2012-05-14 14:48:53
Ο Νότης Ψιλόπουλος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει πως ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης. Ομάδα σαν παραμύθι, ιστορία-σενάριο για να γίνει ταινία. Περηφάνια και δάκρυα χαράς.
Η φετινή ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Το έχετε καταλάβει; Έχετε συνηδητοποιησει την τεράστια επιτυχία των παιδιών; Οι ερυθρόλευκοι πραγματοποίησαν τον μεγαλύτερο άθλο στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όσον αφορά σε διασυλλογική διοργάνωση. Δεν έχει να κάνει μόνο με τα προβλήματα και με το πως ξεκίνησε η σεζόν, το γεγονός πως ήταν αουτσάιντερ, αλλά και με την ανατροπή που πραγματοποίησαν.
Να χάνεις με 19 πόντους, από το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, με το τεράστιο και πλούσιο μπάτζετ, έχοντας παίκτες επιπέδου NBA και εσύ να καταφέρνεις με τεράστιο πάθος, θάρρος, πείσμα, αγωνιστικό θράσος, "καρύδια" και ψυχή, να γυρνάς ένα ματς που κατά τους περισσότερους ήταν χαμένο. "Πάει τελείωσε το ματς, δεν βλέπετε η ομάδα", μου έλεγαν συνάδελφοι στο γραφείο προς το τέλος της 3ης περιόδου. "Υπομονή, έχουμε χρόνο ακόμη. Αυτή την ομάδα φέτος την έχω δει να πραγματοποιεί τεράστιες ανατροπές. Θα το γυρίσουν", έλεγα. Διότι αυτή η ομάδα, πλέον, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου.
Το επικό come-back που πραγματοποίησε ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο δεν ξανάγινε! Ό,τι και να πεις είναι λίγο. Η τελευταία φάση του αγώνα, οι χαμένες βολές του Σισκάουσκας, η ασίστ του Σπανούλη και το σουτ του Πρίντεζη, θα μείνουν στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως ένα από τα κορυφαία highlight όλων των εποχών. Τι να πεις για αυτήν την φάση; Τα συναισθήματα που σε έκανε να νιώσεις είναι μοναδικά και συγκλονιστικά. Προσωπικά τέτοια ανατριχίλα δεν έχω ξανανιώσει στην ζωή μου. Δάκρυσα από συγκίνηση και ξέσπασα. Όχι μόνο λόγω αγάπης προς την ομάδα της πόλης μου, αλλά και λόγω δουλειάς, καθώς μου έχει δοθεί η ευκαιρία μέσω του RedPlanet.gr να κάνω το ρεπορτάζ της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Της Πρωταθλήτριας Ευρώπης! Το λέω και το ξαναγράφω για να το εμπεδώσω καλύτερα. Γιατί ξέρω καλά τις δυσκολίες που πέρασε.
Το καλάθι του Πρίντεζη και το... φάντασμα του Τόμπσον που "ξορκίστηκε"
Διότι ακολουθώντας την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού από την αρχή της σεζόν, ζώντας έναν δύσκολο χειμώνα στο ΣΕΦ, όπου οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς έπαιζαν μπάσκετ (το πολύ) μπροστά σε 3.000 κόσμο (και άλλες φορές σε άδειες εξέδρες), όπως είπε και ο πρόεδρος της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτης Αγγελόπουλος, αυτά τα παιδιά κατάφεραν να κερδίσουν (και πάλι) τον κόσμο τους και να κατακτήσουν την Ευρώπη! Στην τελευταία επίθεση των Πειραιωτών, σε εκείνα τα θρυλικά, πλέον, 10 δευτερόλεπτα, δεν ξέρω για εσάς, αλλά σε εμένα μου ήρθε η ειικόνα με το τρίποντο του Τόμπσον το '94 στο Τελ Αβίβ, το όποιο θυμάμαι με είχε κάνει να κλαίω σαν παιδί, όντας 11 ετών, τότε. "Κάτι μας χρωστάει ο θεός για εκείνο το χαμένο Ευρωπαϊκό. Δεν γίνεται αλλιώς, θα ρέπει να επικρατήσει Θεία δίκη. Πρέπει να το πάρουμε με καλάθι στο τέλος", έλεγα μέσα μου, όπως και έγινε. Η στιγμή που έδωσε την ασίστ ο Σπανούλης και βλέποντας το σουτάκι του Πρίντεζη να καταλήγει στο καλάθι βρίσκοντας μόνο δίχτυ με έκανε αυθόρμητα όχι μόνο να το πανηγυρίσω με όλη μου την ψυχή, αλλά και να δακρύσω αυθόρμητα από χαρά, όπως και τώρα ακόμη έχω αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο και γράφω ό,τι νιώθω, ό,τι σκέφτομαι. Η περίσταση το επιτρέπει. Το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη μέσα μου "ξόρκισε" το φάντασμα του Τόμπσον. Ο Γιώργος, πλέον, θα είναι ο εφιάλτης των Ρώσων και... καληνύχτα τους!
Ούτε στο Hollywood δεν γίνονται αυτά
Η φετινή πορεία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού μοιάζει σαν ένα υπέροχο παραμύθι. Η ιστορία της θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον σεναριογράφων ώστε να γίνει ταινία. Από την απαξίωση στην απόλυτη καταξίωση. "From Zero-es, to Hero-es", που λένε και στις ΗΠΑ. Σκεφτόμουν το πως ξεκίνησε η φετινή σεζόν και το που έχει φτάσει το ερυθρόλευκο σύνολο και ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω 100% πως οι Πειραιώτες είναι Πρωταθλητές Ευρώπης. Και δεν είναι μόνο το γεγονός, αλλά και ο τρόπος που ήρθε. Να φτάνεις στο σημείο να μένεις πίσω στο σκορ με 19 πόντους διαφορά, να πηγαίνεις στα αποδυτήρια στο ημίχρονο χάνοντας με σκορ 34-20, η τρίτη περίοδος να σε βρίσκει να ακολουθείς με 53-40 και στο τελευταίο δεκάλεπτο να κάνεις μία ανεπανάληπτη ανατροπή (8-22 το σκορ στην 4η π.), παίζοντας συγκλονιστική άμυνα και βγάζοντας πάθος, καρδιά και ψυχή στην επίθεση, κερδίζοντας το τρόπαιο με καλάθι "buzzer-beater" στο τέλος του παιχνιδιού. Αυτά ούτε στο Hollywood δεν γίνονται. Απίστευτο και όμως Ολυμπιακό!
Τα "παγωμένα" βράδια στο ΣΕΦ και η αμφιβολία για το αν θα φτάσουν στο TOP-16
Θυμάμαι πριν από 9 μήνες, στα τέλη Αυγούστου, όταν και δόθηκε το καθιερωμένο ραντεβού στα πάρκινγκ του ΣΕΦ ώστε η ομάδα να αναχωρήσει για το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της με προορισμό το Καρπενήσι. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι είχαμε δώσει το "παρών" εκεί, όπως κατά την διάρκεια της σεζόν λίγοι ήταν αυτοί που στήριξαν την ομάδα. Είτε ρεπόρτερς, είτε φίλαθλοι. Δεν λέω πως κανείς περίμενε πως η ομάδα θα φτάσει ως εδώ. Αλλά σημασία είχε πως εκείνα τα λίγα άτομα την στήριξαν και ήταν δίπλα της. Σε εκείνα τα "παγωμένα" βράδια και απογεύματα στο ΣΕΦ, όπου οι φωνές ακουγόντουσαν λες και η ομάδα έκανε προπόνηση. Υπήρχε, άλλωστε, μία σχετική κατήφεια και απογοήτευση για την αποδυνάμωση του ρόστερ, κανείς δεν ήταν σίγουρος για την παραμονή ή όχι των Αγγελόπουλων στην διοικητική ηγεσία της ομάδας και αν κάποιος σου έλεγε πως αυτό το σύνολο θα έφτανε έως τον τελικό της Euroleague, θα τον πέρναγες για παλαβό. Μου έρχονται στην μνήμη ορισμένα πράγματα, όπως η τραγική εμφάνιση και η ήττα με κατεβασμένα χέρια στην πρεμιέρα στο Μπιλμπάο, με ορισμένους να αναφωνούν "που πάμε με δαύτους", αλλά και το χαμένο ματς στην Ιταλία από την Καντού (με εκείνο το χαμένο λέι-απ στο τέλος του Χάινς) με την ομάδα να μετράει αρνητικό ρεκόρ (νίκτες-ήττες) με 1-3 και τους περισσότερους να αμφιβάλουμε για το αν οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς θα καταφέρουν να φτάσουν στο TOP-16.!
Δεν το πήρε με τους σούπερ-σταρς και το κατέκτησε με τους πιτσιρικάδες
Εκεί, βέβαια, άρχισε η ολική επαναφορά. Έγιναν οι δύο (καθοριστικές) αλλαγές στους Αμερικανούς (Ντόρσεϊ αντί Χάουαρντ, Λο αντί Λούκας), ο Ίβκοβιτς αξιοποίησε τον Σλούκα, η ομάδα "έδεσε", ξεκίνησε να παίρνει μεγάλες νίκες, έμαθε να κερδίζει τα ματς στο τέλος, κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι της και να μην χάνει διαφορές (καθώς έφτασε στο +15 και μετά έχανε συνήθως έχανε το προβάδισμα που κατάφερνε με κόπο) και οι παίκτες μεταξύ τους βρήκαν την απαιτούμενη "χημεία" και να τα αποτελέσματα. Αποδείχθηκε πως το ταβάνι της δεν ήταν το TOP-16, αλλά μόνο ο ουρανός, τα αστέρια, η κορυφή της Ευρώπης. Ό,τι και να πούμε για την τεράστια επιτυχία αυτής της ομάδας είναι λίγο. Αξίζουν σε όλους πολλά συγχαρητήρια. Σε παίκτες, προπονητικό-τιμ, το σταφ της ομάδας, στην διοίκηση στους φιλάλους. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του, μικρό ή μεγάλο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ξεχωριστές στιγμές που μας έκαναν να ζήσουμε και ένα ακόμη μεγαλύτερο συγνώμη που κατά περιόδους βιαστήκαμε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν κατάφερε ο Ολυμπιακός να πάρει Ευρωπαϊκό το 2010 έχοντας το ποιοτικότερο ρόστερ στην ιστορία του, με Κλέιζα, Τσίλντρες, Τεόντοσιτς, Παπαλουκά, Βούιτσιτς, Μπουρούση, Σχορτσανίτη, Χαλπερίν, και τους υπόλοιπους αστέρες, και κατάφερε να το πάρει με παιδιά νεαρά και άπειρα, όπως τους Παπανικολάου (πραγματοποίησε συγκλονιστική εμφάνιση, ήταν ο MVP του τελικού), Σλούκα, Μάντζαρη, οι οποίοι έκαναν κατάθεση ψυχής στον τελικό. Η αποθέωση της ομάδας!
Προσωπική δικαίωση για Σπανούλη και Πρίντεζη
Θα ήθελα να σταθώ όμως και σε δύο παίκτες του Ολυμπιακού. Στον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη. Λίγο μετά το τέλος του τελικού και οι δυο τους δάκρυσαν από χαρά για αυτή την τεράστια επιτυχία Ο καθένας για τους λόγους. Πέρα το γεγονός πως η συνολική προσπάθεια της ομάδας ανταμείφθηκε με το Πρωτάθλημα Ευρώπης, ο καθένας είχε τους λόγους. Ο Red-Bill πριν δύο χρόνια πήρε με τεράστια απόφαση ζωής, αφήνοντας τους πράσινους για την ομάδα του Πειραιά. Διότι ήθελε μία ομάδα στην οποία να τον σέβονται και να τον εκτιμούν περισσότερο. Δεν ήταν μόνο θέμα χρημάτων, αλλά και προσωπικών σχέσεων. Επέλεξε το μεγάλο λιμάνι και έβαλε στόχο να κατακτήσει με τον Ολυμπιακό τόσο το ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και την Ευρωλίγκα. Το περασμένο δύσκολο καλοκαίρι, αλλά και κατά της διάρκεια της σεζόν, αρκετοί αμφισβήτησαν όχι μόνο τις ικανότητες του, αλλά και την επιλογή του να φορέσει τα ερυθρόλευκα. Τον αποδοκίμασαν, τον πρόσβαλαν και τον έθιξαν.
O Bασίλης Σπανούλης, όμως, εντός γηπέδου έδωσε την καλύτερη του απάντηση! Πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό, μέλος της κορυφαίας πεντάδας στην Euroleague και MVP του Final-Four και... Άντε Γειά! Όσον αφορά τον Γιώργο Πρίντεζη, είναι ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού στο ρόστερ, ο οποίος είναι "γαύρος" από παιδκάκι. Ποτέ του δεν το έκρυψε. Αγαπάει αυτήν την ομάδα, όπως ο κάθε φίλαθλος των ερυθρολεύκων. Έζησε και πέρασε δύσκολες στιγμές. Το περασμένο καλοκαίρι δούλεψε σκληρά και εργατικά. Κάτι του χρωστούσε όμως ο θεός. Φέτος είναι ο δεύτερος πολυτιμότερος παίκτη της ομάδας, μετά τον Red-Bill, αποτελεί έναν εκ των βασικών πρωταγωνιστών αυτής της επιτυχίας, όντας ο πιο βελτιωμένος παίκτης στην Ευρώπη. Οιι κόποι του ανταμείφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το μομέντουμ του τελικού, τα παιχνίδια της ζωής και του αθλητισμού, τον έφεραν στην ευτυχή θέση να είναι ο άνθρωπος που έδωσε το δεύτερο Πρωτάθλημα Ευρώπης στην ιστορία του συλλόγου, στην ομάδα της καρδιάς του.
Μας κάνατε υπερήφανους. Τώρα όλοι ΣΕΦ για το Πρωτάθλημα!
Τι άλλο να πούμε για αυτήν την ομάδα; Μάγκες μας κάνατε υπερήφανους! Δεν χορταίνουμε να βλέπουμε τα βίντεο από τον τελικό, το τελευταίο σουτ, την απίθανη ανατροπή και τις φωτογραφίες που κρατάτε το Ευρωπαϊκό. Συγκίνηση και δάκρυα χαράς. Το αξίζατε πέρα για πέρα. Σας ευχαριστούμε για αυτές τις υπέροχες αναμνήσεις που μας προσφέρατε. Τεράστιος προπονητής ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αυτή η ομάδα είναι έργο "Ντούντα" και είναι πάρα πολύ συγκινητικό να βλέπεις τον 69χρονο προπονητή, ύστερα από 15 χρόνια να κατακτάει το δεύτερο του Πρωτάθλημα Ευρώπης ξανά με τον Ολυμπιακό. Μεγάλη δικαίωση και για την οικογένεια Αγγελόπουλου. Έχουν ξοδέψει τόσα εκατομμύρια για να φέρουν τους ερυθρόλευκους στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και το πέτυχαν όταν μείωσαν το μπάτζετ δηλώνοντας πως θα στηρίξουν τα νέα παιδιά. Είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης. Το πήραμε, ζήστε το, απολαύστε το, χαρείτε το και προ πάντων στηρίξτε, πλέον, την προσπάθεια της ομάδας ώστε να κατακτήσει και το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Όλοι ΣΕΦ στις 17 Μαΐου.
YΓ: Τώρα εσείς πιστεύετε πως οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος θα φύγουν ποτέ από τον Ολυμπιακό; Όταν βλέπεις αυτούς τους δύο καταπληκτικούς ανθρώπους μετά το καλάθι του Πρίντεζη να τρέχουν μέσα στο παρκέ εκστασιασμένοι, σαν τρελοί οπαδοί των ερυθρολεύκων, τι νομίζετε. Τα καλύτερα έρχονται. Δώρο θεού η παρουσία τους στην πειραϊκή ΚΑΕ. Και το λέω σε εσάς, στους φιλάθλους και τους αναγνώστες των Πρωταθλητών Ευρώπης! Τελικά, αρχίζω σιγά-σιγά και να το συνειδητοποιώ.
πηγή: redplanet.gr
Η φετινή ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Το έχετε καταλάβει; Έχετε συνηδητοποιησει την τεράστια επιτυχία των παιδιών; Οι ερυθρόλευκοι πραγματοποίησαν τον μεγαλύτερο άθλο στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όσον αφορά σε διασυλλογική διοργάνωση. Δεν έχει να κάνει μόνο με τα προβλήματα και με το πως ξεκίνησε η σεζόν, το γεγονός πως ήταν αουτσάιντερ, αλλά και με την ανατροπή που πραγματοποίησαν.
Να χάνεις με 19 πόντους, από το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, με το τεράστιο και πλούσιο μπάτζετ, έχοντας παίκτες επιπέδου NBA και εσύ να καταφέρνεις με τεράστιο πάθος, θάρρος, πείσμα, αγωνιστικό θράσος, "καρύδια" και ψυχή, να γυρνάς ένα ματς που κατά τους περισσότερους ήταν χαμένο. "Πάει τελείωσε το ματς, δεν βλέπετε η ομάδα", μου έλεγαν συνάδελφοι στο γραφείο προς το τέλος της 3ης περιόδου. "Υπομονή, έχουμε χρόνο ακόμη. Αυτή την ομάδα φέτος την έχω δει να πραγματοποιεί τεράστιες ανατροπές. Θα το γυρίσουν", έλεγα. Διότι αυτή η ομάδα, πλέον, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου.
Το επικό come-back που πραγματοποίησε ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο δεν ξανάγινε! Ό,τι και να πεις είναι λίγο. Η τελευταία φάση του αγώνα, οι χαμένες βολές του Σισκάουσκας, η ασίστ του Σπανούλη και το σουτ του Πρίντεζη, θα μείνουν στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως ένα από τα κορυφαία highlight όλων των εποχών. Τι να πεις για αυτήν την φάση; Τα συναισθήματα που σε έκανε να νιώσεις είναι μοναδικά και συγκλονιστικά. Προσωπικά τέτοια ανατριχίλα δεν έχω ξανανιώσει στην ζωή μου. Δάκρυσα από συγκίνηση και ξέσπασα. Όχι μόνο λόγω αγάπης προς την ομάδα της πόλης μου, αλλά και λόγω δουλειάς, καθώς μου έχει δοθεί η ευκαιρία μέσω του RedPlanet.gr να κάνω το ρεπορτάζ της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Της Πρωταθλήτριας Ευρώπης! Το λέω και το ξαναγράφω για να το εμπεδώσω καλύτερα. Γιατί ξέρω καλά τις δυσκολίες που πέρασε.
Το καλάθι του Πρίντεζη και το... φάντασμα του Τόμπσον που "ξορκίστηκε"
Διότι ακολουθώντας την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού από την αρχή της σεζόν, ζώντας έναν δύσκολο χειμώνα στο ΣΕΦ, όπου οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς έπαιζαν μπάσκετ (το πολύ) μπροστά σε 3.000 κόσμο (και άλλες φορές σε άδειες εξέδρες), όπως είπε και ο πρόεδρος της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτης Αγγελόπουλος, αυτά τα παιδιά κατάφεραν να κερδίσουν (και πάλι) τον κόσμο τους και να κατακτήσουν την Ευρώπη! Στην τελευταία επίθεση των Πειραιωτών, σε εκείνα τα θρυλικά, πλέον, 10 δευτερόλεπτα, δεν ξέρω για εσάς, αλλά σε εμένα μου ήρθε η ειικόνα με το τρίποντο του Τόμπσον το '94 στο Τελ Αβίβ, το όποιο θυμάμαι με είχε κάνει να κλαίω σαν παιδί, όντας 11 ετών, τότε. "Κάτι μας χρωστάει ο θεός για εκείνο το χαμένο Ευρωπαϊκό. Δεν γίνεται αλλιώς, θα ρέπει να επικρατήσει Θεία δίκη. Πρέπει να το πάρουμε με καλάθι στο τέλος", έλεγα μέσα μου, όπως και έγινε. Η στιγμή που έδωσε την ασίστ ο Σπανούλης και βλέποντας το σουτάκι του Πρίντεζη να καταλήγει στο καλάθι βρίσκοντας μόνο δίχτυ με έκανε αυθόρμητα όχι μόνο να το πανηγυρίσω με όλη μου την ψυχή, αλλά και να δακρύσω αυθόρμητα από χαρά, όπως και τώρα ακόμη έχω αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο και γράφω ό,τι νιώθω, ό,τι σκέφτομαι. Η περίσταση το επιτρέπει. Το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη μέσα μου "ξόρκισε" το φάντασμα του Τόμπσον. Ο Γιώργος, πλέον, θα είναι ο εφιάλτης των Ρώσων και... καληνύχτα τους!
Ούτε στο Hollywood δεν γίνονται αυτά
Η φετινή πορεία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού μοιάζει σαν ένα υπέροχο παραμύθι. Η ιστορία της θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον σεναριογράφων ώστε να γίνει ταινία. Από την απαξίωση στην απόλυτη καταξίωση. "From Zero-es, to Hero-es", που λένε και στις ΗΠΑ. Σκεφτόμουν το πως ξεκίνησε η φετινή σεζόν και το που έχει φτάσει το ερυθρόλευκο σύνολο και ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω 100% πως οι Πειραιώτες είναι Πρωταθλητές Ευρώπης. Και δεν είναι μόνο το γεγονός, αλλά και ο τρόπος που ήρθε. Να φτάνεις στο σημείο να μένεις πίσω στο σκορ με 19 πόντους διαφορά, να πηγαίνεις στα αποδυτήρια στο ημίχρονο χάνοντας με σκορ 34-20, η τρίτη περίοδος να σε βρίσκει να ακολουθείς με 53-40 και στο τελευταίο δεκάλεπτο να κάνεις μία ανεπανάληπτη ανατροπή (8-22 το σκορ στην 4η π.), παίζοντας συγκλονιστική άμυνα και βγάζοντας πάθος, καρδιά και ψυχή στην επίθεση, κερδίζοντας το τρόπαιο με καλάθι "buzzer-beater" στο τέλος του παιχνιδιού. Αυτά ούτε στο Hollywood δεν γίνονται. Απίστευτο και όμως Ολυμπιακό!
Τα "παγωμένα" βράδια στο ΣΕΦ και η αμφιβολία για το αν θα φτάσουν στο TOP-16
Θυμάμαι πριν από 9 μήνες, στα τέλη Αυγούστου, όταν και δόθηκε το καθιερωμένο ραντεβού στα πάρκινγκ του ΣΕΦ ώστε η ομάδα να αναχωρήσει για το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της με προορισμό το Καρπενήσι. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι είχαμε δώσει το "παρών" εκεί, όπως κατά την διάρκεια της σεζόν λίγοι ήταν αυτοί που στήριξαν την ομάδα. Είτε ρεπόρτερς, είτε φίλαθλοι. Δεν λέω πως κανείς περίμενε πως η ομάδα θα φτάσει ως εδώ. Αλλά σημασία είχε πως εκείνα τα λίγα άτομα την στήριξαν και ήταν δίπλα της. Σε εκείνα τα "παγωμένα" βράδια και απογεύματα στο ΣΕΦ, όπου οι φωνές ακουγόντουσαν λες και η ομάδα έκανε προπόνηση. Υπήρχε, άλλωστε, μία σχετική κατήφεια και απογοήτευση για την αποδυνάμωση του ρόστερ, κανείς δεν ήταν σίγουρος για την παραμονή ή όχι των Αγγελόπουλων στην διοικητική ηγεσία της ομάδας και αν κάποιος σου έλεγε πως αυτό το σύνολο θα έφτανε έως τον τελικό της Euroleague, θα τον πέρναγες για παλαβό. Μου έρχονται στην μνήμη ορισμένα πράγματα, όπως η τραγική εμφάνιση και η ήττα με κατεβασμένα χέρια στην πρεμιέρα στο Μπιλμπάο, με ορισμένους να αναφωνούν "που πάμε με δαύτους", αλλά και το χαμένο ματς στην Ιταλία από την Καντού (με εκείνο το χαμένο λέι-απ στο τέλος του Χάινς) με την ομάδα να μετράει αρνητικό ρεκόρ (νίκτες-ήττες) με 1-3 και τους περισσότερους να αμφιβάλουμε για το αν οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς θα καταφέρουν να φτάσουν στο TOP-16.!
Δεν το πήρε με τους σούπερ-σταρς και το κατέκτησε με τους πιτσιρικάδες
Εκεί, βέβαια, άρχισε η ολική επαναφορά. Έγιναν οι δύο (καθοριστικές) αλλαγές στους Αμερικανούς (Ντόρσεϊ αντί Χάουαρντ, Λο αντί Λούκας), ο Ίβκοβιτς αξιοποίησε τον Σλούκα, η ομάδα "έδεσε", ξεκίνησε να παίρνει μεγάλες νίκες, έμαθε να κερδίζει τα ματς στο τέλος, κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι της και να μην χάνει διαφορές (καθώς έφτασε στο +15 και μετά έχανε συνήθως έχανε το προβάδισμα που κατάφερνε με κόπο) και οι παίκτες μεταξύ τους βρήκαν την απαιτούμενη "χημεία" και να τα αποτελέσματα. Αποδείχθηκε πως το ταβάνι της δεν ήταν το TOP-16, αλλά μόνο ο ουρανός, τα αστέρια, η κορυφή της Ευρώπης. Ό,τι και να πούμε για την τεράστια επιτυχία αυτής της ομάδας είναι λίγο. Αξίζουν σε όλους πολλά συγχαρητήρια. Σε παίκτες, προπονητικό-τιμ, το σταφ της ομάδας, στην διοίκηση στους φιλάλους. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του, μικρό ή μεγάλο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ξεχωριστές στιγμές που μας έκαναν να ζήσουμε και ένα ακόμη μεγαλύτερο συγνώμη που κατά περιόδους βιαστήκαμε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν κατάφερε ο Ολυμπιακός να πάρει Ευρωπαϊκό το 2010 έχοντας το ποιοτικότερο ρόστερ στην ιστορία του, με Κλέιζα, Τσίλντρες, Τεόντοσιτς, Παπαλουκά, Βούιτσιτς, Μπουρούση, Σχορτσανίτη, Χαλπερίν, και τους υπόλοιπους αστέρες, και κατάφερε να το πάρει με παιδιά νεαρά και άπειρα, όπως τους Παπανικολάου (πραγματοποίησε συγκλονιστική εμφάνιση, ήταν ο MVP του τελικού), Σλούκα, Μάντζαρη, οι οποίοι έκαναν κατάθεση ψυχής στον τελικό. Η αποθέωση της ομάδας!
Προσωπική δικαίωση για Σπανούλη και Πρίντεζη
Θα ήθελα να σταθώ όμως και σε δύο παίκτες του Ολυμπιακού. Στον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη. Λίγο μετά το τέλος του τελικού και οι δυο τους δάκρυσαν από χαρά για αυτή την τεράστια επιτυχία Ο καθένας για τους λόγους. Πέρα το γεγονός πως η συνολική προσπάθεια της ομάδας ανταμείφθηκε με το Πρωτάθλημα Ευρώπης, ο καθένας είχε τους λόγους. Ο Red-Bill πριν δύο χρόνια πήρε με τεράστια απόφαση ζωής, αφήνοντας τους πράσινους για την ομάδα του Πειραιά. Διότι ήθελε μία ομάδα στην οποία να τον σέβονται και να τον εκτιμούν περισσότερο. Δεν ήταν μόνο θέμα χρημάτων, αλλά και προσωπικών σχέσεων. Επέλεξε το μεγάλο λιμάνι και έβαλε στόχο να κατακτήσει με τον Ολυμπιακό τόσο το ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και την Ευρωλίγκα. Το περασμένο δύσκολο καλοκαίρι, αλλά και κατά της διάρκεια της σεζόν, αρκετοί αμφισβήτησαν όχι μόνο τις ικανότητες του, αλλά και την επιλογή του να φορέσει τα ερυθρόλευκα. Τον αποδοκίμασαν, τον πρόσβαλαν και τον έθιξαν.
O Bασίλης Σπανούλης, όμως, εντός γηπέδου έδωσε την καλύτερη του απάντηση! Πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό, μέλος της κορυφαίας πεντάδας στην Euroleague και MVP του Final-Four και... Άντε Γειά! Όσον αφορά τον Γιώργο Πρίντεζη, είναι ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού στο ρόστερ, ο οποίος είναι "γαύρος" από παιδκάκι. Ποτέ του δεν το έκρυψε. Αγαπάει αυτήν την ομάδα, όπως ο κάθε φίλαθλος των ερυθρολεύκων. Έζησε και πέρασε δύσκολες στιγμές. Το περασμένο καλοκαίρι δούλεψε σκληρά και εργατικά. Κάτι του χρωστούσε όμως ο θεός. Φέτος είναι ο δεύτερος πολυτιμότερος παίκτη της ομάδας, μετά τον Red-Bill, αποτελεί έναν εκ των βασικών πρωταγωνιστών αυτής της επιτυχίας, όντας ο πιο βελτιωμένος παίκτης στην Ευρώπη. Οιι κόποι του ανταμείφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το μομέντουμ του τελικού, τα παιχνίδια της ζωής και του αθλητισμού, τον έφεραν στην ευτυχή θέση να είναι ο άνθρωπος που έδωσε το δεύτερο Πρωτάθλημα Ευρώπης στην ιστορία του συλλόγου, στην ομάδα της καρδιάς του.
Μας κάνατε υπερήφανους. Τώρα όλοι ΣΕΦ για το Πρωτάθλημα!
Τι άλλο να πούμε για αυτήν την ομάδα; Μάγκες μας κάνατε υπερήφανους! Δεν χορταίνουμε να βλέπουμε τα βίντεο από τον τελικό, το τελευταίο σουτ, την απίθανη ανατροπή και τις φωτογραφίες που κρατάτε το Ευρωπαϊκό. Συγκίνηση και δάκρυα χαράς. Το αξίζατε πέρα για πέρα. Σας ευχαριστούμε για αυτές τις υπέροχες αναμνήσεις που μας προσφέρατε. Τεράστιος προπονητής ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αυτή η ομάδα είναι έργο "Ντούντα" και είναι πάρα πολύ συγκινητικό να βλέπεις τον 69χρονο προπονητή, ύστερα από 15 χρόνια να κατακτάει το δεύτερο του Πρωτάθλημα Ευρώπης ξανά με τον Ολυμπιακό. Μεγάλη δικαίωση και για την οικογένεια Αγγελόπουλου. Έχουν ξοδέψει τόσα εκατομμύρια για να φέρουν τους ερυθρόλευκους στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και το πέτυχαν όταν μείωσαν το μπάτζετ δηλώνοντας πως θα στηρίξουν τα νέα παιδιά. Είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης. Το πήραμε, ζήστε το, απολαύστε το, χαρείτε το και προ πάντων στηρίξτε, πλέον, την προσπάθεια της ομάδας ώστε να κατακτήσει και το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Όλοι ΣΕΦ στις 17 Μαΐου.
YΓ: Τώρα εσείς πιστεύετε πως οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος θα φύγουν ποτέ από τον Ολυμπιακό; Όταν βλέπεις αυτούς τους δύο καταπληκτικούς ανθρώπους μετά το καλάθι του Πρίντεζη να τρέχουν μέσα στο παρκέ εκστασιασμένοι, σαν τρελοί οπαδοί των ερυθρολεύκων, τι νομίζετε. Τα καλύτερα έρχονται. Δώρο θεού η παρουσία τους στην πειραϊκή ΚΑΕ. Και το λέω σε εσάς, στους φιλάθλους και τους αναγνώστες των Πρωταθλητών Ευρώπης! Τελικά, αρχίζω σιγά-σιγά και να το συνειδητοποιώ.
πηγή: redplanet.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Παραλίγο να… φάει την πεθερά του με ρουκέτα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
