ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Γιατί ο δεύτερος χρόνος της μητρότητας είναι πολύ ευκολότερος από τον πρώτο

Δύσκολες οι πρώτες μέρες της μητρότητας, μα όποτε μια γυναίκα κρατά το μωρό της στην αγκαλιά της όλα τα σύννεφα φεύγουν και η κούραση ξεχνιέται. Και όμως, όσο περνά ο καιρός και το μικρό της μεγαλώνει, το συναίσθημα αυτό γίνεται ακόμη καλύτερο. Ορίστε πέντε λόγοι που τον δεύτερο χρόνο η φάση της μητρότητας πραγματικά απογειώνεται...

Οι ορμόνες σταθεροποιούνται

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον τοκετό, η ζωή μιας γυναίκας δεν είναι καθόλου εύκολη, όχι μόνο επειδή ο ύπνος είναι λίγος και οι ευθύνες περισσότερες, αλλά κι επειδή οι ορμόνες στο σώμα της συνεχίζουν να μεταβάλλονται και να προσαρμόζονται στο καινούργιο στάδιο, αυτό του θηλασμού. Οι δραματικές εναλλαγές στη διάθεση και τη συμπεριφορά της και οι πρωτόγνωρες αντιδράσεις του σώματος, όπως η τριχόπτωση και οι κάθε λογής πόνοι, δεν αφήνουν τη νέα μητέρα να χαρεί το δώρο που της έκανε η ζωή. Μετά τους πρώτους μήνες, όμως, οι ορμόνες σιγά-σιγά σταθεροποιούνται, η περίοδος επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς και, καθώς το καμάρι της αρθρώνει τις πρώτες λεξούλες και κάνει τα πρώτα του βηματάκι, η μαμά αρχίζει να το απολαμβάνει πραγματικά.

Ολοκληρώνεται η μετάβαση στο νέο ρόλο

Είτε γίνει μητέρα σε μικρή είτε σε μεγαλύτερη ηλικία, μια γυναίκα πρέπει να αφήσει πίσω της ένα μέρος της προηγούμενης ζωής της και να μπει στον καινούργιο της ρόλο που είναι ιδιαίτερα απαιτητικός, όχι μόνο σε χρόνο, αλλά και σε ενέργεια. Η περίοδος της εγκυμοσύνης, όταν όλοι την προσέχουν και οι κινήσεις της είναι σχετικά δρομολογημένες, έχει περάσει και τώρα, η νέα μητέρα πρέπει να βρει μόνη της τον τρόπο να συνδυάσει αποτελεματικά την φροντίδα του νεογέννητου με τη φροντίδα του εαυτού της. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής μέχρι να “νιώσει” άνετα στο ρόλο της μητέρας και να ξανασταθεί, παράλληλα, “στα πόδια της” ως γυναίκα και σύζυγος, είτε είναι εργαζόμενη είτε όχι. Όταν γίνει αυτό, με το πέρας μερικών μηνών, η μητρότητα γίνεται, στ’ αλήθεια, δεύτερη φύση της και καθώς αρχίζει να “το έχει” έρχονται και οι πρώτες σκέψεις για το δεύτερο.

Η ξεκούραση δεν είναι άπιαστο όνειρο

Ένα απ’ τα πράγματα που στερείται σε μεγάλο βαθμό μία νέα μητέρα είναι ο βαθύς, πολύωρος ύπνος και, συνεπώς, η πραγματική ξεκούραση. Το να συγχρονίζεται με το μωρό, να κοιμάται για μικρά χρονικά διαστήματα μέσα στην ημέρα και ότι άλλο είναι αναγκασμένη να κάνει για να εξοικονομήσει λίγες στιγμές ξεκούρασης, δεν αποτελούν υποκατάστατο για έναν καλό, νυχτερινό ύπνο. Με δεδομένο ότι η κούραση είναι κακός σύμβουλος και φέρνει μαζί της ένα πλήθος δυσάρεστων αντανακλαστικών, οι πρώτοι μήνες της μητρότητας απαιτούν ακόμη περισσότερη “διαχείριση” χρόνου και κρίσεων απ’ την πλευρά της γυναίκας και των κοντινών της ανθρώπων. Όταν έρθει, λοιπόν, η ώρα που το μωρό αρχίζει και κοιμάται για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα και ο σύζυγος μπορεί πια να αντικαταστήσει τη μητέρα σε κάποια πράγματα, εκείνη αρχίζει να ξεκουράζεται και ν’ απολαμβάνει και πάλι τον ύπνο της.

Ο χρόνος περνά πιο διασκεδαστικά

Ο πρώτος καιρός με το νεογέννητο είναι για τη μητέρα, όσο και για τον πατέρα, ένας διαρκής αγώνας με το χρόνο, αφού οι ανάγκες του μωρού  δεν μπορούν να περιμένουν ή να “προγραμματιστούν” και όλα τα υπόλοιπα στοιχίζονται αναγκαστικά από πίσω. Είναι μια περίοδος στην οποία προτεραιότητα έχει η φροντίδα του νεοφερμένου ανθρώπου και η ομαλή του μετάβαση στη ζωή χωρίς τον ομφάλιο λώρο, η τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής και η τακτική παρακολούθηση των πρώιμων σταδίων της ανάπτυξής του. Και όλ’ αυτά, χωρίς το παιδί να μπορεί να κάνει και πολλά, χωρίς τη δυνατότητα να εκφράσει την ευγνωμοσύνη, τη χαρά ή τη δυσαρέσκειά του. Μετά από μερικούς μήνες, το παιδί μπαίνει στο στάδιο της ομιλίας και της κίνησης και κάθε μέρα είναι μια νέα ανακάλυψη για εκείνο και για τους γονείς, μια καινούργια λεξούλα, ένα καινούργιο αντανακλαστικό, ένα ακόμη βήμα προς την μεταμόρφωσή του σε ολοκληρωμένο άνθρωπο.

Το παιδί ανταποδίδει την αγάπη

Όσο καλή επικοινωνία και αν νιώθει μία νέα μητέρα πως έχει με το μωράκι της, η αλήθεια είναι ότι, έτσι καινούργιο όπως είναι στον κόσμο, δεν έχει ακόμη τη δυνατότητα ν’ ανταποδώσει συνειδητά την αγάπη και τη φροντίδα που λαμβάνει απ’ τους γύρω του. Καθώς, όμως, εγκλιματίζεται και αναπτύσσει μια πληρέστερη αντίληψη του περιβάλλοντός του και του εαυτού του, αρχίζει να ξεχωρίζει τις διάφορες εκφάνσεις της γονεϊκής φροντίδας, να αντιδρά σ’ αυτές με ευγνωμοσύνη και ν’ ανταποδίδει την αγάπη με πλήθος χαριτωμένων τρόπων. Χαμόγελα, εκφράσεις χαράς, κινήσεις ενθουσιασμού, αγκαλιές, φιλιά και γελαστά ματάκια κάνουν τις μέρες της μητέρας να περνούν πιο ευχάριστα και το θαύμα του να βλέπει το μικρό της να μεγαλώνει ξεδιπλώνεται πιο έντονο μπροστά στα μάτια της, κάνοντας όσα πέρασε ν’ αξίζουν και με το παραπάνω.
Πηγή
Tromaktiko