2016-05-18 08:06:37
Γεννήθηκε, ο κατά κόσμον Γεώργιος Θεοδώρου, στο χωριό Σκουπιά της Αλώνης των Πριγκιποννήσων το 1862. Ήταν κατά σάρκα αδελφός του Γέροντος Αρκαδίου Βατοπεδινού (†1934) και θείος εξ αδελφής των μοναχών Παντελεήμονος και Νικοδήμου. Στη μονή Βατοπεδίου προσήλθε το έτος 1879. Εκάρη μοναχός το 1883. Ήταν απόφοιτος της Εκκλησιαστικής Σχολής της Οδησσού. Στο Άγιον Όρος ήλθε για προσκύνημα και για να συναντήσει τον συγχωριανό του Γέροντα Παΐσιο Βατοπεδινό, χωρίς να έχει σκοπό να μείνει στη μονή, αλλά να επιστρέψει στην Οδησσό και να έχει εκκλησιαστική σταδιοδρομία στον κόσμο. Η Παναγία όμως τον βάστηξε μόνιμα στο Περιβόλι της.
Το 1884 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1898 πρεσβύτερος. Όπως συνηθιζόταν στα ιδιόρρυθμα μοναστήρια, κάθε ιερομόναχος που θα γινόταν προϊστάμενος, ενθρονιζόταν Ηγούμενος και την επομένη υπέβαλε παραίτηση, λαμβάνοντας τον τίτλο του “προηγουμένου”. Ο Γερμανός προήχθη σε προηγούμενο την χρονιά που έγινε ιερομόναχος. Στα 1903 εκδίδει με προσωπική δαπάνη την Ακολουθία της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Ευδοκίμου με μέλη του Ματθαίου Εφεσίου και του Σπυρίδωνα του Θεσσαλονικέως.
Στο πεντηκοστό δεύτερο πλέον έτος της ηλικίας του εκδίδει στα 1914, στην Θεσσαλονίκη το «Μυστικόν Εγκόλπιον της Λειτουργίας» στο οποίο περιέχονται «Πολυχρονισμοί εις τον Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνον» (στό εγκώλπιο περιέχονται χερουβικό σε όλους τους ήχους, συνθεμένα από το Γερμανό, άξιόν εστι, κοινωνικό αινείτε, Νύν αι δυνάμεις και Γεύσασθε του ιδίου).
Ο Γερμανός έχει συγγράψει ακόμη ένα ογκώδες θεωρητικό της Εκκλησιαστικής Μουσικής, το οποίο σώζεται αυτόγραφο, αλλά παραμένει ενέκδοτο στην βιβλιοθήκη της Μονής.
Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων Βατοπεδινών πατέρων και συγγενών του, από τον καιρό που εκάρη μοναχός και έως της κοιμήσεώς του ουδέποτε εξήλθε στον κόσμο. Υπήρξε άριστος ιεροψάλτης και συνθέτης βυζαντινών μελών. Στην πλούσια βιβλιοθήκη της μονής του σώζονται αρκετά χειρόγραφά του βυζαντινής μουσικής.
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 18.5.1932.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Βιογραφικά στοιχεία μας έδωσε ο μοναχός Ιωσήφ Βατοπεδινός, τον οποίο ευχαριστούμε.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901-1955, σελ. 253
https://www.pemptousia.gr/2016/05
http://www.pemptousia.gr/2015/07
Το 1884 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1898 πρεσβύτερος. Όπως συνηθιζόταν στα ιδιόρρυθμα μοναστήρια, κάθε ιερομόναχος που θα γινόταν προϊστάμενος, ενθρονιζόταν Ηγούμενος και την επομένη υπέβαλε παραίτηση, λαμβάνοντας τον τίτλο του “προηγουμένου”. Ο Γερμανός προήχθη σε προηγούμενο την χρονιά που έγινε ιερομόναχος. Στα 1903 εκδίδει με προσωπική δαπάνη την Ακολουθία της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Ευδοκίμου με μέλη του Ματθαίου Εφεσίου και του Σπυρίδωνα του Θεσσαλονικέως.
Στο πεντηκοστό δεύτερο πλέον έτος της ηλικίας του εκδίδει στα 1914, στην Θεσσαλονίκη το «Μυστικόν Εγκόλπιον της Λειτουργίας» στο οποίο περιέχονται «Πολυχρονισμοί εις τον Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνον» (στό εγκώλπιο περιέχονται χερουβικό σε όλους τους ήχους, συνθεμένα από το Γερμανό, άξιόν εστι, κοινωνικό αινείτε, Νύν αι δυνάμεις και Γεύσασθε του ιδίου).
Ο Γερμανός έχει συγγράψει ακόμη ένα ογκώδες θεωρητικό της Εκκλησιαστικής Μουσικής, το οποίο σώζεται αυτόγραφο, αλλά παραμένει ενέκδοτο στην βιβλιοθήκη της Μονής.
Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων Βατοπεδινών πατέρων και συγγενών του, από τον καιρό που εκάρη μοναχός και έως της κοιμήσεώς του ουδέποτε εξήλθε στον κόσμο. Υπήρξε άριστος ιεροψάλτης και συνθέτης βυζαντινών μελών. Στην πλούσια βιβλιοθήκη της μονής του σώζονται αρκετά χειρόγραφά του βυζαντινής μουσικής.
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 18.5.1932.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Βιογραφικά στοιχεία μας έδωσε ο μοναχός Ιωσήφ Βατοπεδινός, τον οποίο ευχαριστούμε.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901-1955, σελ. 253
https://www.pemptousia.gr/2016/05
http://www.pemptousia.gr/2015/07
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Κρήτη: Ένα ακόμα τροχαίο στο δρόμο-καρμανιόλα [photos]](https://images.newsnowgreece.com/93/930575/kriti-ena-akoma-troxaio-sto-dromo-karmaniola-photos-1-124x78.jpg)
