2016-07-03 09:07:38
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Είδα μια φωτογραφία, ενός παροπλισμένου «Θηρίου» (μάλλον του Α/Τ ΑΕΤΟΣ), το οποίο το παραχωρήσαμε στο USN και αυτοί (οι κουτόφραγκοι) το συντήρησαν και δημιούργησαν μάλιστα και μια «Λέσχη Βετεράνων», που ….. «υπηρετεί» σ’ αυτό και …. του δίνουν και τους δίνει «ζωή», μνήμες και σεβασμό!! Έτσι λοιπόν, θυμήθηκα και …. τη δική μου σχετική «Ναυτική Ιστοριούλα»!!
Ήταν περί το 1991-92 και ως Υποπλοίαρχος υπηρετούσα στο Α/Τ ΚΡΙΕΖΗΣ (Αντιτορπιλικό). Την περίοδο εκείνη, συμμετείχαμε σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, στην Ανατολική Μεσόγειο, λόγω του πρώτου Πολέμου στον Περσικό Κόλπο.
Μετά από κάμποσες μέρες περιπολιών, μεταξύ Κύπρου – Αιγύπτου, μια Ομάδα από τα ΝΑΤΟϊκά πλοία της «Δύναμης», έπιασαν στον Ναύσταθμο Κρήτης, για ανεφοδιασμό. Ως οικοδεσπότες, φροντίσαμε για την παράθεση μια μικρής δεξίωσης, που τελικά έγινε στο ελικοδρόμιο του πλοίου διοικήσεως της Ομάδας μας. Στην εκδήλωση αυτή, συγκράτησα ένα «περιστατικό», τη διάσταση του οποίου, …. την κατάλαβα και την αξιολόγησα, μερικούς μήνες αργότερα!!
Ήμουν λοιπόν στο κατάστρωμα, με άσπρη θερινή στολή και ένα ποτήρι ποτό στο χέρι και γυρόφερνα χασκογελώντας δεξιά-αριστερά, ανταλλάσοντας «κοινοτυπίες» με τους ξένους συναδέλφους, για να περάσει η ώρα (και η υποχρέωση). Κάποια στιγμή πίσω μου, ακούω δύο «Αμερικανάκια», να κοιτούν απέναντι (προς τις Βόρειες εγκαταστάσεις του ΝΚ, στο Μαράθι), να δείχνουν με έμφαση και να λένε …. σαν εκστασιασμένοι: «Μα αυτό είναι Αντιτορπιλικό τύπου Eldridge»!!
Ακούγοντας την ένταση της φωνής τους και παρορμούμενος, απ’ την αναφορά του τύπου πλοίου ….. «ως Eldridge», γύρισα και τους πλησίασα:
- Ναι πράγματι, αυτό είναι ακριβώς το πρώην USS Eldridge, που τώρα έχει το όνομα Α/Τ ΛΕΩΝ (D-54), τους είπα χαμογελώντας.
- Θαυμάσια!! Πόσο έχει το εισιτήριο και ποιες ώρες λειτουργεί για να το επισκεφθούμε!? με ρώτησαν ενθουσιασμένοι.
Εγώ εξεπλάγην, πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα και τους κοίταζα στα μάτια, αναλογιζόμενος, ….. «ρε μπας και με δουλεύουν τα Αμερικανάκια»!?
- Μα το πλοίο αυτό, τώρα παραδίδει καύσιμα και πυρομαχικά, διότι μόλις παροπλίστηκε, τους είπα επιφυλακτικά και αναγνωριστικά (των προθέσεων τους)!!
Η έκπληξη τότε, μεταφέρθηκε σ’ αυτούς και με σχεδόν γουρλωμένα μάτια, με ρώτησαν: «Μα καλά, το πλοίο αυτό …. δεν είναι Μουσείο»!?
- Τι Μουσείο!? Αυτό το πλοίο, μέχρι χθες ήταν στην ενέργεια και περιπολούσε στο Ανατολικό Αιγαίο, τους λέω, χωρίς να ξέρω, αν έτσι τους δίνω εξηγήσεις, αν απολογούμαι ή μήπως έτσι, τους κάνω παρατήρηση, για την ανάρμοστη άγνοια τους!!
- Ουάου!! Μα αυτό είναι ένα πλοίο, σχεδόν 50 ετών!! Και μάλιστα ένα ιστορικό πλοίο, μου είπαν, με φανερή έκπληξη, που δήλωνε ειλικρινές ενδιαφέρον!!
Αυτή η αναφορά τους όμως, στο τύπο DD Eldridge (και όχι Bostwick), είναι που με «κέντρισε», διότι υπέθεσα ότι μάλλον υπονοούσε, το περιβόητο παραμύθι για το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», που λέγεται ότι έγινε στο συγκεκριμένο πλοίο (ενδεικτικά, δείτε ένα σχετικό άρθρο, απλά για να καταλάβετε, πόσο ανάγκη έχουν κάποιοι για παραμύθια: http://stratiotikathemata.blogspot.gr/2016/05/blog-post_223.html)!!
Τους εξήγησα τότε, ότι το πλοίο αυτό, μαζί με τα τρία (3) άλλα αδελφά του πλοία [τα Α/Τ ΑΕΤΟΣ – ΙΕΡΑΞ – ΠΑΝΘΗΡ], είναι αυτά που μέχρι χθες, έγραψαν ατελείωτα μίλια περιπολιών στο Αιγαίο, είναι αυτά που εκπαίδευσαν όλους τους σημερινούς Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς του Ναυτικού μας και είναι ίσως, τα πιο αγαπημένα πλοία μας, που όμως …. μόλις τώρα ολοκλήρωσαν τον κύκλο της Αποστολής τους και αποσύρονται, παροπλιζόμενα!!
Στη συνέχεια, αφού μου έκαναν μια-δυο ακόμα ερωτήσεις, του στυλ πλέον: «μα πως μπορεί να λειτουργούσαν και να ταξίδευαν, τόσο παλιά πλοία», μου έδωσαν την ευκαιρία ….. να πουλήσω μούρη, προβάλλοντας τις δυνατότητες των στελεχών μας, στη συντήρηση του υλικού και στην αποτελεσματικότητα της αξιοποίησης του και στη συνέχεια, αποχώρησα διακριτικά, μονολογώντας μέσα μου ….. «χαζο-Αμερικανάκια είναι, ότι θέλουν λένε»!!
Μετά από μερικούς μήνες, βρέθηκα στις ΗΠΑ (Newport R.I.), για να παραλάβω ως Ύπαρχος μια Φρεγάτα τ. Knox. Ένα από τα πρώτα ταξίδια (weekend) που κάναμε με την μακαρίτισσα τη γυναίκα μου, ήταν στη Βοστώνη, όπου μεταξύ άλλων είδαμε, κάπου σ’ ένα μόλο, να είναι δεμένα, ένα Α/Τ τ. Fletcher και ένα παλιό μεγάλο ιστιοφόρο πλοίο, στα οποία, περίμενε κόσμος σε ουρά, για να μπει μέσα. Με την προτροπή της γυναίκας μου, αποφασίσαμε να μπούμε στο ιστιοφόρο. Πλήρωσα εισιτήριο (μάλλον ακριβό) και ανεβήκαμε πάνω, ακολουθώντας τους πολλούς.
Στην κλίμακα, μας υποδέχονταν ένας «Αξιωματικός», που μας ενημέρωνε ότι επιβιβαστήκαμε ….. στο πρώτο πολεμικό πλοίο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής το USS Constitution και μας εύχονταν …. καλή διαμονή (βαριεστημένος και κορεσμένος από πλοία, δεν έδωσα τότε και πολύ σημασία)!!
Αρχίσαμε να τριγυρίζουμε, κάνοντας την περιήγηση στο πλοίο και βλέπαμε …. «ναύτες» του πληρώματος, να δουλεύουν αδιάκοπα, γυαλίζοντας καταστρώματα, σενιάροντας πανιά, διορθώνοντας χάρτες, μαγειρεύοντας τσικνισμένο λαρδί με φασόλια, ντουκάρωντας κάβους, κλπ, όλοι τους ντυμένοι …. με ναυτικές στολές της εποχής εκείνης και ….. όλα φυσιολογικά για τη ζωή ενός πληρώματος. Η σύζυγος, σταμάτησε και περιεργάζονταν ένα «ναύτη», πως έπλενε με επιμέλεια το ξύλινο κατάστρωμα (ναυτική τεχνική σφουγγαρίσματος, σου λέει), ενώ εγώ απολάμβανα τη θέα στα ανοιχτά, από την κουπαστή. Κάποια στιγμή, ακούω τον «ναύτη», να την ρωτά:
- Από πού έρχεσαι κυρά μου!?
- Από την Ελλάδα, απαντά αυτή υπερήφανη (έτοιμη να του κάνει διάλεξη, ως καθηγήτρια ούσα)!!
- Και που βρίσκεται η Ελλάδα!? ρωτά αυτός, γονατισμένος και συνεχίζοντας τη δουλειά του!!
- Στην Νότια Ευρώπη!! απαντά αυτή …. ψιλο-θιγμένη (που δεν ήξερε την ξακουστή Ελλάδα μας)!!
- Έχει θάλασσα η Ελλάδα!?, συνεχίζει …. ο άσχετος!!
- Ασφαλώς ….. έχει το Αιγαίο Πέλαγος, τη Μεσόγειο ….!! ξεσπαθώνει η σύζυγος και έτσι προκαλεί το ενδιαφέρον ….. και την ετοιμότητα επέμβασης μου!!
- Και διασχίσατε όλο τον Ατλαντικό, για να φτάσετε ως εδώ, έτσι δεν είναι!? κάνει με ενδιαφέρον ο «ναύτης»!!
- Εμ βέβαια !! του επιβεβαιώνει, η «ναυτίλος» της οικογένειας!!
- Και βρήκατε καλές θάλασσες, είχατε ούριο άνεμο στο ταξίδι σας!? την ρωτά τότε αυτός, …. με καθαρά «ναυτικό» ενδιαφέρον!!
Βλέποντας το χαμένο ύφος της γυναίκας μου και τον σοβαρό συνομιλητή της απτόητο …. για «ναυτική» κουβεντούλα, με πιάνουν τα γέλια, την πιάνω από το χέρι για να απομακρυνθούμε, ενώ κάνω νόημα με τον αντίχειρα ΟΚ και κλείνω το μάτι μου, στον «συνάδελφο» (δίνοντας του Άριστα 10, για το ρόλο του)!!
Κατεβαίνοντας την κλίμακα για να αποβιβαστούμε, ΟΛΑ πια είχαν ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου!! Τότε κατάλαβα και το προ μηνών ενδιαφέρον, από τα δυο «χαζο-Αμερικανάκια», που ενδιαφερόντουσαν να επισκεφτούν το «Μουσείο» Α/Τ ΛΕΩΝ, ….. πληρώνοντας εισιτήριο.
Επίσης όμως κατάλαβα ότι, άλλοι, όταν έχουν μια φτωχή και μικρούλα τόσο δα ιστορία, κάνουν τα πάντα, κοιτούν πως να την προβάλουν, πως να την αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο, πώς να τη ζήσουν ξανά και να τη μεταδώσουν, για να δημιουργήσουν αρχές και παραδόσεις, στις νεότερες γενιές!!
Άλλοι πάλι, όταν την έχουν μπόλικη, βαθιά, πλούσια ….. και «χυμένη» σ’ όλο τον κόσμο, την Ιστορία τους, απλά την αγνοούν, την απαξιώνουν και την απεμπολούν, …. για να την ξεχάσουν έτσι, οι νεότερες γενιές, μη αντέχοντας στις συγκρίσεις και επιδιώκοντας μάλλον να απενοχοποιηθούν, που δεν καταφέρνουν να σταθούν αντάξιοι της!!
Η Ιστορία όμως, είναι σαν τη θάλασσα!! Άμα τη σέβεσαι, σε ανταμείβει και άμα την αγνοείς …. σε τιμωρεί!!
kranos
Υποναύαρχος ε.α ΠΝ
Είδα μια φωτογραφία, ενός παροπλισμένου «Θηρίου» (μάλλον του Α/Τ ΑΕΤΟΣ), το οποίο το παραχωρήσαμε στο USN και αυτοί (οι κουτόφραγκοι) το συντήρησαν και δημιούργησαν μάλιστα και μια «Λέσχη Βετεράνων», που ….. «υπηρετεί» σ’ αυτό και …. του δίνουν και τους δίνει «ζωή», μνήμες και σεβασμό!! Έτσι λοιπόν, θυμήθηκα και …. τη δική μου σχετική «Ναυτική Ιστοριούλα»!!
Ήταν περί το 1991-92 και ως Υποπλοίαρχος υπηρετούσα στο Α/Τ ΚΡΙΕΖΗΣ (Αντιτορπιλικό). Την περίοδο εκείνη, συμμετείχαμε σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, στην Ανατολική Μεσόγειο, λόγω του πρώτου Πολέμου στον Περσικό Κόλπο.
Μετά από κάμποσες μέρες περιπολιών, μεταξύ Κύπρου – Αιγύπτου, μια Ομάδα από τα ΝΑΤΟϊκά πλοία της «Δύναμης», έπιασαν στον Ναύσταθμο Κρήτης, για ανεφοδιασμό. Ως οικοδεσπότες, φροντίσαμε για την παράθεση μια μικρής δεξίωσης, που τελικά έγινε στο ελικοδρόμιο του πλοίου διοικήσεως της Ομάδας μας. Στην εκδήλωση αυτή, συγκράτησα ένα «περιστατικό», τη διάσταση του οποίου, …. την κατάλαβα και την αξιολόγησα, μερικούς μήνες αργότερα!!
Ήμουν λοιπόν στο κατάστρωμα, με άσπρη θερινή στολή και ένα ποτήρι ποτό στο χέρι και γυρόφερνα χασκογελώντας δεξιά-αριστερά, ανταλλάσοντας «κοινοτυπίες» με τους ξένους συναδέλφους, για να περάσει η ώρα (και η υποχρέωση). Κάποια στιγμή πίσω μου, ακούω δύο «Αμερικανάκια», να κοιτούν απέναντι (προς τις Βόρειες εγκαταστάσεις του ΝΚ, στο Μαράθι), να δείχνουν με έμφαση και να λένε …. σαν εκστασιασμένοι: «Μα αυτό είναι Αντιτορπιλικό τύπου Eldridge»!!
Ακούγοντας την ένταση της φωνής τους και παρορμούμενος, απ’ την αναφορά του τύπου πλοίου ….. «ως Eldridge», γύρισα και τους πλησίασα:
- Ναι πράγματι, αυτό είναι ακριβώς το πρώην USS Eldridge, που τώρα έχει το όνομα Α/Τ ΛΕΩΝ (D-54), τους είπα χαμογελώντας.
- Θαυμάσια!! Πόσο έχει το εισιτήριο και ποιες ώρες λειτουργεί για να το επισκεφθούμε!? με ρώτησαν ενθουσιασμένοι.
Εγώ εξεπλάγην, πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα και τους κοίταζα στα μάτια, αναλογιζόμενος, ….. «ρε μπας και με δουλεύουν τα Αμερικανάκια»!?
- Μα το πλοίο αυτό, τώρα παραδίδει καύσιμα και πυρομαχικά, διότι μόλις παροπλίστηκε, τους είπα επιφυλακτικά και αναγνωριστικά (των προθέσεων τους)!!
Η έκπληξη τότε, μεταφέρθηκε σ’ αυτούς και με σχεδόν γουρλωμένα μάτια, με ρώτησαν: «Μα καλά, το πλοίο αυτό …. δεν είναι Μουσείο»!?
- Τι Μουσείο!? Αυτό το πλοίο, μέχρι χθες ήταν στην ενέργεια και περιπολούσε στο Ανατολικό Αιγαίο, τους λέω, χωρίς να ξέρω, αν έτσι τους δίνω εξηγήσεις, αν απολογούμαι ή μήπως έτσι, τους κάνω παρατήρηση, για την ανάρμοστη άγνοια τους!!
- Ουάου!! Μα αυτό είναι ένα πλοίο, σχεδόν 50 ετών!! Και μάλιστα ένα ιστορικό πλοίο, μου είπαν, με φανερή έκπληξη, που δήλωνε ειλικρινές ενδιαφέρον!!
Αυτή η αναφορά τους όμως, στο τύπο DD Eldridge (και όχι Bostwick), είναι που με «κέντρισε», διότι υπέθεσα ότι μάλλον υπονοούσε, το περιβόητο παραμύθι για το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», που λέγεται ότι έγινε στο συγκεκριμένο πλοίο (ενδεικτικά, δείτε ένα σχετικό άρθρο, απλά για να καταλάβετε, πόσο ανάγκη έχουν κάποιοι για παραμύθια: http://stratiotikathemata.blogspot.gr/2016/05/blog-post_223.html)!!
Τους εξήγησα τότε, ότι το πλοίο αυτό, μαζί με τα τρία (3) άλλα αδελφά του πλοία [τα Α/Τ ΑΕΤΟΣ – ΙΕΡΑΞ – ΠΑΝΘΗΡ], είναι αυτά που μέχρι χθες, έγραψαν ατελείωτα μίλια περιπολιών στο Αιγαίο, είναι αυτά που εκπαίδευσαν όλους τους σημερινούς Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς του Ναυτικού μας και είναι ίσως, τα πιο αγαπημένα πλοία μας, που όμως …. μόλις τώρα ολοκλήρωσαν τον κύκλο της Αποστολής τους και αποσύρονται, παροπλιζόμενα!!
Στη συνέχεια, αφού μου έκαναν μια-δυο ακόμα ερωτήσεις, του στυλ πλέον: «μα πως μπορεί να λειτουργούσαν και να ταξίδευαν, τόσο παλιά πλοία», μου έδωσαν την ευκαιρία ….. να πουλήσω μούρη, προβάλλοντας τις δυνατότητες των στελεχών μας, στη συντήρηση του υλικού και στην αποτελεσματικότητα της αξιοποίησης του και στη συνέχεια, αποχώρησα διακριτικά, μονολογώντας μέσα μου ….. «χαζο-Αμερικανάκια είναι, ότι θέλουν λένε»!!
Μετά από μερικούς μήνες, βρέθηκα στις ΗΠΑ (Newport R.I.), για να παραλάβω ως Ύπαρχος μια Φρεγάτα τ. Knox. Ένα από τα πρώτα ταξίδια (weekend) που κάναμε με την μακαρίτισσα τη γυναίκα μου, ήταν στη Βοστώνη, όπου μεταξύ άλλων είδαμε, κάπου σ’ ένα μόλο, να είναι δεμένα, ένα Α/Τ τ. Fletcher και ένα παλιό μεγάλο ιστιοφόρο πλοίο, στα οποία, περίμενε κόσμος σε ουρά, για να μπει μέσα. Με την προτροπή της γυναίκας μου, αποφασίσαμε να μπούμε στο ιστιοφόρο. Πλήρωσα εισιτήριο (μάλλον ακριβό) και ανεβήκαμε πάνω, ακολουθώντας τους πολλούς.
Στην κλίμακα, μας υποδέχονταν ένας «Αξιωματικός», που μας ενημέρωνε ότι επιβιβαστήκαμε ….. στο πρώτο πολεμικό πλοίο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής το USS Constitution και μας εύχονταν …. καλή διαμονή (βαριεστημένος και κορεσμένος από πλοία, δεν έδωσα τότε και πολύ σημασία)!!
Αρχίσαμε να τριγυρίζουμε, κάνοντας την περιήγηση στο πλοίο και βλέπαμε …. «ναύτες» του πληρώματος, να δουλεύουν αδιάκοπα, γυαλίζοντας καταστρώματα, σενιάροντας πανιά, διορθώνοντας χάρτες, μαγειρεύοντας τσικνισμένο λαρδί με φασόλια, ντουκάρωντας κάβους, κλπ, όλοι τους ντυμένοι …. με ναυτικές στολές της εποχής εκείνης και ….. όλα φυσιολογικά για τη ζωή ενός πληρώματος. Η σύζυγος, σταμάτησε και περιεργάζονταν ένα «ναύτη», πως έπλενε με επιμέλεια το ξύλινο κατάστρωμα (ναυτική τεχνική σφουγγαρίσματος, σου λέει), ενώ εγώ απολάμβανα τη θέα στα ανοιχτά, από την κουπαστή. Κάποια στιγμή, ακούω τον «ναύτη», να την ρωτά:
- Από πού έρχεσαι κυρά μου!?
- Από την Ελλάδα, απαντά αυτή υπερήφανη (έτοιμη να του κάνει διάλεξη, ως καθηγήτρια ούσα)!!
- Και που βρίσκεται η Ελλάδα!? ρωτά αυτός, γονατισμένος και συνεχίζοντας τη δουλειά του!!
- Στην Νότια Ευρώπη!! απαντά αυτή …. ψιλο-θιγμένη (που δεν ήξερε την ξακουστή Ελλάδα μας)!!
- Έχει θάλασσα η Ελλάδα!?, συνεχίζει …. ο άσχετος!!
- Ασφαλώς ….. έχει το Αιγαίο Πέλαγος, τη Μεσόγειο ….!! ξεσπαθώνει η σύζυγος και έτσι προκαλεί το ενδιαφέρον ….. και την ετοιμότητα επέμβασης μου!!
- Και διασχίσατε όλο τον Ατλαντικό, για να φτάσετε ως εδώ, έτσι δεν είναι!? κάνει με ενδιαφέρον ο «ναύτης»!!
- Εμ βέβαια !! του επιβεβαιώνει, η «ναυτίλος» της οικογένειας!!
- Και βρήκατε καλές θάλασσες, είχατε ούριο άνεμο στο ταξίδι σας!? την ρωτά τότε αυτός, …. με καθαρά «ναυτικό» ενδιαφέρον!!
Βλέποντας το χαμένο ύφος της γυναίκας μου και τον σοβαρό συνομιλητή της απτόητο …. για «ναυτική» κουβεντούλα, με πιάνουν τα γέλια, την πιάνω από το χέρι για να απομακρυνθούμε, ενώ κάνω νόημα με τον αντίχειρα ΟΚ και κλείνω το μάτι μου, στον «συνάδελφο» (δίνοντας του Άριστα 10, για το ρόλο του)!!
Κατεβαίνοντας την κλίμακα για να αποβιβαστούμε, ΟΛΑ πια είχαν ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου!! Τότε κατάλαβα και το προ μηνών ενδιαφέρον, από τα δυο «χαζο-Αμερικανάκια», που ενδιαφερόντουσαν να επισκεφτούν το «Μουσείο» Α/Τ ΛΕΩΝ, ….. πληρώνοντας εισιτήριο.
Επίσης όμως κατάλαβα ότι, άλλοι, όταν έχουν μια φτωχή και μικρούλα τόσο δα ιστορία, κάνουν τα πάντα, κοιτούν πως να την προβάλουν, πως να την αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο, πώς να τη ζήσουν ξανά και να τη μεταδώσουν, για να δημιουργήσουν αρχές και παραδόσεις, στις νεότερες γενιές!!
Άλλοι πάλι, όταν την έχουν μπόλικη, βαθιά, πλούσια ….. και «χυμένη» σ’ όλο τον κόσμο, την Ιστορία τους, απλά την αγνοούν, την απαξιώνουν και την απεμπολούν, …. για να την ξεχάσουν έτσι, οι νεότερες γενιές, μη αντέχοντας στις συγκρίσεις και επιδιώκοντας μάλλον να απενοχοποιηθούν, που δεν καταφέρνουν να σταθούν αντάξιοι της!!
Η Ιστορία όμως, είναι σαν τη θάλασσα!! Άμα τη σέβεσαι, σε ανταμείβει και άμα την αγνοείς …. σε τιμωρεί!!
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
