Πώς γίνεται να κλαίτε ξανά και ξανά για το ίδιο πράγμα;

2016-06-14 11:19:09

Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι στεναχωριούνται αρκετά πιο εύκολα από ό,τι χαίρονται. Η στεναχώρια διαρκεί πολύ περισσότερο από ό,τι η... χαρά και μπορεί να προκληθεί πιο εύκολα.

Ακολουθεί μια ιστορία που δείχνει την εγκυρότητα των παραπάνω προτάσεων στη ζωή μας.

«Κάποτε κάποιος στάθηκε μπροστά στο κοινό του και είπε ένα αστείο. Όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Μόλις σταμάτησαν να γελάνε, επαναλαμβάνει το ίδιο αστείο. Ξαναγέλασαν, όχι όμως όλοι και ούτε για την ίδια διάρκεια με πριν. Έπειτα το λέει ξανά. Ακόμα λιγότεροι από πριν ήταν αυτοί που γέλασαν και για ακόμα μικρότερη διάρκεια. Αυτό συνεχίστηκε μέχρις ότου κανείς πλέον δεν το έβρισκε αστείο. Τότε ρώτησε το κοινό του το εξής: Αφού δεν μπορείτε να γελάτε ξανά και ξανά με το ίδιο αστείο, πώς γίνεται να κλαίτε ξανά και ξανά για το ίδιο πράγμα;»

Πόσο εύκολο είναι άραγε να στεναχωριόμαστε συνέχεια για τα ίδια πράγματα; Εξαιρώντας βέβαια τις έσχατες περιπτώσεις, περιπτώσεις που είναι φύσης αδύνατο να ελέγξει ή να περιορίσει κανείς τη λύπη του, τις υπόλοιπες μικρότερης σημασίας τείνουμε να τις μεγιστοποιούμε και να ζούμε με αυτές στο πλευρό μας για μεγάλο χρονικό διάστημα

. Συνήθως αδυνατούμε να αφήσουμε τη χαρά να «μας τυφλώσει», αλλά πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να αφήνουμε μια ανοιχτή πόρτα για τη στεναχώρια να τρυπώσει.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι πίσω από αυτό το παράδοξο γεγονός. Είτε μας λείπει κάτι και δεν νιώθουμε γεμάτοι με αυτά που ήδη έχουμε, είτε είμαστε κακόκεφοι εκείνη τη μέρα ή θέλαμε να ήμασταν κάπου αλλού, όλα καταλήγουν σε ένα αποτέλεσμα. Κρατάμε από λίγη στεναχώρια κάθε φορά για το καθετί που μας ενοχλεί, τη στοιβάζουμε μέσα μας και σε κάθε ευκαιρία που μπορούμε, τη βγάζουμε πρώτη προς τα έξω.

Το πραγματικό όμως πρόβλημα που έχουμε, που ίσως ακόμα δεν γνωρίζουμε, είναι άλλο. Πόσοι από εσάς θα συνεχίζατε να στεναχωριέστε αν δεν γνωρίζατε ότι είχατε το χρόνο; Ο χρόνος όπως και τα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή, δυστυχώς, δεν είναι δεδομένος... Και αυτό δεν χρειάζεται να είναι λόγος ανησυχίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο!

Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να χαίρεται περισσότερο και με περισσότερα πράγματα, να μην αγχώνεστε ή στεναχωριέστε για ανούσιους λόγους. Προσπαθήστε να μην σπαταλάτε υπερβολικό χρόνο κατσουφιασμένοι, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι μελλοντικά θα μετανιώσετε που αφιερώσατε τόσο χρόνο στη λύπη σας. Δεν χρειάζονται επιστημονικές έρευνες ή ψυχολογικές συνεδρίες όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Και αν θέλετε μια συμβουλή, βγαλμένη από τη ζωή, μην παίζετε με τον χρόνο σας, είναι ο πιο ύπουλος αντίπαλος!

Οπότε, συνδυάζοντας τη στενότητα του χρόνου με την παραπάνω ιστορία, ένα είναι το τελικό δίδαγμα. Δεν χρειάζεται να δίνουμε χώρο και χρόνο στη στεναχώρια να ευδοκιμήσει. Όχι άλλα μουτρωμένα πρόσωπα, ειδικά για μικρά πράγματα. Μόνο χαμόγελα από εδώ και στο εξής. Δεν υπάρχει γελαστό πρόσωπο που είναι άσχημο και η χαρά είναι τόσο μεταδοτική.
Πηγή
Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ