστε μαζί συνέχεια, όσο μπορούμε να είμαστε λόγω της δουλειάς. Η κόρη μου κι εγώ έχουμε μεταξύ μας μια εντελώς έντονη σχέση. Είμαστε κολλητές!
Σας φοβίζει - τρομάζει το γεγονός ότι μεγαλώνει, μπαίνοντας σε λίγα χρόνια στην εφηβεία;
Δεν με τρομάζει, απλώς έχω διάφορους φόβους σα μαμά. Πρέπει έως μια ηλικία να της έχω έναν έλεγχο σωστό, τόσο… όσο, ώστε να μην την καταπιέζω και να ξέρω τι κάνει. Κι εγώ τώρα τα μαθαίνω. Είναι δύσκολη η εφηβεία θέλει προσοχή πάντως.
Συμπληρώστε τις φράσεις:
Πιστεύω… πολύ στις δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού!
Αγαπάω… την ειλικρίνεια και την ιδιαιτερότητα!
Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να… αδυνατίσω!
Φοβάμαι… το φόβο μου για τα πάντα!
Ποιά είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Έχω συζητήσει κάτι αλλά νομίζω πως δεν μ’ αφήνουν ακόμα ο σκηνοθέτης και ο συγγραφέας να το ανακοινώσω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι αφορά κάτι θεατρικό. Επίσης η παράσταση «Πολύ Κακές Λέξεις» θα συνεχιστεί.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν τα βρήκε με τον Σουμπίνιο ο Ατρόμητος
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Ο Νέγρος Του Μοριά έμαθε τον Καζαντζίδη από τον ύμνο της ΑΕΚ [video]](https://images.newsnowgreece.com/92/927706/o-negros-tou-moria-emathe-ton-kazantzidi-apo-ton-ymno-tis-aek-video-1-124x78.jpg)
