2016-05-13 13:52:02
Σαν σήμερα, 13 Μαΐου 1898 στην μαρτυρική Κουτσούφλιανη, στους ορεινούς όγκους της Πίνδου εκείθεν του Μετσόβου οι 700 Ελληνόψυχοι Βλάχοι δεν παρέδωσαν ούτε πέτρα από το χωριό τους στην παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά έκαψαν τις εστίες τους για την μητέρα Ελλάδα, έχοντας την βεβαιότητα τότε για την Ανάσταση του Ελληνισμού με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 που απελευθέρωσαν την σκλαβωμένη μας αδελφή, την Βόρειο Ήπειρο για να την χάσουμε στα χαρτιά με συνθήκες βάσει του δικαίου του ισχυρού στα χαρτιά, να την ξανακερδίσουμε στη συντριβή του Ιταλικού φασισμού το 1940 και να την παραδώσουμε στο σιδηρούν παραπέτασμα μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου.
Ένα Ολοκαύτωμα που επήλθε ως αποτέλεσμα του προηγούμενου καταστροφικού πόλεμου του 1897, όπου η χρεοκοπημένη Ελλάδα του "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και του "Τίς πταίει" του 1893, παρασύρθηκε σέ έναν πόλεμο με την Τουρκία σε μία μετάλλαξη της οικονομικής κρίσης σε πολεμική.
Όμως, η πίστη των Ελλήνων και η ατίμωση λειτούργησαν αντίστροφα στον ψυχισμό, τόνωσαν το ηθικό και ξεδίψασαν το αθάνατο δένδρο των Ελλήνων που είχαν νωπές τις μνήμες των 400 και πλέον ετών της σκλαβιάς.
Ακολούθησε μία δύσκολη περίοδος στη μαρτυρικη Μακεδονία μας, όπου η βαναυσότητα των Κομιτατζήδων, οδήγησε στην εκδίωξη τους κατά τον Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908 θυμίζοντάς σου τον χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας, τώρα που ποτέ περισσότερο κινδυνεύει η ονομασία της σε ένα ζήτημα που πάντοτε νεκρανασταίνονταν κατά περιόδους για να τους δώσει έξοδο στη Θεσσαλονίκη και στο Αιγαίο Πέλαγος.
Για αυτό ας θυμόμαστε εκεί χαμηλά στην Αττική και στον Μοριά όπως και σε όλη την Ελλάδα ότι η μισή μας Ελλάδα υπέφερε ζυγό και μαρτύριο βαρύ και μετά το 1821 γιατί η Παλιγγενεσία μας επήλθε μερικώς.
Ας θυμούνται τις ηρωικές πράξεις των Σουλιωτών και να μη τους αποκαλούν οι κακεντρεχείς και ανιστόρητοι Μισέλληνες ως Αλβανούς κι ας ανατρέξουν στον αγώνα του Αγίου και ΠατροΚοσμά να ζήσει, να επιβιώσει το ελληνικό στοιχείο στα άγρια βουνά με τα φλογερά κηρύγματα του και τα κρυφά σχολειά.
Ας θυμούνται πώς στο ποδοσφαιρικό γήπεδο οι Μακεδόνες δεν είναι Βούλγαροι για να τους βγει η ρίμα στην ομοικοκαταληξία και να είναι έτοιμοι για την ιστορική λήθη που γιγαντώνεται στους βάλτους της Ειδωμένης αλλα και να ενθυμηθούν τα τελευταία κηρύγματα του Μακαριστού Χριστόδουλου, που λείπει όσο κανείς άλλος στις ημέρες μας με την πίστη των τελευταίων του λόγων:΅
"Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα, γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στην Μακεδονία. Και να προσέχουνε πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο.
Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες. Να μη μιλάμε για πολέμους. Να μη μιλάμε για θυσίες" Πηγή
Tromaktiko
Ένα Ολοκαύτωμα που επήλθε ως αποτέλεσμα του προηγούμενου καταστροφικού πόλεμου του 1897, όπου η χρεοκοπημένη Ελλάδα του "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και του "Τίς πταίει" του 1893, παρασύρθηκε σέ έναν πόλεμο με την Τουρκία σε μία μετάλλαξη της οικονομικής κρίσης σε πολεμική.
Όμως, η πίστη των Ελλήνων και η ατίμωση λειτούργησαν αντίστροφα στον ψυχισμό, τόνωσαν το ηθικό και ξεδίψασαν το αθάνατο δένδρο των Ελλήνων που είχαν νωπές τις μνήμες των 400 και πλέον ετών της σκλαβιάς.
Ακολούθησε μία δύσκολη περίοδος στη μαρτυρικη Μακεδονία μας, όπου η βαναυσότητα των Κομιτατζήδων, οδήγησε στην εκδίωξη τους κατά τον Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908 θυμίζοντάς σου τον χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας, τώρα που ποτέ περισσότερο κινδυνεύει η ονομασία της σε ένα ζήτημα που πάντοτε νεκρανασταίνονταν κατά περιόδους για να τους δώσει έξοδο στη Θεσσαλονίκη και στο Αιγαίο Πέλαγος.
Για αυτό ας θυμόμαστε εκεί χαμηλά στην Αττική και στον Μοριά όπως και σε όλη την Ελλάδα ότι η μισή μας Ελλάδα υπέφερε ζυγό και μαρτύριο βαρύ και μετά το 1821 γιατί η Παλιγγενεσία μας επήλθε μερικώς.
Ας θυμούνται τις ηρωικές πράξεις των Σουλιωτών και να μη τους αποκαλούν οι κακεντρεχείς και ανιστόρητοι Μισέλληνες ως Αλβανούς κι ας ανατρέξουν στον αγώνα του Αγίου και ΠατροΚοσμά να ζήσει, να επιβιώσει το ελληνικό στοιχείο στα άγρια βουνά με τα φλογερά κηρύγματα του και τα κρυφά σχολειά.
Ας θυμούνται πώς στο ποδοσφαιρικό γήπεδο οι Μακεδόνες δεν είναι Βούλγαροι για να τους βγει η ρίμα στην ομοικοκαταληξία και να είναι έτοιμοι για την ιστορική λήθη που γιγαντώνεται στους βάλτους της Ειδωμένης αλλα και να ενθυμηθούν τα τελευταία κηρύγματα του Μακαριστού Χριστόδουλου, που λείπει όσο κανείς άλλος στις ημέρες μας με την πίστη των τελευταίων του λόγων:΅
"Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα, γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στην Μακεδονία. Και να προσέχουνε πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο.
Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες. Να μη μιλάμε για πολέμους. Να μη μιλάμε για θυσίες" Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Παγκόσμια Ημέρα Πολυφωνικού Τραγουδιού»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ... ΜΙΡΑΛΑΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
