2016-06-26 05:59:15
Τι σημαίνει για τη βρετανική κινηματογραφική βιομηχανία η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και πόσο αυτό είναι μια υπόθεση για να την αναλάβει ο Τζέιμς Μποντ;
Ο Μάικλ Κέιν πρέπει να είναι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση που έγειρε τελικά προς το Brexit με ικανή διαφορά, αλλά και με ένα ντόμινο εξελίξεων που θα ακολουθήσουν για τη χώρα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ακριβώς τι αντίκτυπο θα έχουν στην ίδια τη βρετανική κοινωνία και τι θα φέρουν μαζί τους για νευραλγικούς τομείς της χώρας, ανάμεσα τους και για την κινηματογραφική της βιομηχανία.
Στα 83 του χρόνια, ο Βρετανός υπήρξε ένας από τους πιο σθεναρούς υποστηρικτές του Brexit, μιλώντας με οργή για τους «απρόσωπους δημοσίους υπαλλήλους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης που κάνουν κουμάντο στη χώρα του αλλά και για τη σιγουριά του πως η Βρετανία δεν θα οδηγηθεί στην ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή - όπως ακραία υποστήριζε η πλευρά του Bremain - αλλά πως με «σκληρή δουλειά» η χώρα θα σταθεί και πάλι δυνατή ανεξάρτητη και στηριζόμενη στα δικά της πόδια.
Λίγους μόνο μήνες πριν, το Δεκέμβριο του 2015, ο Μάικλ Κέιν ευχαριστούσε το κοινό των Ευρωπαϊκών Βραβείων στην τελετή απονομής στο Βερολίνο, κερδίζοντας εκτός από το βραβείο Ανδρικού Ρόλου για τη «Νιότη» του Πάολο Σορεντίνο και Τιμητικό Βραβείο για την καριέρα του: «Αυτό είναι έκπληξη. Εχουν περάσει 50 χρόνια και δεν έχω κερδίσει ποτέ ένα βραβείο στην Ευρώπη και σήμερα μέσα σε ένα βράδυ κέρδισα δύο. Είναι απίστευτο!».
Τότε, όπως και σήμερα, δεν έχει περάσει μάλλον ποτέ από το μυαλό του Μάικλ Κέιν πως ειδικά η «Νιότη» του Ιταλού Πάολο Σορεντίνο με τον Βρετανό πρωταγωνιστή είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ευρωπαϊκής συμπαραγωγής που μπορεί και γίνεται πραγματικότητα εξαιτίας των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (από το Creative Europe μέχρι το Eurimages), την ίδια στιγμή που μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες ωφελούνται από την επιτυχία της - ανάμεσα σε αυτές στη συγκεκριμένη περίπτωση και η Μ. Βρετανία.
Αυτό υπήρξε σε όλο το προηγούμενο διάστημα και το επιχείρημα των υποστηρικτών του Bremain, βασισμένο όχι μόνο σε υποθέσεις αλλά και σε αληθινά νούμερα και στατιστικές. Οι μεγάλες περσινές βρετανικές επιτυχίες - από το οσκαρικό «Amy» του Ασίφ Καπάντια μέχρι το«Shaun the Sheep», τα «45 Χρόνια» αλλά και το «Brooklyn» - χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά προγράμματα, ενώ οι μεγαλύτερες βρετανικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων στηρίχθηκαν κατά βάση σε ευρωπαϊκά λεφτά. Η «Σιδηρά Κυρία» έλαβε 1.5 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα MEDIA (την προηγούμενη μορφή του Creative Europe), ο «Λόγος του Βασιλιά» 1 εκατομμύριο ευρώ, το «Slumdog Millionaire» 1.3 εκατομμύρια ευρώ, ποσά που έκαναν την υλοποίηση των ταινιών δυνατή και που αν η Μ. Βρετανία βρισκόταν εκτός Ευρώπης δεν θα τα λάμβαναν ποτέ. Και για την ιστορία, το BFI (το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφο) ενισχύθηκε με 100 εκατομμύρια ευρώ το διάστημα 2007 - 2013 από το πρόγραμμα MEDIA πριν υπογράψει νέα σύμβαση συνεργασίας με το Creative Europe για περαιτέρω αλλά και ακόμη πιο συντονισμένη ενίσχυση της κινηματογραφίας της χώρας και της προώθησής της παγκόσμίως.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, ο Μάικλ Ράιαν, Πρόεδρος του Independent Film and Television Alliance εξέφρασε την απογοήτευσή του για την απόφαση της Μ. Βρετανίας και δήλωσε πως είναι πιθανό να αποβεί «κασταστροφική» για το δημιουργικό τομέα της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
«Η απόφαση να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα τεράστιο πλήγμα στη βρετανική κινηματογραφική και τηλεπτική βιομηχανία. Το να κάνεις ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα είναι μια πολύ ακριβή και ριψοκίνδυνη δουλειά... Από σήμερα δεν γνωρίζουμε πώς θα λειτουργήσουν οι σχέσεις με τους συμπαραγωγούς, χρηματοδότες και διανομείς, ούτε αν επιπλέον φόροι θα επιβληθούν στις δραστηριότητες του κλάδου μας στην Ευρώπη και φυσικά που θα αναζητήσουμε χρηματοδότηση χωρίς τη συμβολή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.»
Επειδή όμως για κάθε επιχείρημα υπάρχει πάντα και ένα αντεπιχείρημα, οι υποστηρικτές του Brexit δηλώνουν έτοιμοι να σηκώσουν τη Μ. Βρετανία τόσο ψηλά, ώστε να μην έχει ανάγκη από κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να φτιάχνει το σινεμά της και να αντλεί πόρους από τη δυνατή της οικονομία. Μπορεί ο καλλιτεχνικός κόσμος να στάθηκε σθεναρά εναντίον του Brexit, κατανοώντας πως για την ελεύθερη κίνηση ηθοποιών, τεχνικών, ταινιών και... ιδεών χρειάζεται ένας κοινός τόπος, αλλά το μέλλον είναι το μόνο που θα δείξει πόσο ακριβώς θα επηρεάσει η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ευρώπη την κινηματογραφία της.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Τζέιμς Μποντ θα χρειάζεται βίζα πλέον για να ταξιδεύει στην Ευρώπη, πράγμα που δεν τον εμπόδισε στο παρελθόν - o Σον Κόνερι γύρισε όλες τις ταινίες του πριν η Μ. Βρετανία ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1973 - και άρα γιατί να τον εμποδίσει τώρα;
Πηγή
Tromaktiko
Ο Μάικλ Κέιν πρέπει να είναι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση που έγειρε τελικά προς το Brexit με ικανή διαφορά, αλλά και με ένα ντόμινο εξελίξεων που θα ακολουθήσουν για τη χώρα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ακριβώς τι αντίκτυπο θα έχουν στην ίδια τη βρετανική κοινωνία και τι θα φέρουν μαζί τους για νευραλγικούς τομείς της χώρας, ανάμεσα τους και για την κινηματογραφική της βιομηχανία.
Στα 83 του χρόνια, ο Βρετανός υπήρξε ένας από τους πιο σθεναρούς υποστηρικτές του Brexit, μιλώντας με οργή για τους «απρόσωπους δημοσίους υπαλλήλους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης που κάνουν κουμάντο στη χώρα του αλλά και για τη σιγουριά του πως η Βρετανία δεν θα οδηγηθεί στην ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή - όπως ακραία υποστήριζε η πλευρά του Bremain - αλλά πως με «σκληρή δουλειά» η χώρα θα σταθεί και πάλι δυνατή ανεξάρτητη και στηριζόμενη στα δικά της πόδια.
Λίγους μόνο μήνες πριν, το Δεκέμβριο του 2015, ο Μάικλ Κέιν ευχαριστούσε το κοινό των Ευρωπαϊκών Βραβείων στην τελετή απονομής στο Βερολίνο, κερδίζοντας εκτός από το βραβείο Ανδρικού Ρόλου για τη «Νιότη» του Πάολο Σορεντίνο και Τιμητικό Βραβείο για την καριέρα του: «Αυτό είναι έκπληξη. Εχουν περάσει 50 χρόνια και δεν έχω κερδίσει ποτέ ένα βραβείο στην Ευρώπη και σήμερα μέσα σε ένα βράδυ κέρδισα δύο. Είναι απίστευτο!».
Τότε, όπως και σήμερα, δεν έχει περάσει μάλλον ποτέ από το μυαλό του Μάικλ Κέιν πως ειδικά η «Νιότη» του Ιταλού Πάολο Σορεντίνο με τον Βρετανό πρωταγωνιστή είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ευρωπαϊκής συμπαραγωγής που μπορεί και γίνεται πραγματικότητα εξαιτίας των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (από το Creative Europe μέχρι το Eurimages), την ίδια στιγμή που μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες ωφελούνται από την επιτυχία της - ανάμεσα σε αυτές στη συγκεκριμένη περίπτωση και η Μ. Βρετανία.
Αυτό υπήρξε σε όλο το προηγούμενο διάστημα και το επιχείρημα των υποστηρικτών του Bremain, βασισμένο όχι μόνο σε υποθέσεις αλλά και σε αληθινά νούμερα και στατιστικές. Οι μεγάλες περσινές βρετανικές επιτυχίες - από το οσκαρικό «Amy» του Ασίφ Καπάντια μέχρι το«Shaun the Sheep», τα «45 Χρόνια» αλλά και το «Brooklyn» - χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά προγράμματα, ενώ οι μεγαλύτερες βρετανικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων στηρίχθηκαν κατά βάση σε ευρωπαϊκά λεφτά. Η «Σιδηρά Κυρία» έλαβε 1.5 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα MEDIA (την προηγούμενη μορφή του Creative Europe), ο «Λόγος του Βασιλιά» 1 εκατομμύριο ευρώ, το «Slumdog Millionaire» 1.3 εκατομμύρια ευρώ, ποσά που έκαναν την υλοποίηση των ταινιών δυνατή και που αν η Μ. Βρετανία βρισκόταν εκτός Ευρώπης δεν θα τα λάμβαναν ποτέ. Και για την ιστορία, το BFI (το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφο) ενισχύθηκε με 100 εκατομμύρια ευρώ το διάστημα 2007 - 2013 από το πρόγραμμα MEDIA πριν υπογράψει νέα σύμβαση συνεργασίας με το Creative Europe για περαιτέρω αλλά και ακόμη πιο συντονισμένη ενίσχυση της κινηματογραφίας της χώρας και της προώθησής της παγκόσμίως.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, ο Μάικλ Ράιαν, Πρόεδρος του Independent Film and Television Alliance εξέφρασε την απογοήτευσή του για την απόφαση της Μ. Βρετανίας και δήλωσε πως είναι πιθανό να αποβεί «κασταστροφική» για το δημιουργικό τομέα της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
«Η απόφαση να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα τεράστιο πλήγμα στη βρετανική κινηματογραφική και τηλεπτική βιομηχανία. Το να κάνεις ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα είναι μια πολύ ακριβή και ριψοκίνδυνη δουλειά... Από σήμερα δεν γνωρίζουμε πώς θα λειτουργήσουν οι σχέσεις με τους συμπαραγωγούς, χρηματοδότες και διανομείς, ούτε αν επιπλέον φόροι θα επιβληθούν στις δραστηριότητες του κλάδου μας στην Ευρώπη και φυσικά που θα αναζητήσουμε χρηματοδότηση χωρίς τη συμβολή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.»
Επειδή όμως για κάθε επιχείρημα υπάρχει πάντα και ένα αντεπιχείρημα, οι υποστηρικτές του Brexit δηλώνουν έτοιμοι να σηκώσουν τη Μ. Βρετανία τόσο ψηλά, ώστε να μην έχει ανάγκη από κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να φτιάχνει το σινεμά της και να αντλεί πόρους από τη δυνατή της οικονομία. Μπορεί ο καλλιτεχνικός κόσμος να στάθηκε σθεναρά εναντίον του Brexit, κατανοώντας πως για την ελεύθερη κίνηση ηθοποιών, τεχνικών, ταινιών και... ιδεών χρειάζεται ένας κοινός τόπος, αλλά το μέλλον είναι το μόνο που θα δείξει πόσο ακριβώς θα επηρεάσει η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ευρώπη την κινηματογραφία της.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Τζέιμς Μποντ θα χρειάζεται βίζα πλέον για να ταξιδεύει στην Ευρώπη, πράγμα που δεν τον εμπόδισε στο παρελθόν - o Σον Κόνερι γύρισε όλες τις ταινίες του πριν η Μ. Βρετανία ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1973 - και άρα γιατί να τον εμποδίσει τώρα;
Πηγή
Tromaktiko
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άγχος επιβίωσης για τη γραμμή παραγωγής των EF-2000 Typhoon
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
