2016-05-15 07:15:44
Γεννήθηκε στο χωριό Τεμελικόι της Αμάσειας του Πόντου το 1901, ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Χαραλαμπίδης του Πέτρου. Από μικρός ποθούσε τη μοναχική αφιέρωση. Τελικά προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1931. Κοινοβίασε στην Ιερά μονή Σίμωνος Πέτρας. Εκάρη μοναχός τη Μεγάλη Πέμπτη του 1933 από τον ηγούμενο Καισάριο Βουρλιώτη (1895-1969), πρώην Διονυσιάτη. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στην πανήγυρη της μονής της αγίας Μαγδαληνής της Μυροφόρου. Το 1940 αναχώρησε για τη σκήτη του Άγιου Βασιλείου.
Κατόπιν εξήλθε σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας ως σεμνός, ευλαβής και ιεροπρεπής Ιερομόναχος. Όμως τα βιώματα που είχε τα δυνατά από τις αγρυπνίες, τις μελέτες, τις δεήσεις και τους αγώνες στο Άγιον Όρος δεν τον κράτησαν στον κόσμο.
Επέστρεψε στο πάντερπνο Περιβόλι της Παναγίας. Στη σκήτη της Αγίας Άννης και τα Κατουνάκια άφησε ιδρώτες και δάκρυα. Αγιαννανίτες και Κατουνακιώτες παλαιοί μιλούν με σεβασμό για τους αγώνες του, την απλότητά του και την καλοκαγαθία του.
Την τελευταία δεκαετία της ζωής του διήλθε στην ιερά μονή Εσφιγμένου. Πάντοτε υπάκουος, πρόθυμος διακονητής και φιλακόλουθος. Τα γεράματα τον άφησαν στο κρεβάτι του πόνου. Όμως δεν παραπονέθηκε, δεν δυστρόπησε διόλου, αλλά υπέμενε με χαρά τον σταυρό του. Όταν τον ρωτούσαν τι κάνει, απαντούσε: «Όπως θέλει ο Θεός». Συνεχώς στα χείλη του είχε το «Δόξα σοι ο Θεός». Μέχρι της τελευταίας του ώρας προσευχόταν αδιάλειπτα.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ήσυχα και ήρεμα, αφού είχε μεταλάβει των αχράντων Μυστηρίων στις 15.5.1987, λίγο πριν την έναρξη της αγρυπνίας της πανηγύρεως της Αναλήψεως. Ο ηγούμενος της μονής Ευθύμιος († 1999) είπε πως πρόκειται για σπάνια περίπτωση να κοιμηθεί αδελφός της μόνης κατά την πανήγυρη, ίσως και μοναδική. Εκηδεύθη μετά το κτητορικό μνημόσυνο και ετάφη στο κοιμητήριο της μονής, ο ζήσας με διηνεκή φύσεως βία και αδιάλειπτη προσευχή.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Μοναχολόγιον Ίεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας. Ανωνύμου, Κοιμηθέντες Αγιορείται, Άγιος Αγαθάγγελος, Εσφιγμενίτης 101/1987, σσ. 37-38.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Γ΄ 1984-2000, σελ. 1195-1196.
http://www.pemptousia.gr
Κατόπιν εξήλθε σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας ως σεμνός, ευλαβής και ιεροπρεπής Ιερομόναχος. Όμως τα βιώματα που είχε τα δυνατά από τις αγρυπνίες, τις μελέτες, τις δεήσεις και τους αγώνες στο Άγιον Όρος δεν τον κράτησαν στον κόσμο.
Επέστρεψε στο πάντερπνο Περιβόλι της Παναγίας. Στη σκήτη της Αγίας Άννης και τα Κατουνάκια άφησε ιδρώτες και δάκρυα. Αγιαννανίτες και Κατουνακιώτες παλαιοί μιλούν με σεβασμό για τους αγώνες του, την απλότητά του και την καλοκαγαθία του.
Την τελευταία δεκαετία της ζωής του διήλθε στην ιερά μονή Εσφιγμένου. Πάντοτε υπάκουος, πρόθυμος διακονητής και φιλακόλουθος. Τα γεράματα τον άφησαν στο κρεβάτι του πόνου. Όμως δεν παραπονέθηκε, δεν δυστρόπησε διόλου, αλλά υπέμενε με χαρά τον σταυρό του. Όταν τον ρωτούσαν τι κάνει, απαντούσε: «Όπως θέλει ο Θεός». Συνεχώς στα χείλη του είχε το «Δόξα σοι ο Θεός». Μέχρι της τελευταίας του ώρας προσευχόταν αδιάλειπτα.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ήσυχα και ήρεμα, αφού είχε μεταλάβει των αχράντων Μυστηρίων στις 15.5.1987, λίγο πριν την έναρξη της αγρυπνίας της πανηγύρεως της Αναλήψεως. Ο ηγούμενος της μονής Ευθύμιος († 1999) είπε πως πρόκειται για σπάνια περίπτωση να κοιμηθεί αδελφός της μόνης κατά την πανήγυρη, ίσως και μοναδική. Εκηδεύθη μετά το κτητορικό μνημόσυνο και ετάφη στο κοιμητήριο της μονής, ο ζήσας με διηνεκή φύσεως βία και αδιάλειπτη προσευχή.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Μοναχολόγιον Ίεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας. Ανωνύμου, Κοιμηθέντες Αγιορείται, Άγιος Αγαθάγγελος, Εσφιγμενίτης 101/1987, σσ. 37-38.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Γ΄ 1984-2000, σελ. 1195-1196.
http://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
