Γράφει ο Πραγματιστής
Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και Οικουμενική Κυβέρνηση μάθαμε τις τελευταίες ημέρες, από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ αντίστοιχα, ότι είναι τόσο διαφορετικές έννοιες ώστε να μην είναι δυνατή μία ελάχιστη συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων που τις υποστηρίζουν για να μην μείνει ακυβέρνητη η χώρα στην πιο κρίσιμη περίοδο της νεότερης ιστορίας μας.
Και όλα αυτά τη στιγμή που ο «μεγάλος νικητής» των εκλογών μοιάζει ολίγιστος μπροστά στις ευθύνες που καλείται να αναλάβει. Όχι ότι είναι απαραίτητο να συνεργαστεί με ανθρώπους και κόμματα που δεν συμφωνεί. Αυτό που είναι επιτακτικό όμως τούτη την οριακή στιγμή είναι η διατύπωση ξεκάθαρης θέσης. Και σίγουρα ξεκάθαρη θέση δεν είναι μέσα στο ευρώ, όμως με τους δικούς μας νεφελώδεις και βελούδινους όρους και επαναδιαπραγμάτευση του γενικού πλαισίου (επιστολή Τσίπρα προς τους εταίρους μας) αλλά ταυτόχρονα και καταγγελία της σύμβασης (ρητορική προς το εσωτερικό της χώρας) και άρα του συνόλου των όρων που αυτή προβλέπει.
Καταντάει κουραστικό να λέμε συνεχώς πόσο πίσω έχουν πάει τη χώρα οι χειρισμοί και η στάση του συνόλου σχεδόν του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Όμως εξίσου απογοητευτικός είναι ο βαθμός αποδοχής της κατάστασης αυτής από την κοινωνία. Βαθιά μου πίστη είναι πλέον ότι όποιο κόμμα διατυπώσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ασάφεια τις θέσεις του θα καταφέρει να πείσει ότι υπάρχει λύση χωρίς κόπο και ότι χωρίς να απωλέσουμε οποιοδήποτε από τα «κεκτημένα» μας είναι δυνατή η έξοδος από την κρίση.
Μπορούμε να τυπώσουμε χρήμα ή να τυπώσουν κάποιοι άλλοι για εμάς, να εκμεταλλευτούμε το πλούσιο σε κοιτάσματα πετρελαίου υπέδαφός μας και να μετατραπούμε σε Σαουδική Αραβία της Ευρώπης, να φορολογήσουμε το κεφάλαιο και να κρατικοποιήσουμε τον πλούτο Μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε εκτός από το να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Γνωρίζω ότι πολλοί θα σπεύσουν να διατυπώσουν το εύκολο επιχείρημα ότι το μόνο λάθος μας ήταν ότι επιτρέψαμε να μας κυβερνούν αυτοί οι άθλιοι πολιτικοί οι οποίοι σε συνεργασία με τους ακόμα πιο άθλιους τραπεζίτες υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας, χωρίς να μπορέσουμε να αντιδράσουμε (ίσως γιατί μας ψεκάζανε, δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί πλήρως).
Όποιος ψάχνει δικαιολογία για να καλύψει τα λάθη του, την άγνοιά του ή και την απραξία του είναι βέβαιο ότι θα την βρει. Σκοπός όμως είναι αναζητήσουμε λύσεις και όχι δικαιολογίες.
Δυστυχώς όμως όλα δείχνουν ότι και πάλι υποκύπτουμε στο εύκολο και οδηγούμαστε στην απαξίωση και τη μακροχρόνια ύφεση, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ. Και όταν αυτό θα φανεί, θα είναι το τρένο που έρχεται κατά πάνω μας.
kostasxan.blogspot.com
