2012-05-15 10:30:06
Οι δύσκολες στιγμές της ζωής του, ο αγώνας επιβίωσης που δίνει, οι ημέρες που δεν έχει καν τα αναγκαία, ο έρωτας που τον σημάδεψε. Πολύ γνωστός τραγουδιστής μίλησε στην "Espresso της Κυριακής" σε μία συνέντευξη που θα συζητηθεί. Ειλικρινής κι αληθινός, ο Λούκας Γιώρκας λέει Έχετε περάσει δύσκολα στη ζωή σας;
Ναι. Ποιος άνθρωπος δεν έχει περάσει δύσκολα;
- Πολλοί Ελληνες πλέον ζουν στα όρια της φτώχειας. Περάσατε περίοδο που δεν είχατε να φάτε;
Αν και αυτό μπορεί να ακουστεί ψευδές λόγω του επαγγέλματός μου, ακόμα βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ντρέπομαι να το λέω, ούτε κρύβομαι. Ακόμα είμαι σε αυτήν την κατάσταση. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης, όπως πολύς κόσμος. Δεν είμαι άνετα οικονομικά. Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει η επόμενη ημέρα.
- Υπήρξε διάστημα στην Αθήνα που δυσκολευόσασταν δηλαδή ακόμα και για το φαγητό σας;
Ναι, δυσκολευόμουν και για το φαγητό μου. Αυτά είναι μαθήματα και παθήματα ζωής για να μπορούμε να μην είμαστε λαίμαργοι όχι μόνον όσον αφορά το φαγητό αλλά τα πάντα.
- Πώς ήσασταν εκείνη την περίοδο;
Προσπαθούσα να αρκούμαι σε όσο πιο λίγα γίνεται. Δεν έκανα εξόδους. Ακόμα δεν το κάνω. Προσπαθώ να ξοδεύω όσο πιο λίγα μπορώ για να έχω χρήματα να ψωνίζω τα βασικά. Να έχω να φάω και να μπορώ να ζήσω.
- Υπήρχε ημέρα που πεινούσατε και δεν είχατε φαγητό;
Σίγουρα δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τα γεύματα που είχα πλουσιοπάροχα.
- Υπάρχουν ημέρες που νιώθετε μοναξιά;
Ναι. Το χειρότερο είναι ότι ήμουν μόνος ακόμα και μέσα σε παρέες. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο πραγματικός ορισμός της μοναξιάς.
- Πώς αντιδρούσατε τότε;
Ξέσπαγα με διάφορους τρόπους, αλλά συνήθως στο σπίτι μου. Ο μόνος που με βίωσε από πολύ κοντά είναι ο αδελφός μου, ο οποίος είναι μαζί μου στην Αθήνα. Δεν ήθελα να μεταδώσω στους άλλους το πώς ένιωθα.
- Ετυχε ακόμα και να κλάψετε;
Πώς δεν έτυχε... Φυσικά και έτυχε να κλάψω. Συνήθως μάλιστα, έγραφα σε ένα τετράδιο όσα ήθελα να πω.
- Τι γράφατε;
Αυτό που με έκανε να καταρρέω πολλές φορές ήταν όλα αυτά που ζούμε στη χώρα. Είμαι κι εγώ ένας νέος με κοινωνικές ευαισθησίες. Ζω σε μια χώρα μακριά από τους δικούς μου. Με έπνιγε βλέποντας το πώς οι μεγάλοι της Ελλάδος αντιμετωπίζουν τα πάντα με τόση αναισθησία και προχειρότητα. Αυτό με θύμωνε πάρα πολύ.
- Και εσείς επίσης είστε από μια οικογένεια ανθρώπων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.
Είμαστε τέσσερα αδέλφια. Δοξάζω τον Θεό που είχα την ευτυχία να είμαι σε αυτήν την οικογένεια. Οι γονείς μου από μικρά ήθελαν να μας δείξουν πώς πρέπει να μαχόμαστε για την επιβίωση. Ετσι, ξεκίνησα από μικρός να δουλεύω σε διαφόρων ειδών δουλειές. Το να χαραμίζεις τον κόπο άλλων είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να χαραμίζεις τον δικό σου κόπο.
Tsouvali
Ναι. Ποιος άνθρωπος δεν έχει περάσει δύσκολα;
- Πολλοί Ελληνες πλέον ζουν στα όρια της φτώχειας. Περάσατε περίοδο που δεν είχατε να φάτε;
Αν και αυτό μπορεί να ακουστεί ψευδές λόγω του επαγγέλματός μου, ακόμα βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ντρέπομαι να το λέω, ούτε κρύβομαι. Ακόμα είμαι σε αυτήν την κατάσταση. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης, όπως πολύς κόσμος. Δεν είμαι άνετα οικονομικά. Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει η επόμενη ημέρα.
- Υπήρξε διάστημα στην Αθήνα που δυσκολευόσασταν δηλαδή ακόμα και για το φαγητό σας;
Ναι, δυσκολευόμουν και για το φαγητό μου. Αυτά είναι μαθήματα και παθήματα ζωής για να μπορούμε να μην είμαστε λαίμαργοι όχι μόνον όσον αφορά το φαγητό αλλά τα πάντα.
- Πώς ήσασταν εκείνη την περίοδο;
Προσπαθούσα να αρκούμαι σε όσο πιο λίγα γίνεται. Δεν έκανα εξόδους. Ακόμα δεν το κάνω. Προσπαθώ να ξοδεύω όσο πιο λίγα μπορώ για να έχω χρήματα να ψωνίζω τα βασικά. Να έχω να φάω και να μπορώ να ζήσω.
- Υπήρχε ημέρα που πεινούσατε και δεν είχατε φαγητό;
Σίγουρα δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τα γεύματα που είχα πλουσιοπάροχα.
- Υπάρχουν ημέρες που νιώθετε μοναξιά;
Ναι. Το χειρότερο είναι ότι ήμουν μόνος ακόμα και μέσα σε παρέες. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο πραγματικός ορισμός της μοναξιάς.
- Πώς αντιδρούσατε τότε;
Ξέσπαγα με διάφορους τρόπους, αλλά συνήθως στο σπίτι μου. Ο μόνος που με βίωσε από πολύ κοντά είναι ο αδελφός μου, ο οποίος είναι μαζί μου στην Αθήνα. Δεν ήθελα να μεταδώσω στους άλλους το πώς ένιωθα.
- Ετυχε ακόμα και να κλάψετε;
Πώς δεν έτυχε... Φυσικά και έτυχε να κλάψω. Συνήθως μάλιστα, έγραφα σε ένα τετράδιο όσα ήθελα να πω.
- Τι γράφατε;
Αυτό που με έκανε να καταρρέω πολλές φορές ήταν όλα αυτά που ζούμε στη χώρα. Είμαι κι εγώ ένας νέος με κοινωνικές ευαισθησίες. Ζω σε μια χώρα μακριά από τους δικούς μου. Με έπνιγε βλέποντας το πώς οι μεγάλοι της Ελλάδος αντιμετωπίζουν τα πάντα με τόση αναισθησία και προχειρότητα. Αυτό με θύμωνε πάρα πολύ.
- Και εσείς επίσης είστε από μια οικογένεια ανθρώπων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.
Είμαστε τέσσερα αδέλφια. Δοξάζω τον Θεό που είχα την ευτυχία να είμαι σε αυτήν την οικογένεια. Οι γονείς μου από μικρά ήθελαν να μας δείξουν πώς πρέπει να μαχόμαστε για την επιβίωση. Ετσι, ξεκίνησα από μικρός να δουλεύω σε διαφόρων ειδών δουλειές. Το να χαραμίζεις τον κόπο άλλων είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να χαραμίζεις τον δικό σου κόπο.
Tsouvali
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δέκα Σημεία για την ανάπτυξη αγώνων Μέσα στον Στρατό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ